Openbare schuldbelijdenis

[Sabra]

Iets als ... dat de kerk het instrument van God is?

Waar lees jij dat in de bijbel?

[Rolf]

Er was sprake van ondoorzichtige en slechte bedrijfsvoering, dat is in elk geval zeker. Maar of hier sprake is geweest van fraude, staat dan weer niet onomstotelijk vast. Ik neem aan dat ze niet expres hun bedrijf om zeep hebben geholpen.

Dat beleggers een zaak hebben verloren is natuurlijk wat anders. Het gaat erom dat men de cijfers van het toenmalige bedrijf kunstmatig heeft verhoogd, dat noem ik frauderen.

Er is wel in de V.S. een schikking geweest in een rechtszaak met beleggers, maar dat houdt dan weer geen erkenning van schuld in.

Zeker het is geen erkenning van schuld, maar dat doet ook niet ter zake zo lijkt me. Er kunnen tal van beweegredenen zijn om een zaak te schikken, voor beide partijen.

"Dinsdag 12 februari werd een avond belegd in het hoofdkantoor van
Breman Installatie Groep in Genemuiden. Daar spraken drs. ing. Paul
Baan en Wim Hasselman van de Stichting Woord en Daad.

Een enthousiaste groep ondernemers uit Genemuiden en omstreken
hebben zich in 2006 verenigd in RegioOndernemers. In mei van dat jaar
is men gestart met het financieren van een nieuwe school in een
sloppenwijk in Bogotá, Colombia."

[Jo'tje]

Weet je wat ik het rare vind aan openbare schuldbelijdenis?
Vanuit menselijk oogpunt worden sommige zonden blijkbaar in de categorie 'ernstig' geplaatst waardoor dat nodig zou zijn.
God maakt dat onderscheid niet. Dus zou iedereen voor alle kleine dingetjes openbare schuldbelijdenis moeten doen?
Ik begrijp het nooit zo. Als je structureel wilt breken met bepaalde zonden kan ik me voorstellen dat het helpt om dat voor meerdere mensen te belijden. Bijvoorbeeld een kerkraad. Maar ik zie het nut er niet van in dat die zoiets bekend zou maken aan de gemeente?
Voorbede mag best, maar niet alles hoeft in de openbaarheid te komen.
Hoe maak je dan het onderscheid?
Iemand die zwanger is op het moment van trouwen kan moeilijk ontkennen dat ze seks voor het huwelijk heeft gehad. Die zou dan schuldbelijdenis moeten doen. En al die anderen die ook seks voor het huwelijk hebben dan? Is die zonde minder groot omdat er geen dikke buik te zien is?
En uiteindelijk is degene die 5 euro uit moeders portemonnee jat niet 'beter' dan degene die een paar ton verduistert...


edit: ik heb niet het hele topic doorgelezen dus weet niet of het al eerder aan bod is geweest

[kwebbel]

Weet je wat ik het rare vind aan openbare schuldbelijdenis?
Vanuit menselijk oogpunt worden sommige zonden blijkbaar in de categorie 'ernstig' geplaatst waardoor dat nodig zou zijn.
God maakt dat onderscheid niet. Dus zou iedereen voor alle kleine dingetjes openbare schuldbelijdenis moeten doen?
Ik begrijp het nooit zo. Als je structureel wilt breken met bepaalde zonden kan ik me voorstellen dat het helpt om dat voor meerdere mensen te belijden. Bijvoorbeeld een kerkraad. Maar ik zie het nut er niet van in dat die zoiets bekend zou maken aan de gemeente?
Voorbede mag best, maar niet alles hoeft in de openbaarheid te komen.
Hoe maak je dan het onderscheid?
Iemand die zwanger is op het moment van trouwen kan moeilijk ontkennen dat ze seks voor het huwelijk heeft gehad. Die zou dan schuldbelijdenis moeten doen. En al die anderen die ook seks voor het huwelijk hebben dan? Is die zonde minder groot omdat er geen dikke buik te zien is?
En uiteindelijk is degene die 5 euro uit moeders portemonnee jat niet 'beter' dan degene die een paar ton verduistert...


edit: ik heb niet het hele topic doorgelezen dus weet niet of het al eerder aan bod is geweest

ik vind dat je een heel goed punt hebt!! Ik heb ook zonde begaan, ik heb ook gefriemeld voor m'n huwelijk (geen sex), ik ga ook wel eens NIET naar de kerk gewoon omdat ik te laat uit m'n werk kom of omdat ik dusdanig gesloopt ben dat ik het rijden er naar toe niet ziet zitten. Ik heb ooit een aardbei gepikt bij een groenteboer maar maakt mij dat tot zo'n slecht mens dat ik ook schuldbelijdenis moet doen?

