Mede opvoeden door niet gelovige grootouders in de NGK

[LauraC]

Ik ken uw situatie natuurlijk niet, maar hoe ver wilt u hierin gaan om die impasse op te lossen. Voor zover ik heb kunnen lezen willt u allebei geen water bij de wijn doen....maar dat kan ik verkeerd hebben hoor.

[geaaart]

Ik kan mij die ouders gedeeltelijk wel voorstellen. Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn schoonouders geloven ook niet. Wij hebben ook heel duidelijk aangegeven wat wij wel willen en niet willen in de opvoeding. Ik vind het geen enkel probleem dat mijn schoonouders met ze gaan fietsen/wandelen, maar op zondag logeren doen wij ook (nog) niet. Vorig weekend waren wij bij mijn schoonouders en toen hebben wij heel expliciet aangegeven dat het prima is dat zij gaan fietsen met ze op zondag, maar geen ijsje eten o.i.d. Ik hebook aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij met Hugo en Cato wil bidden voor/na het eten ( als wij er niet bij zijn), maar ik heb geen flauw idee of zij het ook daadwerkelijk doet. Volgens mij vergeet zij het ook nog wel eens.

Beste AJL,
Goed geregeld met uw schoonouders. Niet op zondag logeren en op zondag ook geen ijsje ? (hoe zo orthodox, maar dat is geheel uw keus)
Alemaal prima. En als uw schoonouders het vanuit hun hart en gevoel goed vinden om te bidden met uw kind en dat op kunnen brengen dan is dat prima!
Maar wat zou u doen als uw schoonouders dat vanuit hun (niet gelovige) overtuiging niet zouden willen ? Gaat u dan ook hun kleinkind verder weghouden bij ze en mogen zij dan hun kleinkind ook alléén nog zien als u erbij bent en zodoende een soort "dierentuin/aapjes kijken" gevoel oproepen en uw schoonouders daarmee in hun waardigheid als mens en ouders aantasten waarmee zij uw man hebben grootgebracht tot de prachtkerel waarmee u dit kind gekregen heeft en wellicht getrouwd bent ? (ik neem tenminste maar aan dat het een prachtkerel is anders zou u misschien ook niet met hem getrouwd zijn denk ik?)
Een nog steeds bedroefde opa en oma

[LauraC]

@geaaart: eerlijk waar, u verkeert in een verdrietige situatie maar ik snap niet wat u van ons verwacht: De naam Refoweb zegt wellicht al dat er christenen op verkeren die er een orthodoxe leefwijze op nahouden. De manier waarop u op andere forumlezers reageert getuigd niet bepaald van inlevingsvermogen naar hun toe!

[schelpje3]

Ik kan mij die ouders gedeeltelijk wel voorstellen. Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn schoonouders geloven ook niet. Wij hebben ook heel duidelijk aangegeven wat wij wel willen en niet willen in de opvoeding. Ik vind het geen enkel probleem dat mijn schoonouders met ze gaan fietsen/wandelen, maar op zondag logeren doen wij ook (nog) niet. Vorig weekend waren wij bij mijn schoonouders en toen hebben wij heel expliciet aangegeven dat het prima is dat zij gaan fietsen met ze op zondag, maar geen ijsje eten o.i.d. Ik hebook aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij met Hugo en Cato wil bidden voor/na het eten ( als wij er niet bij zijn), maar ik heb geen flauw idee of zij het ook daadwerkelijk doet. Volgens mij vergeet zij het ook nog wel eens.

Beste AJL,
Goed geregeld met uw schoonouders. Niet op zondag logeren en op zondag ook geen ijsje ? (hoe zo orthodox, maar dat is geheel uw keus)
Alemaal prima. En als uw schoonouders het vanuit hun hart en gevoel goed vinden om te bidden met uw kind en dat op kunnen brengen dan is dat prima!
Maar wat zou u doen als uw schoonouders dat vanuit hun (niet gelovige) overtuiging niet zouden willen ? Gaat u dan ook hun kleinkind verder weghouden bij ze en mogen zij dan hun kleinkind ook alléén nog zien als u erbij bent en zodoende een soort "dierentuin/aapjes kijken" gevoel oproepen en uw schoonouders daarmee in hun waardigheid als mens en ouders aantasten waarmee zij uw man hebben grootgebracht tot de prachtkerel waarmee u dit kind gekregen heeft en wellicht getrouwd bent ? (ik neem tenminste maar aan dat het een prachtkerel is anders zou u misschien ook niet met hem getrouwd zijn denk ik?)
Een nog steeds bedroefde opa en oma

