Nadenken over de dood (het einde van dit aardse leven)

[moderngelovige]

Het gedicht van schelpje-3 zet een mens aan tot nadenken maar bemoedigt niet.

Dan gaan mijn gedachten toch naar het verhaal van de moordenaar aan het kruis.
Jezus gaf hem mee: "Ik zeg u: vandaag nog zult u bij mij zijn in het paradijs.
(Groot-Nieuwsbijbel - Lukas)

Wat een mooie belofte is dat! De mooiste belofte!
Wij, hoe zondig ook, kunnen allen behouden worden door hem, door Christus.
Dat geeft de beste steun.....

[naamloos]

Hoi Naamloos, sorry dat ik zo laat reageer. Ik zal proberen het kort te houden!

Een paar opmerkingen:
- je schrijft: "de geestelijke wapenuitrusting is bedoeld om stand te houden tegen de duivel". Dat is waar, maar dat is niet het hele verhaal. De geestelijke wapenuitrusting bedoeld tegen alle geestelijke aanvallen, verleidingen, machten en krachten, zoal Paulus benoemd in Ef. 6:11-12. Dus niet exclusief de duivel!
- de dood is een hele wezenlijke, geestelijke macht. Dat merk je bijv. in teksten als Op. 6:8. Een macht, die op geen enkele wijze kan scheiden van de liefde van Christus (Rom. 8:38), maar die dat wél probeert!
- de enige wijze waarop "de dood" hierin verhinderd kan worden, is door te strijden in het harnas van het geloof. Je hebt gelijk als je zegt dat het uur van je sterven "nogal" laat is daarvoor, maar ik bedoel dan ook niet te zeggen dat je het dan pas zou moeten aantrekken, dat geenszins. Een christen leeft in dat harnas, en uiteindelijk zal hij er ook in sterven. "In het harnas sterven" is zelfs spreekwoordelijk geworden voor wat Paulus aan zijn broeders en zusters schreef: volhard in het geloof en wees standvastig tot het einde. Zet die helm niet af! Juist op het einde, als het lichaam dikwijls zwak is en de geest vermoeid, zal de duivel zich maximaal manifesteren. Kijk naar de verzoeking in de woestijn; pas toen Jezus veertig dagen en nachten gevast had, pas tóén kwam de duivel, en verzocht hij Jezus om broden van stenen te maken. Dat is hoe de duivel werkt; hij probeert mensen te raken in hun zwakte.
- je nalatenschap vast regelen is natuurlijk van harte aan te raden. Niet alleen is het belangrijk om zulke zaken gewoon voor elkaar te hebben, het creëert ook ruimte om na te denken en te spreken over de geestelijke kant van het sterven. Tenminste, zo ging het bij mij wel.

Ik kan nog veel meer schrijven, maar ik denk dat ik het hier even bij laat. Hartelijke groet!

Beste v. Slooten,

Volgens mij is de dood zelf geen geestelijke macht, alleen een (geestelijk) persoon kan (geestelijke) macht gebruiken.
Jezus gebruikte in zijn leven ook de geestelijke wapenuitrusting: hij zei tegen de duivel 'er staat geschreven...' en hij had een vaste hoop op de vreugde die voor hem lag waardoor hij het kruis verdroeg en de schande niet achtte. En we lezen over het geloof van Jezus Rom. 3: 22. enz.
Toen hij aan het kruis hing heeft hij tot het laatst toe stand gehouden tegen de duivel, maar tegen de dood zelf vocht hij niet want hij legde zelf zijn leven af, droeg zijn geest vrijwillig over in de handen van zn Vader.

De geestelijke wapenuitrusting op het sterfbed kan nodig zijn om stand te houden tegen de duivel als die je niet met rust laat.
Maar als God zijn kind thuis haalt door de dood, waarom zou hij daar dan uit alle macht tegen moeten vechten?
Begrijp me goed, ik bedoel niet dat ik tegen medicijnen ben bij ziekte, maar medicijnen behoren niet tot de geestelijke wapenuitrusting.
Ik kan op geen enkele manier het nut ervan inzien om tijdens het leven elke dag een tijd aan je dood te gaan zitten denken.

