Kinderwens

[Dippie]

sorry maar dat vindt ik dus echt een dooddoener...

Tjah, wat vind jij geen dooddoener?

[liefie]

Zo best heftig al die reacties! Sterkte iedereen die hier mee zit

[Daphne]

Ik begrijp niet, waar jij nu moeilijk over doet, Dippie. Jouw eerste zin in je post:

Daphne, mag ik vragen hoelang je al weet dat je geen kinderen kunt krijgen?

, daar staat toch echt letterlijk in, dat jij vraagt hoelang ik wéét dat ik geen kinderen kán krijgen. Ik haal alleen maar jouw woorden aan.
Aardig van je, dat je me probeert op te peppen, maar met zulke woorden bén ik niet op te peppen. Mensen proberen je vaak te troosten door zulke succesverhalen te vertellen, maar, zoals pas iemand met wie ik het over dit onderwerp had al zei: Daar heb je niks aan als je in zo'n situatie zit.

[Daphne]

Tip, Dippie: Lees eerst dit topic eens door voor je allerlei vragen stelt.

[Evelien]

sorry maar dat vindt ik dus echt een dooddoener...

Tjah, wat vind jij geen dooddoener?

hoezo?

[sweetrobertus]

oei...de toon is mijns inziens niet echt liefdevol!
Volgens mij was zo'n succesverhaal alleen maar opbouwend bedoeld en is dat niet persé een dooddoener! Overigens kan ik het geen succesverhaal noemen want het lijkt me allemaal heel erg verdrietig ondankt uiteindelijk wel 4 kinderen! Ik begrijp wel dat je er uiteindelijk niets mee opschiet maar laten we proberen de reacties te nuanceren!

Iedereen sterkte die hiermee zit!

Ik was ook niet direct zwanger toen wij getrouwd zijn en begrijp wel een beetje hoeveel verdriet dit kan geven. Ik kon toen ook moeilijk omgaan met andere zwangeren en elke maand was ik weer van slag. Toch heb ik wel het idee dat het goed geweest is om nu een beetje te kunnen inleven wat anderen doormaken. Inmiddels hebben wij 1 kindje. Dat is een groot geschenk! Op Gods wijze tijd aan ons gegeven! We hopen eigenlijk ook op nog een kindje maar we zijn nu al zo rijk! En we weten dat het bij ons niet zo "snel" gaat.

Ik heb het er ook erg moeilijk mee gehad dat mijn zus (wel 5 maanden eerder getrouwd) eerder een kindje kreeg. Maar dat kwam omdat ik wist dat zij het nog niet wilde en wij juist wel. Bij mijn ouders waren we met zijn allen toen zij het vertelden en zeiden een paar (zussen/zusjes/moeder) ook zoiets...we waren al benieuwd wie het eerste zou zijn. Toen werd ik heel boos en zei: het is geen wedstrijdje!!!

Ook al heb je het geaccepteerd, het blijft moeilijk. Dat zie ik van heel dichtbij. Bij een lieve oom en tante waar we heel veel mee hebben. (mijn mans "tweede" ouders) Daarom nogmaals heel veel sterkte voor iedereen die het zeker weet en voor iedereen die nog in onzekerheid zit!

[Tuinfluiter]

Kan de reactie van Daphne wel begrijpen dat zulke verhalen weinig nut heeft voor haar.
Bijna altijd als ik met iemand praten over onze situatie, het maar niet zwanger worden, loopt het altijd zo af: ik ken die en die en dat stel waren meer als tien jaar getrouwd, nergens meer opgerekend en toch zwanger geworden.
Dan ben ik natuurlijk heel blij voor die mensen en zie het als een enorm groot wonder.
Maar waarom word dat tegen mij gezegd? omdat dat stel wel een kindje kreeg uiteindelijk wil dat niet zeggen dat wij dat ook krijgen.
Aan de andere kant kan ik ook begrijpen dat mensen die naast je staan dit soort verhalen vertellen in de hoop dat wij dan ook weer wat moed krijgen.
Wij zijn ook dankbaar voor de tijd die wij nu samen hebben, we kunnen alles en we genieten vaak van de rust en de bijv niet gebroken nachten.
Maar denk dat ik nog meer blij en dankbaar ben voor het feit dat me nu zo duidelijk geleerd is wat een ongelofelijk wonder zwanger worden is en het hebben van een kindje.
Soms als iemand verteld zwanger te zijn krijg ik tranen in m'n ogen omdat ik bedenkt hoe wonderlijk die zwangerschap onstaan is.
Natuurlijk weten mensen die snel zwanger worden ook van dit wonder, maar ( zoals ik pas van mijn schoonmoeder hoorde die 10 kinderen heeft mogen krijgen en heel snel achter elkaar) zien zij wel minder het wonder er van in.