Ik vind ook dat u na al onze antwoorden wel een klein beetje op kan schuiven. U bent een beetje star aan het worden. U moet oppassen dat dat zich niet tegen u keert. Er zijn hier meer reform. ouders (wij dus ook) die 1 of 2 opa's en oma's hebben, die niets geloven.
Bij ons is het nimmer een probleem geweest, mijn schoonouders weten waar ze zich aan te houden hebben, dus op zondag geen ijsje kopen. maar er zijn nog 6 dagen !
Kijk, bij zo'n probleem moet je beiden water bij de wijn doen, dat kan niet anders.
De kunst is om dat zo te doen, dat het een win-win situatie wordt, zoals dat modisch heet.
Dus als u zich soepel en begrijpend opstelt, is het misschien mogelijk dat u op donderdag (of een andere dag, vul maar in) een uurtje met uw kleinkind mag en een ijsje mag kopen. Als het kindje groter is, kan zij/hij u misschien een versje of gebedje leren. Je wordt er nooit minder van ! Ook al gelooft u zelf niet. Ik heb een zieke ongelovige vriendin, zij vind het altijd heel fijn als ik haar vertel dat ik voor haar bid. terwijl zij niks gelooft !
Misschien moet het allemaal wel zo zijn. Als u zich probeert in te gaan leven in het NIEUWE leven van uw zoon(s), tracht u open te stellen voor hetgeen zij u willen vertellen. Je weet nooit welk wonder er dan nog gebeurt en hoeft u niet meer zo verdrietig te zijn.
Geloof me, ik snap uw verdriet heel goed ! Het doet pijn als ouder opzijgeschoven te worden. Het is ook respectloos. Zeker niet volgens de bijbel !
Eert uw vader en uw moeder, ook al gaan je ouders niet naar de kerk, geloven ze niet.
Nogmaals, sterkte en wijsheid !

[Memmem]

Lijkt mij niet hoor, de tekst geeft aan: "ze hebben een waardevolle bijdrage, ook in de (geloofs)opvoeding van je kinderen. Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent". (Gellofs- staat hier bewust tussen haakjes geplaatst dus het "mag" evt. ook (een keer) zonder.....
Nogmaals, als een kind van 2 een keertje een gebedje mist omdat hij bij zijn niet gelovige ouders is die niet kunnen bidden omdat ze dat nooit geleerd/gewild hebben dan wordt hij daar heus helemaal niets slechter van.
Een nog steeds bedroefde opa.

Als ik (geloofs)opvoeding lees dan lees ik dat als opvoeding én geloofsopvoeding door gelovige grootouders. Niet als opvoeding door gelovige en ongelovige grootouders.

Waarom wilt u perse niet met uw kleinkind bidden? U gaat ervanuit dat het is omdat u ongelovig bent maar dat is u niet vertelt u denkt dat dit de reden is.

Het is jammer dat onze kinderen niet eerlijk zijn over de reden.
Hierop zijn wij beiden afgehaakt en hebben alle contact met hen en ons kleinkind verbroken want het blijft voelen als een enorme aantasting van onze waarde als mens, ouders, en grootouders. Wel hebben wij aangegeven nog wel met een mediator met hen samen te willen spreken zodat zij evt. uit kunnen leggen wat er dan precies schort maar daar willen ze maar niet op ingaan en laten het verder maar zo.
Hier klopt niets van....immers als je niets te verbergen hebt dan kun je dingen toch met respect voor elkaar oplossen met behulp van een (van mijn part EO) mediator zou je denken ?
Een nog altijd bedroefde opa en oma

Als ik dit zo lees is het gewoon allebei niets willen toegeven en geen gesprek meer willen aangaan.
Waarom hebt u het contact verbroken? Misschien was het ook goed geweest om vertrouwen te winnen door goed voor uw kleinkind te zijn als hij op bezoek komt met zijn ouders.

[Speedy]

@geaaart: eerlijk waar, u verkeert in een verdrietige situatie maar ik snap niet wat u van ons verwacht: De naam Refoweb zegt wellicht al dat er christenen op verkeren die er een orthodoxe leefwijze op nahouden. De manier waarop u op andere forumlezers reageert getuigd niet bepaald van inlevingsvermogen naar hun toe!

En daarnaast is het natuurlijk heel moeilijk om echt een mening te vormen, want de visie van 'tegenpartij' wordt hier niet verwoord. Heel moeilijk zoiets.

