Gelovigen leven langer

[Marnix]

Die arts is definitief echt. Je god niet. Dat is het grote verschil.

Dat is maar de vraag. Nogmaals, ALS Hij bestaat is het logisch. Als dat niet zo is is het natuurlijk logisch dat we onze eigen moraal bedenken en ook voor het bedenken daarvan verantwoordelijk zijn. Dat is het logische antwoord op je vraag of het eng is om je eigen moraal te moeten maken. Daarvoor moet je een stap terug. Bestaat God? Het antwoord op die vraag heeft invloed op je filosofische vraag. Kunnen we de vraag of God bestaat niet beantwoorden, dan is jouw vraag vervolgens ook niet beantwoorden met ja of nee.

p.s. voor mij is God definitief echt.

[RogierV]

Bestaat God? Het antwoord op die vraag heeft invloed op je filosofische vraag.

Het is alleen jammer dat je dat nooit definitief kunt weten en die informatie kan delen zonder dat anderen het moeten `geloven` en heeft zodoende dus ook geen implicaties.

[schaapje]

Het is alleen jammer dat je dat nooit definitief kunt weten

Waarom zou de Here God b.v. aan jou laten weten met grote zekerheid dat Hij bestaat ?
Dat doet Hij alleen aan degene die zich aan Hem over willen geven.
Ooit had ik zelf geen geloof, en nu is er grote zekerheid, zoals voor zovele gelovigen.

[mohamed]

Als ik geen geloof had zou ik de hele dag op de bank liggen met een zak chips en lange natte scheten laten. Want als er geen God is sterven we morgen, dus laten we ons dan vandaag maar volvreten.

[RogierV]

ja joh.
Mischien is dat het verschil ik weet niet(echt) zeker of we maar 1 leven hebben, dus ik maak er het beste van.

[mohamed]

ja joh.
Mischien is dat het verschil ik weet niet(echt) zeker of we maar 1 leven hebben, dus ik maak er het beste van.

Dat vind ik klinkklare onzin, als er geen God bestaat dan is er geen hoop, dus waarom zou je iets anders doen dan vreten en zuipen?

[Mortlach]

Dat vind ik klinkklare onzin, als er geen God bestaat dan is er geen hoop, dus waarom zou je iets anders doen dan vreten en zuipen?

Omdat je zelf bepaalt hoe je je leven waarde geeft en hoe hard je daarvoor wilt werken?

[mohamed]

Omdat je zelf bepaalt hoe je je leven waarde geeft en hoe hard je daarvoor wilt werken?

Als je er van overtuigt bent dat er hierna niets meer is, waarom wil je dan nog ergens voor werken? Indien alles voorbij gaat, dan heeft het toch geen enkele zin om dat oude vrouwtje over de weg te helpen? Want morgen wordt ze geschept door Magere Hein en zal het zijn alsof ze nooit bestaan heeft.

Indien we hierna van niks meer weten en het leven al zo kort is, wat betekent de ware liefde dan nog die we zoeken? Is het niet een veredelde one night stand tot we in een zwart gat belanden en van niks meer weten?

Ik vind dat zo'n trieste gedachte Mortlach, kan er niks aan doen.

[Mortlach]

Als je er van overtuigt bent dat er hierna niets meer is, waarom wil je dan nog ergens voor werken?

Om je als het goed is niet alleen op deze wereld bent. Er zijn nog 6 miljard mensen die zeer gelukkig kunnen worden door jouw inzet. Dat mijn leven eindig is, maakt daarvoor niets uit.

Indien alles voorbij gaat, dan heeft het toch geen enkele zin om dat oude vrouwtje over de weg te helpen? Want morgen wordt ze geschept door Magere Hein en zal het zijn alsof ze nooit bestaan heeft.

Op het moment dat je het vrouwtje helpt, heeft het wel degelijk zin omdat ze anders de weg niet overkomt. Het komt een beetje over als "als er geen hiernamaals is, mag ik me in dit leven als een enorme egoïst gedragen", en dat vind ik een zeer treurig standpunt.

Indien we hierna van niks meer weten en het leven al zo kort is, wat betekent de ware liefde dan nog die we zoeken? Is het niet een veredelde one night stand tot we in een zwart gat belanden en van niks meer weten?

Ik vind dat zo'n trieste gedachte Mortlach, kan er niks aan doen.

Als er ware liefde is, en het is je gegeven kinderen te mogen ontvangen, dan kun je JUIST iets doen om wat na te laten in deze wereld. Je bepaalt zelf of je iets positiefs wilt nalaten of niet.

Zoals hierboven, het idee dat een afwezigheid van een hiernamaals zou leiden tot enkel op de bank liggen en chips eten, dat vind ik pas een trieste gedachte.

