Werken in de zorg... (4)

[mw]

wat voor operatie?

[Bertiel]

wat voor operatie?

een heftige!
Je moet het maar aandurven als chirurg: live op de nationale televisie een hersenoperatie uitvoeren. Een team van het Tilburgse St. Elisabeth Ziekenhuis neemt de uitdaging aan en laat camera’s van Omroep MAX toe terwijl ze een hersentumor verwijderen. Neurochirurg Guus Beute legt uit waarom het programma op tv komt. “Wij willen met de live operatie een breed publiek informeren over hersenchirurgie.”

Wakker
Beute legt uit hoe Operatie live in zijn werk gaat. “In de uitzending laten we een goed voorbeeld van geavanceerde chirurgie zien. Ook maken we de patiënt tijdens de hersenoperatie wakker, zodat belangrijke hersenfuncties getest kunnen worden. Dit doen we om heel precies de tumor te kunnen verwijderen."

Interactief
Operatie live is een interactief programma. Tijdens de uitzending kunnen de kijkers via Twitter en e-mail vragen stellen aan de chirurgen en aanwezige deskundigen.

bron: tvgids.nl

[mw]

Okido, thnx voor de info! Alleen behoor ik niet tot de doelgroep van MAX
Nee gekkigheid, had graag kunnen kijken.

[Bertiel]

Okido, thnx voor de info! Alleen behoor ik niet tot de doelgroep van MAX
Nee gekkigheid, had graag kunnen kijken.

daar hebben ze uitzendinggemist.nl voor

[mw]

Haha, ik zal wel even zien. Hersenok's heb ik wel vaker gezien. Buikchirurgie vind ik interresanter. Binnenkort hoop ik weer eens live een ok mee te maken

[-Judith-]

Vorige week maandag kreeg ik van de HA te horen dat ik een depressie heb, omdat ik zo enorm moe ben heeft hij mijn bloed gelijk gecontroleerd, maar er was niks mis, donderdag ben ik bij hem geweest om alles door te spreken enzo, over hoe nu verder, wel/geen medicijnen etc.
Hij zei me dat ik moest doen wat ik zag zitten, en als ik het niet zag zitten, het aan moest geven, en het dan ook echt niet moest doen, in ieder geval tot ik de 1e afspraak bij de psycholoog heb gehad.

Die maandag heb ik gelijk mijn afd.hoofd gebeld, en het haar verteld, zij stelde voor om me maandag & dinsdag ziek te melden, dan moest ik dinsdag even terugbellen, en dan zouden we overleggen over hoe nu verder (ik was maandag behoorlijk overstuur en een normaal gesprek lukte ff niet)
Dinsdag bleek ze niet aanwezig te zijn, dus heb ik me eigenhandig ziek gemeld voor woensdag en donderdag, omdat ik dat echt níet zag zitten! Donderdag belde ze me al vroeg hoe het nu ging enwanneer ik weer van plan was om te gaan werken,want ja, thuis zitten word je ook niet beter van.
Ik was enorm overrompeld, want ik kwam nét thuis van de HA, en wou net mn man bellen over de uitslag enzo, maar toen hing zij al aan de lijn, dus ik heb niet eens normaal de tijd gehad om alles op een rijtje te zetten, ik heb dat ook tegen haar gezegd, en ze zei dat ik dan maar eerst m'n man moest bellen en ze dan graag wou horen wanneer ik weer starte.
Toen heb ik besloten om die avond van 4 tot 7 op de dagopvang te werken en om het weekend (ik moest officieel van 7 tot half 2 werken), van 8 tot 11 de ontbijtjes en de koffie te doen, om 'goede wil te tonen'
Maar in het weekend was ik zo verschrikkelijk moe na het werken, dat ik zat te dommelen in de auto!
Gisteren heb ik haar weer gebeld,want ze wilde graag op de hoogte blijven hoe het ging, en ik heb haar dus verteld dat ik zo verschrikkelijk moe was, zegt ze; ja maar dat hoort bij een depressie! Met andere woorden; dat is geen maatstaaf!
Ze heeft me zover dat ik vandaag weer een hele dienst op de dagopvang werk, en het liefst wil ze me morgen een dagdienst op de afdeling zien werken, en dan donderadg weer een hele dienst op de dagopvang...Terwijl ik het eerlijk gzegd he-le-maal niet zie zitten! Maar het lijkt of ze me persé weer aan het werk wil...En dan de wetjes van de organisatie; 'we gaan er vanuit wat je WEL kan, dus niet wat je niet kan! Maar ze doen er zo weinig mee
Thuis zitten is ook niet goed, bezig blijven is het beste, dat weet ik, maar op 't moment zie ik het gewoon even allemaal niet meer zitten...
Vanmiddag komt ze naar me toe, om nog weer te overleggen over morgen...Maar ik zie er gweoon vreselijk tegen op om met haar in gesprek te gaan...Ze vraagt je mening maar doet er niks mee...
*zucht* Einde klaagzang

[*Annette*]

Wat moeilijk Judith! Heb je inmiddels al een gesprek met psycholoog gehad? Misschien kun je met hem/haar dingen concreet krijgen m.b.t. tot werk.
En misschien eerst een tijdje 50% werken? Het is beter om bezig te blijven maar het moet wel haalbaar zijn.