[Faramir]

Lijkt mij niet hoor, de tekst geeft aan: "ze hebben een waardevolle bijdrage, ook in de (geloofs)opvoeding van je kinderen. Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent". (Gellofs- staat hier bewust tussen haakjes geplaatst dus het "mag" evt. ook (een keer) zonder.....
Nogmaals, als een kind van 2 een keertje een gebedje mist omdat hij bij zijn niet gelovige ouders is die niet kunnen bidden omdat ze dat nooit geleerd/gewild hebben dan wordt hij daar heus helemaal niets slechter van.
Een nog steeds bedroefde opa.

Als ik (geloofs)opvoeding lees dan lees ik dat als opvoeding én geloofsopvoeding door gelovige grootouders. Niet als opvoeding door gelovige en ongelovige grootouders.

Waarom wilt u perse niet met uw kleinkind bidden? U gaat ervanuit dat het is omdat u ongelovig bent maar dat is u niet vertelt u denkt dat dit de reden is.

Waarom zou je van je eigen ouders verwachten dat zij iets doen wat tegen hun overtuiging ingaat. Hoe inhoudsloos is een gebed als er geen woord van gemeend wordt. Is het christelijk om je ouders te vragen hun overtuiging te loochenen en God en hun kleinkind te bedriegen met een nep gebed?

Het is jammer dat onze kinderen niet eerlijk zijn over de reden.
Hierop zijn wij beiden afgehaakt en hebben alle contact met hen en ons kleinkind verbroken want het blijft voelen als een enorme aantasting van onze waarde als mens, ouders, en grootouders. Wel hebben wij aangegeven nog wel met een mediator met hen samen te willen spreken zodat zij evt. uit kunnen leggen wat er dan precies schort maar daar willen ze maar niet op ingaan en laten het verder maar zo.
Hier klopt niets van....immers als je niets te verbergen hebt dan kun je dingen toch met respect voor elkaar oplossen met behulp van een (van mijn part EO) mediator zou je denken ?
Een nog altijd bedroefde opa en oma

Als ik dit zo lees is het gewoon allebei niets willen toegeven en geen gesprek meer willen aangaan.
Waarom hebt u het contact verbroken? Misschien was het ook goed geweest om vertrouwen te winnen door goed voor uw kleinkind te zijn als hij op bezoek komt met zijn ouders.

Als je meerdere reacties van deze opa had gelezen dan had je geweten dat zij nog gepoogd hebben om een bemiddelaar in te schakelen. Indirect vertel je hier ook nog even dat deze opa geen liefdevolle opa is geweest tijdens de bezoeken van het kleinkind. Kan het noch hartelozer op een christelijk forum? Deze indirecte beschuldiging is echt beneden alle peil.

Als ik de reacties hier zo links en rechts lees dan kan ik me precies voorstellen waar deze opa en oma tegenaanlopen.

[ajl]

Ik kan mij die ouders gedeeltelijk wel voorstellen. Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn schoonouders geloven ook niet. Wij hebben ook heel duidelijk aangegeven wat wij wel willen en niet willen in de opvoeding. Ik vind het geen enkel probleem dat mijn schoonouders met ze gaan fietsen/wandelen, maar op zondag logeren doen wij ook (nog) niet. Vorig weekend waren wij bij mijn schoonouders en toen hebben wij heel expliciet aangegeven dat het prima is dat zij gaan fietsen met ze op zondag, maar geen ijsje eten o.i.d. Ik hebook aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij met Hugo en Cato wil bidden voor/na het eten ( als wij er niet bij zijn), maar ik heb geen flauw idee of zij het ook daadwerkelijk doet. Volgens mij vergeet zij het ook nog wel eens.

Beste AJL,
Goed geregeld met uw schoonouders. Niet op zondag logeren en op zondag ook geen ijsje ? (hoe zo orthodox, maar dat is geheel uw keus)
Alemaal prima. En als uw schoonouders het vanuit hun hart en gevoel goed vinden om te bidden met uw kind en dat op kunnen brengen dan is dat prima!
Maar wat zou u doen als uw schoonouders dat vanuit hun (niet gelovige) overtuiging niet zouden willen ? Gaat u dan ook hun kleinkind verder weghouden bij ze en mogen zij dan hun kleinkind ook alléén nog zien als u erbij bent en zodoende een soort "dierentuin/aapjes kijken" gevoel oproepen en uw schoonouders daarmee in hun waardigheid als mens en ouders aantasten waarmee zij uw man hebben grootgebracht tot de prachtkerel waarmee u dit kind gekregen heeft en wellicht getrouwd bent ? (ik neem tenminste maar aan dat het een prachtkerel is anders zou u misschien ook niet met hem getrouwd zijn denk ik?)
Een nog steeds bedroefde opa en oma

U vergeet in deze discussie 1 ding en dat is dat de ouders van de kinderen (waaronder ook uw zoon) de opvoeding bepalen. Als zij van mening zijn dat er iets niet/wel mag dan zullen degene die oppassen zich daaraan moeten houden. Of degene het leuk vindt of niet. Dat geldt voor wel/niet bidden bij het eten, maar ook voor andere dingen, zoals slaaptijden, eetgewoontes etc.