[mohamed]

Om je als het goed is niet alleen op deze wereld bent. Er zijn nog 6 miljard mensen die zeer gelukkig kunnen worden door jouw inzet. Dat mijn leven eindig is, maakt daarvoor niets uit.

Hoe help jij die 6 miljard mensen dan?

Op het moment dat je het vrouwtje helpt, heeft het wel degelijk zin omdat ze anders de weg niet overkomt.

Daar heb je een punt!

Het komt een beetje over als "als er geen hiernamaals is, mag ik me in dit leven als een enorme egoïst gedragen", en dat vind ik een zeer treurig standpunt.

Laat me dat dan ietwat nuanceren: stel je weet dat je nog een week hebt te leven, zou jij dan nog naar je werk gaan? Feitelijk is deze hypothese de realiteit in het extreme getrokken. Dat is hoe ik het bedoel als overpeinzing namelijk: wat als het morgen was afgelopen, hoe zou jij je dag dan besteden?

Als er ware liefde is, en het is je gegeven kinderen te mogen ontvangen, dan kun je JUIST iets doen om wat na te laten in deze wereld. Je bepaalt zelf of je iets positiefs wilt nalaten of niet.

Ik heb wel eens ergens gelezen dat het nalaten van nageslacht in sommige kringen wordt geïnterpreteerd als het eeuwige leven, doordat je door je kinderen voortleeft. Dat noem ik ook een vorm van hoop welke je levenshouding minder egoïstisch maakt dan iemand die alleen aan zichzelf in het hier en nu hoeft te denken.

Zoals hierboven, het idee dat een afwezigheid van een hiernamaals zou leiden tot enkel op de bank liggen en chips eten, dat vind ik pas een trieste gedachte.

Dat heb je mij ook niet horen zeggen.

[Mortlach]

Hoe help jij die 6 miljard mensen dan?

1 tegelijk.

Op het moment dat je het vrouwtje helpt, heeft het wel degelijk zin omdat ze anders de weg niet overkomt.

Daar heb je een punt!

Daar gaat het dus om: een positief verschil maken in het leven van andere op dit moment.

Laat me dat dan ietwat nuanceren: stel je weet dat je nog een week hebt te leven, zou jij dan nog naar je werk gaan? Feitelijk is deze hypothese de realiteit in het extreme getrokken. Dat is hoe ik het bedoel als overpeinzing namelijk: wat als het morgen was afgelopen, hoe zou jij je dag dan besteden?

Doen wat ik altijd doe: sporten, werken, rusten, misschien iets luxer eten dan normaal (beetje ijs als dessert zelfs) en mailen/skypen met vrienden en familie.

Ik heb wel eens ergens gelezen dat het nalaten van nageslacht in sommige kringen wordt geïnterpreteerd als het eeuwige leven, doordat je door je kinderen voortleeft. Dat noem ik ook een vorm van hoop welke je levenshouding minder egoïstisch maakt dan iemand die alleen aan zichzelf in het hier en nu hoeft te denken.

Het maakt uiteindelijk niet uit waarom iemand zich minder egoïstisch gedraagt, natuurlijk.

[RogierV]

De mate waarin je onsterfelijk bent mag je zelf kiezen, door de erfenis die je achterlaat.
Het leven op zich is het doel.

[Flavius]

De mate waarin je onsterfelijk bent mag je zelf kiezen, door de erfenis die je achterlaat.
Het leven op zich is het doel.

Maar als de wereld [of de cultuur] vergaat, ben je toch niet meer onsterfelijk?

[schelpje3]

De mate waarin je onsterfelijk bent mag je zelf kiezen, door de erfenis die je achterlaat.
Het leven op zich is het doel.

Waarom zouden wij ons onsterfelijk moeten maken ?
Alles vergaat, ook de mensen waarvoor wij na onze dood, nog "leven".
Roem en eer is vergankelijk.

[RogierV]

Idd.

Voor de mensen die zonodig onsterfelijk moeten worden dan
Maar zolang wij ervaringen van adneren blijven vastleggen, is kennis onsterfelijk tenzij je dat vernietigd.
Stel het je zo voor:

Als wij als land al onze infrastructuur vernietigd zien, en crucialer als ook de kennis om het weer op te bouwen wordt vernietigd.
Dan leven we weer als jager-verzamelaars.

Het enige onderscheid tussn ons en de mensen van 9000 jaar geleden is dat zij pas net begonnen waren met het verzamelen van kennis(eind prehistorie begin late antiquiteit).
En of mijn kleine individu ooit een verschil maakt is voor mij niet eens vanbelang.
Ik hecht er al veel waarde in een klein onderdeel van die grote machine te zijn, in onze eindeloze zoektocht naar wie we zijn en waar we vandaan komen.