sterilisatie man

[MissF]

Ik vind het altijd erg knap als mensen eerlijk durven te zeggen dat ze liever geen kinderen willen en er dan ook alles aan doen om het te voorkomen. Liever 10 kinderen bij 1 stel ouders die ze dolgraag willen dan 1 kind bij een stel dat het liever niet had gehad.
(al zijn mijn man en ik er afgelopen weekend wel achtergekomen dat het in onze ogen volgens de Bijbel wel de bedoeling is dat je je voortplant, maar dat durf ik absoluut niet heel hard te zeggen en wij hebben heel makkelijk praten want wij hadden/hebben wel een kinderwens, dus dan is het altijd lekker simpel om zulk soort dingen te zeggen)

[schelpje3]

Het is fijn voor jou dat het allemaal voor jullie zo is uitgepakt, dat meen ik, maar dat gaat voor ons zeker niet werken, ik ben zwaar gelovig opgevoed en heb nog lang gelooft dat alles wat in de bijbel stond de waarheid was.
Alleen ben ik tot heel andere inzichten gekomen die voor mij waarheid zijn geworden, waar ik mij veel zekerder bij voel.
Ik geloof zeker in God, alleen niet zoals ik de bijbel beschreven word.
Dus ik ben heel blij met mijn keuze van de sterilisatie en heb er nog geen promille spijt van en ik weet dat ik er ook geen spijt of iets dergelijks van ga krijgen.

Nou, fijn voor ons is uitgepakt valt nog te bezien !
Tis maar hoe je het bekijkt, het is echt niet allemaal hosannah !
Maar ik bedoelde dat anders, alleen is dat slecht uit te leggen via een forum, ik moet dan teveel prijsgeven van onze situatie.
Ik zal het zo omschrijven, als ik, achteraf bezien dus !, zelf had moeten besluiten en ingrijpen, was het heel anders gelopen denk ik.
Ondanks het verdriet en het niet helemaal begrijpen van bep zaken, zeg ik toch: ik ben blij dat ik het alles aan God heb overgelaten, en nog.
Sorry Marcel, dat ik dat niet goed kan uitleggen, jammer dat jij blijkbaar de God van je (voor)vaderen hebt losgelaten.
De bijbel is dus niet de absolute waarheid voor jou meer, mag ik vragen wat je dan toch nog aantrekt van refoweb ?
Toch nog een stukje geloof ? Nostalgie? Of juist het tegenovergestelde ?

[marcel081276]

geeft niet hoor dat je het niet allemaal uit kan leggen als het erg persoonlijk is, dat zou ik ook niet zo allemaal op een forum gooien.
Maar wat mij nog trekt? Nou, ik zeg niet dat heel de bijbel fanta is, er staan prachtige dingen in en ook hele wijze dus ik kom zo nu en dan nog wel eens langs. Er zijn hier nog meer mensen die niet meer zo aan het geloof vastzitten dus is het wel eens fijn om wat van ze te horen.

[Schipje]

Ik ben ook moeder en dol op mijn kind en ik snap bijvoorbeeld niet, dat men zo moeilijk kan doen over een adoptie. En ik snap diep van binnen al helemaal niet dat er mensen zijn die maar kinderen blijven verwekken, terwijl er zoveel kinderen in tehuizen wonen over de hele wereld.

Wat bedoel je met 'kinderen blijven verwekken?' Ik neem aan dat de meeste mensen de volgorde 'eerst zelf proberen een kind te krijgen en dan adopteren' aanhouden? Al vind ik het mooi als mensen die volgorde eens omdraaien hoor, daar niet van.

[Bumba]

.....(al zijn mijn man en ik er afgelopen weekend wel achtergekomen dat het in onze ogen volgens de Bijbel wel de bedoeling is dat je je voortplant........,)

Verklaar je eens nader? of lezen we het straks in het zwangertopic?

[MissF]