Over bepaalde dingen zijn wij naar beide ouders toe heel duidelijk geweest. Dat klinkt heel hard en het is echt niet zo dat wij er continue bovenop zitten als de kinderen bij opa/oma zijn, maar er zijn gewoon bepaalde regels. U zult uw zoon vast goed opgevoed hebben, maar hij is nu aan de beurt om op de voeden en opa's en oma's hebben nu eenmaal een andere rol.
Als mijn schoonouders toch bepaalde dingen op zondag zouden doen die wij liever niet zouden willen, dan zou het gevolg zijn dat onze kinderen daar niet meer op zondag mogen zijn.

Als ik het goed begrijp ziet u momenteel uw kleinkinderen helemaal niet, omdat u het contact verbroken hebt. Dit bevordert natuurlijk het begrip van beide kanten niet. Ik krijg de indruk ( en misschien heb ik het helemaal mis, dan mijn excuus) dat u iemand bent die graag de touwtjes zelf in handen heeft en zich geen regels wenst op te laten leggen. Dat is prima, maar dan ervaart u nu de consequentie. U zou natuurlijk ook kunnen proberen om het vertrouwen van u schoondochter en zoon terug te winnen door geen dingen te eisen, maar bovenal liefde aan het kleinkind te geven ( ik denk namelijk dat een kind dat het meest nodig heeft). Als uw zoon en schoondochter zien dat de liefde en omgang van het kind geen strijd hoeft te zijn, kan het niet anders zijn dat de relatie versoepelt en verbetert.

Ik zie dat ook bij mijn schoonouders ( al is het bij ons nooit een strijd geweest, omdat zij van mening zijn dat wij de opvoeding bepalen en niet zij). Ik zie hoe dol zij zijn op hun kleinkinderen en hoe dol onze kinderen zijn op hun opa en oma. Wij logeren er regelmatig, omdat zij te ver weg wonen om een uurtje heen te gaan. Mijn schoonvader wandelt en fietst veel met ze en mijn schoonmoeder doet hen s'avonds in bad en tuttelt lekker met ze. Op het moment van bedtijd roept zij mij voor het avondgebedje en een stukje lezen uit de kinderbijbel. Idem dito met het eten. Wij bidden met ze en soms zeggen zij het gebedje op. Bij een klein kind gaat het nog niet om het geloof van opa of oma , maar meer om de gewoonte van de dagelijkse dingen. Als zij ouder zijn dan zeggen zij zelf hun gebedje en is het snel duidelijk dat opa en oma dat niet doen.

[schelpje3]

Ja precies AJL, zo gaat het bij ons ook, alhoewel opa en oma nu te oud zijn voor getuttel
Maar we hebben ze uitgenodigd voor de belijdenisdienst, doopdienst etc, en ze zijn altijd gekomen.
De trouwdienst vonden ze indrukwekkend, maar helaas, het beklijft bij hen niet.
Wat jammer is het toch he ?
Je gunt het ze ook zo, een ander leven, maar ze hebben er geen behoefte aan, net als deze opa en oma.
Ik geloof toch altijd nog wel in een Wonder hoor, voor hen, maar ze moeten er dan wel voor openstaan.
Het kan soms moeilijk zijn om als vader en moeder je eigen normen en waarden te moeten loslaten, jouw kinderen doen het misschien heeeel anders.
Net zoals wij het anders deden dan onze ouders.
Ik ben opgevoed zonder tv, onze kinderen met.
Misschien moeten zoon en dochter het toch meer als een bijzondere uitdaging gaan zien, kinderen zien heus wel het verschil.
Het kind zal misschien voor opa en oma gaan bidden, dat deden onze kinderen ook in hun avondgebedje, heel ontroerend !

[LeChat]

Respect voor hoe het bij ajl en fam. gaat, en ook bij schelpje3 begrijp ik uit de post van zojuist. Het klinkt alsof er van beide kanten verstandig wordt omgegaan met de verschillen. Dat lijkt mij de enige werkbare manier.

