Iedereen ging vanmiddag verven; hij dus ook. Ik legde het vel papier voor hem neer en spoot wat verf uit de fles. Hierdoor werd hij al wat gespannen. Ik noemde zijn naam, zei dat hij weer rustiger moest worden en dat hij ging verven. Hij maakte een paar streken met de kwast, maar werd toen erg bood en viel me aan. Ik was op dat moment nog als enige begeleidster in het lokaal ook. Toen hij me losliet, stuurde ik hem naar de badkamer om hem af te laten koelen (zo doen we dat altijd). Daar was hij het echter niet mee eens en greep me weer. Ik riep om hulp, maar die kwam aan de late kant. Gelukkig was de cliënt toen wat bedaard. Toen we hem na zo'n 5 minuten met zijn tweeën weer uit de badkamer haalden, greep hij me weer en kneep daarbij recht in mijn borst...



Gelukkig was hij daarna weer redelijk te spreken en konden we hem net redelijk ontspannen in de bus zetten!