Veel sterkte meid, weet hoe moeilijk het is! Hopelijk krijg je de juiste hulp en lukt het je om stapje voor stapje weer de goede kant op tegaan!

[Em.]

@ Judith, wat vervelend zeg? Mijn advies is (om eventueel in overleg met je huisarts), je voorlopig even ziek te melden (al is het alleen maar om even de acute stress van het wel/niet werken te stoppen), dat is heel normaal, zeker in de acute fase en met je bedrijfsarts/Arboarts te overleggen. Zij hebben hier ervaring mee en kunnen samen met jou een plan gaan maken, dan kun je je afdelingshoofd ook daarnaar verwijzen en geeft jou wat ruimte!
Sterkte!

[mw]

Judith: wat naar joh! Heb je al lang klachten? En behalve dat je zo moe bent, hoe voel je je verder (je stemming enzo?).

Laat je niet gek maken door je manager! Ik raad je aan om echt te stoppen met werken voorlopig. Die depressie is vast niet de lucht uit komen vallen, en zal ook niet zomaar opklaren. Als je van 3 uurtjes werken al doodop bent, betekent dat dus dat je lichaam aangeeft dat je de grens bent overgegaan. Je goede wil toon je ook door aan te geven z.s.m. weer te willen gaan werken, maar dat je ook je ziekteproces zo kort mogelijk wil houden. Formuleer je grenzen in wat je kan (dat wil ze horen toch?). Je kan nu goed de tijd nemen om je depressie de baas te worden, dus dat gaat voor! Moeheid kan dan wel bij een depressie horen, maar dat betekent niet dat het geen maatstaf is. Moeheid kan je functioneren behoorlijk beïnvloeden (lekker logisch)
Probeer zsm een afsrpaak te krijgen bij een psycholoog en bij de bedrijfsarts/vitaalcoach (of hoe zo'n persoon bij jullie mag heten). Sterkte meis!!

Trouwens... weet je ook wat er allemaal onderzocht is in het bloed?

[leen10]

Wat naar Judith! Een depressie kan inderdaad veel vermoeidheidsklachten met zich meebrengen. Maar dat is echt een signaal van je lichaam, dat het op dat moment gewoon te veel is.En dat moet je (en zeker ook je manager!!!) serieus nemen. Als jij je ziek meldt, met welke klacht dan ook, dan moet je manager dat echt serieus nemen. En zeker zolang er nog geen plan ofzo met de arbo gemaakt is, kan zij jou absoluut niet verplichten om te werken. Ik snap heel goed dat je je goede wil wil laten zien. Maar misschien heb je dat al heel lang gedaan... en mag je nu echt eerst voor jezelf gaan zorgen!
Het is zeker goed om 'actief' te blijven, maar dat kan ook op een andere manier. Hobby's doen, wandelen, fietsen, het maakt niet uit wat, als het je maar goed doet. En dat kan al moeilijk genoeg zijn. Werken is dan echt geen prioriteit... hoe anderen er ook tegenaan kijken. Als het moeilijk is om met je manager in gespek te gaan, kan je misschien zelf een gesprek met de arbo aanvragen. Als hij ook zegt dat je niet / minder kan werken, sta je misschien voor je gevoel ook sterker.
Misschien kan je huisarts hier ook in adviseren?
Heel veel sterkte!

[-Judith-]

Om eerst het relaas even af te maken;
ik heb vanmiddag een gesprek met d'r gehad, en ik moet morgen gewoon werken, maar ze was dan bereid om er een 6-uurs dienst van te maken.
En als ik afgelopen weekend adn zo moe was na m'n werk, tja...dat hoort sowieso bij die depressie, maar als ik nou m'n prive-leven 's op een minimaal pitje zet? Dan kan ik me 'volledig op m'n werk richten'. (Volgens mn afd.hoofd dan he...)
En ze zei ook zo leuk; jij verwacht aan het eind van de maand je salaris, en tja...daar moet je wel wat voor doen!

En ze zou de arbo-arts bellen voor een afspraak, of ik dat goed vond, ik was zo pissig dat ik heb gezegd; je mag van mij...Slechter kan het toch niet worden!

Ben er zo enorm zat van, en ben van plan om morgen naar de locatiemanager te stappen, al is het alleen al om te vragen of ze het kan maken om te zeggen dat ik m'n priveleven op een minimaal pitje zet!