Haha nee hoor, maar we zaten samen eens over Genesis na te denken. En toen kwamen we uiteindelijk tot de conclusie dat Adam en Eva geen kinderen hoefden te krijgen in het Paradijs, omdat ze toch eeuwig leven hadden. Maar toen kwam de dood. En als Adam en Eva dan geen kinderen hadden gekregen, was het menselijk ras uitgestorven, en dan zou Jezus nooit meer terug kunnen komen. En wij hebben heel voorzichtig geconcludeerd dat dat nu nog steeds geldt. Dat als we allemaal besluiten geen kinderen meer te baren, dan sterven we uit, en komt Gods belofte nooit meer uit, dat kan nooit de bedoeling zijn.
Maar nogmaals, ik zie het helemaal niet zo zwart-wit hoor, want ik ken ook wel mensen die echt geen kinderwens hebben, en dan wens ik ze echt toe dat ze samen gewoon heel gelukkig blijven! En zo snel zullen we ook niet uitsterven, maar ik denk dat het wel zo de bedoeling is geweest van God.
(en wij hebben ons al voorgeplant he, en ook nog een zoon, dus mijn mans naam blijft nu al bestaan, en gelukkig heeft hij zussen en broers die respectievelijk 4, 5 en 6 kids hebben, dus hier valt het mee )
Maar dit heeft niks met steriliseren te maken (nouja, heeeeeel indirect)

[schelpje3]

Het punt is: je weet het gewoon niet. Je kunt kinderen van een ander ontzettend schattig vinden of juist monsters !
Of je ziet moeders met vlekken in hun nek, of vaders onhandig stuntelen.
Maar bij je eigen kind blijkt het opeens heel anders te zijn.
Veel vrouwen hebben vaak net na de bevalling niet eens een echte band, dat komt soms pas later.
Vaders idem dito.
Maar juist die mannen met veel reserve, blijken opeens open te bloeien en een leuke vader te zijn.
Je kunt het niet proberen he, het kindje is er en blijft ook, als het goed is.
Mensen die een kind verloren hebben, zeggen allemaal dat DAT het allerergste is wat hen overkomen is.
Alle rampspoed en onheil verdwijnt in het niet, bij het verlies van een kind, pasgeboren of al wat ouder.
Er komt een wond te zitten, die nimmer heelt.
Het is nl een afscheuren, het is meestal geen mooie wond met strakke gehechte randen, maar rafelranden, soms blijft hij open, kan hij niet helen.
Een kind is eigenlijk maar kort van jezelf, zodra het naar school gaat, wordt het echt een eigen individu.
De ouderen zeiden het terecht: geleend goed !
Sterilisatie hoeft niet definitief te zijn, soms is hersteloperatie mogelijk.
Maar ik weet niet of mijn man of ik deze stap hadden kunnen maken.
Bij ons speelt dit niet meer, dus ik kan dit met terugkijken zeggen.
Maar ooit zaten wij er ook middenin.

[Galateia]

Ik ben ook moeder en dol op mijn kind en ik snap bijvoorbeeld niet, dat men zo moeilijk kan doen over een adoptie. En ik snap diep van binnen al helemaal niet dat er mensen zijn die maar kinderen blijven verwekken, terwijl er zoveel kinderen in tehuizen wonen over de hele wereld.

Wat bedoel je met 'kinderen blijven verwekken?' Ik neem aan dat de meeste mensen de volgorde 'eerst zelf proberen een kind te krijgen en dan adopteren' aanhouden? Al vind ik het mooi als mensen die volgorde eens omdraaien hoor, daar niet van.

Ach, daarmee bedoel ik simpelweg, dat ik het persoonlijk soms een beetje wrang vind, dat mensen maar kinderen blijven krijgen, terwijl er zoveel kinderen op deze wereld geen ouders meer hebben en op moeten groeien in een tehuis. Dat heeft mij al mijn hele leven bezig gehouden en op verschillende plekken op de wereld ben ik daar heel erg van doordrongen geraakt. Natuurlijk vind ik kinderen een geschenk van God, laat ik dat voorop stellen. Mijn zoon is dat ook! Joehoe! Ik heb hem van God gekregen

Mijn man en ik hebben heel bewust een kind geadopteerd en nog nooit geprobeerd zelf een kind te krijgen. Gedurende het adoptieproces moest ik een keer voor klachten naar de gynaecoloog, die me vertelde dat ik weleens moeite zou kunnen hebben met zwanger raken en dat ik daar dan zo snel mogelijk mee zou moeten gaan beginnen. Ik heb dus geen idee, of ik zwanger kan worden, ik weet alleen dat het weleens moeilijk zou kunnen zijn. Maar we hebben daar niets mee gedaan en gebruiken voor de zekerheid nog steeds voorbehoedmiddelen, want we zijn al een andere weg ingeslagen. En toen ik mijn zoon voor het eerst ontmoette, wist ik dat het de beste keuze ooit was in mijn leven.

