Kinderwens

[MissF]

Ach, ik was wel als eerste van mijn vriendengroep zwanger, en dat was aan de ene kant super, maar ook lang niet altijd. Want wij moesten opeens rekening houden met een kindje, terwijl zij allemaal nog konden gaan en staan waar ze wilden. Nu zijn wij nogal makkelijk met ons kindje en slepen hem gewoon mee, nu nog, maar het is toch net allemaal wat lastiger.
Maar ik hoorde achteraf ook wel dat er vriendinnen waren die liever als eerste zwanger waren geweest, pff, daar heb ik echt nooit bij stilgestaan hoor. We hebben echt niet gedacht: yes yes, ik ben lekker de eerste, wat een onzin

[LeChat]

Maar ik hoorde achteraf ook wel dat er vriendinnen waren die liever als eerste zwanger waren geweest.

Waarom wilden ze dat dan? Omdat ze eerder getrouwd waren of eerder samenwoonden?

[MissF]

Geen idee, ik denk gewoon het verrassende, van als eerste zwanger zijn. want eerlijk is eerlijk: toen ik het vertelde was het veel meer een grote verrassing en een feest dan toen mijn vriendin het vertelde (al hadden we het daar allemaal iets meer van verwacht, dus de verrassing was iets minder). Zo'n eerste blijft ook wel bijzonder. Maar het had mij echt niks kunnen schelen hoor, al was ik de 10e geweest, het gaat me om Jurian, niet om de hoeveelste in de rij hij is

[Tuinfluiter]

Dat zeg je nu wel zo he MissF, dat het voor jou niet had uitgemaakt als Jurian pas de tiende uit jullie vriendengroep zou zijn.
Maar stel je eens voor dat jullie niet zo snel zwanger hadden mogen worden toen jullie het wilde en al jouw vriendinnen je voor zouden gaan en dat dit zou betekenen dat jullie jullie Jurian pas na tien jaar zouden krijgen.
Denk dat je dan wel anders had gedacht ...
Het gaat er ook niet om of jouw kind de eerste uit de groep is of de tiende, het gaat er meer om hoelang de kinderwens onvervuld blijft

[MissF]

Dat weet ik niet, daar kan ik niks over zeggen eigenlijk. Als ik zie hoe onwijs blij ik was toen het zoontje van mijn vriendin geboren was, dat had ik misschien ook wel gewoon gehad als wij nog geen kindje hadden gekregen terwijl we dat wel wilden. terwijl er wel iemand in onze omgeving is die zelf nog niet eens 'een poging gedaan hebben' maar het wel elke keer als er een kindje geboren wordt in hun omgeving, het heel erg vindt, omdat zij het zelf nog niet heeft.
Maar ik heb geen idee, want wij zijn immers de eersten. Dus ik weet het gewoon niet. Ik ken ook wel mensen die 6 jaar bezig waren, en ondertussen kreeg heel hun vriendengroep kinderen. maar zij vonden elke geboorte weer fantastisch, en tuurlijk deed het soms pijn, maar ze genoten des te meer van al die kleine kinderen van hun vrienden om hun heen. Maar misschien zou ik het wel heel erg vinden, ik weet het niet.

[Daphne]

Als ik zie hoe onwijs blij ik was toen het zoontje van mijn vriendin geboren was, dat had ik misschien ook wel gewoon gehad als wij nog geen kindje hadden gekregen terwijl we dat wel wilden.

Allemaal heel makkelijk praten, MissF, als je zelf snel een kindje hebt gekregen. En dit is alleen maar gissen, dat weet je helemaal niet.

[Jo'tje]

Wijken we nu niet erg af van het punt waar het over begon?
Het ging over mensen die zeiden: ik ben blij dat jij niet eerder zwanger was dan ik.
Dat is raar. En volgens mij was iedereen het daar over eens.

[Daphne]

Volgens mij gaat het daar nog steeds over. En zo niet, so what?

