(Dat genuanceerd zijn en vriendelijk blijven in mijn vorige bericht bedoelde ik overigens niet jegens jou, Marnix, maar in de richting van die 'femme fatale'. Van ergernis aan jou is bij mij geen sprake. 
Ik zeg het er maar even bij, omdat mijn bewoordingen weliicht wat te vaag waren.)
Marnix schreef:Uw vriendelijkheid is alle mensen bekend, Boekenlezer. Ik zeg ook niet dat het makkelijk is, of dat je zou moeten denken: Tja, die persoon kan er niets aan doen, dus er is niet veel aan de hand. Het is inderdaad heel erg complex dan... je bent de dupe, de ander kan er niet zoveel aan doen
Ik vind het eigenlijk een beetje jammer dat je gelijk met zoiets als dit komt. Het verbaast me op zich niet. Al had ik niet direct deze tekst verwacht (
Fil. 4:
5), maar meer een tekst m.b.t. vergeving. Ik vind het echter wat te makkelijk, om gelijk daarmee aan te komen. Alsof het zo maar even gaat. Al is dat misschien ook wel te begrijpen, als je dit niet van binnenuit kent.
Als je zegt dat er niet veel aan de hand is (of wellicht beter: was), ben ik het pertinent met je oneens. Die persoon heeft een gigantische schade bij mij aangericht.
Ruim twee jaar heeft ze me in gijzeling gehouden. Vond ik niet fijn, maar ik stelde me ten onrechte heel wat voor bij haar gedrag. 'Zo veel en zo sterke belangstelling van zo iemand, dat kan toch niet zonder betekenis zijn?' zo dacht ik. Nou schijnt het zo te zijn bij die mensen, dat je er heel verkeerde dingen bij gaat denken, omdat de signalen die je krijgt een andere betekenis hebben dan ze normaal zouden hebben.
Toen ik uit die gijzeling ontsnapt was, was mijn wereld helemaal ingestort. In had het gevoel helemaal en totaal failliet te zijn. Net alsof je een land bent na oorlogstijd, met platgebombardeerde steden. Een land wat de oorlog finaal verloren heeft. Een land dat alles weer helemaal van de grond moet gaan opbouwen. Het zal dan tijd kosten, wil het wat worden. Ik voelde me miserabel, haast een dom en waardeloos mens, en mijn vertrouwen in vrouwen was ver beneden het nulpunt. Het heeft twee jaar geduurd voordat er een beetje nieuw vertrouwen begon te komen.
Dat mij door haar de ware liefde ontgaan is, kan ik gelukkig niet zeggen. Nee, zo'n macht had ze ook weer niet over me, dat ze dat tegen had kunnen houden. Gelukkig niet zeg! Toen ik in 1996 iemand anders tegen kwam van wie ik diep onder de indruk raakte - dat was nog vóór de tijd van die afschuwelijke 'gijzeling' waarin ik gevangen zou raken, maar ze kwam al wel in mijn wereld voor - had dat als effect dat ze geen rol van betekenis voor mij speelde op dat moment. En toen ik in 1998 een tijdje het oog had op iemand anders, betekende dat voor mij ook een prettige onderbreking van de gijzeling. Zolang er dus maar een tegenwicht was, was er niet zo veel mis. Het was dan ook niet echt een tere en fijngevoelige liefde, die ik voor haar had. (Kan denk ik ook moeilijk met zo'n persoon.) Er was altijd dat gevoel: er lopen wel betere vrouwen op deze wereld rond voor mij. Zàt ongetwijfeld! Maar toch zat ik erin gevangen op een heel wrede manier.
In
een eerder antwoord zei ik dat er geen boze opzet is geweest, en dat ze op haar manier vrij oprecht bezig was. Toch heb ik daar ook wel een vrij dubbel gevoel bij. Want ik vond haar meestal wel vrij kil en koud overkomen (iets wat haar nog steeds niet geheel vreemd is, als je het mij vraagt). Het was altijd net, alsof haar eerste prioriteit was: haar eigen ego hoog houden. En als daarbij bijvoorbeeld over mij heen gewalst werd? 'Och, so what!' Zo kwam het allemaal op mij over.
En ik blijf het een uitermate merkwaardige zaak vinden, dat wanneer ik gezellig bij een meisje stond te praten omdat ze wel wat leuks had, dat zij er dan pontificaal bij kwam staan, alsof ze haar territorium kwam verdedigen - dat terwijl zij later in alle toonaarden zou ontkennen dat er bij haar ooit sprake geweest zou zijn van belangstelling voor mij. Dan ben je wel vreselijk fout bezig! Wie geen belangstelling voor mij heeft, gunt mij toch zeker wel de gezellige omgang met andere dames? Ja, zelfs iemand die wèl belangstelling voor mij koestert zal me dat normaal gesproken nog wel gunnen.
Tsja, eigenlijk was de ergernis over dat verleden al lang afgezakt. In 2003 speelde het nog zeker voor mij. 2004 ook nog wel. Ik weet eigenlijk niet eens precies wanneer het afgezakt is. Dat is heel geleidelijk gegaan.
Deze week kwam het ineens weer even boven. Ongetwijfeld vanwege de ergernis toen ik opmerkte, dat er nog invloeden nawerkten, die ik betrapte.
