Miepje90 schreef:Ik begrijp wat je wilt zeggen inderdaad.
Ik zou er voor willen pleiten om éérst de jongeren bewust te laten worden van de kans op zwangerschap. Wat ik in de media hoor/zie/lees, is dat er met name een anti-SOA beleid gevoerd wordt, terwijl zwangerschappen vrijwel niet genoemd worden.
Waarom het een verkiezen boven het ander? Het is ALLEBEI belangrijk.
Enerzijds is het hard om te zeggen 'wie zich brandt, moet op de blaren zitten', anderzijds: volwassen dingen; volwassen consequenties -> draag die consequenties dan ook maar op een volwassen manier en wees je bewust van het leven dat in je groeit.
Tja, het komt er dan uiteindelijk op neer dat je met een groep pubers zit die dingen wel doen (seks) maar die emotioneel nog niet volwassen genoeg zijn om de gevolgen te dragen. Ik zeg niet dat je het niet van ze mag verwachten, maar als je verwacht dat pubers evenwichtige, verstandige en volwassen beslissingen nemen, dan wacht je een hoop teleurstelling.
Als iemand achteloos voor de derde keer een abortus laat plegen in hetzelfde jaar, dan geef ik je helemaal gelijk; dan is er echt iets grondig mis. Je zou eigenlijk cijfers moeten hebben over hoeveel mensen meerdere malen in korte tijd (zeg 5 jaar) een abortus laten plegen.
Om te zien wat er van de houding "Draag de consequenties maar" komt, kan ik verwijzen naar allerlei tienermoederprogramma's op tv of ga eens een dagje door het centrum van het mooie Cork wandelen. Je weet soms echt niet of een kind in de buggy nou het zusje of de dochter is van het meisje dat erachter loopt.
Ik begrijp je punt wel. Ook het stoppen van de beademingsapparatuur is een moeilijke keuze, maar voor mij blijft er een verschil tussen dat knopje omduwen en een spuitje geven of een zwangerschap af te breken. Dat is gevoelsmatig, maar dat verschil geldt overigens niet alleen voor christelijke (of anders gelovige) artsen; ook bij niet-religieuze artsen zit daar voor veel mensen een gevoelsmatig verschil.
De vraag is natuurlijk waar dat gevoel dan vandaan komt. Let op, met die vraag spreek ik geen waardeoordeel uit over het gevoel. Het zijn uiteindelijk allemaal moeilijke keuzes en niemand staat erbij te juichen. Maar ik ben wel ontzettend blij dat de keuzemogelijkheid in ieder geval bestaat.
Is dat zo? Dat weet ik niet; ik ken de cijfers niet. Ik weet trouwens niet in hoeverre het raadzaam is om gevallen zoals hierboven uit te dragen; de psychische schade die je dan als moeder EN als vader oploopt lijkt me vreselijk.
Ik ken de cijfers ook niet; daar zijn denk ik ook geen cijfers van. Het is meer mijn ervaring van wat ik tijdens mijn stages gezien heb en van vrienden hoor. Of je het risico op die psychische schade wilt lopen, is natuurlijk ook weer een kwestie van autonomie...[/quote]
Wat ik er meer mee wilde zeggen is dat het niet in alle abortusgevallen zo is dat de mensen maar zo snel mogelijk van een lastig kind afwillen. Het gaat in sommige gevallen echt om een enorm leed voor iedereen. Alleen al daarom is de 'Mag niet! Basta!' zoals de Ierse regering die lijkt te hebben een onbegrijpelijke houding voor mij.
Ik wil trouwens wel zeggen dat ik verbaasd en blij ben met de toon van ons gesprek. Het is erg lastig om goed met elkaar in gesprek te blijven als het hierover gaat. Dat gaat helaas vaak mis, maar hier heb ik het idee dat het goed gaat. Dank daarvoor.
