Smijten met psychiaters en hulporganisaties

[Smurffie]

Je bent in de eerste plaats familie of vriend, en GEEN hulpverlener!!

Daar zeg je iets. Ik bedacht me dat het voor sommige mensen juist wel prettig is om met een vreemde te praten. Die kijkt 'onbevooroordeeld' tegen je aan. Plus dat veel mensen tegen een vreemde veel meer durven te vertellen.

[André]

Je bent in de eerste plaats familie of vriend, en GEEN hulpverlener!!

Daar zeg je iets. Ik bedacht me dat het voor sommige mensen juist wel prettig is om met een vreemde te praten. Die kijkt 'onbevooroordeeld' tegen je aan. Plus dat veel mensen tegen een vreemde veel meer durven te vertellen.

Of tegen een vreemde (onafhankelijke persoon) meer willen vertellen.

[mini]

Toch ben ik het niet eens met de opmerking van Haai dat hulp verlenen meer kapot maakt dan je lief is. Er is ook hulpverlening die voorkomen kan worden door familie en vrienden door dicht om de persoon heen te staan en zijn verhalen aan te willen horen.
Natuurlijk ben je geen hulpverlener, maar je kunt wel hulp verlenen door te luisteren naar iemands verhaal en goede raad te geven. Een goede vriend zal ook weten wanneer hij niet verder kan helpen.

[Haai]

Toch ben ik het niet eens met de opmerking van Haai dat hulp verlenen meer kapot maakt dan je lief is. Er is ook hulpverlening die voorkomen kan worden door familie en vrienden door dicht om de persoon heen te staan en zijn verhalen aan te willen horen.
Natuurlijk ben je geen hulpverlener, maar je kunt wel hulp verlenen door te luisteren naar iemands verhaal en goede raad te geven. Een goede vriend zal ook weten wanneer hij niet verder kan helpen.

Dat is precies wat ik bedoel: mensen die dus niet hun grenzen weten. Iemands verhalen aanhoren is prima, heel goed zelfs. En (beperkt) advies geven kan ook nog, maar waar veel mensen de fout mee ingaan is dat ze een ander overladen met (tegenstrijdig) advies, waardoor deze niet meer weet wat ie nou moet. En aan de professionele hulpverlener dan de taak om dit weer recht te breien... En ik kan je verzekeren dat daar meer tijd mee gemoeid is dan wanneer de omgeving hun grenzen goed in acht had gehouden!!

[André]

Toch ben ik het niet eens met de opmerking van Haai dat hulp verlenen meer kapot maakt dan je lief is. Er is ook hulpverlening die voorkomen kan worden door familie en vrienden door dicht om de persoon heen te staan en zijn verhalen aan te willen horen.
Natuurlijk ben je geen hulpverlener, maar je kunt wel hulp verlenen door te luisteren naar iemands verhaal en goede raad te geven. Een goede vriend zal ook weten wanneer hij niet verder kan helpen.

Dat is precies wat ik bedoel: mensen die dus niet hun grenzen weten. Iemands verhalen aanhoren is prima, heel goed zelfs. En (beperkt) advies geven kan ook nog, maar waar veel mensen de fout mee ingaan is dat ze een ander overladen met (tegenstrijdig) advies, waardoor deze niet meer weet wat ie nou moet. En aan de professionele hulpverlener dan de taak om dit weer recht te breien... En ik kan je verzekeren dat daar meer tijd mee gemoeid is dan wanneer de omgeving hun grenzen goed in acht had gehouden!!

Precies, bijvoorbeeld het goed bedoelde 'beter praten' werkt énorm tegenstrijdig bij sommige klachten.

[mini]

dat is zo idd. Je kunt je ook afvragen in hoeverre je dan om de ander denkt.

[Smurffie]

Je bent in de eerste plaats familie of vriend, en GEEN hulpverlener!!

Daar zeg je iets. Ik bedacht me dat het voor sommige mensen juist wel prettig is om met een vreemde te praten. Die kijkt 'onbevooroordeeld' tegen je aan. Plus dat veel mensen tegen een vreemde veel meer durven te vertellen.

Of tegen een vreemde (onafhankelijke persoon) meer willen vertellen.

Dat bedoelde ik ook

[Gerdien B.]

Het is goed als de omgeving aan geeft waar hun grenzen liggen. Anders hebben ze ook nog de kans dat ze mee de put in worden getrokken door diegene die ze proberen te helpen. Dat moet je altijd zien te voorkomen. Dat kan wel heel moeilijk zijn voor diegnee die hulp zoekt, maar achteraf zal die het ook begrijpen en inzien.
Als omgeving geef je vaak tegenstrijdige adviezen. De 1 vind dat je dit moet doen en een ander vind dat je iets anders meot doen. Wat is dan wijsheid?
Zoek dan iemand op die handvaten kan geven waar je ook late in je leven naar terug kan grijpen. Ik bedoel dan een profesioneel iemand. Deze zal je ook niet mee kunnen trekken je put in maar jou wel uit je put.

[Dirk]

even een tussendoortje...

...
Als *** geschriften
een broeinest zijn van pijn
en ingehouden driften
(of is dat louter schijn?)

Stel dan niet uit tot later,
wacht geen seconde meer.
Ga naar een psychiater
of neem één prozac meer

uit het topic "~ dansen op papier ~"

[leclerc]

IK ben het met Haai en anderen wel eens dat je niet hulp moet gaan verlenen aan je eigen familie of vrienden. Zeker niet als je beroepsmatig ook nog eens hulpverlener bent. Anders ben je namelijk zelf onderdeel van het systeem en kun je geen objectief advies geven of kun je jezelf geremd voelen in het geven van feedback.

Dat is iets anders dan als mens naast je medemens gaan staan en naar iemand zijn verhaal luisteren, een hand op de schouder te leggen en eenmalige adviesen te geven.

[jnien]

Ik persoonlijk vond het fijner om mijn verhaal aan een vreemde te vertellen, omdat die er een frisse kijk op heeft en een nieuwe mening..
Dat is vaak heel anders dan iemand die dicht bij je staat, die dus ook [in mijn geval] tegenstrijdige verhalen hoort..
Het is wel fijn om professionele hulp te hebben, al vond ik het eerst zelf heel eng en raar. [heb het sinds +- 4 maanden.. ]

Maar zonder de mening en steun van familie & vrienden kun je ook niet denk ik. Ik tenminste niet.
Hen heb je nodig voor een beetje liefde, en bevestiging of juist afwijzing van je verhaal.

En nog even over hulp verlenen aan familie [en vrienden!] ; ik denk dat je je vaak wel geroepen voelt om iemand te helpen als je merkt dat die het moeilijk heeft. En juist die arm om je heen, kan zoveel betekenen!