Ook ben ik het niet met je eens dat, wanneer op het eind het lichaam zwak is, je dan extra vatbaar zou zijn voor de manifestaties van de duivel.
Volgens mij verwacht je dan te veel van je eigen kracht. God zoeken eer de kwade dagen komen geldt voor degenen die hem nog niet kennen.
Als je volwassen geworden bent in het geloof dan heb je de duivel overwonnen: Ik heb u geschreven, vaders, omdat u Hem kent Die er vanaf het begin is. Ik schrijf u, vaders, omdat u Hem kent Die er vanaf het begin is. Ik schrijf u, jonge mannen, omdat u de boze hebt overwonnen. Ik schrijf u, kinderen, omdat u de Vader kent. Ik heb u geschreven, jonge mannen, omdat u sterk bent en het Woord van God in u blijft en u de boze hebt overwonnen.

De duivel weet wanneer hij verloren heeft, hij weet dat als wij zwak zijn (niets van onszelf verwachten) we dan juist machtig zijn in de Heer.
En met een verzwakt lichaam en een vermoeide geest kun je evengoed (soms zelfs beter) vertrouwen op de Heer als in de kracht van je leven.

Ook met groeten!

[Teus]

Waarom zou jij het niet zeker weten?

Dat geldt helaas niet voor diegenen die niet gekend worden door Hem.
Vandaar mijn vraag: hoe weet jij dat zo zeker?

Ik vraag me af waarom je dit wilt weten, schelpje.
Zie je er naar uit om een reden te hebben om God groot te maken voor wat Hij gedaan heeft voor Anonymous?
Of… moet het eerst de toets der gereformeerden doorstaan.

Ik stuurde je vaker een bericht met soortgelijke vragen, laatst nog, maar je reageert er ook helemaal niet op. Je zegt dan ook niet dat je geen zin hebt of niet de vrijmoedigheid hebt of zo.
Maar als je een opmerking hebt, ben je er wel.
Wanneer gaat het jou nu om Gods eer? We horen zo weinig van je als het om God gaat,
We moeten van alles maar telt het niet wat God van ons wil?
Er is niets wat ons tot God brengt buiten het feit dat we naar Hem moeten zien.
We kunnen van alles doen, volledige kerkgang, oude schrijvers lezen, lief zijn voor een ander, netjes leven, zelfs bidden en Bijbel lezen brengt ons niet tot God als we niet op Christus zien.
Zegen.

[Teus]

Het gedicht van schelpje-3 zet een mens aan tot nadenken maar bemoedigt niet.

Dan gaan mijn gedachten toch naar het verhaal van de moordenaar aan het kruis.
Jezus gaf hem mee: "Ik zeg u: vandaag nog zult u bij mij zijn in het paradijs.
(Groot-Nieuwsbijbel - Lukas)

Wat een mooie belofte is dat! De mooiste belofte!
Wij, hoe zondig ook, kunnen allen behouden worden door hem, door Christus.
Dat geeft de beste steun.....

Zeker mooi Moderngelovige, zo zie je maar, er is niets van ons bij, totaal niets, alleen het vertrouwen dat Jezus voor hem zorgde was voldoende.
En dan te bedenken dat Zijn moordenaars ook bekeerd werden, Jezus bad voor ze terwijl Hij leed.
Dit wordt vaak niet opgemerkt maar is zeker zo bijzonder.

[jamillah]

Er was eens een joodse jongen die aan zijn leraar vroeg: Wanneer moet ik me gaan bekeren? De leraar antwoordde: Een uur voor je dood.
De jongen moet gedacht hebben: O ik ben nog jong ik heb nog tijd zat.. De leraar zei echter direct daarop: 'De dood wenkt ieder uur..'

Niemand kan dat ontkennen denk ik, een ieder leest de krant, overlijdensberichten etc.. Voor wie het rd leest, de afgelopen paar maanden vooral zijn er heel veel erg jonge mensen overleden.

