Geloof, ouders en uiterlijk

[schelpje3]

is hier ook zo, maar IK moet me elke keer aanpassen en dat gaat me ook de strot uithangen!

Wat klinkt hier boosheid door pol
Mijn vriendin had ook altijd moeite met de regels van haar ouders, die minder streng waren dan bij ons n.b.
Nu haar ouders niet meer leven, hebben we het er nog wel eens over. Tjonge, wat was ik toch lastig, bekent ze nu. Inmiddels is ze moeder van volwassen kinderen die ook balen van haar grenzen soms.
Misschien kom jij ooit ook zo ver pol, dat je er terugwerkend begrip voor krijgt en je schaamt voor je boosheid.
Ik hoop het! Ouders doen het nooit om hun kind te plagen, houdt dat in je achterhoofd.

[pol]

boos, verdrietig en onbegrip. Waarom moeten wij ons aanpassen??? Als ik een ingeving krijg om bij mijn ma een bakkie te doen, moet ik me op zijn zondags aan gaan kleden.. ik kan nooit zo in de auto stappen en aanrijden...
dat vind ik niet leuk, je wordt niet geaccepteerd zoals je bent. Als we een keer afspreken moet ik mijn kledingkast checken en die van onze dochters en dan kunnen we naar oma. Heb je per ongeluk een spijkerrok met legging aan word je afkeurend aangesproken...
Ik vind tattoos en piercings helemaal niks, maar stel dat er later eentje zo binnenkomt, zal ik er 1 keer wat van zeggen en dan gewoon blij zijn als ze langskomen...
De kerk waar wij gaan is niks in hun ogen, kom je bijv. terug van bijbelstudie word er heel min gevraagd: was t wel wat???? Op die toon van: hoe kan er daar vandaan wat goeds komen.
Erover praten... gaat niet, want dan krijg je links of rechtsom toch de schuld.

[schelpje3]

boos, verdrietig en onbegrip. Waarom moeten wij ons aanpassen??? Als ik een ingeving krijg om bij mijn ma een bakkie te doen, moet ik me op zijn zondags aan gaan kleden.. ik kan nooit zo in de auto stappen en aanrijden...
dat vind ik niet leuk, je wordt niet geaccepteerd zoals je bent. Als we een keer afspreken moet ik mijn kledingkast checken en die van onze dochters en dan kunnen we naar oma. Heb je per ongeluk een spijkerrok met legging aan word je afkeurend aangesproken...
Ik vind tattoos en piercings helemaal niks, maar stel dat er later eentje zo binnenkomt, zal ik er 1 keer wat van zeggen en dan gewoon blij zijn als ze langskomen...
De kerk waar wij gaan is niks in hun ogen, kom je bijv. terug van bijbelstudie word er heel min gevraagd: was t wel wat???? Op die toon van: hoe kan er daar vandaan wat goeds komen.
Erover praten... gaat niet, want dan krijg je links of rechtsom toch de schuld.

Pol ik herken het, echt. Alleen waren mijn ouders niet anti spijkerrok of zo.
Ik heb het andersom, 1 van mijn schoonkinderen kijkt mij afkeurend aan, want mijn haar is soms te kort (ik heb geen knot) of mijn jurkje is kennelijk te fleurig of te strak, en ik voel me soms net zo ongemakkelijk als toen mijn moeder afkeurend kon kijken.
Maar dat zeg je nu, stel dat, ik zeg het één keer, maar toch..... 1 van mijn kinderen heeft ook iets waar ik het niet mee eens ben, en ik zeg er af en toe wat van, met onderbouwing, dat wel! Dus niet dat ik het niet leuk vind of zo. Ik vind dat je best als ouders iets tegen je volwassen kinderen mag zeggen, als je het ergens niet mee eens bent. Dat doen zij nl ook! En ik heb het dan ook maar te slikken.

[pol]

je mag het best een keer zeggen, maar blijven dwingen en drammen??? Daar zit een verschil in. En stel dat ik in mijn favo-broek en shirt zou komen, dan mag ik niet binnenkomen... Dat word er gezegd!
En het gekke is, komt er iemand anders die zo gekleed is dan is het zo gezellig want die en die is op de koffie geweest..
En wat een schoondochter zou zeggen zou ik me helemaal niet aan storen. Laat ze gauw....

[schelpje3]

je mag het best een keer zeggen, maar blijven dwingen en drammen??? Daar zit een verschil in. En stel dat ik in mijn favo-broek en shirt zou komen, dan mag ik niet binnenkomen... Dat word er gezegd!
En het gekke is, komt er iemand anders die zo gekleed is dan is het zo gezellig want die en die is op de koffie geweest..
En wat een schoondochter zou zeggen zou ik me helemaal niet aan storen. Laat ze gauw....