Ik ben ook wel benieuwd hoe kerken dit onderscheid maakt...

[elbert]

Dus zou iedereen voor alle kleine dingetjes openbare schuldbelijdenis moeten doen?

Ik heb ooit een aardbei gepikt bij een groenteboer maar maakt mij dat tot zo'n slecht mens dat ik ook schuldbelijdenis moet doen?

Bij deze zinnen moest ik denken aan de beroemdste perendiefstal uit de geschiedenis.
In zijn boek Confessiones (=belijdenissen) wijdt de kerkvader Augustinus een heel hoofdstuk aan deze perendiefstal die hij als jongen van 16 heeft gedaan en belijdt hij er schuld over.

Diefstal is zeker iets dat door uw wet gestraft wordt, Heer, ja al door de wet die in de harten van de mensen geschreven staat en die zelfs door de zondigheid niet wordt uitgewist: welke dief immers wordt rustig de dupe van een dief? Geen enkele, zelfs niet al is hij zelf rijk en wordt de ander door armoede gedreven! En ik heb een diefstal willen plegen en ik heb hem ook gepleegd, terwijl ik er door geen enkel gebrek toe werd gedreven, behalve dan door tekort aan en weerzin tegen de gerechtigheid en verzadiging met ongerechtigheid. Wat ik stal was namelijk iets dat ik in overvloed bezat, en veel beter; en ik wilde niet genieten van wat ik door de diefstal probeerde te krijgen, maar van de diefstal zelf en van de zonde.
In de buurt van onze wijnberg stond een perenboom, met vruchten beladen, die noch door hun uiterlijk, noch door hun smaak aanlokkelijk waren. Om die boom leeg te schudden en te plunderen, gingen wij, diepverdorven jongens, laat in de nacht op pad, nadat wij ons spel op straat volgens onze verfoeilijke gewoonte tot dan toe hadden gerekt - en enorme vrachten van die peren droegen wij mee, niet voor ons eigen maal, maar om ze desnoods, ook al aten we er zelf wel iets van, voor de varkens te gooien: het ging er alleen maar om, dat er door ons iets gedaan werd waar wij plezier in hadden omdat het niet mocht.
Hier is mijn hart, God, hier is mijn hart waarover Gij U in de diepte van de afgrond erbarmd hebt. Laat mijn hart hier U nu zeggen wat het daar zocht, dat ik zomaar zonder enig voordeel slecht was, met slechtheid als enige drijfveer voor mijn slechtheid. Afzichtelijk was die slechtheid en ik had haar lief; ik had het lief te gronde te gaan; ik had mijn verval lief, niet datgene waartoe ik verviel, maar mijn verval zelf, ik misvormde ziel, die wegsprong uit Uw vastheid, het verderf in, een ziel die niet door wangedrag iets anders nastreefde, maar die uit was op het wangedrag zelf.

en zo gaat het nog een paar pagina's verder.

Waarom maakt die kerkvader zich zo druk om een perendiefstal en gaat hij er zo diep op door?
Hij wordt er in elk geval niet toe gedwongen door een kerkenraad om zo uitvoerig over een kwajongensstreek te schrijven. Dan was hij wel vóór in de kerk (of voor de kerkenraad) gaan staan en had hij met het hoofd gebogen een benepen "ja" laten horen op de vraag of hij er schuld over beleed. Hij zou er in elk geval geen pagina's lang over hebben gedaan om uit te wijden over wat hij als 16 jarige heeft gedaan.

Hij doet dit geheel vrijwillig en dat doet hij omdat hij iets heeft ontdekt. Hij heeft ontdekt wie hij is voor God, een God met wie hij inmiddels in een verzoende relatie leeft. En dan toch schuld belijden, omdat hij de zonde niet meer lief heeft, maar die God, bij Wie het kwaad niet past. Het gaat hem om waarheid in het binnenste en dat is wel zo puur.