Maar ik vind al die kinderen die geboren worden helemaal fantastisch. Want het maakt mij helemaal niets uit: mijn visie op de wereld en mijn visie op het zorgen voor kinderen en het al dan niet voortplanten doen er voor een ander toch niet toe? Maar als er dan zo'n urmpje geboren wordt bij mijn zus, dan heb ik helemaal niet dat verlangen om zelf zo'n baby'tje te hebben. Dan gaan mijn gedachten uit naar de baby'tjes die ik in het tehuis van mijn zoon heb zien vechten voor hun leven...

Al met al. Vanuit die misschien ietwat andere insteek als het gaat om kinderen krijgen, kan ik me ook gewoon heel goed voorstellen, dat iemand anders helemaal geen kinderen wil. Dat is gewoon de manier van leven van die persoon. Nou, prima toch? Zo iemand hoeft van mij geen kinderen te willen krijgen, omdat andere mensen dat niet kunnen.

Over dat voortplanten, dat het misschien een opdracht zou zijn van God. Ach. Ik lees in de Bijbel ook, dat we voor de weduwen en de wezen moeten zorgen. Ik verwacht niet me ooit voort te planten - ik heb dat verlangen in elk geval totaal niet, maar een aantal wezen zullen mijn huis echt wel gaan vullen.

[MissF]

Schelpje3, waarom vind jij dan dat iedereen perse aan kinderen 'moet beginnen'? Als je dat gevoel nou helemaal niet hebt...Natuurlijk kan het fantastisch zijn en mooi, maar dat hoeft het niet te zijn. En als je nou geen behoefte hebt om dat uit te proberen, dan is er toch geen man overboord? Ik heb nog steeds weinig met baby's hoor, maar had wel dat enorme oergevoel dat ik toch wel erg graag een kindje wilde van mezelf. En natuurlijk vind ik het nu het meest mooie wat er is op deze wereld (al komt de relatie met mijn man bijvoorbeeld oko dicht in de buurt hoor). Maar als ik dat gevoel van tevoren niet had, dan had ik heus wel andere dingen gezocht waar ik mijn geluk en voldoening uit zou halen.
En Galatiea, die weduwen en weduwnaren, in die tijd hadden ze ook echt wel mensen die geen kinderen konden krijgen hoor Toch fijn dat God daar ook aan dacht (komt een beetje sarcastisch over, maar bedoel ik helemaal niet zo)

[Galateia]

En Galatiea, die weduwen en weduwnaren, in die tijd hadden ze ook echt wel mensen die geen kinderen konden krijgen hoor Toch fijn dat God daar ook aan dacht (komt een beetje sarcastisch over, maar bedoel ik helemaal niet zo)

Natuurlijk hadden ze ook mensen die geen kinderen konden krijgen. Alleen wereldwijd zijn er toch echt meer kinderen zonder ouders dan mensen die geen kinderen kunnen krijgen. Ik denk overigens niet, dat God kinderen ouderloos laat worden om te voorzien in de kinderwens van ongewenst kinderlozen...

Maar hey, ik ken dat hele oergevoel van een kindje van mezelf willen hebben helemaal niet, dat heb ik nooit gehad. Daarom snap ik mensen die geen kinderen willen krijgen eigenlijk altijd prima. Soms heb je dat gevoel gewoon niet. Bij mij is er toevallig een ander gevoel voor 'in de plaats' gekomen, ofzo, bij anderen niet. Dus als Marcel-met-de-vele-getallen kiest voor een sterilisatie dan vind ik dat eigenlijk heel normaal.

[marcel081276]

ik snap ook niet dat sommige mensen perse willen dat een getrouwd stel kinderen heeft. Ook in mijn familie word er raar tegenop gekeken dat we na 6 jaar huwlijk nog steeds geen kleintje hebben, het is ze nu wel duidelijk dat het niet gaat gebeuren daar niet van maar vervelend is het wel.
Ik heb zelfs meegemaakt dat toen we pas getrouwd waren de dominee van mijn ouders aan ons een keer vroeg of we al aan de kinderen gingen omdat het egoistisch is als je ze niet neemt.. Sorry hoor maar dat ging me echt te ver!!

[MissF]

is het niet veel egoistischer om ze wel te krijgen?

