talenten van een moeder...

[*Annet*]

En net wat Laura zegt, dan doe je het gewoon met wat minder. Het is misschien puzzelen. Maar je redt het heus wel.

Sommige mensen redden dat dus niet! En leuk is het niet hoor als je altijd moet puzzelen! En net als anderen al zeiden, bij tijden levert dat heel wat stress op. Vorige week, in 1 dag tijd scheiden de cv ketel en de afwasmachine eruit. Gelukkig blijkt de cv ketel reparatie nog in de garantie termijn te vallen, alhoewel de monteur wel moest sjoemelen met de klacht! De afwas doen we maar met de hand, erg leuk maar niet heus. Als je weet dat ik dat HAAT.

Voorheen haalden we best wel es een keer patat of chinees, nu niet meer. Als ik bedenk hoeveel eten ik voor dat geld in de winkel kan kopen. En op vakantie gaan dat kan gewoon niet. Wij zijn afhankelijk van de schoolvakantie dus je zit altijd in het hoogseizoen. Ben heel blij dat ik een handige man heb die nooit te lui is om zijn handen uit zijn mouwen te steken maar we zuchten er wel eens onder. De auto opruimen hoeft gelukkig niet en zou in onze situatie ook bijna onmogelijk zijn. Wel hebben we een 'lelijke' auto maar hij rijdt. We gaan nagenoeg niet meer naar de familie, wordt ons ook door sommigen kwalijk genomen. Ja, wij zijn daar weggegaan maar niet zonder reden.

[Haai]

Lastige situatie, Annet!

Heb net nog even gekeken wat op dit moment het modale inkomen is: E33.000,-. Dan verdienen wij dus beneden modaal Maar doordat ik ook wat werk hebben we wel wat extra belastingvoordeel boven eenverdieners.
We gaan er hier wel met onze hele financiele planning vanuit dat mijn inkomen niet perse nodig moet zijn, ik wil kunnen stoppen met werken als de thuissituatie dat vraagt. Als mijn inkomen wegvalt zal het best weer even flink zuinig aan zijn, maar ik geloof wel dat we het zullen redden.

[ajl]

Ik denk wel dat we met zn allen moeten waken voor de rust in ons gezin, ik inclusief!! Dat is toch onze eerste en belangrijkste taak, als MOEDER. Lees het huwelijksformulier bijv. maar. Ik vind het ook een hele mooie taak om thuis te zijn bij de kinderen. Probeer hier echt van te genieten en ook tijd te nemen voor leuke dingen (lekker fietsen, even naar de kinderboerderij enz.).
Vraag mij soms wel af hoe anderen dat financieel doen om helemaal thuis te blijven bij de kids? Ligt natuurlijk ook aan het loon van de man.

Waarom zou dat een taak voor de moeder zijn? Het is toch een taak voor een ouder an sich om stabiliteit voor een gezin te verkrijgen? Niet alleen voor een moeder.

Daarbij vraag ik mij af of naar opa/oma gaan en een dag in de week zelf gastouder zijn zoveel meer stabieler is dan 2 dagen naar een kdv gaan waar dezelfde juffen en kinderen zitten. Dat maakt volgens mij niet zo heel veel uit.

Ik vind het ook wel knap hoor, hoe sommige mensen het redden van 1 inkomen. Wij zouden het in ieder geval niet redden, maar onze vaste lasten zijn ook wel hoog. Daarbij lijkt het mij ook heel stressvol om continue te moeten rekenen. Ik zou dat best een paar jaar volhouden, maar ik wil dat ook niet continue. Wij doen ook geen rare dingen, wonen in een gewoon huis, rijden een oude auto, gaan niet vaak op vakantie, kopen ook niet standaard dure kleding ( voor de kids voornamelijk Hema, H&M), maar als ik eens iets duurs zie dat ik echt mooi vind, denk ik daar niet over na en koop het gewoon.

Wat ik mij wel afvraag zo nav dit topic. Werkt het overgrote deel van de moeders echt puur om het geld of zijn er ook andere motivaties voor jullie om te werken?
Als ik naar mijzelf kijk, zou ik ook blijven werken als het financieel niet zou hoeven ( misschien hoeft het bij ons ook niet, omdat je als je niet werkt ook minder kosten hebt en veel belastingvoordeel, maar heb dat niet uitgerekend). Ik vind in mijn werk namelijk ook waardering om wie ik zelf ben ( en ik ben meer dan moeder en partner).
Waarom werken jullie?

