MissF schreef:Waar bij ons op de cursus erg vaak op gewezen wordt is het feit dat je beter gaat handelen met de situatie, maar dat het nooit, nooit, nooit normaal gevonden mag worden!
Wij hebben een open afdeling, en zelfs onze BOPZ afdeling is gedeeltelijk open, maar er komt toch wel eens agressie voor. Bij mij dan alleen die jongen die alles kort en klein sloeg, maar veel vaker jongeren die hun eigen deuren en kasten in elkaar trappen. Maargoed, daar hoef je gelukkig geen methoden voor te kennen, hun meubels is hun eigen 'probleem'.
Het piepsysteem hebben wij alleen bij de BOPZ afdeling, bij onze behandelafdeling is die er niet.
Ik voel me wel een stuk zekerder nu ik dit allemaal kan. Het is er helemaal ingedrilt hoe je moet reageren op haren trekken enzo, dat ik nu wel zeker weet dat ik goed kan handelen in zulke situaties, voor deze cursus stond ik gewoon met twee linkse handen en dat is niet fijn.
herken het!
ik ben mij na die cursus ook veel zekerder gaan voelen.
Als ik zie hoe angstig sommige kijken zodra er een alarm ga ben ik weer enorm blij ermee. Daarbij leer je in die cursus ook om je collega op te vangen die zoiets heeft meegemaakt en om het zelf goed kwijt te kunnen.
Het mag niet wennen, het is ook niet normaal, maar als het dagelijks gebeurd zou het voor ons echt abnormaal wezen als ze het een dag lang neit zouden doen. we zouden dan niet weten wat ons over komt.
@ letre...ik werk bij verstandelijk gehandicapten.
Denk dat het hier eerder 'went' omdat je altijd de zelfde mensen voor je hebt. Binnen psychiatrie veranderd de groep vaker. Meer wisseling van mensen en daardoor ook gedrag.