De dood is een roepstem. Als we in Christus zijn betekend dat dat wij God lief hebben boven alles en de naasten als onszelf. In plaats van dat we hier dan op dit forum elkaar bekritiseren of we wel of niet aan onze eigen dood behoren te denken kunnen we ons beter druk maken over onze lieve naasten die wellicht onbezorgd voortleven en denken dat dood gewoon dood is.

In dat geval zijn we dus als het goed is altijd aan het nadenken over de dood, al dan niet over onze eigen dood. Want juist de Heere heeft het gesproken in Ezechiël 18: 23 Zou Ik enigszins lust hebben aan den dood des goddelozen, spreekt de Heere HEERE; is het niet, als hij zich bekeert van zijn wegen, dat hij leve?

[schelpje3]

Ik stuurde je vaker een bericht met soortgelijke vragen, laatst nog, maar je reageert er ook helemaal niet op. Je zegt dan ook niet dat je geen zin hebt of niet de vrijmoedigheid hebt of zo.
Maar als je een opmerking hebt, ben je er wel.
Wanneer gaat het jou nu om Gods eer? We horen zo weinig van je als het om God gaat,
We moeten van alles maar telt het niet wat God van ons wil?
Er is niets wat ons tot God brengt buiten het feit dat we naar Hem moeten zien.
We kunnen van alles doen, volledige kerkgang, oude schrijvers lezen, lief zijn voor een ander, netjes leven, zelfs bidden en Bijbel lezen brengt ons niet tot God als we niet op Christus zien.
Zegen.

Nee, ik reageer er niet meer op. Dat hadden we eerder zo afgesproken, weet je nog?
De blauw gemaakte vraag toont aan dat je ofwel mijn postings totaal niet begrijpt, ofwel helemaal niet leest. Hoe vaak ik niet benadruk dat het om de eer van de Heere moet gaan en niet om onze eigen werken, onze eigen daden, onze aktiviteiten!
We hebben alles verbeurd en verzondigd en zijn niet-rechthebbenden!
De Heere is niets aan ons verplicht.
Gisteren was het zondag, zijn wij "opgeklommen" tot God? Nee, hij is afgedaald tot ons.
Dus het past niet om met grote verhalen te komen.

Met de laatst schuin gemaakte zin, ben ik het volledig eens!

[schelpje3]

O en nog even over het gedicht. Ik dacht dat iedereen met middelbare schoolopleiding in de Nederlandse les, wel over de bekende Nederlandse dichters verteld was.
Gezien sommige reakties is J.C. Bloem onbekend.
HIER kun je iets over hem lezen.

Zijn jullie wel bekend met dit gedicht, niet van Bloem!

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -

Van middag - lang reeds was hij heengespoed -
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'

Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'

P.N. van Eyck

[mona]

Iedereen heeft nu denk ik wel van het nieuws gehoord dat er een vliegtuig is neergestort.
Maakt dat voor jullie uit, denk je nu meer aan het einde van je leven, nu dit is gebeurd?
Vol plannen aan boord van het vliegtuig gegaan, en nu allemaal in de eeuwigheid.
Ik hoop zo dat de mensen de Heere kenden!
Persoonlijk vind ik er een sprake van uitgaan. Een stem van de Heere, om voorbereid te zijn.

[Anoniem_89]

Ik hoop zo dat de mensen de Heere kenden!

Dat hoopte ik ook Mona.
Als zulke dingen gebeuren dan denk ik vaak, ik moet meer mensen van het Evangelie vertellen.
Is dat niet onze opdracht?
Dan waren die mensen nu gered..

[Marnix]

Zoals vaak waren er mensen in het vliegtuig die Hem kennen. Maar ook velen die Hem niet kennen.

[mona]

Zoals vaak waren er mensen in het vliegtuig die Hem kennen. Maar ook velen die Hem niet kennen.

Ik weet dat wel Marnix, maar het kan je zo aanvliegen als je weet dat voor alle mensen uit het vliegtuig nu de genadetijd voorbij is. Ik kan moeilijk opschrijven dat ik hoop dat de helft van al die mensen de Heere kent, dat wil je toch niet? Maar wat Anoniem zegt is waar:

Als zulke dingen gebeuren dan denk ik vaak, ik moet meer mensen van het Evangelie vertellen.
Is dat niet onze opdracht?