Riska schreef:Het is niet bedoeld als dooddoener.
Waar het in deze hele discussie over gaat is, dat er schuld moet beleden worden als iemand zwanger is voordat er een huwelijk gesloten is.
Als er toevallig geen zwangerschap plaatsvindt weet niemand het.
En ja, wij zondigen allemaal en nee, daar weet niemand wat van behalve God. En soms druppelt er iets naar buiten, wanneer er bv. sprake is van mishandeling of alcoholmisbruik. Dan wordt er met zo iemand gesproken. Maar wie van ons is zonder zonden? En belijden we die temidden van de gemeente? Nee toch?
Schuldbelijdenis? Als het nou echt moet, dan hooguit bij de dominee of één ouderling of om mijn part bij het moderamen van de kerkenraad.
Maar, ik heb dat al eerder gezegd, als ambtsdrager beloof je aan God en de gemeente om dat wat jou in vertrouwen is gezegd niet kenbaar te maken, aan niemand.
Kortom: de openbare schuldbelijdenis in de kerk, of de afkondiging dat iemand openbaar schuld beleden heeft, klopt niet, komt niet overeen met de gelofte die gedaan is bij de bevestiging.
Dat heeft natuurlijk weinig zin als de dame in kwestie 2 maanden na het huwelijk al met een joekel van een buik loopt.
Dan kun je als ambtsdrager nog zo zwijgen, zien doen ze het toch wel.
Hetzelfde geldt voor mensen (en ik noem nu zomaar even wat) die jaren in openlijke zonden leven, door God stil gezet worden en hun leven beteren en ineens weer trouw in de kerk zitten en de sacramenten willen gebruiken.
Is het dan niet goed om ook in het midden van die gemeente die jou al die jaren in de gemeenschap gemist hebben, maar je wel om 4 uur snachts stom dronken over straat zaggen rollen, je schuld te belijden?
Niet met als bedoeling om deze persoon nog eens even openbaar te vernederen, maar om te laten zien dat er een oprecht ommekeer naar God is, die je ook in het openbaar wilt belijden, en die misschien nog wel als voorbeeld voor anderen kan dienen.
Ik ben me er goed van bewust dat zo´n openbare schuldbelijdenis tot menig roddel gesprek op een verjaardag of een andere bijeenkomst leid, maar dat is dan diegene die dat doet aan te rekenen, en niet de schuldbelijdenis op zich.
Ik denk dat de openbare schuldbelijdenis op zich een goede instelling is, maar dat er door veel gemeenteleden op een verkeerde manier mee wordt omgegaan.
Het levert hun voer voor gesprek, in plaats van voer voor gebed!!!