[geaaart]

Ik kan mij die ouders gedeeltelijk wel voorstellen. Ik zit een beetje in dezelfde situatie. Mijn schoonouders geloven ook niet. Wij hebben ook heel duidelijk aangegeven wat wij wel willen en niet willen in de opvoeding. Ik vind het geen enkel probleem dat mijn schoonouders met ze gaan fietsen/wandelen, maar op zondag logeren doen wij ook (nog) niet. Vorig weekend waren wij bij mijn schoonouders en toen hebben wij heel expliciet aangegeven dat het prima is dat zij gaan fietsen met ze op zondag, maar geen ijsje eten o.i.d. Ik hebook aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij met Hugo en Cato wil bidden voor/na het eten ( als wij er niet bij zijn), maar ik heb geen flauw idee of zij het ook daadwerkelijk doet. Volgens mij vergeet zij het ook nog wel eens.

Beste AJL,
Goed geregeld met uw schoonouders. Niet op zondag logeren en op zondag ook geen ijsje ? (hoe zo orthodox, maar dat is geheel uw keus)
Alemaal prima. En als uw schoonouders het vanuit hun hart en gevoel goed vinden om te bidden met uw kind en dat op kunnen brengen dan is dat prima!
Maar wat zou u doen als uw schoonouders dat vanuit hun (niet gelovige) overtuiging niet zouden willen ? Gaat u dan ook hun kleinkind verder weghouden bij ze en mogen zij dan hun kleinkind ook alléén nog zien als u erbij bent en zodoende een soort "dierentuin/aapjes kijken" gevoel oproepen en uw schoonouders daarmee in hun waardigheid als mens en ouders aantasten waarmee zij uw man hebben grootgebracht tot de prachtkerel waarmee u dit kind gekregen heeft en wellicht getrouwd bent ? (ik neem tenminste maar aan dat het een prachtkerel is anders zou u misschien ook niet met hem getrouwd zijn denk ik?)
Een nog steeds bedroefde opa en oma

U vergeet in deze discussie 1 ding en dat is dat de ouders van de kinderen (waaronder ook uw zoon) de opvoeding bepalen. Als zij van mening zijn dat er iets niet/wel mag dan zullen degene die oppassen zich daaraan moeten houden. Of degene het leuk vindt of niet. Dat geldt voor wel/niet bidden bij het eten, maar ook voor andere dingen, zoals slaaptijden, eetgewoontes etc.

Over bepaalde dingen zijn wij naar beide ouders toe heel duidelijk geweest. Dat klinkt heel hard en het is echt niet zo dat wij er continue bovenop zitten als de kinderen bij opa/oma zijn, maar er zijn gewoon bepaalde regels. U zult uw zoon vast goed opgevoed hebben, maar hij is nu aan de beurt om op de voeden en opa's en oma's hebben nu eenmaal een andere rol.
Als mijn schoonouders toch bepaalde dingen op zondag zouden doen die wij liever niet zouden willen, dan zou het gevolg zijn dat onze kinderen daar niet meer op zondag mogen zijn.

Als ik het goed begrijp ziet u momenteel uw kleinkinderen helemaal niet, omdat u het contact verbroken hebt. Dit bevordert natuurlijk het begrip van beide kanten niet. Ik krijg de indruk ( en misschien heb ik het helemaal mis, dan mijn excuus) dat u iemand bent die graag de touwtjes zelf in handen heeft en zich geen regels wenst op te laten leggen. Dat is prima, maar dan ervaart u nu de consequentie. U zou natuurlijk ook kunnen proberen om het vertrouwen van u schoondochter en zoon terug te winnen door geen dingen te eisen, maar bovenal liefde aan het kleinkind te geven ( ik denk namelijk dat een kind dat het meest nodig heeft). Als uw zoon en schoondochter zien dat de liefde en omgang van het kind geen strijd hoeft te zijn, kan het niet anders zijn dat de relatie versoepelt en verbetert.

Ik zie dat ook bij mijn schoonouders ( al is het bij ons nooit een strijd geweest, omdat zij van mening zijn dat wij de opvoeding bepalen en niet zij). Ik zie hoe dol zij zijn op hun kleinkinderen en hoe dol onze kinderen zijn op hun opa en oma. Wij logeren er regelmatig, omdat zij te ver weg wonen om een uurtje heen te gaan. Mijn schoonvader wandelt en fietst veel met ze en mijn schoonmoeder doet hen s'avonds in bad en tuttelt lekker met ze. Op het moment van bedtijd roept zij mij voor het avondgebedje en een stukje lezen uit de kinderbijbel. Idem dito met het eten. Wij bidden met ze en soms zeggen zij het gebedje op. Bij een klein kind gaat het nog niet om het geloof van opa of oma , maar meer om de gewoonte van de dagelijkse dingen. Als zij ouder zijn dan zeggen zij zelf hun gebedje en is het snel duidelijk dat opa en oma dat niet doen.

