Heer(e); met of zonder -e?

[Riska]

Prediking kan verschillend zijn.
Als God wordt gepredikt als de Liefdevolle, Barmhartige dan is dat totaal iets anders dan
God de Wrekende Gerechtigheid, de Toornige...
In sommige kerken wordt het eerste verkondigd - overigens vaak niet eenzijdig, want Hij kan
inderdaad toornig zijn. Maar dan om wat wij doen. Zoals een ouder zijn kind berispt en daarna dat kind in volledige vergeving verder laat gaan.
In sommige kerken wordt het tweede verkondigd en ook al kan er wel iets liefdevols in voorkomen,
de nadruk ligt dan toch op de toorn.
Voor het beeld van God is naast wat de Bijbel ons zegt, ook de predikant verantwoordelijk. Waar legt hij de nadruk op. En daarnaast is er nog een belangrijke factor: waar groeit een kind op - in een liefdevolle of liefdeloze omgeving.

Ook bij mij is, en ik denk dat dat bij geloven hoort, het Godsbeeld in de loop van mijn leven verandert. Ik heb Hem nooit gezien als een oude man met een baard op de wolken, om maar wat te noemen.
Heel lang was Hij wel - zie Psalm 139 - een soort 'politieagent'. Waar je ook was, wat je ook deed, ja tot in het graf achtervolgde Hij je.
Daarin heb ik een hoek van 180° gemaakt: er is geen troostrijker Psalm dan 139: Hij begeleidt mij en zorgt voor mij. Hij kent mijn diepste gedachten en ik mag er zomaar gewoon zijn.

Desalniettemin is "Vader" voor mij niet of nauwelijks mogelijk. In liederen verander ik "Vader" bijna altijd met Schepper. Sommigen kunnen het, sommigen niet. Maar voor mij is het vaderbeeld te zeer gedevalueerd...

[1a2b3c]

Hem Vader noemen betekend voor mij ook dat ik erken/belijd dat Hij zich jegens mij altijd als een liefdevolle Vader gedraagt ook als ik me niet gedraag zoals Hij van Zijn kind mag verwachten.
Hij is de volmaakte Vader en dat verlaagd Hem niet omdat de aardse vaders het er zo beroerd afbrengen.
Als ik Heere zeg of Schepper ofzo, dan voelt dat afstandelijk, Hij is zo hoog boven mij verheven, Hij is almachtig en zonder Hem ben ik niets, Hij is zo heilig en ik zie in mezelf nog zoveel wat niet goed is enz.
Schepper en Heer verondersteld niet automatisch liefde (al kan dat natuurlijk wel heel goed, begrijp me niet verkeerd) maar een Vader - kind relatie wel. Joh.16:27 want de Vader Zelf heeft u lief... en wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft lief gehad 1Joh.4:19
Ja ik noem Hem graag Vader. Mijn Vader kan alles, weet alles, is groot, heilig, goed en nog zoveel meer.

Maar ik snap best dat het voor iedereen verschillend ligt hoor, we zijn allemaal verschillend en hebben ook allemaal een verschillende achtergrond.

[Riska]

Ik denk dat het heel erg ligt aan de achtergrond waaruit je komt.
Waren er liefdevolle ouders, ouders waarop je kon bouwen, die je steunden of niet...
Ooit zei iemand: als jij de ander (met kleine letter) die je ziet niet kan/kon vertrouwen, hoe kan je dan de Ander (met een hoofdletter) die je niet ziet vertrouwen.

Vaak zeg ik een beetje spottend dat ik te nuchter ben, dat het ligt aan de aard van de mensen die uit mijn geboortestreek komen. Maar in feite ben ik mijn leven lang op mijn hoede geweest en nog. Voor mensen, maar ook voor God. You never know...
Het illustreert de verantwoordelijkheid van ouders in de opvoeding van hun kinderen...

[Janvanverweg]

@ rinske,
ik voel met je mee in je worsteling om God 'vader'te noemen.
mijn vader had vroeger losse handjes en was erg opvliegend. als hij uit zijn werk kwam werd het doodstil in huis.
Toen leerd ik ik God kennen en kwam het 'onze Vader' tot leven.

wat mij hiel is te zien dat mijn aardse vader niet een beeld is van hoe God als vader is maar dat God een beeld is hoe aardse vaders zouden moeten zijn! en hoe onze relatie met onze aardse vader ook is; allemaal weten we hoe een goede vader zou moeten zijn. (daarom weten we dat sommige vaders niet goed zijn!)

misschien helpt het om een lijstje te maken van eigenschappen die 'de perfecte vader' zou moeten hebben. om daarna God ernaast te leggen, in hoeverre herken je God in 'de perfecte vader'? misschien helpt dit om het vertrouwen te doen groeien. Met ons verstand weten we wel dat God goed is, maar vaak is het een vaag en onbepaald soort van goed zijn. door op een verstandelijke manier het goede van God helder en concreet te maken kan ons gevoel (waaronder vertrouwen/wantrouwen) een steuntje in de rug krijgen.

maar het blijft een loslaten van 'een stukje van jezelf' als je ervoor kiest om God vader te gaan noemen. vanzelf zal het niet gaan. Toch geloof ik dat door God vader te gaan noemen dat ook je gevoel (vertrouwen/wantrouwen) hierdoor ten positieve zal veranderen.

ik begon dit met iets over mijn relatie met mijn aardse vader. nadat ik hem vergeven had duurde het nog een tijdje voodat ik hem volkomen vertrouwde. wel koos ik ervoor om hem (tegen mijn gevoel in) te vertrouwen. Nu is hij mij heel dierbaar en ben ik vol blijdschap over de vader die ik heb!