Je hebt gelijk, dwingen en drammen moet niet zo zijn, dat wekt alleen irritatie en ergernis.
En wat grappig dat jij aan een schoonDOCHTER denkt, een schoonZOON zegt zoiets niet?
Maar het is inderdaad een vrouwelijk "aanhangsel".

[pol]

[Je hebt gelijk, dwingen en drammen moet niet zo zijn, dat wekt alleen irritatie en ergernis.dat is zeker zo...
En wat grappig dat jij aan een schoonDOCHTER denkt, een schoonZOON zegt zoiets niet?
Maar het is inderdaad een vrouwelijk "aanhangsel".[/quote]

[ajl]

@ pol En als je nu eens niet meer zou aanpassen? Jij bent tenslotte een volwasen vrouw met kinderen die eigen keuzes mag/kan maken. Wat dan?
En dan wil ik niet zeggen dat je opzettelijk de meest gewaagde dingen aan moet trekken, maar gewoon de dingen die je normaal ook aanhebt, incl jouw meiden?

[schelpje3]

@ pol En als je nu eens niet meer zou aanpassen? Jij bent tenslotte een volwasen vrouw met kinderen die eigen keuzes mag/kan maken. Wat dan?
En dan wil ik niet zeggen dat je opzettelijk de meest gewaagde dingen aan moet trekken, maar gewoon de dingen die je normaal ook aanhebt, incl jouw meiden?

Je leest hoe haar ouders reageren. Mijn ouders waren niet zo strikt en drammerig, maar ik voelde me niet prettig wanneer ik daar in broek naar toe zou gaan.
Mijn ouders zeiden niets maar konden soms zo verdrietig kijken als één van hun (schoon)dochters in broek of te blote kleding verscheen. Ze waren hartelijk welkom, maar ik kon niet tegen die verdrietige blik.
Dus ik trok een rok aan, ook al had ik thuis een broek aan.

[pol]

[Je leest hoe haar ouders reageren. Mijn ouders waren niet zo strikt en drammerig, maar ik voelde me niet prettig wanneer ik daar in broek naar toe zou gaan.
Mijn ouders zeiden niets maar konden soms zo verdrietig kijken als één van hun (schoon)dochters in broek of te blote kleding verscheen. Ze waren hartelijk welkom, maar ik kon niet tegen die verdrietige blik.
Dus ik trok een rok aan, ook al had ik thuis een broek aan.[/quote]


Ik kom er niet in gebroekt is me beloofd. en stel dat ze hierkomt en ik loop met een broek gaat ze zo erg op je gemoed werken dat je je ellendig gaat voelen in eigen huis....

[schelpje3]

[Je leest hoe haar ouders reageren. Mijn ouders waren niet zo strikt en drammerig, maar ik voelde me niet prettig wanneer ik daar in broek naar toe zou gaan.
Mijn ouders zeiden niets maar konden soms zo verdrietig kijken als één van hun (schoon)dochters in broek of te blote kleding verscheen. Ze waren hartelijk welkom, maar ik kon niet tegen die verdrietige blik.
Dus ik trok een rok aan, ook al had ik thuis een broek aan.

Ik kom er niet in gebroekt is me beloofd. en stel dat ze hierkomt en ik loop met een broek gaat ze zo erg op je gemoed werken dat je je ellendig gaat voelen in eigen huis....[/quote]
===============================================
Er is een stroming die idd de broek voor een vrouw als iets verschrikkelijks ziet. Ik mocht hem niet aan in het gewone dagelijkse leven, maar wel als ik ging schaatsen, in de winter op de fiets naar school ging.
Ook toen ik later met de kinderen naar de speeltuin ging, met hen meedeed, glijbaan af en zo hadden ze er wel begrip voor dat ik dan geen rokje droeg.
Maar ze stonden een keer onverwacht voor de deur, terwijl ik in een lange broek (!) liep en ik ging automatisch meteen naar boven om een rok aan te trekken.
Weet je dat ik het nog soms heb? Ik liep even voor een snelle boodschap door het winkelcentrum, kwam een ouderling van een andere gemeente tegen, hij keek afkeurend naar mijn lange broek en ik voelde me ongemakkelijk. Herken jij dat ook?

[pol]

[Er is een stroming die idd de broek voor een vrouw als iets verschrikkelijks ziet. Ik mocht hem niet aan in het gewone dagelijkse leven, maar wel als ik ging schaatsen, in de winter op de fiets naar school ging.
Ook toen ik later met de kinderen naar de speeltuin ging, met hen meedeed, glijbaan af en zo hadden ze er wel begrip voor dat ik dan geen rokje droeg.
Maar ze stonden een keer onverwacht voor de deur, terwijl ik in een lange broek (!) liep en ik ging automatisch meteen naar boven om een rok aan te trekken.
Weet je dat ik het nog soms heb? Ik liep even voor een snelle boodschap door het winkelcentrum, kwam een ouderling van een andere gemeente tegen, hij keek afkeurend naar mijn lange broek en ik voelde me ongemakkelijk. Herken jij dat ook?[/quote]


Herken ik zeker. Heb het ook een keer gehad dat mijn ouders voor de deur stonden en ik een rok aan ging trekken. Achteraf denk ik, had ik het maar nooit gedaan en gewoon doorgebeten. Maar wij zijn inmiddels van een gewoon dorp verhuisd naar een refo-dorp en in het begin voelde ik me lopen,maar doorgegaan... Ze moeten me maar accepteren zoals ik ben. En dat lukt ook wel. Er zijn er die in hoogmoed op me neer kijken, maar is dat goed dan?
En wat een ander zegt en doet, moet hij zelf weten!

[schelpje3]

Herken ik zeker. Heb het ook een keer gehad dat mijn ouders voor de deur stonden en ik een rok aan ging trekken. Achteraf denk ik, had ik het maar nooit gedaan en gewoon doorgebeten. Maar wij zijn inmiddels van een gewoon dorp verhuisd naar een refo-dorp en in het begin voelde ik me lopen,maar doorgegaan... Ze moeten me maar accepteren zoals ik ben. En dat lukt ook wel. Er zijn er die in hoogmoed op me neer kijken, maar is dat goed dan?
En wat een ander zegt en doet, moet hij zelf weten!

Er is nu een groep lezers die hier niets van begrijpt Mijn vriendin beet vanaf het begin wel door, met name haar vader heeft jarenlang erover lopen pruttelen. Moet dat ding nou? (hij noemde het altijd dat ding)
Mijn vriendin deed het eigenlijk expres, ik vond dat niet echt gepast van haar.
Ze wilde laten zien dat ze echt "los" was gekomen van thuis (ze ging in haar huwelijk naar een "lichter" kerkverband).
Anderzijds zette ze wel een hoed op toen haar ouders begraven werden, uit respect. Jammer dat ze dat nu niet meer konden zien. Het zit in ons gebakken pol hier kom je volgens mij niet meer van af.
Al sta jij er inmiddels losser in dan ik, merk ik.
Ach, als je te kort haar hebt, wordt er soms ook op je neergekeken

[meribel]

@schelpje,
ik snap het zeker wel. Het is een kwestie wat ik dus noem; erin geramd.
Of je nu geestelijk volwassen bent of niet, sommige dingen blijven zo 'voelen' omdat je zo bent opgevoed.

[pol]

[

Herken ik zeker. Heb het ook een keer gehad dat mijn ouders voor de deur stonden en ik een rok aan ging trekken. Achteraf denk ik, had ik het maar nooit gedaan en gewoon doorgebeten. Maar wij zijn inmiddels van een gewoon dorp verhuisd naar een refo-dorp en in het begin voelde ik me lopen,maar doorgegaan... Ze moeten me maar accepteren zoals ik ben. En dat lukt ook wel. Er zijn er die in hoogmoed op me neer kijken, maar is dat goed dan?
En wat een ander zegt en doet, moet hij zelf weten![/quote]
Er is nu een groep lezers die hier niets van begrijpt Mijn vriendin beet vanaf het begin wel door, met name haar vader heeft jarenlang erover lopen pruttelen. Moet dat ding nou? (hij noemde het altijd dat ding)
Mijn vriendin deed het eigenlijk expres, ik vond dat niet echt gepast van haar.
Ze wilde laten zien dat ze echt "los" was gekomen van thuis (ze ging in haar huwelijk naar een "lichter" kerkverband).
Anderzijds zette ze wel een hoed op toen haar ouders begraven werden, uit respect. Jammer dat ze dat nu niet meer konden zien. Het zit in ons gebakken pol hier kom je volgens mij niet meer van af.
Al sta jij er inmiddels losser in dan ik, merk ik.

hoezo sta ik er losser in dan jij?

[Janvanverweg]

Als je jezelf als een sterke christen ziet, schik je dan naar de zwakkere die veiligheid in wetjes zoekt.
(een vrij weergegeven advies van Paulus)
als ik het zo lees dan is de keuze of relatie op hun condities of geen relatie. niet echt een win-optie aanwezig hier.

het zou fantastisch zijn als de ander zou veranderen maar naar de mens gesproken zit dat er niet in.
daarom zul je moeten leven met wat je hebt; een voorwaarlelijke relatie.
het is goed om je verdriet hierover te uiten en vervolgens God om kracht te bidden om zelf hen onvoorwaardelijk lief te blijven houden.