Moderator: Moderafo's
maninne schreef:Toen ik bij een maatschappelijk werker liep net vóór mijn huwelijk strandde zei hij: " Als je alleen moet knokken en de andere"partij" wil geen therapie dan loop je tegen een muur en we betwijfelen hier in het team of jullie huwelijk nog kans van slagen heeft op deze manier, want je bent niet ziek maar helemaal uitgeput van het vechten tegen de bierkaai. En een opname heeft geen zin want als je terugkomt in je gezin dan begint alles weer van voren af aan. (dat had hij een jaar daarvoor ook al gezegd maar ik wílde eerst knokken en nog eens knokken tot het finaal uit de hand liep. Ik klapte helemaal in elkaar en kon opgenomen worden op de crisisafdeling van psychiatrie.)
Maninne schreef:maninne schreef:Toen ik bij een maatschappelijk werker liep net vóór mijn huwelijk strandde zei hij: " Als je alleen moet knokken en de andere"partij" wil geen therapie dan loop je tegen een muur en we betwijfelen hier in het team of jullie huwelijk nog kans van slagen heeft op deze manier, want je bent niet ziek maar helemaal uitgeput van het vechten tegen de bierkaai. En een opname heeft geen zin want als je terugkomt in je gezin dan begint alles weer van voren af aan. (dat had hij een jaar daarvoor ook al gezegd maar ik wílde eerst knokken en nog eens knokken tot het finaal uit de hand liep. Ik klapte helemaal in elkaar en kon opgenomen worden op de crisisafdeling van psychiatrie.)
Het resultaat is dat ik nu door alle voorgaande traumatische gebeurtenissen die ik al vanaf mijn baby zijn heb ontwikkeld, en dit er bovenop kwam, er nu dus wel een opname aan komt op psychiatrie.
En wat ik al eerder zei, als je maar als één persoon vecht, dan red je het niet. En kies je het beste voor je kids. Al doet het nog zo'n pijn. Dan ga je knokken om er later wel voor de kids te kunnen zijn als ze op bezoek komen en ze op te nemen in je eigen gezin zodra dat psychisch voor alle partijen haalbaar is.
Gebruikers op dit forum: Google Adsense [Bot] en 41 gasten
