deze gedeeltes las ik toevallig ergens op internet, komt uit een preek
Bekering betekent uiteindelijk open gaan staan voor de ontmoeting met God en zijn Zoon. Jezus' wederkomst verwachten is het thema van de vieringen van Advent, we weten niet wanneer, niet hoe, maar we weten wel van de tussentijd, en hoe wij zoeken ons op God te richten, ons te bekeren. De zoon laat tijd en plaats aan Zijn Vader over, en laat de voorbereiding aan ons over. En elke voorbereiding begint zoals de prediking van Johannes met de oproep tot bekering, durf jezelf te zien, klein en naakt, begrensd door je lichaam in ruimte en tijd... richt dan je ogen op naar je Schepper.
Johannes de Doper is de man die oproept tot bekering vanuit de woestijn, maar in eerste instantie is hij de verkondiger van het heil, is hij de boodschapper van het heil. Hij reikt ons een keuze aan. En als wij kijken naar de woestijn die ons soms ongevraagd overkomt, of die we bewust zoeken in gebed en stilte... kunnen wij dan de fundamentele keuzes in ons leven ontdekken of herontdekken? Kiezen wij om te leren vertrouwen in Gods onmetelijke barmhartigheid?
Wanneer wij vertellen over ons eigen leven, wanneer ons wordt gevraagd over ons geloof, onze hoop, dan spreken wij ook juist van die momenten waarin wij Gods aanwezigheid, zijn helpende hand mochten ervaren. Soms zal dit ook in een woestijn ervaring geweest zijn, waar we ons vernederd en verlaten voelden. Wij vertellen dan van onze keuzen, omdat wij opnieuw leerden hoe te kiezen... De woestijn kan een periode zijn, waarin God laat zien wat Hij bedoelt, en waarin Zijn volk Hem mag ervaren. Het verblijf in de woestijn betekent dat zekerheden opgegeven worden (vleespotten van Egypte), het eigen leven uit handen gegeven wordt, en in de handen wordt gelegd van God.
Deze stukken maken heel wat duidelijk!