[Galateia]

Mijn man en ik werken allebei, omdat we een inkomen moeten hebben. Geen van beiden willen we fulltime thuis zitten, want dan worden we knettergek. Het is leuk om ook iemand anders te zijn dan degene die wast, kookt, de kids verzorgt, etc. Maar mijn werk bepaalt niet wie ik ben, ofzo. Ik sta met erg veel plezier voor de klas, hoor, maar ik ben voornamelijk gewoon mezelf, niet docent, niet mama van, niet vrouw van. Ik heb wel die afwisseling nodig. Maar lang leve de vakanties. Als we de loterij zouden winnen, dan zouden we allebei direct onze baan opzeggen. Als je allebei niet hoeft te werken, is het ook niet zo saai thuis. Dus zo belangrijk is ons werk nu ook weer niet. Werken is gewoon noodzaak in dit leven, dat doen we dus, en dat doen we in een baan en op een manier die we allebei gewoon erg leuk vinden: met zo min mogelijk werken, zo leuk mogelijk leven.

[ajl]

Ik geloof dat als wij de loterij ( niet dat wij daaraan meedoen ) zouden winnen dat wij beiden zouden blijven werken. Waarschijnlijk wel minder en misschien dat ik eerder stop met werken. Ik zou de hypotheek afbetalen en misschien een iets groter huis met grotere tuin kopen, maar dat is geloof ik wel de enige dure uitspatting die ik mijzelf zou veroorloven. Niet alleen voor ons zelf, maar ook als voorbeeld voor de kinderen. Ik wil ze toch wel meegeven dat het 'normaal'is om voor je eten, huis en kleding etc. te werken en niet alleen maar leuke dingen te doen van geld. Ik hoop dat wij ze dan ook bijbrengen dat als je 'gezegend'bent met veel geld, dat je dat ook deelt met een ander.

Ik zie daarnaast werk toch ook wel als een soort onplooing van mijzelf. Ik besta niet alleen als moeder en partner, maar ook niet alleen als werknemer. Alles bij elkaar maakt wie ik ben.

[*Annet*]

als ik zulke dingen lees ga ik me toch wel dozig voelen.

Ook al werk ik niet, ben ik moeder- en partner-van ben ik toch evengoed wie ik ben? Al ontplooi ik me niet als werknemer ontplooi ik mezelf wel op ander gebied.

[ajl]

O nee, dat bedoel ik zeker niet te zeggen en ik wil die indruk ook zeker niet wekken. Ik spreek puur namens mijzelf. Als ik alleen bezig ben met het huishouden en de kinderen dan heb ik het idee dat ik continue voor een ander bezig ben. Ik ben namelijk ook erg klunzig met creatieve hobby's . Mijn werk is van mij zelf en voor mijzelf, dat is echt een moment dat ik alleen met mijzelf bezig mag zijn en dat vind ik persoonlijk erg fijn.

[Galateia]

Nou ajl, wij zouden dus echt stoppen. Maar ja, we kopen sporadisch een lot (2 keer per jaar, ofzo), als we ergens lopen en een enorme geldprijs op zo'n biljet zien. En dan liggen we in een deuk. We zouden het wel weten. En we zouden zeker niet voor de kinderen blijven werken, om ze een voorbeeld te geven, zeg. Je kunt ze ook leren wijs met je geld om te gaan. Want zoveel geld lijkt veel, maar om er de rest van je leven van te kunnen leven, zul je toch verstandig moeten zijn

Maar dat is allemaal onzin-praat, want wie wint de loterij? Maar waar het om gaat: ik vind mijn werk niet een noodzakelijk onderdeel van mezelf ontplooien, ofzo. Ja, ik ben er goed in, en ja, ik zou graag nog eens de wetenschappelijke kant opgaan en wie weet promoveren, ofzo. Maar ik zou net zo graag andere dingen willen doen, die niets met mijn werk te maken hebben. Ik heb het ook wel een tijdje gehad, hoor, dat ik vond dat mijn werk zeer belangrijk was voor zelfontplooiing en ontwikkeling. Maar ja, toen was studeren en werken mijn belangrijkste tijdsbesteding. Nu is dat anders (en ik doel niet alleen op het feit dat ik nu moeder ben, maar echt op het feit dat met het afstuderen er heel veel vrije tijd kwam) en vind ik werken helemaal niet meer zo vreselijk belangrijk. Ik ben wel blij dat ik dat allemaal gedaan heb, want daardoor heb ik wat opgebouwd en daar pluk ik nu de vruchten van. Dat maakt het leven en het werken wel zo makkelijk.

