Hoe zien wij de predikant?

[Jvslooten]

In reformatorische kringen zijn heel veel mensen die zichzelf als niet bekeerd beschouwen omdat ze op een Goddelijke openbaring van hun bekering wachten.
Om deze mensen als ongelovigen neer te zetten gaat me te ver, hoewel ze dat zelf wél doen.

Laat mij je een wedervraag stellen, aan de hand van een voorbeeld. Stel je een man voor, die in grote financiële nood zit. Maar, gelukkig kun jij diegene helpen: je wijst hem een plek aan waar, slechts enkele centimeters onder het aardeoppervlak, een grote goudschat te vinden is. Als je jaren later dezelfde man tegenkomt, en hij is nog even arm als de vorige keer; betekend dat dan dat hij je gelooft heeft of niet?

Om de lijn even door te trekken: óf hij neemt de beloften van het Evangelie niet serieus -en houd God daarmee voor een leugenaar-, of hij beseft zijn armoedige staat nog niet. Waarschijnlijk is het allebei. Dát is de staat van de gevallen mens. Overigens heb ik het nu niet over mensen die zichzelf niet als bekeerd (durven te[?]) beschouwen, maar over hen die niet bekeerd zijn omdat ze zeggen op een Goddelijke openbaring van hun bekering wachten.

[Jvslooten]

En je vergeet de categorie van de mensen die met een ingebeelde 'Jezus' verloren gaan. Die denken heel veel geloof te hebben, maar waar het blijkt te zijn als het zaad dat op komt, maar echter geen enkele wortel heeft.

Ja, dat is de andere kant. Ik hou het maar bij wat Jezus zei: Zo zult u hen dus aan hun vruchten herkennen.

[StillAwake]

Overigens heb ik het nu niet over mensen die zichzelf niet als bekeerd (durven te[?]) beschouwen, maar over hen die niet bekeerd zijn omdat ze zeggen op een Goddelijke openbaring van hun bekering wachten.

Ik doelde vooral op deze categorie. Een categorie die vaak ook aangepraat krijgt onbekeerd te zijn.
Verder ben ik het volledig met je eens.

[Marnix]

[
Wat mooi gezegd JvS!
Ik denk dat hierop de uitdrukking gestoeld is: je kunt een kerkbank versleten hebben, maar toch onbekeerd blijven, verloren gaan.
Er zijn mensen die hier niet aan willen en alle kerkmensen als ware gelovigen zien. Dat is niet zo!
Wanneer week in week uit het Woord over je heen gaat, i.p.v. er in, zal het geen wortels krijgen.

Mee eens, 100% als bekeerd zien is denk ik niet goed, ik vraag me overigens af of dat ergens gebeurt. Volgens mij wordt dat kerken nog wel eens verweten als de nadruk in de preken op de gelovigen en dus op de heiliging ligt. Maar je kan geloven dat er wolven tussen de schapen zitten (zoals de NGB zegt) maar daarmee nog niet de nadruk in de preken op de bekering leggen. Sterker nog, in de brieven van de apostelen gebeurt dat ook telkens. Aan de gemeente van.... geheiligd in Christus. Enzovoorts.

Maar het overgrote deel als onbekeerd zien (denk aan de kerken waar hooguit 10 procent van de leden aan het avondmaal aangaat) is aan de andere kant ook niet zoals het zou moeten zijn. En dan is het volgens mij zo dat mensen vaak extra voorwaarden hebben gecreeerd die er helemaal niet zijn.... een van de mindere uitwerkingen van de nadere reformatie. Mensen die niet aan die extra voorwaarden voldoen zien zichzelf daarom als ongelovig, er moet meer gebeuren, ze wachten nog ergens op, soms hun hele leven lang. En als die mensen altijd te horen krijgen in de kerk dat velen zijn geroepen en weinigen uitverkoren en dat er allerlei randvoorwaarden zijn is de kans groot dat ze zichzelf niet als gelovigen durven te zien, daarom niet aan het avondmaal durven, bang om zichzelf een eigen oordeel te eten en te drinken, en dat wordt gewoon gevonden.