Misschien is dit wel een voorbeeld van hoe openbare schuldbelijdenis zou moeten zijn. Niet gedwongen, maar in gebed tot God nagaan hoe we zijn (geweest) en Hem loven om Zijn goedheid dat Hij ons eruit getrokken heeft. Dat zegt Augustinus dan ook even verderop:

Laat mij U liefhebben, Heer, en U dank brengen en Uw naam belijden, omdat Gij mij zulke zware misslagen en zondige daden hebt vergeven. Aan Uw genade schrijf ik het toe en aan Uw barmhartigheid, dat Gij mijn zonden als ijs hebt laten wegsmelten. Aan Uw genade schrijf ik ook al het kwaad toe dat ik niet bedreven heb: welk kwaad immers had ik onbedreven kunnen laten, ik die zelfs een misdaad heb liefgehad waar ik geen baat bij had? En ik belijd dat alles mij vergeven is, zowel de zonden die ik uit mijzelf heb bedreven als de zonden die ik door Uw leiding niet heb bedreven.

Dat neemt overigens niet weg dat een kerkelijke gemeente eerst berouw en belijdenis van schuld mag vragen, vóór iemand die in openlijke zonde heeft geleefd weer in volle rechten lid mag zijn. Want we zijn als christen wel lid van een gemeente en die gemeente kan evenmin als haar Heer de zonde accepteren. Maar dan ben ik het wel met de meeste mensen hier eens dat dat onder het motto "gelijke monniken, gelijke kappen" moet zijn en dat hier met tact en voorzichtigheid mee omgesprongen moet worden.

[sela]

. goed idee!

[Toetsenbord]

Weet je wat ik het rare vind aan openbare schuldbelijdenis?
Vanuit menselijk oogpunt worden sommige zonden blijkbaar in de categorie 'ernstig' geplaatst waardoor dat nodig zou zijn.
God maakt dat onderscheid niet. Dus zou iedereen voor alle kleine dingetjes openbare schuldbelijdenis moeten doen?
Ik begrijp het nooit zo. Als je structureel wilt breken met bepaalde zonden kan ik me voorstellen dat het helpt om dat voor meerdere mensen te belijden. Bijvoorbeeld een kerkraad. Maar ik zie het nut er niet van in dat die zoiets bekend zou maken aan de gemeente?
Voorbede mag best, maar niet alles hoeft in de openbaarheid te komen.
Hoe maak je dan het onderscheid?
Iemand die zwanger is op het moment van trouwen kan moeilijk ontkennen dat ze seks voor het huwelijk heeft gehad. Die zou dan schuldbelijdenis moeten doen. En al die anderen die ook seks voor het huwelijk hebben dan? Is die zonde minder groot omdat er geen dikke buik te zien is?
En uiteindelijk is degene die 5 euro uit moeders portemonnee jat niet 'beter' dan degene die een paar ton verduistert...


edit: ik heb niet het hele topic doorgelezen dus weet niet of het al eerder aan bod is geweest

ik vind dat je een heel goed punt hebt!! Ik heb ook zonde begaan, ik heb ook gefriemeld voor m'n huwelijk (geen sex), ik ga ook wel eens NIET naar de kerk gewoon omdat ik te laat uit m'n werk kom of omdat ik dusdanig gesloopt ben dat ik het rijden er naar toe niet ziet zitten. Ik heb ooit een aardbei gepikt bij een groenteboer maar maakt mij dat tot zo'n slecht mens dat ik ook schuldbelijdenis moet doen?

Ik ben ook wel benieuwd hoe kerken dit onderscheid maakt...

Nou, heel simpel. De door jou genoemde voorbeelden zijn niet opbenbaar, dus hoeven dat ook niet gemaakt te worden. Al is de zonden voor God natuurlijk niet minder groot.

[Jo'tje]

Zucht, nu wil je je er wel erg makkelijk vanaf maken.
Wat is dan openbaar en wat niet? Dat is precies het punt wat ik zo lastig vind. Iemand die zwanger is, dat is behoorlijk openbaar.
Maar er zijn zat zonden die mensen wel van elkaar weten maar die gewoon als minder 'ernstig' gezien worden.
Kijk, je gaat niet voor iedere peer voor in de kerk staan of naar de kerkraad toe.
Maar: wat dan wel? En waarom wél met een kind voor het huwelijk, maar niet met die peer? Want het is een leuk verhaaltje Elbert, maar geen antwoord op de vragen. Er kan wel braaf gezegd worden dat het geen 'moeten' is, maar 100% zeker weten dat dit door kerkgangers heel anders wordt ervaren...

[elbert]

Want het is een leuk verhaaltje Elbert, maar geen antwoord op de vragen.

