Wat vergeten wordt is dat God dan wel voor ons zorgt, maar dat Hij ook verantwoordelijkheid van de mens verwacht. Wat wij zelf kunnen doen, doet Hij niet voor ons - om het even heel plat uit te drukken.
Bij de laatste polio-epidemie - gelukkig jaren en jaren geleden - waren jongeren die de ziekte kregen en het hun ouders verweten. Dat niet alleen, maar niets, maar dan ook niets meer van God en de kerk moesten weten.
Daar komt nog wat bij. In mijn woonplaats heerste - ook alweer jaren geleden - een kinkhoest-epidemie. Wij waren jaarlijks op een camping en ik hoestte nog al. De arts kon aanvankelijk niet verklaren waar het vandaan kwam, maar was wel ongerust. Om de paar dagen moest ik terugkomen. Toen liet ik los dat, vanwege de vele niet ingeënte kinderen er een kinkhoest-epidemie was. Het kwartje viel. In lichte vorm had ik kinkhoest. Dat betekent dus, dat mensen die hun kinderen niet laten inenten, ook het risico lopen er anderen mee op te schepen.
Voor mij zit het zo: God geeft voortschrijdend inzicht ook aan artsen en die artsen zetten dat in tot heil van de mensen. Wij hebben een eigen verantwoordelijkheid en dat is, om datgene te doen wat ons - en onze kinderen - beschermt.