Moeders, help. Vraagje. Geen groot probleem, maar ik vraag me iets af en mijn moeder - zelf moeder van 4 totaal verschillende kinderen en daarom mijn grote bron van wijsheid - neemt de telefoon niet op.
Kindlief heeft een 'fase', ofzo. Of misschien wel niet. De 'mama-fase'. Het is mama voor, het is mama na en het is mama tussenin. Vandaag hebben we wat gewinkeld in de bouwmarkt en door een winkelstraat hier in de buurt. Nou, ik kan geen hoekje omlopen of ik hoor 'Mama!' Het klinkt heel lief, maar soms een beetje, ik weet niet, alsof hij me kwijt is. Als ik dan weer tevoorschijn kom, dan straalt zijn gezicht en is het 'Mi! Mi!' (= ik heb je gemist

) en krijg ik kusjes, knuffeltjes en kletsverhaaltjes.
Is dit nou normaal? Hebben alle kindjes dat weleens? Het lijkt echt ineens zo'n fase te zijn. Ook gewoon thuis, als hij met papa in de tuin druk met zand in de weer is (papa is aan het straten in de achtertuin) en ik binnen iets doe, dan hoor ik de hele tijd uit de tuin verhaaltjes met mama als hoofdonderwerp. Als ik dan mijn hoofd laat zien, dan straalt hij zo hard, dat ik bijna een zonnebril nodig heb!
Vind ik dit een probleem? Nee. Maar als kersverse moeder schiet ik meteen in de stress: is dit echt gewoon een fase, of is hier iets diepers aan de hand, basisvertrouwen, hechting... tja, als moeder van een geadopteerd kindje heb je veel - soms te veel - gelezen. En hij doet het zo goed. En dan ineens zo'n fase. Moet ik er iets achter zoeken, of hoort dit gewoon bij een kindje?!