[schelpje3]

Schelpje3, waarom vind jij dan dat iedereen perse aan kinderen 'moet beginnen'? Als je dat gevoel nou helemaal niet hebt...Natuurlijk kan het fantastisch zijn en mooi, maar dat hoeft het niet te zijn. En als je nou geen behoefte hebt om dat uit te proberen, dan is er toch geen man overboord? Ik heb nog steeds weinig met baby's hoor, maar had wel dat enorme oergevoel dat ik toch wel erg graag een kindje wilde van mezelf. En natuurlijk vind ik het nu het meest mooie wat er is op deze wereld (al komt de relatie met mijn man bijvoorbeeld oko dicht in de buurt hoor). Maar als ik dat gevoel van tevoren niet had, dan had ik heus wel andere dingen gezocht waar ik mijn geluk en voldoening uit zou halen.
En Galatiea, die weduwen en weduwnaren, in die tijd hadden ze ook echt wel mensen die geen kinderen konden krijgen hoor Toch fijn dat God daar ook aan dacht (komt een beetje sarcastisch over, maar bedoel ik helemaal niet zo)

Ik heb moeite om in te grijpen in een natuurlijk proces.
Zeker met een operatie, normaliter is dat onomkeerbaar.
Als je hier elders de schrijnende verhalen leest van mensen die dolgraag zwanger zouden willen worden, dan denk ik, hoe kan dat nou, is het nou oneerlijk verdeeld of zo ? Aan kinderen BEGINNEN is eigenlijk geen christelijke gedachte.
Je ontvangt ze. Je moet er wel wat voor doen maar dat is de natuurlijke weg van veel mensen.
Wat onthoud je je zelf ? Ik had voordat ik kinderen had, echt geen moedergevoel, vond de meeste kinderen maar schreeuwers, druk, ongehoorzaam. Ik moest als jongste in het gezin, met getrouwde broers en zussen nogal eens oppassen.
En kinderen is niet HET summum van geluk. O nee.
Maar het gaat er mij om of je mag ingrijpen in iets wat van God gegeven is, nl het vermogen om voort te planten.
En dat zit nu eenmaal vast aan de seksualiteit.

[Bumba]

Schelpje3, waarom vind jij dan dat iedereen perse aan kinderen 'moet beginnen'? Als je dat gevoel nou helemaal niet hebt...Natuurlijk kan het fantastisch zijn en mooi, maar dat hoeft het niet te zijn. En als je nou geen behoefte hebt om dat uit te proberen, dan is er toch geen man overboord? Ik heb nog steeds weinig met baby's hoor, maar had wel dat enorme oergevoel dat ik toch wel erg graag een kindje wilde van mezelf. En natuurlijk vind ik het nu het meest mooie wat er is op deze wereld (al komt de relatie met mijn man bijvoorbeeld oko dicht in de buurt hoor). Maar als ik dat gevoel van tevoren niet had, dan had ik heus wel andere dingen gezocht waar ik mijn geluk en voldoening uit zou halen.
En Galatiea, die weduwen en weduwnaren, in die tijd hadden ze ook echt wel mensen die geen kinderen konden krijgen hoor Toch fijn dat God daar ook aan dacht (komt een beetje sarcastisch over, maar bedoel ik helemaal niet zo)

Ik heb moeite om in te grijpen in een natuurlijk proces.
Zeker met een operatie, normaliter is dat onomkeerbaar.
Als je hier elders de schrijnende verhalen leest van mensen die dolgraag zwanger zouden willen worden, dan denk ik, hoe kan dat nou, is het nou oneerlijk verdeeld of zo ? Aan kinderen BEGINNEN is eigenlijk geen christelijke gedachte.
Je ontvangt ze. Je moet er wel wat voor doen maar dat is de natuurlijke weg van veel mensen.
Wat onthoud je je zelf ? Ik had voordat ik kinderen had, echt geen moedergevoel, vond de meeste kinderen maar schreeuwers, druk, ongehoorzaam. Ik moest als jongste in het gezin, met getrouwde broers en zussen nogal eens oppassen.
En kinderen is niet HET summum van geluk. O nee.
Maar het gaat er mij om of je mag ingrijpen in iets wat van God gegeven is, nl het vermogen om voort te planten.
En dat zit nu eenmaal vast aan de seksualiteit.

Maar als we er van uitgaan dat kinderen onlosmakelijk verbonden zijn met seksualiteit, betekent dat dus dat er op geen enkele manier mag worden ingegrepen, dus ook niet met de pil. Op deze manier kunnen er bij iedereen grote gezinnen ontstaan, terwijl niet iedereen die verantwoording kan dragen. Ik vind het juist goed, wanneer je verantwoord met seksualiteit kunt omgaan, hetzij door de pil, hetzij door sterilisatie.

[MissF]

Dan moeten we terug naar hoe het was: seks hebben, een kind krijgen, minimaal 3 jaar borstvoeding geven, en dan pas stoppen, zodat er 'ruimte' is voor een volgende.
Tja, mij niet gezien
Of helemaal geen seks meer hebben, dat kan ook nog