Collateral schreef:meschianza schreef:Collateral schreef:Dat Bhagwans levensstijl en handelen niet klopten, hoeft m.i. niet te betekenen dat de goddelijke ervaringen die zijn volgelingen hadden onecht of vals waren.
Dat lijkt mij wel als die ''goddelijke ervaringen'' zijn ontstaan door het aanbidden van Bagwan die een leugenaar bleek te zijn.
Ik ben er dus van overtuigt dat goddelijke ervaringen kunnen berusten op leugens.
Stel het ervaren van God nu eens voor als een plaats waar je niet zomaar kan komen, maar waarvoor je een bepaalde moeilijke weg moet bewandelen. Maakt het dan (voor het zijn in die plaats) uit of degene die je de weg gewezen heeft in het algemeen betrouwbaar dan wel onbetrouwbaar is?
Als je een ervaring krijgt die 100% goed en goddelijk is, denk ik dat je er vanuit mag gaan dat het geen valse ervaring is.
Als de ervaring 100% goed en goddelijk is, dan mag je er idd vanuit gaan dat het niet vals is.
Maar de vraag is wanneer het 100% goed en goddelijk is. Ik geloof er dus niks van, dat als je een meneer als Bagwan aanbid, en je een enorme golf van vrede en liefde voelt (wat opzich niet slecht is) je kan spreken over een goede en goddelijke ervaring. Evenzo geloof ik ook dat er mensen ''goddelijke'' ervaringen krijgen bij het aanbidden van/opgaan in iets wat slechts een illusie is (bagwan of een anders ''goddelijk'' persoon) , omdat het niet geaseert is op de waarheid.
En daarom zou ik niet zeggen dat het puur om de goddelijke ervaring gaat, dat de goddelijke ervaring het teken is dat het wel goed zit.
Soms heb ik het gevoel bij gelovigen van hé wanneer kom je weer terug op aarde? Waar ben je met je hoofd en je gedachten alles is God, God boven en onder. .
God is voor mij , en naast mij, en altijd om mij heen
Ik heb ook veel gelezen, Bijbel, Koran, Baghvagitha, de Veda's, Mormon, er is gewoon een of meerdere Goden, er is een Waarheid, maar ik zie door de gelovigen God niet meer, alles hier zo hardstikke verrot, kapot en kaduuk dat ik soms denk dat God ooit de wereld schiep en dat we nu op een reusachtige tijdbom zitten die aftikt naar de einde van de wereld, en dat een of de God dan alles opnieuw maakt.
Waarom zou God gelijk hebben? De God van de Bijbel... ik weet het gewoon niet, ik bid tot God, nu 4 jaar lang of nog langer, lees de Bijbel, probeer weinig zonde te doen (lukt niet maar goed) en ondertussen ben ik blind gestaard op de hemel en zit God in de hemel met zijn vingers in zijn oren.
Ik vind het moeilijk om op je te reageren omdat ik weinig meer van je situatie weet dan je nu geeft. Straks ga ik van iets uit, iets over je suggereren en kwets ik je.
Ik weet alleen van mezelf dat ik diep van binnen me over de kop las, puur om alles wat mijn geloof in God aan het twijfelen kon brengen, uit te sluiten, zodat God uiteindelijk overbleef. En dat herken ik ook in jou verhaal: op den duur zie je door al die mensen die roepen dat hun religie of filosofie de waarheid is, de Waarheid niet meer. En er waren ook mensen die me zeiden dat je beter niet naar de waarheid moet zoeken, maar gewoon in jezelf geloven. WAt dan heel aantrekkelijk klinkt.
Hoe dan ook, ik denk dat als je op die manier God zoekt, dat je nog jaren door kan gaan. (heowel het niet verkeerd is om veel over andere religies en levensvisies te weten)
Heb je je al eens geprobeerd je puur op God te richten? Zo puur als een kind die geborgenheid zoekt. En zo ook de bijbel lezen en bidden. Dan zal God zelf persoonlijk alles wat je geloof in Hem in twijfel brengt, uitsluiten (niet in 1 klap natuurlijk) DAt geloof ik echt.
Je gaat het pas voelen als je erin gelooft... dat is het frustrerende.
Ik ben pas gaan geloven nadat ik voelde dat God met mij bezig was. EN op het moment dat ik me dat realiseerde was het al een lange tijd aan de gang, achteraf gezien. Alleen geloofde ik het toen nog niet.
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King
En je kunt pas geloven als je het voelt, kortom: een vicieuze cirkel.