Gedrag in de kerk

[appelflap]

Ik heb nog nooit meegemaakt dat er iemand uit onze gemeente is overleden.

Kleine gemeente? Nog niet zo lang lid?

mwah een gemeente van zo'n 200/300 mensen. En zit er al 1,5 jaar in die gemeente.

Wij hebben een gemeente van 350 leden met een redelijk normale leeftijdsverdeling. Het enige wat opvalt aan de leeftijdsverdeling is dat de groep van 0-10 jaar extreem groot is. Blijkbaar is er de laatste jaren een soort babyboom

Bij ons overlijdt er 3 a 4 keer in het jaar iemand van de gemeente. Soms meer soms minder, in 2006 is er zelfs niemand overleden.
Dat wordt bij ons al voor het votum en groet meegedeeld, waarna als eerste psalm een rouwpsalm wordt gezongen(gelijk het gras, 89:19, psalm 39 of ergens in die buurt of psalm 90 of 98 zo uit mn hoofd/ dat is sinds we deze dominee hebben, vroeger zongen we in principe altijd 89:19)) daarbij zitten we. Dat is wel jammer.

[Optimatus]

Tja, dan komen we ook meteen weer op het dilemma of de kerk Gods huis is of niet.
Voor mij dus niet.
Dus ik hoef voor mezelf ook niet eerbiedig te zijn voor en na de dienst, en kletst dus lekker met de mensen om mij heen. Voor mij hoeft dat ook absoluut niet zachtjes, omdat ik dat eerbiedige niet nodig vind. Ik bereid me ook die laatste 5 minuutjes niet voor op de dienst.
Een orgel als achtergrondmuziek vind ik prima, een keihard spelend lawaai niet.
Dus voor mijzelf zie ik het nut dus nog steeds niet om zachtjes te fluisteren of stil te zijn voor een dienst eigenlijk. Ik ben nog altijd niet overtuigd. En ik zit niet in een R-K kerk, waarbij volgens mij ook anders gedacht wordt over het hele gebouw, en over Maria en Jezus die voorin de kerk hangen.

Calvijn schrijft in zijn boek "”La Forme Prières”, in vertaling, het volgende: dat het gezang in de kerk ”niet wild noch lichtvaardig zij, maar dat het een zekere ernsthaftigheid en majesteit hebbe. Alzo dat er een groot onderscheid zij tussen de muziek die men in de huizen gebruikt om mensen te vermaken, en tussen de psalmen die men in de gemeente zingt in de tegenwoordigheid van God en Zijn engelen.”

Kunnen wij in Zijn tegenwoordigheid wellicht wat eerbied opbrengen en het geklets beperken tot de gemeentezaal of het kerkplein?

[Gerdien B.]

We zijn 7 dagen in de week druk en van al die uren gaan we wel 1 tot anderhalf uur naar de kerk. Dan is dat toch niet erg om dan stil of rustig te zijn voor de dienst?
Ik vind de tijd voor de dienst ook tijd voor bezinning en voorbereiding op de dienst. Na de dienst, bij de koffie en thee, bespreken we de andere (dagelijkse) zaken weer.

Daarbij is de kerk de plek waar we God ontmoeten. Aangezien Hij zelf gezegd heeft dat Hij bij ons, in ons midden zal zijn.

[MissF]

Dan snap ik nog steeds niet, waarom je voor de dienst stil moet zijn.
Door de weeks hou ik gewoon mijn stille tijd hoor, daar is stilte ook voor.
En met wat Calvijn zegt, dat gaat over het psalmen zingen, nou, tijdens het zingen ga ik echt niet babbelen hoor!

En dat God in ons midden is, moeten we dan meteen stil zijn? Beetje raar...