Beste AJL,
Ik kan me heel goed voorstellen dat het voor u lastig is een mening hierover te hebben. En nogmaals, als u er aan hecht op zondag bepaalde dingen niet te willen is dat uw goed recht wat wij ook nooit zouden veroordelen. Onze zienswijze is wel anders maar dat moet toch kunnen ? U geeft aan dat wij de touwtjes zelf in handen willen hebben en dat wij moeten proberen liefde te hebben voor het kind zodat we het vertrouwen van de ouders kunnen winnen. Tevens dat de ouders de opvoeding bepalen. Ik kan u verzekeren dat wij helemaal NIETS bepalen en hen NIETS in de weg gelegd hebben vanaf de geboorte van onze kleinzoon dus star opstellen van onze kant is het écht niet. Wij hoeven dus geen enkel "touwtje" in handen te hebben hoor, dus uw exuus is bij deze aanvaard. Het 1e halfjaar kwamen zij gewoon langs met de kleine en mijn vrouw mocht zelfs met de kleine in de kinderwagen wandelen. (niet echter zonder onze schoondochter erbij...wat een belachelijke toestand....). Sinds zijn geboorte wordt hij wekelijks 1 vaste dag per week vertroeteld door de gelovige schoonouders van onze zoon en verder ook steeds als de ouders even weg moeten naar de tandarts etc. etc.
Hoe buitengesloten kun je je als (ongelovige) ouders dan toch voelen !! Dit heeft ons veel pijn gedaan, temeer daar er ook nooit over gesproken is waarom haar ouders wel en wij niet....

Echter na dit een half jaar te hebben aangezien (wij gingen toen nog steeds heel liefdevol met onze kleinzoon om als wij bij hen waren of zij bij ons) hebben wij gevraagd of hij ook eens bij ons mocht logeren als dat zo eens uitkwam. Na 3 weken niets gehoord te hebben heb ik hen wederom deze vraag gesteld en toen kregen wij te horen dat zij vonden dat wij niet op konden passen. Op onze volgende vraag waarom dan niet kregen we te horen dat dat "iets" met de "vertrouwensband" te maken had...ook weer zonder verdere uitleg. Hoe kwetsend kun je zijn ?

Wij hebben echter het 1e halfjaar al héél goed aangevoeld dat wij als "ongelovigen" niet in staat zouden worden gesteld eens op te mogen passen, laat staan eens met onze kleinzoon samen naar de eendjes te mogen. Wij hebben geen enkele eis gesteld of zoiets en zullen altijd gehoor geven aan bepaalde dingen die de ouders graag zouden willen i.v.m. ijs, snoep, welke tijd naar bed etc. etc. dat is geen énkel probleem. Die afspraken hadden wij met onze ouders ook en dat werkte ook prima met onze eigen kinderen. Het enige verschil was dat hier geen geloofskwesties aan te pas kwamen want onze beide ouders waren niet gelovig. Het enige wat wij persé weigeren is een toneelspel te gaan spelen door een (soort van?) gebed te moeten doen met hem als hij bij ons te logeren zou zijn omdat hij dat zelf nog niet kan. En, zonder dat dit zodanig uitgesproken is, MOET dit de schoen zijn die wringt....immers, toen wij te kennen hebben gegeven dat wij geen verder contact meer wilden tenzij dit toegelicht zou worden in een gesprek met begeleiding van een mediator of gezinstherapeut (want het is nogal niet wat om zonder uitleg te horen te krijgen dat de verouwensband niet goed is ??). De enige reactie die we hebben gehad is dat zij dat niet willen, helaas wéér zonder verdere toelichting waarom dan niet.

Pffff, om moedeloos van te worden. Dat geloof ook.....het komt bij ons ook allemaal zo verschrikkelijk "dogmatisch" over. We voelen ons op deze manier zo vreselijk buitengesloten, net zoals homo's zich moeten voelen die geen hostie's meer mogen en geen les meer mogen geven op bepaalde orthodox gerefomeerde en christelijke scholen.