[Daphne]

Dat is me uit het hart gegrepen, Tuinfluiter!

[Dippie]

oei...de toon is mijns inziens niet echt liefdevol!
Volgens mij was zo'n succesverhaal alleen maar opbouwend bedoeld en is dat niet persé een dooddoener! Overigens kan ik het geen succesverhaal noemen want het lijkt me allemaal heel erg verdrietig ondankt uiteindelijk wel 4 kinderen! Ik begrijp wel dat je er uiteindelijk niets mee opschiet maar laten we proberen de reacties te nuanceren!

Iedereen sterkte die hiermee zit!

Ik was ook niet direct zwanger toen wij getrouwd zijn en begrijp wel een beetje hoeveel verdriet dit kan geven. Ik kon toen ook moeilijk omgaan met andere zwangeren en elke maand was ik weer van slag. Toch heb ik wel het idee dat het goed geweest is om nu een beetje te kunnen inleven wat anderen doormaken. Inmiddels hebben wij 1 kindje. Dat is een groot geschenk! Op Gods wijze tijd aan ons gegeven! We hopen eigenlijk ook op nog een kindje maar we zijn nu al zo rijk! En we weten dat het bij ons niet zo "snel" gaat.

Ik heb het er ook erg moeilijk mee gehad dat mijn zus (wel 5 maanden eerder getrouwd) eerder een kindje kreeg. Maar dat kwam omdat ik wist dat zij het nog niet wilde en wij juist wel. Bij mijn ouders waren we met zijn allen toen zij het vertelden en zeiden een paar (zussen/zusjes/moeder) ook zoiets...we waren al benieuwd wie het eerste zou zijn. Toen werd ik heel boos en zei: het is geen wedstrijdje!!!

Ook al heb je het geaccepteerd, het blijft moeilijk. Dat zie ik van heel dichtbij. Bij een lieve oom en tante waar we heel veel mee hebben. (mijn mans "tweede" ouders) Daarom nogmaals heel veel sterkte voor iedereen die het zeker weet en voor iedereen die nog in onzekerheid zit!

Precies.

Ik heb ook nergens gezegd dat ik er geen begrip voor heb. Ik heb ook ook grote kinderwens, maar ben nog niet getrouwd, dus kan er nog niet verder over "meepraten uit ervaring". Wat fijn dat jullie uiteindelijk toch een kindje hebben mogen krijgen! Ik hoop van harte dat jullie nog een tweede kindje mogen ontvangen!

Daphne, waar ben je dan wel door "op te peppen"? (om het zo maar even te noemen) Positieve verhalen wil je dus blijkbaar niet horen/lezen. Wil je dan alleen maar de "negatieve" verhalen horen/lezen? Dat snap ik dan juist weer niet....
Als ik ergens mee zit of het ergens moeilijk mee heb, zou ik juist mijn hoop halen uit die positieve verhalen.
Mijn collega weet ook dat ze geen kinderen kan krijgen, of noujah, heel moeilijk en het is nu iig al bijna 5 jaar niet 'gelukt'. Ze hebben al van alles geprobeerd, lopen in verschillende ziekenhuizen, van Nederland tot Belgie, enz, maar van haar weet ik juist dat ze van elk verhaal van ze hoort van een arts wat positief is afgelopen haar hoop uit haalt en er weer voor gaat. Daar heb ik echt bewondering voor! Ik kan me niet helemaal inleven, weet niet hoe het voelt, ze is ook niet gelovig, maar toch kan ik wel begrijpen dat die weg heel erg zwaar moet zijn en dan toch steeds weer door zetten voor dat kleine beetje hoop wat je wer hebt....

[Evelien]

Dippie lees de posting van Tuinfluiter is.

[Daphne]

@Dippie:
Wat mij op de been houdt (beter geformuleerd dan 'oppeppen'):
1. Contacten met 'lotgenoten'
2. (Soms) Het geloof dat God iets anders voor me in petto heeft
3. Gesprekken met familie, vrienden en collega's

Daar heb ik meer aan dan aan succesverhalen.
Ik hoop voor jou niet dat je kinderwens (zo lang) onvervuld blijft, is dat wel zo, dan weet je pas echt wat wij voelen en denken.