[Riska]

Niks raar. Want wees nou eerlijk: ben jij gelijk open voor de Heer?
Een van onze vroegere predikanten begon altijd, nog vóór de intochtspsalm: "Wij zijn een ogenblik stil om ons hart te richten op de Heer".
En 'dat ogenblik' moet je in onze kerk ruim nemen, duurt altijd wel een aantal minuten.
Persoonlijk ga ik naar de kerk met alles 'waar het hart vol van is'. En dat zijn allemaal aardse dingen. Dan rebbel je in de kerk wat af en pats-boem begint de dienst. Ik kan me dan niet direct concentreren en ben al een eindje verder in de dienst voordat het wel gebeurt.
Als je van tevoren al stil bent - door bv. de liederen op te zoeken die aangegeven staan - kom je al wat dichterbij datgene waarvoor een kerkdienst is bedoeld: een ontmoeting met de Heer.

[appelflap]

Wat betreft is de gewoonte in sommige oudgergemkerken zo gek nog niet, eerst speelt het orgel(waarbij de gemeente grotendeels stil is, hooguit op fluistertoon met elkaar praat) op een gegeven moment stopt het orgel. Dan is het een poosje(soms gauw 5 minuten) muis- en doodstil, je kunt dan echt een stofje horen vallen en dan komt eindelijk de kerkenraad binnen.

Ik heb na 3 minuten altijd iets van: Is er iets aan de hand, dominee flauwgevallen of zo? Maar dat gebeurt blijkbaar bewust.

[Rolf]

@Riska
Is denk ik heel realistisch.

[Heidebloem]

Voor de dienst zacht praten doe ik zelf ook, vind ik geen probleem. Maar als het echt luidruchtig wordt, dan stoor ik me er soms wel aan.

Als het na de eerste psalm stil is voor stil gebed, dan richt ik me daar bewust op. Zie dat als de 'aanvang' van de dienst.

Tijdens de dienst vind ik af en toe fluisteren ook geen probleem, zolang het iig niet tijdens het gebed is en niet hele verhalen onder de preek.

Bij ons wordt 'de jeugd' nogal eens luidruchtig tijdens de collecte en soms ook na de preek. Dat wordt niet door iedereen gewaardeerd.

[Optimatus]

Ik wou dat ik meer Heidebloemen in de kerk had, als ik speel.

[Heidebloem]

Wanneer speel je weer? Kom ik wel..

[Heidebloem]

Ff serieus, snap dat dat geklets ook voor organist niet leuk is. En na de preek vind ik het eigenlijk oneerbiedig. Want met name als het lang duurde is het na het amen: blablabla

[kwebbel]

Persoonlijk heb ik niets tegen wat gefluister of gemompel, maar als een kerkzaal verandert in een vijver vol snaterende eenden, waar een orgel loeihard als een soort oppergans doorheen speelt, dan is wat mij betreft de devotie volslagen verwoest.

lol prachtig verwoord in de Hervormde Gemeente waar ik kerkte was het met name de jeugd die toch behoorlijk kon "snateren", in de CHr.Geref. Kerk waar we nu zitten, is het wat stiller.

Tja, dan komen we ook meteen weer op het dilemma of de kerk Gods huis is of niet.
Voor mij dus niet.

HOezo is dat een dilemma?! De Kerk is toch gewoon God's huis ? Zie voorbeelden:

Wat genoten wij als wij samen waren
bij het feestgedrang in Gods huis.

Mozes vervulde trouw zijn taak in heel Gods huis, als dienaar die getuigde van de komende openbaringen, 6 Christus echter is trouw als Zoon die over dat huis is aangesteld. Wij vormen dat huis, mits we trots en zonder schroom vasthouden aan datgene waarop wij hopen.

Een opziener moet als beheerder van Gods huis onberispelijk zijn: hij mag niet eigenzinnig optreden, niet driftig zijn, niet te veel drinken, niet gewelddadig zijn en niet hebzuchtig;
8 hij moet juist gastvrij zijn, goedwillend, bezonnen, rechtvaardig, toegewijd en beheerst.
9 En hij moet zich houden aan de betrouwbare boodschap die in overeenstemming is met de leer, zodat hij in staat is om anderen met heilzaam onderricht te bemoedigen en dwarsliggers terecht te wijzen.

