Wanneer deze ingrijpende verandering zich heeft voorgedaan in het leven van de zondaar, is hij overgegaan van de dood tot het leven, van zonde tot heiligheid, van overtreding en opstandigheid tot gehoorzaamheid en trouw. Er is een eind gekomen aan het oude leven van vervreemding van God. Het nieuwe leven van verzoening, geloof en liefde is begonnen. Dan is „de eis der wet vervuld in ons, die niet naar het vlees wandelen, doch naar de Geest" (Romeinen 8:4).
Tot aan hier kan ik het ongeveer (!) eens zijn met wat er staat. Dat wil zeggen: De verschillen zijn niet interessant genoeg, of in de tekst concreet genoeg omschreven om op in te gaan.
Maar dan:
Zonder kennis van de wet hebben de mensen geen juist inzicht in de reinheid en heiligheid van God of beseffen ze hun eigen schuld en onreinheid niet. Zij hebben geen juist zondebesef en denken dat ze geen berouw hoeven te hebben.
“juist zondebesef”, dat vind ik een merkwaardige term. Doordat een mens sterfelijk is kan al het besef ontstaan dat hij God nodig heeft.
Daar ze hun hopeloze toestand als overtreders van Gods wet niet inzien, beseffen zij ook niet dat ze het verzoenend bloed van Christus nodig hebben.
Dit vind ik echt vreemd gesteld. Natuurlijk is uit de wet te leren dat een mens zondig is, en als iemand zich daarin verdiept zal dit inderdaad duidelijk zijn. Maar de tekst geeft de indruk dat iemand bij voorkeur eerst tot wanhoop gebracht moet zijn, en dan pas in staat zal zijn de genade aan te nemen.
De hoop op de zaligheid wordt aangenomen zonder een totale vernieuwing van het denken of zonder een grondige verandering van levenswijze. Zo zijn er talloze oppervlakkige, bekeringen en worden er veel mensen aan de gemeente toegevoegd die nooit met Christus verbonden zijn geweest.
Dit soort opinie is mij totaal vreemd. Met stijgende verbazing en groeiende afschuw zit ik dit te lezen.
Iemand is met Christus verbonden door het geloof in Christus, niet door hoe goed hij of zij zichzelf ter dood veroordeeld heeft door de wet. Er zijn mensen die nooit werkelijk in Christus geloven als Verlosser. Die bijvoorbeeld zelf de wet willen volbrengen. En hoe grondig ze ook hun levenswijze veranderen, ze zullen er nooit komen. Het zijn
die mensen, die niet met Christus verbonden zijn.
Dit werk kan alleen door het geloof in Christus, door de kracht van de inwonende Geest worden volbracht.
Welke werken? Om behouden te worden? Ik mag toch hopen dat de schrijver dit zo niet bedoeld want dat is toch ketterij van de bovenste plank. Er mag dan heel vroom aan toegevoegd worden dat dit door de kracht van de Geest wordt volbracht, maar dat maakt het nog eigenlijk nog erger.
Ik bedoel niemand te beledigen, maar dit kan toch echt niet. Ik neem aan dat gereformeerden het niet zomaar met deze tekst eens zijn.
Wij zijn gerechtvaardigd, door ons geloof in Christus, en niet door onze werken (al dan niet door de Geest geholpen).
Wij, die geloven in Christus onze Verlosser, zijn der zonde gestorven want we zijn gedoopt in Zijn dood. Kom op, dat geloven we toch!
En als we met Hem gestorven zijn, zijn we ook met Hem gerechtvaardigd. Dat is de basis waarop we gered wordt, daar doet geen werk (al dan niet in afhankelijkheid verricht) meer is aan toe of af.
Paulus vermaant de gelovigen: „Bewerk uw behoudenis met vreze en beven, want God is het, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt" (Filippenzen 2:12,13).
Bewerken ja, als in de betekenis van uitwerken, maw. doe goede dingen, want waarom zou je het foute doen.
Als je in de vrijheid van de genade staat is het ook goed en zelfs gewoon leuk om goed te doen.
God ziet ons in Christus aan. Dat hangt er niet van af of ik iets werk, hoe goed bedoeld die werken ook zijn. Ik ben altijd gerechtvaardigd door Christus. Het zou wat worden zeg, als je behouden zou zijn door geloof, en daarna het behoud weer zou afhangen van werken. Dat is van de zotte.
Maar de EG White geeft mij helaas de indruk dat hij het heel anders bedoeld.
De christen zal de aantrekkingskracht van de zonde voelen, maar hij zal er voortdurend tegen strijden. Daarvoor is Christus' hulp nodig. Menselijke zwakheid wordt verbonden met goddelijke kracht
Schrijver lijkt niet te beseffen dat de oude mens met Christus gestorven is aan het kruis. Dat lijk, dat de oude mens is, laten bewegen volgens Gods wet is een zinloze oefening.
Ik hoop maar dat ik de schrijver verkeerd begrijp, dat hij het anders bedoeld dan ik er uit versta. Als dat zo is, excuses dat ik dan wat fel geworden ben, maar de tekst komt echt niet goed op mij over.
Ik probeer er niet listig onderuit te komen, het is gewoon niet anders.