Als we van die laatste situatie uitgaan denk ik dat er velen zullen zijn die zichzelf als niet-gelovige zien maar die het ondertussen wel zijn, die bij het jongste dag bang denken verloren te zullen gaan maar mogen ontdekken dat er redding voor ze is.

[StillAwake]

Mee eens, 100% als bekeerd zien is denk ik niet goed, ik vraag me overigens af of dat ergens gebeurt.

Bij mijn weten niet in de gereformeerde kerken in ons land

Volgens mij wordt dat kerken nog wel eens verweten als de nadruk in de preken op de gelovigen en dus op de heiliging ligt. Maar je kan geloven dat er wolven tussen de schapen zitten (zoals de NGB zegt) maar daarmee nog niet de nadruk in de preken op de bekering leggen. Sterker nog, in de brieven van de apostelen gebeurt dat ook telkens. Aan de gemeente van.... geheiligd in Christus. Enzovoorts.

Natuurlijk is de bekering een bijzonder belangrijk element in het geloofsleven, maar als alle preken over de bekering gaan worden de stappen daarna nogal eens vergeten.

Maar het overgrote deel als onbekeerd zien (denk aan de kerken waar hooguit 10 procent van de leden aan het avondmaal aangaat) is aan de andere kant ook niet zoals het zou moeten zijn. En dan is het volgens mij zo dat mensen vaak extra voorwaarden hebben gecreeerd die er helemaal niet zijn.... een van de mindere uitwerkingen van de nadere reformatie.

Is dat niet automatisch een gevolg van bevindelijke prediking? Uiteindelijk stelt dat de predikant tot norm, een norm die op geen enkele manier Bijbels te onderbouwen is.
Noem bijvoorbeeld eens één tekst waarin de schrijver van de brieven in het NT "bevindelijk schrijft"?

Mensen die niet aan die extra voorwaarden voldoen zien zichzelf daarom als ongelovig, er moet meer gebeuren, ze wachten nog ergens op, soms hun hele leven lang. En als die mensen altijd te horen krijgen in de kerk dat velen zijn geroepen en weinigen uitverkoren en dat er allerlei randvoorwaarden zijn is de kans groot dat ze zichzelf niet als gelovigen durven te zien, daarom niet aan het avondmaal durven, bang om zichzelf een eigen oordeel te eten en te drinken, en dat wordt gewoon gevonden.

Als we van die laatste situatie uitgaan denk ik dat er velen zullen zijn die zichzelf als niet-gelovige zien maar die het ondertussen wel zijn, die bij het jongste dag bang denken verloren te zullen gaan maar mogen ontdekken dat er redding voor ze is.

De genade van God is oneindig veel groter dan ons bekrompen Reformatorische wereldje graag zou zien...

[Jvslooten]

Is dat niet automatisch een gevolg van bevindelijke prediking? Uiteindelijk stelt dat de predikant tot norm, een norm die op geen enkele manier Bijbels te onderbouwen is.
Noem bijvoorbeeld eens één tekst waarin de schrijver van de brieven in het NT "bevindelijk schrijft"?

Volgens mij is het helemaal niet relevant of een woord wel of niet letterlijk in de bijbel staat. Het gaat er om dat het wezen van de zaak in de Schrift gevonden wordt, dat is veel belangrijker.

[StillAwake]

Volgens mij is het helemaal niet relevant of een woord wel of niet letterlijk in de bijbel staat. Het gaat er om dat het wezen van de zaak in de Schrift gevonden wordt, dat is veel belangrijker.

En wordt het wezen van bevindelijke prediking in de Schrift (de Bijbel dus, niet de belijdenisgeschriften) gevonden?

[Jvslooten]

En wordt het wezen van bevindelijke prediking in de Schrift (de Bijbel dus, niet de belijdenisgeschriften) gevonden?