Overigens zeer scherpe tekst

[Evelien]

Bij ons wordt er geen orgel gespeelt en kan een organist zich niet aan het geklets ergeren. Wij hebben niet eens een orgel staan,
Bij ons krijg je een orde van dienst blaadje met beknopte informatie over de dienst (staan geen liederen op, liederen worden bij ons geprojecteerd op het scherm).

[MissF]

Het kerkgebouw is Gods huis niet. Zou een beetje jammer zijn voor mensen zoals mijn schoonzus en zwager die in een geheim land in de zending zitten. Die hebben echt geen kerk hoor. Die komen in een kamer bij elkaar. Maar zeker weten dat God daar ook echt wel is!
Dus voor mij is de kerk echt niet Gods huis. Mijn huis is ook Gods huis, als we samen bidden, samen met de Bijbel bezig zijn of bijbelkring hier hebben. Ik zit totaal niet vast aan een kerk.
En de hoofdreden waarom ik naar de kerk ga is dus niet God ontmoeten. Ja, indirect zeker wel. Maar ik heb zelf meer aan mijn eigen stille tijd, dan aan een kerkdienst in dat opzicht. Wel ben ik dolblij met de uitleg van het Woord van God wat ik krijg in de kerk. Daar kom ik ook zeker voor!

Ik denk dat het echt een verschil is van visie op waarom je naar de kerk gaat en wat de kerk eigenlijk is. Pas dan kun je oordelen of praten voor de kerkdienst normaal is, of niet, of dat het niet goed is ofzo. Als ik mijn visie ernaast leg, is het eerder vreemd om te zeggen dat je doodstil moet zijn. Maar als je visie is dat het Gods huis is, en dat je God ontmoet daar, en dat je hoofdreden is, of misschien wel je enige reden, dan is stilte toch iets anders.
Wij hebben sowieso altijd stilte voor de dienst, als we de intochtspsalm hebben gezongen. Dat vind ik dan wel weer mooi, dat iedereen in stilte zelf bid, voor de dominee, voor zichzelf, voor gemeenteleden. Maar dat hoeft voor mij dus absoluut niet een kwartier lang.

[kwebbel]

Het kerkgebouw is Gods huis niet. Zou een beetje jammer zijn voor mensen zoals mijn schoonzus en zwager die in een geheim land in de zending zitten. Die hebben echt geen kerk hoor. Die komen in een kamer bij elkaar. Maar zeker weten dat God daar ook echt wel is!
Dus voor mij is de kerk echt niet Gods huis. Mijn huis is ook Gods huis, als we samen bidden, samen met de Bijbel bezig zijn of bijbelkring hier hebben. Ik zit totaal niet vast aan een kerk.
En de hoofdreden waarom ik naar de kerk ga is dus niet God ontmoeten. Ja, indirect zeker wel. Maar ik heb zelf meer aan mijn eigen stille tijd, dan aan een kerkdienst in dat opzicht. Wel ben ik dolblij met de uitleg van het Woord van God wat ik krijg in de kerk. Daar kom ik ook zeker voor!

Ik denk dat het echt een verschil is van visie op waarom je naar de kerk gaat en wat de kerk eigenlijk is. Pas dan kun je oordelen of praten voor de kerkdienst normaal is, of niet, of dat het niet goed is ofzo. Als ik mijn visie ernaast leg, is het eerder vreemd om te zeggen dat je doodstil moet zijn. Maar als je visie is dat het Gods huis is, en dat je God ontmoet daar, en dat je hoofdreden is, of misschien wel je enige reden, dan is stilte toch iets anders.

Ik vind God's huis dus wel de Kerk. Ik hoor de dominee vaak bidden: "We zijn in Uw Huis samengekomen." Mijn huis is God's huis niet omdat het geen Kerk is. Zo simpel denk ik
Misschien even een intiem vraagje: Waarom zit jij niet vast aan een kerk ? Ik zou het prettig vinden als ik wat vastigheid heb, want in diverse kerken wordt het overal weer alles anders uitgelegd. Je zou in de war raken