[Tuinfluiter]

Begrijp het wel hoor MissF dat je natuurlijk niet zo weten hoe het zou zijn geweest als jullie ook zo lang zouden moeten wachten op een zwangerschap!
Maar denk wel dat voor iedereen moeilijk zou zijn als vrienden en familie steeds maar voor zouden gaan en jullie zelf maar niet zwanger worden, na al die tijd.
Tuurlijk geeft het veel blijdschap als vrienden familie wel zwanger worden, maar het is voor jezelf wel slikken dan.
Tuurlijk maakt het niet uit als iemand eerder zwanger word als jij maar het kan ook zo lang duren dat het soms wel verdrietig is.
Mijn zus is een halfjaar na ons getrouwd, nu al bijna moeder van hun tweede, dan vind ik het voor mezelf soms best balen dat zij nu al bijna 2 keer moeder is terwijl wij langer zijn getrouwd.
Maar het is ook wel weer heel fijn dat het bij hun zo mag gaan

[Daphne]

Dat herken ik wel, Tuinfluiter. Mijn zusje was op een week na precies een jaar getrouwd en kreeg toen haar eerste kindje. Superleuk voor haar en ben ook erg blij voor hen, maar soms voelt het wel eens oneerlijk...

[petra85]

HUG voor iedereen die hem nodig heeft.

[MissF]

@ Daphne, ik snap niet waarom je nu zo fel reageert op mijn post. Ik zeg daarin toch ontzettend duidelijk dat ik niet weet hoe ik het gevonden zou hebben als wij geen kinderen konden krijgen, dat iK DENK (dus niet WEET) of ik net zo blij geweest zou zijn? Maar ik mag toch wel zeggen dat ik onwijs blij was toen zij een kindje kregen?

@ Tuinfluiter, ik kan me idd heel goed voorstellen dat zoiets voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen onwijs moeilijk is! Ik heb veel respect voor je hoe je erover schrijft en ermee om gaat!

[Daphne]

@ Daphne, ik snap niet waarom je nu zo fel reageert op mijn post. Ik zeg daarin toch ontzettend duidelijk dat ik niet weet hoe ik het gevonden zou hebben als wij geen kinderen konden krijgen, dat iK DENK (dus niet WEET) of ik net zo blij geweest zou zijn? Maar ik mag toch wel zeggen dat ik onwijs blij was toen zij een kindje kregen?

Dat begrijp je alleen als je zelf geen kinderen hebt of er veel moeite voor hebt moeten doen om ze te krijgen.
Dat Tuinfluiter er wat nuchterder op reageert, komt denk ik ook, omdat zij al verder in het proces zit en wat meer geaccepteerd heeft dat het niet lukt. Ik kan het (op dit moment) niet accepteren. Ik hoef sinds een maand maar iets te horen over kinderen/baby's/zwangerschap en ik ben al van slag. Dus vandaar mijn 'felle' reactie.

[LauraC]

Lieve Daphne, ik denk niet dat het uitmaakt hoe ver je in je acceptatie zit. Het doet mij nog steeds verdriet om te horen dat vriendinnen zwanger zijn, het maakt niet uit hoe leuk ik het voor hun vind, voor mij het is het toch een bevestiging van de feiten. Ik denk niet dat dat overgaat, hoe geacccepteerd je het ook hebt (wij staan overigens voor de volle 100% achter de adoptie van Michael en hebben daar geen moment spijt van gehad!!!!). Ik weet uit ervaring dat je een enorm harde huid kweekt, maar van binnen iedere keer weer een beetje door de grond gaat als je hoort dat er weer iemand zwanger is....

[Daphne]

Ja, het verdriet zal altijd blijven (als onze kinderwens onvervuld blijft), dat is waar. En ja, ik denk wel dat je gelijk hebt wat betreft de acceptatie, had ik even niet bij stilgestaan.