In het ideale geval wordt er schuld beleden voordat iemand erachter gekomen is. Een afgedwongen schuldbelijdenis is zeker niet ideaal. Dat was de strekking van mijn verhaaltje.

Er kan wel braaf gezegd worden dat het geen 'moeten' is, maar 100% zeker weten dat dit door kerkgangers heel anders wordt ervaren...

Het wordt wel 'moeten' als iemand z'n zonden niet inziet...
In dat geval moet een gemeente wel actie ondernemen, voordat de indruk ontstaat dat dit getolereerd wordt.
Maar ik ben het met je eens dat dan gelijk gehandeld dient te worden. Dus niet alleen bij zwangerschappen buiten het huwelijk.

[JetZwolle]

1 Joh 1:9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid.

In deze tekst gaat het denk ik duidelijk over het belijden van onze zonden aan God. Ik kan verder in de Bijbel niet vinden dat je je zonden aan de hele gemeente moet belijden (of aan het hele dorp etc.).
Is het niet net zo goed mogelijk je zonden te belijden aan een goede vriend/in of evt. voorganger of ander gemeentelid?

Jak 5:16 Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. 'elkaar' is niet: 'iedereen'

[Raido]

Het gaat slechts om de zonden die voor de gehele gemeente zichtbaar zijn.

[Riska]

Het gaat slechts om de zonden die voor de gehele gemeente zichtbaar zijn.

En dan nóg is er niet tegen 'de hele gemeente' gezondigd, maar alleen tegen God... en dat doen we allemaal...

[Raido]

Het gaat slechts om de zonden die voor de gehele gemeente zichtbaar zijn.

En dan nóg is er niet tegen 'de hele gemeente' gezondigd, maar alleen tegen God... en dat doen we allemaal...

Dat is zo'n lekkere dooddoener je echt overal voor kunt gebruiken.

Ik meen me te herinneren dat de Heidelberger spreekt over het weren van mensen van het avondmaal wegens het leven in openbare zonde, dat is niet helemaal geheel van toepassing hier, maar wel de visie op gemeente, kerk, vergeving en zonden..

Die mensen worden van het avondmaal afgehouden, zodat Gods toorn niet over de gehele gemeente ontstoken zal worden.

[JetZwolle]

Het gaat slechts om de zonden die voor de gehele gemeente zichtbaar zijn.

En dan nóg is er niet tegen 'de hele gemeente' gezondigd, maar alleen tegen God... en dat doen we allemaal...

Dat is zo'n lekkere dooddoener je echt overal voor kunt gebruiken.

Ik meen me te herinneren dat de Heidelberger spreekt over het weren van mensen van het avondmaal wegens het leven in openbare zonde, dat is niet helemaal geheel van toepassing hier, maar wel de visie op gemeente, kerk, vergeving en zonden..

Die mensen worden van het avondmaal afgehouden, zodat Gods toorn niet over de gehele gemeente ontstoken zal worden.

Mmm dat van die dooddoener kan ik me wel voorstellen. Toch blijft het probleem: waar is de Bijbelse grond om zonden voor de hele gemeente te moeten belijden. Uit de Bijbel blijkt dat het heilzaam is je zonden aan 'elkaar' te belijden. Blijft de vraag: wie is elkaar?

[Riska]

Het is niet bedoeld als dooddoener.
Waar het in deze hele discussie over gaat is, dat er schuld moet beleden worden als iemand zwanger is voordat er een huwelijk gesloten is.
Als er toevallig geen zwangerschap plaatsvindt weet niemand het.
En ja, wij zondigen allemaal en nee, daar weet niemand wat van behalve God. En soms druppelt er iets naar buiten, wanneer er bv. sprake is van mishandeling of alcoholmisbruik. Dan wordt er met zo iemand gesproken. Maar wie van ons is zonder zonden? En belijden we die temidden van de gemeente? Nee toch?

Schuldbelijdenis? Als het nou echt moet, dan hooguit bij de dominee of één ouderling of om mijn part bij het moderamen van de kerkenraad.
Maar, ik heb dat al eerder gezegd, als ambtsdrager beloof je aan God en de gemeente om dat wat jou in vertrouwen is gezegd niet kenbaar te maken, aan niemand.
Kortom: de openbare schuldbelijdenis in de kerk, of de afkondiging dat iemand openbaar schuld beleden heeft, klopt niet, komt niet overeen met de gelofte die gedaan is bij de bevestiging.