Het is precies zoals vele reactie's die wij om ons heen ook horen, het is gewoon schandelijk en respectloos naar ons toe wat onze kinderen gedaan hebben. Zij moesten zich flink schamen, maar dat doen zij natuurlijk niet, immers zij belijden élke zondag in de kerk hun zonden weer en denken dan weer "verschoond" te zijn. Dat is ook precies waarom wij nooit hebben willen geloven want zo zit het leven niet in elkaar en werkt het dus gewoon niet. En zeker niet in het gereformeerde geloof wat er altijd en eeuwig maar vanuit gaat dat je schuldig bent en dus je schuld moet belijden zodat je daarna weer verlost bent. Als je je eigen verantwoordelijkheden neemt als mens en altijd eerlijk blijft naar je medemens dan hoef je "standaard" geen schuld te belijden tenzij je je inderdaad echt ergens schuldig aan hebt gemaakt. Maar dan wel aan de persoon (en) die je dat (evt. kwaad) hebt gedaan.
Een nog steeds verdrietige opa en oma

[MissF]

Bedoel je nu dat je niet eens zeker weet of het dat bidden voor het slapengaan wel is? Je DENKT dat zeker te weten, maar ze hebben dat dus nooit gezegd?
En zinnen als: zij moeten zich diep schamen, daar kan ik dus helemaal niks mee. Als mijn ouders dat over mij zouden zeggen op internet, dan zou het echt over zijn met het contact met mijn kind. Dat vind ik persoonlijk hoogmoedig overkomen, en daar heb ik geen zin in.
Nu kan ik me het hele probleem niet voorstellen hoor, omdat wij daar niet mee te maken hebben, maar als ik het zo globaal lees, dan zou ik afhaken. Als het gaat om een vertrouwensband, dan kan er veel meer zijn i.p.v. alleen dat geloof. Zolang zij niet duidelijk zeggen wat het wel is, is het alleen maar gissen, en helaas zijn door het gissen het naar elkaar al veel relaties stuk gelopen.
En ik snap ook wel dat het lastig is om het te vragen, omdat zij daar blijkbaar niet zo voor open staan, dus daarvoor alleen maar begrip.

[geaaart]

Lijkt mij niet hoor, de tekst geeft aan: "ze hebben een waardevolle bijdrage, ook in de (geloofs)opvoeding van je kinderen. Gun je eigen ouders ook dat zij hun kleinkinderen zien opgroeien en daarin iets van zichzelf kunnen geven, het is deel van het respect dat je hen verschuldigd bent". (Gellofs- staat hier bewust tussen haakjes geplaatst dus het "mag" evt. ook (een keer) zonder.....
Nogmaals, als een kind van 2 een keertje een gebedje mist omdat hij bij zijn niet gelovige ouders is die niet kunnen bidden omdat ze dat nooit geleerd/gewild hebben dan wordt hij daar heus helemaal niets slechter van.
Een nog steeds bedroefde opa.

Als ik (geloofs)opvoeding lees dan lees ik dat als opvoeding én geloofsopvoeding door gelovige grootouders. Niet als opvoeding door gelovige en ongelovige grootouders.

Waarom wilt u perse niet met uw kleinkind bidden? U gaat ervanuit dat het is omdat u ongelovig bent maar dat is u niet vertelt u denkt dat dit de reden is.

Waarom zou je van je eigen ouders verwachten dat zij iets doen wat tegen hun overtuiging ingaat. Hoe inhoudsloos is een gebed als er geen woord van gemeend wordt. Is het christelijk om je ouders te vragen hun overtuiging te loochenen en God en hun kleinkind te bedriegen met een nep gebed?

Het is jammer dat onze kinderen niet eerlijk zijn over de reden.
Hierop zijn wij beiden afgehaakt en hebben alle contact met hen en ons kleinkind verbroken want het blijft voelen als een enorme aantasting van onze waarde als mens, ouders, en grootouders. Wel hebben wij aangegeven nog wel met een mediator met hen samen te willen spreken zodat zij evt. uit kunnen leggen wat er dan precies schort maar daar willen ze maar niet op ingaan en laten het verder maar zo.
Hier klopt niets van....immers als je niets te verbergen hebt dan kun je dingen toch met respect voor elkaar oplossen met behulp van een (van mijn part EO) mediator zou je denken ?
Een nog altijd bedroefde opa en oma

Als ik dit zo lees is het gewoon allebei niets willen toegeven en geen gesprek meer willen aangaan.
Waarom hebt u het contact verbroken? Misschien was het ook goed geweest om vertrouwen te winnen door goed voor uw kleinkind te zijn als hij op bezoek komt met zijn ouders.

