Zo, dan maar een eerste teken van leven van een supertrotse mama
Sinds woensdagavond half 7 zijn wij papa en mama geworden van een gezonde zoon, Jurian.
Op exact de uitgerekende datum. Heel bizar, toen 's nachts toch echt mijn vliezen braken. Dus netjes op de goeie datum
Omdat Jurian in het vruchtwater had gepoept moesten we helaas naar het ziekenhuis, maar achteraf vond ik het totaal niet erg.
De bevalling vond ik echt meevallen. Al moest ik bijna continu aan allerlei snoeren en draden hangen, omdat het te lang ging duren (vond ik erg overdreven, ik vond dat echt wel meevallen, maar oke
). Dus ik kreeg infuus met weeenopwekkers. En dan kun je dus alleen nog op dat bed liggen, en een enkele keer een half uurtje douchen, verder niks.
12 uur lang viel het me echt zo ongelooflijk mee. Toen baalde ik er van en zei ik nog dat ik pijnstilling wilde, maar ik heb er meteen achteraan geroepen dat ze daar niet naar moesten luisteren, want dat wilde ik helemaal niet. Maargoed, uiteindelijk heb ik het best volgehouden, en is Jurian om half 7 met de vacuum gehaald. Mijn energie was helemaal op, dus ik was dolblij.
Heel bizar, dat er dan zo'n klein wezentje op je buik ligt, helemaal van ons samen. Het mooiste kindje van de hele wereld
En een zoon! Terwij; ik toch stiekem had gedacht tot thet laatste moment dat het een meisje zou worden. Supermoment!
Jurian doet het verder super. Hij heeft zo goed als niet gehuild (ook niet toen ie net geboren was, alleen een paar piepjes). Tot vannacht, toen had ie gewoon honger.
Vannacht heeft ie al van 2 tot half 8 doorgeslapen, dus het is een wonderkindje
Met mij gaat het best. Ik was eerst een beetje slapjes, en dacht wel even zo mijn bed uit te kunnen stappen met de zuster erbij voor een toiletbezoek. Ik weet nog dat ik het toilet bereikte, en het volgende moment werd ik wakker op de grond. Raar, flauw vallen, dat heb ik echt nog nooit gehad! Maargoed, een beetje rustig aandoen kan dus geen kwaad. Ik vind het nog steeds niks, en zit het liefst gewoon zelf beneden. Maar helaas hebben we een strenge kraamverzorgster
Omdat Jurian met de vacuum geboren is, moesten we tot vanmorgen blijven. Het was heerlijk in het ziekenhuis, alles werd geregeld, flesjes werden zo aangeleverd. Dat was voor een dag heel fijn, want alles is nieuw voor ons.
Maar nu thuis zijn is nog veel fijner! We genieten enorm van onze mooie zoon. Hij slaapt, krijgt zijn flesjes en ligt soms uren naar ons te staren. Heel lief en rustig kindje. Dus daar hebben we het, tot nu toe
, mee getroffen.
De details worden niet vrijgegeven, om anderen niet te ontmoedigen, maar ik weet wel zeker dat ik het erg mee vond vallen, al duurde het 16 uur, en ik zou Jurian er echt geen enig kind om laten, als ik het heft in handen kon nemen
Bedankt voor alle lieve felicitaties, ik heb nog niet alles teruggelezen, maar dat komt vast wel! En foto's volgen ook wel een keertje
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...
