Gerdien B. schreef:Dan nog Elbert, roomsen zijn ook christenen of jij dat nu leuk vind of niet.
Dan nog blijft mijn hele posting overeind die ik hier voor heb gepost.
Ja, er zijn roomsen die christen zijn en dat vind ik
wel "leuk" (hoewel ze het niet allemaal zijn, net zoals niet iedere refo een christen is). Maar moet dat zeggen dat ik met hen eucharistie moet vieren? Ik ben er van overtuigd dat ik beter Christus offer kan gedenken op de wijze zoals Hij dat zelf ingesteld heeft.
Trouwens lopen in dit topic 2 lijnen door elkaar heen. Het avondmaal en eucharistie als instellingen en het gevoel dat we kunnen hebben als we eenheid met anderen ervaren. Ik heb een beetje het idee dat het onderscheid tussen die twee niet goed wordt getrokken. Je kunt eenheid met anderen ervaren, maar moet die eenheid tot uitdrukking komen door deel te nemen aan een kerkelijk ritueel (en dan bedoel ik de eucharistie) waar je eigenlijk niet achter kunt staan? Ik zou daar niet voor kiezen.
Je kunt natuurlijk overal lak aan hebben en zeggen dat je dat zo niet ervaart, maar impliciet toon je toch wel instemming met de eucharistie door eraan deel te nemen. Dat is natuurlijk niet consequent.
Dat veel katholieken er anders over denken dan de officiele roomse kerkleer is natuurlijk mooi, maar dan moet je niet de eucharistie kiezen om eenheid mee tot uitdrukking te brengen, maar het avondmaal. Dan ben je consequent bezig. Gebruik het sacrament in die vorm die het dichtst staat bij de inhoud van het geloof. Ga niet omwille van de "eenheid" dingen doen die niet met de inhoud van het geloof overeenstemmen.
Marnix schreef:Ondanks alle verschillen en het feit dat er wordt gedacht dat roomsen er op een aantal punten gewoon naast zitten, gaat men toch aan omdat men zich ook afhankelijk weet van het offer van Christus en de verschillen aan die enige grond van ons heil ondergeschikt zijn. Niet de leer centraal stellen maar eerst Hem!
Als ik Christus centraal wil stellen in contact met rooms-katholieken, dan doe ik dat niet door met hen de eucharistie te vieren, maar door met hen te spreken over Christus en wie Hij voor ons is. Dan heb je eenheid, niet door het deelnemen aan een sacrament waar je het mee oneens bent.
Onenigheid wordt nooit opgelost door ondanks die onenigheid bepaalde handelingen uit te voeren waar je het mee oneens bent, maar door hetzelfde te geloven. Daarvoor is de werking van de Heilige Geest nodig, die ons uit het Woord aangeeft in Wie en hoe we geloven.
Marnix schreef:Want wie staat er centraal bij de mis? Niet de duivel maar Christus.
Christus wordt vermengd met een flinke scheut bijgeloof (afgoderij!) en zoiets moet je gewoon niet willen. Als ik het volgende lees op de
site van
www.katholieknederland.nl, dan krijg ik daar de kriebels van:
Werktuig
Hoe een sacrament werkt? De algemene opvatting in de Kerk is dat het sacrament een soort werktuig is. God geeft door middel van het sacrament genade, zoals bijvoorbeeld een mens door middel van een pen schrijft.
‘Vat van genade’
Het beeld van de pen kan nog verder worden doorgevoerd. Zoals een pen inkt bevat, zo bevat een sacrament genade. Het sacrament, zo wordt ook wel gezegd, is als het ware een ‘vat van genade’. In de Middeleeuwen was het beeld van het ‘vat van genade’ zeer populair. Destijds werd niet met een pen, maar met de potjes van een apotheker vergeleken. Zoals de potjes van de apotheker medicijn voor de zieke bevatten, zo bevatten de sacramenten genade voor de zondige mens.
Het sacrament bevat geen genade, dat is puur bijgeloof. Het sacrament wijst naar de genade en door de uiterlijke tekenen wordt ons oog en hart gericht op die genade, die enkel en alleen van God komt en niet van een ouweltje. Daarom moeten we enkel en alleen op God vertrouwen en niet op het sacrament.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