Als je meerdere reacties van deze opa had gelezen dan had je geweten dat zij nog gepoogd hebben om een bemiddelaar in te schakelen. Indirect vertel je hier ook nog even dat deze opa geen liefdevolle opa is geweest tijdens de bezoeken van het kleinkind. Kan het noch hartelozer op een christelijk forum? Deze indirecte beschuldiging is echt beneden alle peil.

Als ik de reacties hier zo links en rechts lees dan kan ik me precies voorstellen waar deze opa en oma tegenaanlopen.

Hallo Faramir,
Tsja...hoe moeilijk kan het zijn voor sommige mensen die maar niet willen (kunnen?) begrijpen dat je gebed van ongelovige mensen niet kunt afdwingen....
en inderdaad, na een half jaar liefdevol geweest te zijn naar ons kleinkind en zijn ouders was ons geduld op om te moeten aanzien hoe de gelovige ouders van onze schoondochter wél op mochten passen en overal met hem heen gaan. Uitsluiting van mensen is het ergste wat er is, maar het gebeurd anno 2010 nog altijd. Kijk maar in de pers en om je heen wat er zoal gebeurt... .
Een nog steeds verdrietige opa en oma

[schelpje3]

Respect voor hoe het bij ajl en fam. gaat, en ook bij schelpje3 begrijp ik uit de post van zojuist. Het klinkt alsof er van beide kanten verstandig wordt omgegaan met de verschillen. Dat lijkt mij de enige werkbare manier.

Ik vind het wel verdrietig dat mijn schoonouders niet geloven.
Een andere zoon van hen heeft zich ook aangesloten bij een kerk (PKN)
De rest van de familie is "heidens". Soms zelfs vijandig. Die komen dus niet bij een speciale dienst.

[schelpje3]

Als ik dit zo lees is het gewoon allebei niets willen toegeven en geen gesprek meer willen aangaan.
Waarom hebt u het contact verbroken? Misschien was het ook goed geweest om vertrouwen te winnen door goed voor uw kleinkind te zijn als hij op bezoek komt met zijn ouders.[/quote]
Als je meerdere reacties van deze opa had gelezen dan had je geweten dat zij nog gepoogd hebben om een bemiddelaar in te schakelen. Indirect vertel je hier ook nog even dat deze opa geen liefdevolle opa is geweest tijdens de bezoeken van het kleinkind. Kan het noch hartelozer op een christelijk forum? Deze indirecte beschuldiging is echt beneden alle peil.

Als ik de reacties hier zo links en rechts lees dan kan ik me precies voorstellen waar deze opa en oma tegenaanlopen.[/quote]

Hallo Faramir,
Tsja...hoe moeilijk kan het zijn voor sommige mensen die maar niet willen (kunnen?) begrijpen dat je gebed van ongelovige mensen niet kunt afdwingen....
en inderdaad, na een half jaar liefdevol geweest te zijn naar ons kleinkind en zijn ouders was ons geduld op om te moeten aanzien hoe de gelovige ouders van onze schoondochter wél op mochten passen en overal met hem heen gaan. Uitsluiting van mensen is het ergste wat er is, maar het gebeurd anno 2010 nog altijd. Kijk maar in de pers en om je heen wat er zoal gebeurt... .
Een nog steeds verdrietige opa en oma[/quote]

Ik blijf het raar vinden, vertrouwensband ! Ik zou geloof ik toch doorvragen, wat bedoel jij hiermee, hebben wij iets gedaan wat jullie vertrouwen geschaadt heeft dan ? Zeg het dan alsjeblieft, zodat wij het kunnen herstellen/goedmaken/uitleggen enz.
Het is heel zuur als andere opa en oma wel mogen oppassen. Dat gaat wrikken.
@MissF: deze opa en oma zetten niet zomaar hun klacht op internet, ze proberen uit te vinden waar het aan kan liggen, maar ik vrees dat ze hier niet verder zullen komen. We horen het verhaal ook maar van 1 kant, moeilijk om dan een weloverwogen oordeel uit te spreken.
Op zich snap ik de zorg van de zoon en schoondochter wel, maar kloppen doet het niet !
Het zou zo kunnen zijn dat zoon onder de plak van zijn vrouw zit, of zoon is zo fanatiek geworden dat hij zijn eigen ouders dus niet meer eert en dat is zeker NIET bijbels. Er kunnen meerdere redenen zijn waarom deze mensen hun kleinkind niet alleen mogen hebben (wel toen het nog in de wagen lag dus)
Bang dat het kind heidense gedachten gaat krijgen ?