[Dippie]

@Dippie:
Wat mij op de been houdt (beter geformuleerd dan 'oppeppen'):
1. Contacten met 'lotgenoten'
2. (Soms) Het geloof dat God iets anders voor me in petto heeft
3. Gesprekken met familie, vrienden en collega's

Daar heb ik meer aan dan aan succesverhalen.
Ik hoop voor jou niet dat je kinderwens (zo lang) onvervuld blijft, is dat wel zo, dan weet je pas echt wat wij voelen en denken.

Oké. Nog even voor de duidelijkheid. Ik denk dat mijn ouders hun verhaal ook niet echt een succesverhaal noemen hoor... Zou niet graag in hun schoenen willen staan, niemand denk ik....Kan het daarom geen succesverhaal noemen, maar ze zijn natuurlijk wel dankbaar dat ze nog 4 kinderen hebben mogen krijgen.

Contacten met lotgenoten, moet ik daar onder verstaan stellen die dus net zolang als jou wachten op een kindje, die dus ook niet weten of ze zwanger kunnen worden? Wat zijn lotgenoten in jouw geval dan precies? Je zet het zelf al tussen aanhalingstekens of heeft dat een andere reden?

[Daphne]

Ik heb lotgenoten tussen aanhalingstekens gezet omdat ik dat zo woord nogal dramatisch vind. Lotgenoten zijn voor mij mensen die in hetzelfde schuitje zitten, die ook een onvervulde kinderwens hebben en het daar moeilijk mee hebben.

[Hortensia]

Hallo allemaal,

Pittige reacties hier . Ik lees af en toe mee maar reageer niet zo vaak (tijdgebrek). Maar dit topic raakt mij toch wel. Helaas ben ik ook zo'n "kinderloze" om mezelf maar even in een hoekje te zetten.

Ik ben al wat jaartjes getrouwd, heb al jaren een kinderwens (ben midden dertig nu), vele onderzoeken gehad en inmiddels 3 zware ICSI pogingen achter de rug waarvan ik alleen bij poging 1 zwanger ben geraakt. Helaas volgde na 9 weken een miskraam die ik ook niemand gun.

Het is een heel moeilijk onderwerp omdat het je hart zo ontzettend raakt. Ik geef ook eerlijk toe dat ik af en toe strontjaloers ben op alle dikke buiken en moeders met kinderen om mij heen. Dan kan ik geen slee op de stoep verdragen en zou ik van woede en verdriet willen schreeuwen. Dat is een verdriet dat niet is uit te leggen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Toch probeer ik ook na zoveel jaar mijn hoofd omhoog te houden, letterlijk omhoog en op Hem te zien. Hij weet wat het beste voor ons allemaal is, al voelt dat soms helemaal niet zo.

Ik heb erg zware tijden gehad, maar op dit moment heb ik een rust mogen ervaren waarvan ik hoop dat die blijft en dat gun ik alle kinderloze stellen om mij heen net zo!! Probeer je te richten op positieve dingen in je leven. En: natuurlijk mag je blijven bidden om een wonder, om rust, om genezing van jaloezie etc.... richt je op God, op andere mooie dingen in je leven en geef de hoop en de moed niet op!

[Funlover]

Wat een verdriet schuilt er in al deze post.
En wat kunnen mensen elkaar slecht begrijpen.....

Iedereen heeft wel dingen in zijn leven die die graag wil, maar nog niet vervult ziet.
Ik ben sinds kort op heel veel gebieden in m'n leven (niet allen in gradatie te vergelijken met kinderloos zijn) veel rustiger geworden door de lezing van Jurjen ten Brinken van T- splitsing naar kruispunt. Je kan hem naluisteren op de jijdaar site.
Heilige relaxtheid gebruikte hij als term en bedoelt op de eerbiedige manier....! Ontzettend moeilijk maar God wil het je wel geven....! Gods doel in je leven leren kennen is niet makkelijk maar echt wel te doen. We moeten niet gefixeerd zijn op dingen die we niet 'krijgen' maar op wat we wel krijgen....! God heeft voor ieder een ander plan, en daar heeft HIJ wijze bedoelingen mee, die ons verstand te boven gaan, die wij graag anders willen zien. Maar toch is het goed wat Hij doet. Hoe dan ook.

Dat neemt niet weg dat het verdriet en verlangen blijven als je geen kinderen krijgt. Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat jullie eens een einge kindje in de armen mogen sluiten of heel veel rust mogen krijgen en een andere mooie invulling van je leven.