[MissF]

toen we in ons vorige huis woonden, na Jurians geboorte, zou ik prima kunnen stoppen met werken, financieel gezien, maar ik zou dat nooit willen. Ik ben absoluut geen thuiszitter, zie nu al uit naar het eind van mijn verlof Ik heb het nodig om naast mama en vrouw van ook werkneemster te zijn, waar ik een hele andere kant van mezelf kan laten zien.
Met dit huis is het wel financieel nodig dat ik blijf werken, al zou 1 of 2 dagen dan ook wel genoeg zijn, maar dan nog denk ik dat ik gek word thuis. Niet dat mijn kinderen niet leuk zijn, of mijn huis niet zo mini is dat ik het in 1 uurtje gedaan heb, maar ik heb afwisseling nodig, en dat is zo qua werk, ik zal nooit 10 jaar hetzelfde werk kunnen doen, maar dat geldt ook thuis, ik kan niet dagen achter elkaar thuis zijn. En met een man die dat nog extremer heeft zijn we een lekker onrustig gezin maar tot nu toe voegen onze kinderen zich er gewoon naar, en is er juist doordat we ons ei kwijt kunnen, rust in huis op de dagen dat we wel thuis zijn.

[Galateia]

Wij kunnen moeiteloos dagen achter elkaar thuis zijn, maar dan wel samen. In je eentje is het toch echt een beetje saai. En ik heb echt een leuk, kind, hoor, maar dat is geen volwassene.

Ajl vroeg aan de vrouwen: waarom werk je? Ik ben wel eens benieuwd naar de mannelijke kant van het verhaal. Waarom werken die mannen nou eigenlijk zoveel? Hebben die weleens nagedacht over het omdraaien van die standaard rollenpatronen, over het nastreven van een parttime baan, etc. Waarom vinden de meeste mannen en vrouwen en werkgevers het nou toch zo vanzelfsprekend, dat mannen fulltime werken?!

[Evelien]

Mijn man heeft niet een normale baan, qua werktijden dan zeg maar. Echt een flexibele baan heeft hij wel. Hij werkt wel fulltime (op papier, in de praktijk altijd veel meer). Het liefst zou hij niet voor een baas werken, maar lekker voor zichzelf. Werkt twee dagen buiten de deur de rest thuis. Hij heeft heel veel vrijheid. Maar werkt wel 6 a 7 dagen. Klinkt veel maar is behoorlijk flexibel. En door dat hij een flexibele baan heeft is en blijft z'n werk leuk.

[*Annet*]

Bij mijn man op het werk wordt part time werken niet toegestaan, ook niet voor de dames op kantoor (discutabel, ik weet het) Ik ben "onontwikkeld" dus kom niet ver met een carierre met een leuk financieel plaatje.

[Evelien]

@Annet, ik heb helemaal geen diploma's (ja een nivo. 2 diploma en wat certificaten). En mijn salaris is ook niet veel. Maar ik vindt het leuk om met kinderen te werken. Als gastouder is dat makkelijk te combineren. Nu is de vraag voor bso opvang enorm groot en wil ik daar mee gaan starten. Dit kan ik vanuit ons huis doen.

[Galateia]

Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen redenen en noodzakelijkheden, daar gaat het me niet om. De vraag is eigenlijk meer zo bedoeld: willen mannen hun kinderen niet vaker zien, niet meer deel van hun leven uitmaken? Dat is in dit topic steeds weer een onderwerp, dat door wel/niet te werken als vrouw, je wel/niet meer tijd aan je kinderen besteedt. Hebben mannen die worsteling niet, dan? Soms lees je dat mannen hele dagen weg zijn, daar dan ook nog allemaal dingen 's avonds en in het weekend bij doen, etc. En dat vinden we allemaal maar 'normaal'. Voelen die mannen dan niet wat vrouwen voelen? (En willen die vrouwen hun mannen dan niet soms met hun hoofd in de wc-pot douwen?!).

[LauraC]

Tuurlijk wil mijn man vaker bij Michael zijn. Maar dat is in zijn werk niet realistisch. Voordeel van waar we nu wonen is wel dat als hij thuis is, hij ook echt thuis is en ook niet even naar zijn werk kan gaan (4 uur verderop). Dus dan is hij echt primair met Michael bezig en verveel ik me 3 slagen in de rondte