Ach ja voor jou kan het natuurlijk niet uitvoerig genoeg
Moderator: Moderafo's
Daarbij hebben zij er talloze argumenten voor dat de ouderdom van de aarde hooguit ongeveer achtduizend jaar kan zijn. Dat is de doodsteek voor de evolutietheorie..
Nieuw onderzoek bevestigt dat zirkoonkristallen uit het westen van Australië de oudste stukjes van de aardkorst zijn. De kristallen bewijzen dat de aardkorst zeker 4,4 miljard jaar geleden ontstond. Het suggereert dat de aarde veel eerder afkoelde en continenten veel eerder ontstonden dan gedacht.
Onderzoekers baseren hun conclusies op zirkoonkristallen (zie de foto hierboven), afkomstig uit het westen van Australië. Het is niet voor het eerst dat onderzoekers deze kristallen onder de loep nemen: eerder onderzoek toonde al aan dat deze kristallen waarschijnlijk tot de oudste stukjes van de aardkorst behoren. Dit onderzoek bevestigt dat nu en stelt dat de zirkonen 4,4 miljard jaar oud zijn. Het wijst erop dat de aardkorst zeker al 4,4 miljard jaar oud is.
De aardkorst bestaat uit een steenlaag die zich onder de werelddelen en oceanen bevindt. Weer daaronder zit de aardmantel: een ondoordringbare schaal die de buitenkern van de aarde omringt en wel 2900 km diep kan zijn. Over het algemeen geldt dat hoe dichter je bij de kern van de aarde komt, hoe hoger de temperatuur wordt. Toch smelten niet alle gesteenten, omdat de druk er enorme hoog is. De druk is er zo hoog dat onder een diepte van 1000 km het gesteente van de aardmantel harder dan staal is. Op de grens van de aardmantel en de aardkern zijn de gesteentes zelfs 4 keer zo sterk als staal.
De grond waarop we lopen is onderdeel van een 30 tot 50 kilometer dikke aardkorst. Deze korst bestaat voornamelijk uit gesteenten die veel weg hebben van graniet of granodioriet. In Nederland zijn soms granieten zwerfstenen te vinden die door het ijs uit de ijstijden vanuit Zuid-Finland naar Nederland zijn vervoerd. Deze gesteenten zijn rijk aan de elementen silicium en aluminiumen worden daarom ook wel ‘sial’ genoemd. Onder deze laag bevindt zich over het algemeen basalt en gabbro. Karakteristiek voor basalt zijn de ongeveer verticale zuilen, die ontstaan bij de stolling en afkoeling van lava. In bijvoorbeeld de Fingalsgrot op het eiland Staffa van de Binnen-Hebriden, de Giant’s Cauway in Ierland en de Devils Tower in Wyoming zijn zulke zuilenformaties te vinden. Omdat deze laag rijk is aan silicium en magnesium wordt deze laag ook wel ‘sima’ laag genoemd. Onder gebergten kan de aardkorst soms wel 60 kilometer dik zijn. Onder de oceaan is de aardkorst dunner dan onder het vasteland. Op de bodem van de oceaan bevindt zich een laag met sedimenten (afzettingen) van ongeveer een kilometer dik. Daaronder is een basaltlaag van zo’n 5 kilometer te vinden. Alleen onder vulkanische eilanden, zoals Hawaii, is de aardkorst dikker dan normaal.
De buitenste laag van de aarde, de aardkorst, is eigenlijk maar een dun schilletje. Op de continenten is de laag ongeveer 30 tot 60 km dik en in de oceanen slechts 5 km. De korst bestaat uit zeven grote en een paar kleinere platen. Deze platte schollen van gesteente liggen tegen elkaar aan. Hoewel je er niets van merkt bewegen de platen met een snelheid van 2 tot 20 cm per jaar. Als twee platen uit elkaar drijven, komt er magma (vloeibaar gesteente uit de diepere aardlagen) naar boven, dat een nieuwe korst vormt. Als platen tegen elkaar aanschuiven, schuift de ene onder de andere en ontstaat er een trog. Ze kunnen ook langs elkaar schuiven en dan ontstaan er breuken in de aardkorst. Als ze tegen elkaar botsen, vormen zich bergen.
De aardkorst is een vaste buitenste gesteentelaag van de aarde met een dikte van enkele tientallen kilometers. Het gesteente van de aardkorst maakt minder dan 1% van het totale volume van de aarde uit.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen oceanische korst en continentale korst. De oceanische korst is 5 tot 10 km dik en bestaat vooral uit basalt, doleriet en gabbro. De continentale korst is gewoonlijk 30 tot 50 km dik en bestaat voornamelijk uit gesteente met een lagere dichtheid, zoals graniet. Zowel de continentale korst als de oceanische korst drijven op de mantel. Omdat de continentale korst dikker is, steekt deze zowel boven als onder de oceanische korst uit. Dit is te vergelijken met een grote ijsberg die naast een kleinere ijsberg drijft. Omdat de top van de continentale korst boven de oceanische korst uitsteekt, en water altijd naar het laagste punt stroomt, verzamelt water zich boven de oceanische korst en vormt zo oceanen.
