joepie schreef:Er zijn een aantal zaken die belangrijk zijn als je iemand aanspreekt op zijn/haar zwakheden. Of zonde zoals je het noemt.
Met welke intentie deed je het? Als ik je reactie's lees was dat meer omdat 491 anderen het niet doen, kijk eens wat goed ik wel, dan omdat je bewogen met die persoon zijn heil bent.
Hoe weet je dat die 491 anderen het al niet doen? Wie zegt dat er in dat gezin hun directe omgeving(ouders, familie, vrienden) al niet over gesproken wordt?
Heb je al een relatie met dat gezin? Of kijk je ze anders niet aan omdat het wel een probleem gezin is?
Kom je gewoon al bij dat probleem gezin om gewoon Christelijke naasteliefde te betuigen? Gewoon een helpende hand te zijn?
Sprak je van je eigen zwakheden in je brief en je worsteling daarmee, bood je hem de helpende hand om met zijn zwakheid om te leren gaan?
Weet je het is makkelijk om je een oordeel te vormen over iemand anders die het toch in jouw ogen erg fout doet, maar als je geen relatie met dat gezin hebt kun je ook moeilijk erover oordelen. Je weet eigenlijk niets van de achtergrond en hoe het er werkelijk toe gaat als je er niet komt.
Daarom misschien nog eens die persoon aanspreken in Christelijke liefde, dat je met je brief hem gekwetst hebt en dat dat dus niet de bedoeling was. Wie weet, komt er dan een gesprek op gang waarin je elkaars achtergrond gaat leren zien. Waarom hij jou zo een brief terug stuurde en kun jij hem vertellen waarom jij hem een brief stuurde.
Joepie, hij zei mij dat ik de eerste was. En trots ben ik daar niet op. Vind ik trouwens geen leuke opmerking. Fijn dat je zo liefdevol denkt. Hoewel je allemaal heel goed weet hoe het moet, laat je zelf nu toch wel een paar kilo steken vallen, vind ik. Momenteel word ik aangesproken door jou. Omdat ik het natuurlijk verkeerd heb gedaan. Als jij dan zegt eerst met je eigen zonden te moeten beginnen, dan wacht ik daar nog even op, oke?
Ik zeg en weet in liefde die brief geschreven te hebben. En als iemand daar zo op reageert, en niet wil zien dat hij een probleem heeft, dan kan ik meer niet doen. Dan is het gebed het enige redmiddel. Ik wilde hem helpen, niet kwetsen.
Het is nogal niet wat om zomaar ergens je vertrouwen op te vestigen.. dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Die bijvoorbeeld 2 paginas kunnen vullen met teksten tegen homofilie. Daar heb ik me vreselijk aan geergerd. Toen dacht ik dat het nuttig zou zijn om eens te kijken of we ook zo vlug met lijsten teksten klaarstaan tegen onze eigen zonden. Dat blijkt idd mee te vallen. 
Slechts enkelen hebben het heel goed begrepen, en plaatsten iets over hun zelf. Dat is lef. 
Als je je eigen zonde kent of denkt te kennen dan reageer je anders naar de zonden van anderen.
