Maar oproepen tot volharding legt de verantwoordelijkheid bij de mens (of lijkt dat iig te doen). Is het niet veel troostvoller om in zo'n situatie op bv de woorden van Paulus te wijzen dat niets en niemand ons kan scheiden van God?
Klaas
Moderator: Moderafo's
Klaas schreef:Maar oproepen tot volharding legt de verantwoordelijkheid bij de mens (of lijkt dat iig te doen). Is het niet veel troostvoller om in zo'n situatie op bv de woorden van Paulus te wijzen dat niets en niemand ons kan scheiden van God?
Klaas
Ja volgens mij gaf ik dat ook aan. Dat het accent ligt op de uitkomst van die volharding, nl. de belofte van het eeuwige leven. Trouwens, geloof jij dat, dat niets en niemand ons kan scheiden van Gods liefde? Want nou maak je volgens mij mijn punt.
Klaas schreef:Jas:Ja volgens mij gaf ik dat ook aan. Dat het accent ligt op de uitkomst van die volharding, nl. de belofte van het eeuwige leven. Trouwens, geloof jij dat, dat niets en niemand ons kan scheiden van Gods liefde? Want nou maak je volgens mij mijn punt.
Ik heb nooit gezegd dat het gegeven dat niets ons kan scheiden van Gods liefde niet waar zou zijn. Integendeel! Ik heb alleen aangegeven dat ik naast deze bemoediging niet om de waarschuwing uit b.v. Heb.6 heen kan. Ik krijg die zaken niet samen, maar probeer naar beide te leven. M.i. doe je dan meer recht aan de bijbel dan wanneer je het ene laat prevaleren boven het andere.
Klaas
Nou ja, ik geloof gewoon wat de kanttekeningen daarvan zeggen. Dat er een soort verstandelijke verlichting is van de Heilige Geest, of misschien nog wel iets verder zelfs, misschien wel een ontdekking van de H.G. van zonde, gerechtigheid en oordeel, zelfs een heenwijzing naar Jezus, maar dat de persoon in kwestie dan afhaakt.
Dus daar zit mijn moeite, als zoals jij stelt de mensen uit Hebr. 6 ware gelovigen zijn, zouden ze toch uit het verbond gevallen zijn. En dat kan niet.
. Ik bekijk het maar een beetje als het uitverkiezingsverhaal. Het feit dat het geloof een gave van God is sluit onze eigen verantwoordelijkheid niet uit. Zo sluit blijkbaar ook de wetenschap dat niets me van Gods liefde kan scheiden niet uit dat ik moet blijven volharden.
jas schreef:Marnix schreef:Dat staat hier niet. Er staat dat het geloof volle verzekerheid biedt... Dat is iets anders dan dat je er geen keuze in kan maken.... er staat alleen dat als je de goede keuze maakt, die keuze ook zeker weten echt goed is... dat je niet hoeft af te wachten of dat wel goed voor je uitpakt.
God maakt Zijn beloften altijd waar... dat is de zekerheid van het geloof en de belijdenis. Lees maar eens verder in Hebreeen 11... Geloof is de zekerheid van wat je hoopt en het bewijs van wat je niet ziet.... Door dat geloof werden die mensen gerechtvaardigd.... Door hun geloof (vertrouwen op God) deden ze die dingen die daar beschreven zijn.
ja lekker, en dat kunnen ze dan daarna weer kwijt raken. D'r zullen er van jouw geloof niet veel in de hemel komen ben ik bang. Want als het aan de mens ligt zou ie zich zo uit Gods verbond zondigen. Maar troost je, het ligt niet aan de mens. Hij is getrouw.
Klaas schreef:Ja, ik geloof dus twee zaken die elkaar uit lijken te sluiten. Ach, ik kan er mee leven, sterker, ik heb het beide nodig. Blijkbaar kan ik een waarschuwing op z'n tijd wel gebruiken
surfer schreef:Een seculiere verklaring voor de aard van de zonde tegen de Heilige Geest:
op het moment dat je helder inziet dat de christelijke religie (en religie in algemene zin) een zeer geraffineerde vorm van bedrog is (mijn conclusie), is het onwaarschijnlijk dat je jezelf er ooit nog weer aan zult overgeven. In mijn geval is het absoluut ondenkbaar dat ik ooit weer in de christelijke God of in een andere God zal gaan geloven, daar ben ik vrij zeker van.
surfer schreef:Een seculiere verklaring voor de aard van de zonde tegen de Heilige Geest:
op het moment dat je helder inziet dat de christelijke religie (en religie in algemene zin) een zeer geraffineerde vorm van bedrog is (mijn conclusie), is het onwaarschijnlijk dat je jezelf er ooit nog weer aan zult overgeven. In mijn geval is het absoluut ondenkbaar dat ik ooit weer in de christelijke God of in een andere God zal gaan geloven, daar ben ik vrij zeker van.
Hebr. 5:11 Van Denwelken (nl. Christus) wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.
12 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.
13 Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.
14 Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des kwaads.
Hebr. 6:1 Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de bekering van dode werken, en van het geloof in God,
2 Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel.
3 En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.
4 Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn,
5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw,
6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.
7 Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en bekwaam kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen van God;
8 Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de vervloeking, welker einde is tot verbranding.
9 Maar, geliefden! wij verzekeren ons van u betere dingen, en met de zaligheid gevoegd, hoewel wij alzo spreken.
10 Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten, en den arbeid der liefde, die gij aan Zijn Naam bewezen hebt, als die de heiligen gediend hebt en nog dient.
11 Maar wij begeren, dat een iegelijk van u dezelfde naarstigheid bewijze, tot de volle verzekerdheid der hoop, tot het einde toe;
12 Opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt dergenen, die door geloof en lankmoedigheid de beloftenissen beërven.
Want wij zijn Christus deelachtig geworden, zo wij anders het beginsel van dezen vasten grond tot het einde toe vast behouden;
elbert schreef:Excuses voor het feit dat ik dit topic na zo lange tijd weer omhooghaal.
4 Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn,
5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw,
6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.
, maar als ze dan denken dat deze tekst hun mening onderbouwt, hebben ze de tekst niet goed gelezen.
Ja, en dat levert natuurlijk problemen op met de gang van zaken bij Petrus: die zou door zijn verloochening tijdelijk uit Gods genade gevallen zijn, maar later weer hersteld zijn door Jezus.
Elbert schreef:Duidelijk in dit gedeelte (en ook uit de rest van de Bijbel) is wel dat volgens de schrijver een christen pas een christen is, als hij of zij het blijft.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 32 gasten