De buitenkant van de aardkorst wordt het aardoppervlak genoemd.
oekaboeka schreef:Mortlach : Uitvoerig beschreven? Man, in wat is het, 15 regels wordt het ontstaan van het universum, de het zonnestelsel, de aarde, en al het leven daarop beschreven en dat vind je uitvoerig?
rotterdam schreef:Genesis 1 doet het ook op een pagina.
oekaboeka schreef:Hettys : Ik kan je morgen wel uitleggen wat er aan gelogen is, als je er tenminste belangstelling voor hebt.
Leg maar uit dan , ben benieuwd.
mohamed schreef:Wat Hettys bedoelt is dat er verschillen in de orde van schepping zijn tussen Genesis 1 en 2 maar aan jouw reactie te merken zint dat je weinig. Is het niet waar dan?
kirdneh schreef:Er zijn helemaal geen verschillen, hettys is op het gebied van theologie een leek en die haalt alles van evolutionistische sites af die qua theologie op hetzelfde niveau zitten.
mohamed schreef:Blijkbaar ben ik dan ook een leek want in Genesis 1 lees ik eveneens dat de dieren eerder dan de mensen werden gemaakt i.t.t. Genesis 2. Ook staat er in het eerste hoofdstuk van Genesis niet dat de vrouw uit de rib van haar man genomen werd.
Eury schreef:
Oudste stukje aardkorst bewijst dat aarde al heel vroeg afkoelde
Satellietbeelden laten er geen twijfel over bestaan. Een enorm brok ijs, zo groot als Noord- en Zuid-Holland, staat op het punt los te komen van de 'Larsen C ijsplaat' op de Zuidpool. 'Een duidelijk signaal van de thermometer van de planeet.'
Het gigantische brok ijs dat op het punt staat af te breken behoort tot de 'Larsen C ijsplaat', de grootste plaat in het oostelijk deel van het Antarctisch schiereiland. Hij vormt het verlengde van de ijskap op land en ligt daar al duizenden, mogelijk zelfs honderdduizend jaar. Al die tijd was hij nooit onderhevig aan dit soort aftakeling.
East and West Antarctica are quite distinct from each other in terms of their geology. East Antarctica is much larger and is an area of continental shield (or 'craton') composed of ancient igneous and metamorphic rocks, some exceeding 3 billion years in age. Overlying the ancient continental shield rock in various places are younger sedimentary rocks (e.g. sandstones, limestones, shales, and coal) which formed at different times under different environmental conditions. For example, coal beds exposed in the Transantarctic Mountains formed through the accumulation of plant matter during the Permian Period (290 to 245 myr ago) when the continent had a warm temperate climate. Over millions of years this organic material was buried; and by compaction under the weight of overlying sediment, it was eventually turned into coal.
For hundreds of millions of years, Antarctica was locked in the centre of a giant continent called Gondwana. Around 150 million years ago, this supercontinent began to split apart, forming the modern continents of Australia, India, South America and Africa. At that time, instead of ice and snow, Antarctica was covered in dense forest and dinosaurs roamed its coastal plains.
Rocks and fossils tell us that the continent began to cool about 80 million years ago and around 35 million years ago, a vast ice sheet blanketed East Antarctica.
Locked in Antarctica’s rocks and in the sea bed around the continent is an unparalleled record of how the Earth’s climate has changed over millions of years. During the past 50 years, geologists at British Antarctic Survey (BAS) have built up the world’s largest archive of Antarctic rocks and fossils and made major contributions to our understanding of Antarctica's ancient history.
The valley is Lambert Graben in East Antarctica, now home to the world's largest glacier. Trapped beneath the ice, the graben (which is German for ditch or trench) is a stunning, deep gorge. But before Antarctica's deep freeze 34 million years ago, the valley was relatively flat and filled by a lazy river, leaving a riddle for geologists to decode: How did Lambert Graben get so steep, and when was it carved?
hettys schreef:Zoals ik al eerder heb opgemerkt: Elke korrel zand komt van een berg. Dat heet erosie. Waar het zand zwart is, zijn er vaak vulkanen, die al dan niet actief zijn. Ik ben een keer op Lanzarote geweest, Daar is dat verschijnsel bijzonder interessant.
hettys schreef:Als dan elke zandkorrel van een berg afkomstig is, sinds wanneer hebben we dan die bergen? En HOE kunnen wij des zomers op ons zandstrand liggen met als die kwartskorrels al dit slecht een paar duizend jaar gaande is?
hettys schreef:Om maar even niet te vragen wat Abel als landbouwer moest zonder zand?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten
