Rolverdeling anno 2008

[Galateia]

Ik ben de eerste te erkennen dat een kind een andere band met de moeder dan met de vader heeft. Toch zou ik -mocht het ooit...- me niet geheel afzijdig willen houden.

Kinderen dus, vooral van 0 - 4, door moeders laten opvoeden.
Een kind wat iets mist, kan zich minder goed ontwikkelen.
En, vaders mogen niet afzijdig blijven.

Wat een onzin: kinderen van 0-4 kunnen ook door hun vader verzorgd worden. Ik weet 100% zeker dat mijn man ze met zeer veel liefde zal verzorgen. Maar goed, of onze kinderen bij ons zijn op die leeftijd, dat is in ons geval onzeker. Maar toch. Als we een baby zouden krijgen, dan weet ik zeker dat de vader daar ook heel goed voor kan zorgen. Waarom blijf je dat toch zeggen, dat moeders dat dan perse moeten doen? Als de vader de meeste tijd van de verzorging op zich neemt, dan wil dat toch niet zeggen dat de moeder zich helemaal afzijdig houdt. Wat mist het kind dan, als de vader de hoofdrol speelt in de verzorging?!?!

[Rolf]

[ Als de vader de meeste tijd van de verzorging op zich neemt, dan wil dat toch niet zeggen dat de moeder zich helemaal afzijdig houdt. Wat mist het kind dan, als de vader de hoofdrol speelt in de verzorging?!?!

Ik kan me niet voorstellen dat een kindje
van bijv. 4 maanden niet een hechtere band met de moeder heeft,
dan met de vader. En in zo'n periode heeft een baby toch iemand nodig
die er constant is? Naarmate de leeftijd vordert verandert dat.
Of zie ik dat verkeerd?

[LeChat]

Te uwer informatie:

Hoe de hechting verloopt

De eerste maanden wordt de basis gelegd en vindt de hechting nog onbewust plaats en nog niet selectief. Doormiddel van gehechtheidsgedrag probeert een baby al heel jong de mensen om zich heen nabij te houden. Onder dit gehechtheidsgedrag vallen huilen, lachen, brabbelen, grijpen, zuigen en volgen met de ogen. De eerste weken probeert het kindje nog met iedereen contact te krijgen (niet selectief), Maar zo rond de drie maanden beginnen kinderen voorkeur te ontwikkelen voor een paar personen in de directe omgeving van het kind en richt het kind het gehechtheidsgedrag voornamelijk nog op deze mensen. Het gehechtheidsgedrag begint reactief te worden, het is een reactie op de aanwezigheid van bepaalde personen en op het gedrag van deze mensen, in plaats van instinctief te reageren op de aanwezigheid van mensen. Dit gerichte gehechtheidsgedrag zorgt er voor dat het kind zich aan de ouders hecht, maar ook dat de ouders zich aan het kind hechten.

Vanaf 5/6 maanden begint het kind zich echt bewust te hechten aan de personen in zijn of haar directe omgeving. We zien dan vaak dat één persoon centraal komt te staan (exclusieve gehechtheid). Om een goede hechting te kunnen krijgen is het belangrijk dat er niet te veel verschillende personen voor het kind zorgen, dat er niet te veel wisselingen hierin plaats vinden en dat er personen zijn met wie het kind geregeld tijd door brengt. Maar enkel aanwezig zijn of enkel het kind verzorgen is niet voldoende om hechting te bewerkstelligen. Het kind hecht zich aan die personen die adequaat reageren op de signalen van het kind. De kwaliteit van de relatie en de continuïteit van de relatie is belangrijker dan de kwantiteit. Goed reageren op de behoeftes van het kind is dus belangrijker dan veel tijd met het kind doorbrengen. En door gehoor te geven aan de behoeften van het kind leert het kind te vertrouwen op de omgeving.

Zo rond de 7/ 8 maanden oud zien we dat kinderen eenkennig beginnen te worden, een duidelijk signaal dat ze zich gehecht hebben aan een of een paar mensen in de directe omgeving van het kind. Ook beginnen we dan scheidingsangst te zien wanneer de personen waaraan het kind gehecht is weg gaan. Op deze leeftijd begint het kind namelijk te beseffen dat de ouders of de persoon waaraan het kind gehecht is blijft bestaan, ook wanneer het kind deze persoon niet kan zien. Dit zorgt er voor dat het kind bij deze persoon wil zijn. Het kan dan ook goed zijn om op deze leeftijd te oefenen met het weggaan door heel kort weg te gaan, kiekeboe spelletjes te spelen en verstoppertje.

Meestal wordt rond de 8/9 maanden de kritieke fase voor de hechting afgesloten en is het kind (hopelijk) veilig gehecht. Maar de hechting blijft natuurlijk nog wel toenemen. Tot anderhalf/ twee jaar kunnen kinderen nog veel moeite hebben gescheiden te worden van de personen aan wie ze gehecht zijn en sommige kinderen blijven hier moeite mee hebben tot ze een jaar of vier zijn.
Vanaf drie jaar verandert het gehechtheidsgedrag steeds meer in de richting van partnerschapsgedrag, waarbij het kind zich meer op de behoefte van de ander gaat richten en niet alleen contact zoek voor zichzelf maar ook voor het plezier van de personen aan wie het gehecht is.

Ga voor het hele artikel naar: http://www.opvoedadvies.nl/hechting.htm.

Een jong kind hecht dus (vanaf 5/6 maanden) aan de personen in zijn/haar directe omgeving: het gaat erom wíe er aanwezig is. Als de vader (veel) meer aanwezig is dan de moeder zal het dus sterker aan de vader hechten...

[Giovannino]

tja Rolf, we raken in de war Misschien omdat beide topics soms overlappen?

[Galateia]

Ik kan me niet voorstellen dat een kindje
van bijv. 4 maanden niet een hechtere band met de moeder heeft,
dan met de vader. En in zo'n periode heeft een baby toch iemand nodig
die er constant is? Naarmate de leeftijd vordert verandert dat.
Of zie ik dat verkeerd?

Je kunt het je misschien niet voorstellen, omdat je het nog nooit gezien hebt. Want in die periode kan de vader er toch ook constant zijn? En dan kan het dus een hechtere band met vader opbouwen. Mannen kunnen ook heel goed de fles geven...

Als ik in mijn omgeving kijk, dan zie ik genoeg voorbeelden van man en vrouw die beide parttime werken, al zolang als dat de kinderen er zijn, en die kinderen zijn af en toe wat dagdelen naar een creche geweest. Er is echt niets mis met die kinderen, ze zijn helemaal veilig gehecht, ze hebben niks gemist, ze doen het prima op school, op sociaal vlak, ze zijn helemaal prima groot geworden.

[Giovannino]

Nja, helemaal onverschillig is dat nu ook weer niet. Vrouwen hebben hun kind 9 maanden 'onder hun hart' gedragen, in tegenstelling tot vaders. Dat zorgt voor een sterke emotionele binding, sterker dan met de vader. Ook in de natuur is moeder-kindliefde de sterkste band die er bestaat. Uit onderzoek bleek overigens dat kinderen die vooral (!) in een créche zijn grootgebracht, wel degelijk bindingsproblemen etc. ervaren. Verder, als je het uitgangspunt nemen in de natuurlijke loop der dingen als een geldig argument beschouwt, vrouwen voeden hun kinderen (iig) de eerste zes maanden met bortvoeding waarbij ook allerlei lievige hormoontjes vrijkomen enzo die voor moeder-kind binding zorgen. Dat zijn dingen die de goede Schepper in zijn werk heeft gelegd en die ik daarom niet zomaar negeren wil.

Dit alles rechtvaardigt niet direct de conclusie dat vrouwen dan maar de eerste vier jaar altijd thuis moeten zitten en kinderen nooit naar de creche mogen, maar enige voorzichtigheid hierin is wel goed, meen ik.
De huidige mentaliteit van 'even tussendoor een kind baren', het laten opvoeden door degene die dan vrij heeft van zijn werk, flesvoeding i.p.v. borstvoeding (beter), verdient wel enige kritiek.

[Sabra]

Ik kan me niet voorstellen dat een kindje
van bijv. 4 maanden niet een hechtere band met de moeder heeft,
dan met de vader. En in zo'n periode heeft een baby toch iemand nodig
die er constant is? Naarmate de leeftijd vordert verandert dat.
Of zie ik dat verkeerd?

Waarschijnlijk heb je zelf geen kinderen. Ik ook niet trouwens, maar een vrienden hebben wel een kind en die wisten mij vorige week nog te vertellen dat als hij een paar dagen voor hun kind heeft gezorgd, het kind meer naar hem trekt en als zijn vrouw dat doet precies omgekeerd.

