Homofilie 2

[Cisca]

Tja inderdaad, daarbij kan ik me zo voorstellen dat je zulke dingen haarfijn aanvoelt 'k denk dan ook dat Boekenlezer zichzelf geen zorgen hoeft te maken anders zou het kunnen zijn dat hij een uitstraling heeft die hij zelf niet wil

[Liarose]

Tja inderdaad, daarbij kan ik me zo voorstellen dat je zulke dingen haarfijn aanvoelt 'k denk dan ook dat Boekenlezer zichzelf geen zorgen hoeft te maken anders zou het kunnen zijn dat hij een uitstraling heeft die hij zelf niet wil

\

Oeps

[Machiavelli]

Lang leven het empatisch vermogen van de man

[Aragorn]

tja Ik heb je post nog eens herlezen boekenlezer en ik kan er niet meer van maken dan:

onder "strikte" voorwaarden is het afranselen van homo's best toegestaan...

Ik vind het ingewikkeld, eerlijk gezegd. Ik zou dat zelf nooit zo zeggen.
Aan de ene kant heb ik een enorme weerzin tegen homo's die ongecensureerd hun behoeftes en levenswijze openlijk willen demonstreren, dat in ieder geval. (Op zich terecht, lijkt mij.)
Aan de andere kant moet je goed met je medemensen omgaan. Naastenliefde heet dat.
Een spanningsveld dus.

Volgens mij komt die weerzin meer voort uit jezelf dan uit een heilige verontwaardiging over de zonde.

En hoe je met dat spanningsveld om zou moeten gaan, dat heeft Jezus volgens mij al 2000 jaar geleden voorgedaan bij de hoeren en tollenaars.

[Aragorn]

Maar gevoelsmatig, en daar kan ik mij wel wat bij voorstellen, is er minder walging bij twee vrouwen dan bij twee mannen

Lang leven het empatisch vermogen van de man

Ja, twee vrouwen vinden we tenslotte nog wel *censuur*, maar twee mannen, walgelijk!

[Denkertje21]

Eigenlijk zit ik nu al weer et wachten op een nieuwe 'bom' van boeken'lezer'. Ik merk namelijk dat hij dat steeds doet. Hij gooit er een harde stelling in en floept dan weer weg...

Toch ben ik ook wel benieuwd naar wat jullie hier van vinden:

Ik heb een monogame relatie met mijn vriend. En met relatie bedoel ik iets met alles er op en eraan. We gaan samen naar de zelfde kerk waar we beiden belijdend lid van zijn. Ik belijd ook nu dat ik oprecht geloof en om het in traditionele termen te spreken, 'een nieuw hart heb'. Ik weet en ervaar dat onze relatie door God gezegend wordt. God nodigt mij uit aan Zijn Tafel. Dat mag en wil ik niet weigeren. Aan jullie de vraag: moet ik dat wel weigeren?

[Cisca]

Uiteraard niet, geen enkele reden toe

[gave_meid]

wat is monogame? *sorry*

en ik snap je vraag niet helemaal

*hm, ik zal wel een dip hebben..*

[Cisca]

mo·no·gaam (bn.)
1 samenlevend met één partner

[Liarose]

Toch ben ik ook wel benieuwd naar wat jullie hier van vinden:

Ik heb een monogame relatie met mijn vriend. En met relatie bedoel ik iets met alles er op en eraan. We gaan samen naar de zelfde kerk waar we beiden belijdend lid van zijn. Ik belijd ook nu dat ik oprecht geloof en om het in traditionele termen te spreken, 'een nieuw hart heb'. Ik weet en ervaar dat onze relatie door God gezegend wordt. God nodigt mij uit aan Zijn Tafel. Dat mag en wil ik niet weigeren. Aan jullie de vraag: moet ik dat wel weigeren?

Als ik heel snel zou antwoorden zou ik zeggen: geen sprake van! Dit omdat ik van mening ben dat een homo niet mag praktiseren etc.

Maar als jij weet en ervaart dat God jullie relatie gezegend heeft, wie ben ik dan om daar iets van te zeggen? Ik mag daar dus gewoon niet over oordelen!

En je houdt altijd mensen die het niet met je eens zijn, die vinden dat je raar bent, etc. Daar hoef je geen homo voor te zijn Daarom is het zo belangrijk dat je zelf weet dat je in alle opzichten voor God kunt verschijnen!

[gave_meid]

mo·no·gaam (bn.)
1 samenlevend met één partner

ah, oke

[Pimz]

Heeft iemand het al op deze manier bekeken?

Ik heb genoeg ervaring in mijn omgang met homofiele mensen om te weten dat hun geaardheid aangeboren is en niet veranderbaar. God heeft ze met deze geaardheid geschapen en Hij heeft ook met hun leven een bedoeling. Zij zijn niet minder dan wie dan ook.

In het oude testament (Genesis 18) lees je het verhaal van Lot die twee mannen op bezoek kreeg waar de mannelijke bevolking seksueel wel eens wat mee wilde. Hier zie je een stuk losbandig gedrag bij mannen die naar mijn idee heterofiel zijn. Dit is niet gelijk met de homofiel zoals wij die kennen.

Ik lees in de bijbel niets over het fenomeen homofilie zoals wij het in onze maatschappij definieren. Als het gaat over tegennatuurlijk gedrag van mannen of vrouwen die seks willen met hun eigen geslacht dan lees je in Romeinen 1 dat God ze overgeeft aan lusten, omdat ze los van God leven.
Homofielen - dus niet zich homifiel noemende mensen die door een negatieve ontwikkeling b.v. op seksueel gebied als gevolg van misbruik, of door een bepaalde opvoeding zich ontwikkeld hebben tot homofiel - kunnen naar mijn mening niet veranderen in hetero en dat zou ook niet gewenst moeten worden door de maatschappij of de kerk. Maar homofielen worden ook opgeroepen trouw te zijn. Dat lijkt mij iets dat God vraagt van mensen. Niet leven in ontrouw en losbandigheid.

Zonde van ontrouw en overspel is en blijft zonde en zonde verwijderd mensen bij God weg. Mijn hoop is dat alle mensen zich willen inzetten om Christus te volgen en in Hem bevrijding te vinden van welke zonde dan ook.

[Zareb]

Inderdaad. Ik beschouw dit ook eerder als uitwisseling van standpunten, dan dat er mensen overtuigd worden. Het is dan ook geen wonder dat we nu al bijna aan pagina 150 zitten. Misschien is het tijd om er een eind aan te breien en te zeggen dat we dit topic grondig genoeg behandeld hebben. Ik denk dat ik mijn bijdragen in dit topic hierbij dan ook maar laat.

Ik vraag me serieus af of je kunt stellen dat dit topic grondig genoeg behandeld is. En daarbij, moet het speciaal over behandelen gaan, of mag dit topic gewoon een ruimte bieden om het gesprek tussen reformatorische hetero's en homo's open te houden. Vooral dat laatste aspect is, denk ik, heel belangrijk. Juist als refo-jongeren in hun kerkgemeenschap steeds tegen muren oplopen kan het zo hartverwarmend zijn dat er juist op een reformatorisch forum open en eerlijk met elkaar van gedachten word gewisseld.

Dat er een herhaling van zetten ontstaat is op zich niet vreemd. Geeft denk ik ook niet, iemand die nieuw in het topic beland zal niet direct 150 pagina's gaan terug lezen. Ook denk ik niet dat het direct de bedoeling is om te overtuigen, eerder van te getuigen. Toch zijn er deelnemers aan het gesprek die toegeven met andere ogen naar homo's te zijn gaan kijken. En dat is winst.

Verder, moeten we blijven hangen in de teksten? Als ik lees;

Dat kan ik inderdaad interpreteren vanuit Gods scheppingsorde, en dat maakt het ook heel verklaarbaar voor mij, maar ik hoef daar nog niet eens aan te denken om dat zo te voelen. Het gevoel van die ongerijmdheid is er gewoon, ook voordat ik het rationeel ga bekijken/interpreteren.

dan is er veel meer aan de hand. Eerder schreef ik al eens over een vooringenomen standpunt dat aan de hand van de Bijbel versterkt word.
In het vorig deel van dit topic beschreef ik de gang van zaken binnen mijn kerkelijke gemeente. Waar we zijn begonnen in een open dialoog over wat homoseksualiteit voor je betekend. Zowel voor de homo zelf als voor de hetero die ermee geconfronteerd wordt. Waar komt die onwetendheid, die afkeer of zelfs die angst vandaan? Gesprekken over hoe beleef jij als homo zaken als verliefdheid, trouw, eventueel partnerkeus etc. Hoe ga je om met de afkeuring, de discriminatie. Hoe kijk je aan tegen al dan niet beleving van seksualiteit? En pas daarna zijn we de teksten gaan lezen.

Ik citeer een uitspraak van Ds. Ruud Ganzevoort in Trouw.
Een dialoog ontstaat, zegt Ganzevoort, met het besef dat de ander anders is. Nadat hij een lezing over homoseksualiteit had afgerond, reageerde iemand vanuit de zaal: „U bent één ding vergeten: homoseksualiteit is pervers.”
Ganzevoort: „Kijk, dan begint het pas. Ten eerste om bij elkaar te erkennen dat het zo diep zit. Dat het niet alleen interessante standpunten zijn, maar een diepgevoelde afkeer en weerstand. Aan verbieden van zulke uitlatingen heb ik geen behoefte. Wel aan het zoeken naar achterliggende redenen. Daar begint het noodzakelijke gesprek.”

Dat gesprek lijkt mij reden genoeg om het topic maar gewoon open te houden.

[Flappie]

Op de vraag "moet ik weigeren" kan eigenlijk niemand een antwoord geven. Dat kan alleen jijzelf. Er is wel de vraag "moet je geweigerd worden" door bijv. de kerkenraad. Ik vind het moeilijk een antwoord te geven op die vraag. Ik kan me voorstellen dat het kwetsend overkomt als een kerkenraad je bijvoorbeeld weigert terwijl jezelf de zekerheid hebt dat God jullie zegent. Dan wringt er toch wat.
Maar ik kan niet anders dan vanuit mijn visie zeggen dat iemand die praktiserend homosexueel is en ook een relatie met alles erop en eraan heeft, openlijk in zonde leeft. En volgens mij zegt het avondmaalsformulier ook dat als je dan eet en drinkt je jezelf een oordeel eet en drinkt. Dat moeten we denk ik wel onder ogen zien. Maar het is en blijft een eigen verantwoordelijkheid om dat te erkennen en te ontdekken. Wel heeft de kerkenraad ook een verantwoordelijkheid als men weet dat iemand in openlijke zonde leeft.

[Cisca]

Zareb, je bent weer terug *hug* 'k heb je gemist hier