In ieder geval bedankt voor deze reactie. Hij komt op mij sympatieker over dan de vorige.
Misschien zeg ik er nog wel een keer wat over... Als het me lukt.
Moderator: Moderafo's
Alphonsus schreef:Voor hen waarvoor het geldt, zou een in het licht gesteld worden uiteindelijk moeten leiden tot een verootmoediging en erkenning dat men niet meer vrij is in zijn of haar beleving en/of omgaan met seks.
(Dwanggedachten en/of dwangmatige handelingen)
Daar verootmoediging door een mens bijna niet optebrengen is, anders dan door genade Gods, en de mens de waarheid over zich zelf niet wenst te aanvaarden, anders dan door genade van God, wentelt deze mens zich dan vervolgens in zijn eigen gelijk.
Schijnargumenten om het eigen leven te kunnen blijven vasthouden/rechtvaardigen zijn dan alras gevonden.
Zo wie beleden zal hebben, dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in God. En wij hebben gekend en geloofd de liefde, die God tot ons heeft. God is liefde; en die in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem. Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben in den dag des oordeels, [namelijk] dat gelijk Hij is, wij ook zijn in deze wereld. Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.
qwast schreef:In ieder geval bedankt voor deze reactie. Hij komt op mij sympatieker over dan de vorige.
Misschien zeg ik er nog wel een keer wat over... Als het me lukt.
Riska schreef:vraag: is verkrachting binnen het huwelijk wel of niet mogelijk? En zo ja, wat versta je eronder?
Riska schreef:vraag: is verkrachting binnen het huwelijk wel of niet mogelijk? En zo ja, wat versta je eronder?
em_ma schreef:Ja, al zijn er mensen/echtparen die hier zelfs uit kunnen komen. Wat een respect heb ik daarvoor!
Galateia schreef:em_ma schreef:Ja, al zijn er mensen/echtparen die hier zelfs uit kunnen komen. Wat een respect heb ik daarvoor!
Nou, maar dan blijft er toch altijd iets wringen tussen de partners? Kan er dan ooit nog sprake zijn van een ongedwongen, vrolijke, liefdevolle, genegen en veilige relatie? Vooral de ongedwongenheid en de vanzelfsprekendheid is dan misschien wel voor altijd weg. Niet dat ik vind, dat je zomaar uit elkaar moet gaan, maar als mijn man mij zou verkrachten dan zet ik hem echt de deur uit. Niet dat ik me kan voorstellen, dat hij tot zoiets in staat kan zijn, hoor
En verder: als je verschillende seksuele behoeften hebt, dan moet je denk ik de 'grens' aanhouden van degene die het 'minst ver' daarin wil gaan. Je kunt wel allemaal extreme dingen willen bijvoorbeeld, maar als je partner daar nou niet gelukkig van wordt... dan houdt het toch op? Denk ik. Maar dan is de ander misschien gefrustreerd. Hm. Tsja, geen idee eigenlijk, hoe je dat zou kunnen oplossen.
Galateia schreef:Zow, dat is een extreem voorbeeld! Om heel eerlijk te zijn snap ik niet waarom die vrouw bij die man blijft. Je kunt hem wel vergeven, maar toch... je respecteert jezelf toch! En dat heeft je man dan niet gedaan.
Nou ja, ik kan niet in iemands hart kijken. Maar zelf was ik vertrokken!
Galateia schreef:En verder: als je verschillende seksuele behoeften hebt, dan moet je denk ik de 'grens' aanhouden van degene die het 'minst ver' daarin wil gaan. Je kunt wel allemaal extreme dingen willen bijvoorbeeld, maar als je partner daar nou niet gelukkig van wordt... dan houdt het toch op? Denk ik. Maar dan is de ander misschien gefrustreerd. Hm. Tsja, geen idee eigenlijk, hoe je dat zou kunnen oplossen.
Riska schreef:Nu moet ik heel voorzichtig zijn in mijn reactie.
Het valt mij honderd procent mee, zoals jullie reageren...
Er zijn nl. ook mensen die ervan uitgaan - op grond van geloof - dat je je man te allen tijde moet dienen, moet gehoorzamen en dat het tot de huwelijkse plicht hoort - als de man gemeenschap wil, dan doe je dat als vrouw gewoon...
Daarom: dat er begrip is valt me echt mee... mag ik dat zeggen?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 34 gasten