Daar ben ik heel zeker van. Ik weet alleen niet zo goed wat jij onder 'bevinding' en 'bevindelijke prediking' verstaat, dus dat zou ik graag van je vernemen. Dit om te voorkomen dat het gesprek ontaard in een spraakverwarring van haast Babylonische proporties

[StillAwake]

Daar ben ik heel zeker van. Ik weet alleen niet zo goed wat jij onder 'bevinding' en 'bevindelijke prediking' verstaat, dus dat zou ik graag van je vernemen. Dit om te voorkomen dat het gesprek ontaard in een spraakverwarring van haast Babylonische proporties

Mijn ervaring met bevindelijke prediking (OGG, GerGem) hield veelal in dat de predikant zijn eigen geloofsbeleving als norm stelde voor de gemeente die naar zijn preek luisterde.
Wellicht hoeft het niet fout te zijn als een predikant voorbeelden uit zijn eigen leven aanhaalt, maar in de meeste preken die onder de bevindelijke noemer vielen leek het als de norm neergezet te worden.

[Marnix]

Volgens mij is het helemaal niet relevant of een woord wel of niet letterlijk in de bijbel staat. Het gaat er om dat het wezen van de zaak in de Schrift gevonden wordt, dat is veel belangrijker.

mee eens maar dan is er volgens mij wel verschil in inzicht als het gaat om de vraag: Hoe word je behouden. Waar StillAwake op doelt is denk ik dat daar niet een concreet antwoord op volgt maar verhalen van bijzondere bekeringen die vervolgens maatstaf worden voor de bekering van andere gemeentleden. Vaak is dat een wonderlijke bekering waarbij bijzondere dingen gebeuren.... en is het resultaat dat men iedere zondag naar de kerk gaat, bidt om bekering, luistert naar de oproep tot bekering... maar gelooft dat de mens niets kan doen en dus wacht men op een wonder, soms hun leven lang.

[StillAwake]

mee eens maar dan is er volgens mij wel verschil in inzicht als het gaat om de vraag: Hoe word je behouden. Waar StillAwake op doelt is denk ik dat daar niet een concreet antwoord op volgt maar verhalen van bijzondere bekeringen die vervolgens maatstaf worden voor de bekering van andere gemeentleden. Vaak is dat een wonderlijke bekering waarbij bijzondere dingen gebeuren.... en is het resultaat dat men iedere zondag naar de kerk gaat, bidt om bekering, luistert naar de oproep tot bekering... maar gelooft dat de mens niets kan doen en dus wacht men op een wonder, soms hun leven lang.

Briljant samengevat!
Inderdaad precies wat ik bedoel, waarvoor mijn dank.

[learsi]

Mijn ervaring met bevindelijke prediking (OGG, GerGem) hield veelal in dat de predikant zijn eigen geloofsbeleving als norm stelde voor de gemeente die naar zijn preek luisterde.
Wellicht hoeft het niet fout te zijn als een predikant voorbeelden uit zijn eigen leven aanhaalt, maar in de meeste preken die onder de bevindelijke noemer vielen leek het als de norm neergezet te worden.

Je houdt de optie dat een predikant voorbeelden uit het leven noemt bewust open.
Bepaalde voorbeelden kunnen/mogen wat jou betreft dus wel genoemd worden.

Geef eens een voorbeeld van het niet als norm noemen, wat tot "stichting" van de hoorders kan zijn?

bvd
Learsi

[mealybug]

Wat een rare vraagstelling eigenlijk.
Ik zie een predikant als mens die het goede nieuws komt vertellen, en ons vertelt dat we ons moeten bekeren, en als we dat niet willen of zeggen niet te kunnen, moeten we maar wegblijven, want dat is toegeven aan verharding.
Stichtelijk genoeg?

[learsi]

Je tuin ziet er mooi uit kerel.


h.g.
Learsi

[Jvslooten]

Wat een rare vraagstelling eigenlijk.
Ik zie een predikant als mens die het goede nieuws komt vertellen, en ons vertelt dat we ons moeten bekeren, en als we dat niet willen of zeggen niet te kunnen, moeten we maar wegblijven, want dat is toegeven aan verharding.
Stichtelijk genoeg?

Nee, eerder het tegenovergestelde. Maar goed, ik zie een emoticon dus ik ga er maar van uit dat het een soort humor is die ik niet begrijp. Even weer terug on-topic: hoe zie jij -persoonlijk- eigenlijk jou ambtsdragers?