@Annette: 50% werken werkt ook niet bij haar...Ben onderhand hopeloos wat dat betreft, ik kan niks bereiken.
@Em; ik heb me na maandag dus ziek gemeld, maar ze vind dat ik nu wel weer kan werken omdat thuisziten de boel ook niet oplost...Terwjil ik dr uitgelegd heb dat k thuis echt écht niet stil zit, maar met m'n hobby's bezig ben of wat fiets ofzo...Puur ter ontspanning!
@MW; Achteraf al bijna een half jaar, maar ik ben een type dat altijd bij mezelf zeg; ah...;t valt wel mee en veel signalen negeer Dit moment voel ik me echt kl*te, hopeloos, en weet ik ff met mezelf geen raad...Ik huil ook heel veel! Net of alles er nu uitkomt van járen!
Ik wil ook dolgraag éven stoppen (al is het maar tot 16 nov. dan heb ik anderhalve week vakantie, maar dan heb ik éven een adempauze) Achteraf zat die depressie er al lang aan te komen, ben al tijden moe, allerlei kwaaltjes, en sinds ik getrouwd ben (nu 9 maanden geleden) ben ik vaker bij de HA geweest dan de afgelopen 10 jaar samen geloof ik...En elke x was er ook wel wat (van niet meer ongesteld worden tot spruw, en van telkens door m'n rug gaan tot irritatie van de schouderpees ) )
M'n HA heeft een fax naar Dimence gestuurd, en dan krijg ik een uitnodiging thuis avn de psycholoog!
En m'n afd.hoofd zal de arbo-arts inschakelen...
Enwat er allemaal in mn bloed onderzocht is; suiker, schildklierwerking, ontstekingen...Ehhhh...stuk of 7 dingen geloofi k...
@Leen10; m'n afd.hoofd is een heel bazig type, die precies weet hoe ik ben, en adt ze me zomaar onderste boven kan praten...Maar gelukkig weet ze ook dat ik een echtgenoot heb die er niet vor terug deinst om haar te bellen om d'r op dr nummer te zetten...
En idd; zoals ik tegen MW ook al 'zei'; ik heb achteraf al een half jaar klachten, maar ze nooit als zodanig herkend!
M'n HA zei donderdag dat ik moest doen wat ik zag zitten... en dat weet m'n afd.hoofd ook, maar zij hecht er 0,0 waarde aan...

[mw]

Aaah Judith!! Ga asjeblieft niet werken! Je werkt jezelf ten gronde joh! Bellen morgen en je ziek melden hoor! Verder stuur ik je nog ff een pb!

Als ik jou verhaal zo lees, dan heb ik het maar goed getroffen met manager. Ik heb een verbod van haar gekregen om mijn werkuren verder uit te breiden. Laat je niet op de kop zitten door haar hoor Judith!! *hug*

[ajl]

[quote="-Judith-"]@Em; ik heb me na maandag dus ziek gemeld, maar ze vind dat ik nu wel weer kan werken omdat thuisziten de boel ook niet oplost...Terwjil ik dr uitgelegd heb dat k thuis echt écht niet stil zit, maar met m'n hobby's bezig ben of wat fiets ofzo...Puur ter ontspanning!
quote]

Zij is geen arts, dus kan ook niet bepalen of jij ziek bent. Jij bent haar geen verantwoording schuldig over hoe jij je tijd thuis besteed. Gewoon ziek melden en vervolgens contact opnemen met de bedrijfsarts en bij je bedrijfsarts aangeven hoe ze je onder druk zet. En vragen of dat in je dossier mag komen te staan. Bedrijfsarts mag dat soort dingen ook niet doorgeven aan de werkgever. Het enige dat hij/zij door mag geven is of je in staat bent om te werken.

[meribel]

heel veel sterkte judith!
na je eerste post wou ik nog zeggen...je baas heeft vast het beste met je voor, sommigen mensen zijn nu eenmaal met de beste bedoelingen zo naïef te zeggen dat je het beste door kan gaan ipv thuiszitten.

echter na je tweede post ( "je prive leven op een laag pitje zetten" !!! ) ...ben ik blij dat ik dat niet gezegd heb..Wat een nare situatie zeg als je leidinggevende totaal niet begrijpt wat een depressie inhoudt.

Gauw naar je arbo-arts, hopelijk kan je ook snel terecht bij de psycholoog!
Ik zal voor je bidden,

liefs,
meribel.

[pipgirl]

Ik heb met verbazing je verhaal gelezen en dan natuurlijk de ongeloofelijke reactie van je baas

Hoe kan iemand nou zo raar reageren,als je ziek bent dan ben je ziek toch of dat nou psychisch is of lichamelijk.
Je moet echt aan jezelf denken hoor,en echt de rust en de tijd nemen.Want dat is zo belangrijk,je hoort van veel mensen dat ze dachten zo weer aan het werk te kunnen maar je moet echt de tijd er voor nemen.

Heel veel sterkte Judith