[rosekapje]

Hier zou het niet goed komen als vader voor het grootste gedeelte de opvoeding zou doen. Hij geeft zelf al aan dat dingen zoals in bad doen dat hij dat niet leuk vind en dat ik daar veel beter in ben. Hij vergeet weleens dat ik ook alles heb moeten leren . Is 1 van de jongens niet lekker en ik wil er 's avonds ff uit kan het best zijn ik halverwege gebeld word of ik aub naar huis wil komen. Tuurlijk denk ik dan weleens, kom op joh, ik heb me er de hele dag mee gered en jij geeft het al op met een 1 a 2 uurtjes, maar oke. Het is gewoon meer een stoeipapa. Het is heus niet zo dat hij zich er helemaal ontrekt, maar voor hem alleen de leuke dingen. Nou laat hem dan maar brood op de plank brengen (en dankzij hem hebben we een goed gevulde boterham) en mij voor de kinderen zorgen. Daarnaast heb ik 1 oppaskindje in de week die er 2 dagen is. Dus ik breng ook nog wat binnen. Ik vind het erg fijn om ook wat geld binnen te brengen Geeft mij persoonlijk toch een fijn gevoel. Ik vind het nu wel leuk om wat leuks voor mezelf te kopen eerst liever niet omdat mijn man het allemaal verdiende. Hoewel ik in drukke dagen toch bijspring in zijn bedfrijfje. Daarnaast heb ik vrij veel tijd voor vrijwilligerswerk. Ik zit in ht woord en daad comite, geef club, de zusterkring voor de kerk (wij organiseren uitjes en etentjes voor ouderen en chronisch zieken, en bezoeken we zelf mensen (we hebben elk vaste mensen die we bezoeken) ook probeer ik regelmatig bij verschillende mensen bij te springen die niet alles kunnen in het huishouden om verschillende redenen. Loop regelmatig collectes en doe nog meer kerkwerk. Deze dingen had ik niet kunnen doen als ik buitenshuis zou werken. We zijn beiden tevreden met de situatie en doen waar we goed in zijn.

[Liarose]

Rolf, wat je zegt over dat het slim is om taken te verdelen en te doen waar je goed in bent, dat ben ik met je eens. Maar, nogmaals, dat heeft niets te maken met het vrouw-zijn of man-zijn!

[Galateia]

Rolf, wat je zegt over dat het slim is om taken te verdelen en te doen waar je goed in bent, dat ben ik met je eens. Maar, nogmaals, dat heeft niets te maken met het vrouw-zijn of man-zijn!

Precies!

[rosekapje]

Rolf, wat je zegt over dat het slim is om taken te verdelen en te doen waar je goed in bent, dat ben ik met je eens. Maar, nogmaals, dat heeft niets te maken met het vrouw-zijn of man-zijn!

Ik denk dat er dan in veel gevallen toch wel de 'normale' man vrouw verdeling zou zijn. Hoe graag sommigen dat ook anders willen zien

[Liarose]

Rolf, wat je zegt over dat het slim is om taken te verdelen en te doen waar je goed in bent, dat ben ik met je eens. Maar, nogmaals, dat heeft niets te maken met het vrouw-zijn of man-zijn!

Ik denk dat er dan in veel gevallen toch wel de 'normale' man vrouw verdeling zou zijn. Hoe graag sommigen dat ook anders willen zien

Ik begrijp niet precies wat je bedoelt.

[MissF]

Idd, bij ons is het wel zo ja Al kan ik prima klussen enzo hoor. Als het moet.
Ik moest er gister nog aan denken: ik was in de garage aan het strijken. Mijn man was in de garage bezig om het slot van de deur te vervangen (omdat ik alweer de sleutel af had laten breken).
Echt zo'n standaard plaatje

En het is ook helemaal niet erg als de verdeling wel op die ouderwetse manier is. Maar ik vind het te ver gaan om in stereotiepen te gaan praten zoals Rolf. Want er zit veel meer in de man qua huishouden en veel meer in de vrouw qua 'mannenklusjes' volgens mij!

[*|Scatie]

x

[esli]

Mijn man klust ook wel meer, alleen verf ik vaker muren enzo en zet ik ook met de verhuizing alle ikea meubelen in elkaar. Hmm in het huishouden ziet mijn man ook wel echt eerder dat het een troepje is, dus daarin is zijn inzicht ook groter.
Over baby's, daar heb ik nou echt bijzonder weinig mee, terwijl mijn man, zijn baby neefje en nichtje wel helemaal geweldig vind.
In de baby-tijd is het voor een kind idd erg belangrijk dat er niet te veel verschillende mensen bezig zijn met de opvoeding. In mijn eerste jaar heb ik een artikel geschreven over het effect van kinderdagverblijven op de hechting. Toen bleek dat kdv's wel prima zijn zolang er maar vaste mensen werken. Het kind hecht zich dan ook aan die leid(st)ers naast de ouders. Als er telkens verschillende mensen werken op het kdv kan dit wel nadelig zijn, voor de hechting.