Aleen vind ik het vreemd als ambtsdragers gewoon tussen de andere mensen in zitten en dus ook niet uiterlijk herkenbaar zijn.
Vreemd omdat je het niet gewend bent of vreemd omdat ze zo hun taak niet goed kunnen vervullen?
Ik ben met je eens, er is nergens in de Bijbel te vinden dat ze een zwart pak aan moeten, wel vind ik er de kemelsharenmantel als ambtsgewaad van bijvoorbeeld Elia en Johannes de doper. Uit wat ik begrepen heb, was de kemelsharen mantel destijds een eenvoudig kledingstuk, waarin men geen opzien baarde (..)
Dat is idd al aangestipt. En ik heb al aangegeven dat je dat m.i. in de context van rondtrekkende profeten moet zien. Wat precies de betekenis is van die mantel is niet helemaal helder. Ik kwam ook ergens tegen dat het rouwkleding is en gedragen werd door Elia omdat hij een boeteprediker was.
of waar naar gekeken werd in de trant van "die loopt er hip bij".
Dat is een slechte eigenschap van de reformatorische gezindte: veel te gericht op de buitenkant. Geloof me, er zijn kerken waar dat helemaal niet speelt.

Als ik dan de lijn van Elia en Johannes doortrek naar heden ten dage, zie ik grond voor ambtskleding waardoor de ambtsdragers ook uiterlijk herkenbaar zijn als ambtsdrager.
Toch lezen we daar helemaal niets over in het vervolg van het NT. In de context van de christelijke gemeente wordt nergens gesproken over ambtskleding. Wat mij betreft mag je er als kerk voor kiezen, maar is het geen bijbels te funderen regel.
Dat de ambtskleding alléén niet garant staat voor het gezag van een ambtsdrager moge duidelijk zijn. Want dat gezag, dat heeft een ambtsdrager toch nog wel? Of is dat ook aan het verdwijnen?
Volgens mij is het een zijstraat, maar ik denk idd dat ouderlingen in veel kerken niet meer het gezag hebben dat ze ooit hadden. Heeft denk ik te maken met de veranderde houding t.o.v. gezag in de maatschappij.
In dat licht is zwart niet zo'n vreemde keus. Het is een neutrale kleur, die veel gedragen wordt.
Kom op, geen mens draagt in het dagelijkse leven die pikzwarte pinguinpakken
Als ik om me heen kijk in het dagelijkse leven, lopen veel van de mensen die ik zakelijk ontmoet in donker blauw, zwart, antraciet, of grijs. Allemaal eenvoudige donkere kleuren.
In de kerk waarin ik ben opgegroeid liepen de ouderlingen in pakken met bovengenoemde kleuren. Ging prima. Ik heb ook nooit moeite gehad ze te onderscheiden van andere mannelijke gemeenteleden: er liepen verder bijzonder weinig mensen tegelijk met de dominee naar voren. En meer plaats in de kerkenraadsbanken was er ook al niet
