Vrijgezellen

[mw]

Ze probeert A & B te koppelen, en C & D. Maar nu bloeit er wat op tussen A & D.

[christien]

@Filia, of dat vrijgezellen overgevoelig zijn geen idee, ik herken het niet in ieder geval

Grappig die mensen die denken iedereen te moeten koppelen, en heel soms ook wel irritant.
Leuk als ze dan niet door hebben dat er tussen (A - D) dan wel iets opbloeit

[filia]

Jaaaaa, nu snap ik het volkomen! Geniaal!

[T.A.F.]

koppelaars? nog nooit tegengekomen in al mijn jaren als onvrijwillig vrijgezel;)

ik merk het nu wel hoor.. sociale netwerk is fors uitgedund..familieleden en kennissen die ik heb hebben het zeker rond deze tijd schreeuwend druk..
dus terwijl je om je heen hoort dat bijna iedereen elke dag wel met colega's uit eten gaat, romantische uitstapjes heeft en meer in die trend.. zit ik vooral alleen, veel alleen.

En idd ik herken me ook in dat je dan idd ook vriendelijk bedankt voor zogenaamde beleefdheidsuitnodigingen. (niet dat ik die uberhaubt zoveel krijg)

vrijgezel zijn.. het zuigt gewoon, ik zie uit naar de dag dat ik eindelijk niet meer alleen sta op deze aardbol.

[christien]

Ik krijg kippevel als ik je bericht lees T.A.F en daarnaast ook medelijden en dit meen ik serieus.

Ik lees zoveel stil verdriet, iemand die niet gelukkig lijkt te zijn met zichzelf.
....romantische uitstapjes, bijna dagelijks met collega's uit eten gaat....zit ik alleen, veel alleen!

Heftig, maar als je nu niet kan genieten en je niet jezelf kan zijn, hoe kan je dan ooit een gezonde relatie krijgen.
Is het niet tijd om eens te kijken waarom je je zo ontzettend 'alleen' voelt en hoe je dat kan veranderen?

Sterkte!

[Wiepie]

Het is ook wel erg tegenstrijdig: Aan de ene kant heerst er een soort taboe om aan te geven dat je het er echt moeilijk mee kunt hebben als vrijgezel. Het is inderdaad niet altijd een pretje en ik denk dat deze tijd van het jaar hele leven voor vrijgezellen ook niet makkelijker maakt. Aan de andere kant: Wil je de kans op een relatie vergroten, dan zul je gelukkig moeten ogen om zo aantrekkelijk te zijn voor de ander. Want wie wil er nu met iemand een relatie die niet gelukkig is?

[Mortlach]

Ik ben het eens met wat Christien en Wiepie zeggen. Ja, vrijgezel zijn kan soms inderdaad zwaar zijn, maar gaan zitten simmen maakt je ook niet aantrekkelijker. Ja, het zuigt, maar dat betekent niet dat je er niet meer om/mee kunt lachen, toch? (Goed, het heeft bij mij ook bijna 4 jaar geduurd voordat ik dat weer kon, dus ik weet hoe moeilijk het kan zijn).

Wat ongetwijfeld een van de redenen is dat ik nog vrijgezel ben, is dat ik niet van kroegen en drukke feestjes houdt. Nooit gedaan ook. Op zaterdagavond zit ik liever thuis met een paar vrienden of een televisieserie of computerspel dan dat ik naar de stad fiets en in een drukke pub ga staan waar je moet schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Als je dan op maandag hoort dat collega's eerst een verjaardag hadden en dan om 1 uur 's nachts nog uit zijn geweest. En op zondag een kater natuurlijk... pffft, ik moet er niet aan denken.

Nadeel is dus wel dat dé aangewezen gelegenheid om mensen te ontmoeten daarmee wegvalt. En de ontmoetinkjes in supermarkt, kerk (als je gaat), kantoor of internet zijn toch niet hetzelfde. Dat zij dan voorlopig zo. Ik doe er voorlopig ook even geen moeite meer voor en zie wel of er nog iets op mijn pad komt wat daar verandering in brengt.

Wat ik wel kwijt wil, is dat het misschien een goed idee is om de beleefdheidsuitnodigingen gewoon wel van harte aan te nemen. Ten eerste kun je de motieven achter de uitnodiging niet weten. Je kunt er net zo goed vanuit gaan dat men je uitnodigt omdat ze je een leuke, gezellige gozer/meid vinden waar mee is te lachen.(Tenzij mensen uitdrukkelijk zeggen 'ach, we vinden het zo zielig als je alleen zit', maar zo eerlijk zijn niet veel mensen). En ten tweede omdat je nooit weet wie je op dat soort gelegenheden nog eens tegenkomt.

Ik ben vrijgezel, maar zit met kerst/Oud&Nieuw echt niet alleen, maar ga met een bevriend stel koken, film kijken, spelletjes spelen, etc, etc. Hartstikke leuk.

[T.A.F.]

Maakte een foutje, scherm refreshde, alle text weg (hates when that happens)

Oke opnieuw :

Mijn plaag zijn de mensen die steeds zeggen dat je prima alleen gelukkig kunt zijn, of die zelfs vrijgezel zijn fijner vinden dan getrouwd zijn (free as a bird)
Ik heb daar een andere mening over, en komop ik ben niet zwaar depri ofzo... ik noem mezelf onvrijwillig vrijgezel. daar zit pijn in, maar ook humor.
Voor iemand in mijn situatie sta ik eigenlijk veel te positief in het leven, als dat dan toch nog te somber is voor anderen, sja.. dan kennen ze blijkbaar geen tegenslag;)

Wat je zegt kwa uitgaan herken ik ook, heb er NOOIT van gehouden, en ik wil er nog niet dood gevonden worden. Toch ken ik vrijwel niemand die in de uitgaanswereld zijn vrienden of parner ontmoete. Je gaat MET je vrienden uit... niet uit, om vrienden te ontmoeten. -> net zoals jij met je vrienden spellen doet.
Vrienden doe je elders op.

Ook ik had 8-10 kennissen met wie ik activiteiten deed als samen gaan barbequeen, bordspellen, biosje pakken, weekeindje gamen, zulke dingen.
Echter dat contact verwaterde... vooral omdat veel van hen verhuisden en trouwden en werk kregen. Doordat hun vrije tijd veel schaarser werd, de reisafstand met uren toenam, en ze gezinsverantwoordelijkheden kregen. (ik zag vaak dat zulke kennisen alle single vrienden/kennissen gaandeweg vervingen voor andere gezinnen) gezinnen trekken samen op, singles trekken samen op.. zelden mengen die twee.. lijkt soort ongeschreven regel.

Met name de laatste 2 jaar is de hoeveelheid contacten erg ingestord.. oh ik heb nog wel 4 kennissen, maar geen van hen zie ik vaker nog dan 1 a 2 keer per jaar. Hoewel ik wel pogingen onderneem, hun agenda is gewoon altijd vol.
Het aantal mensen dat als ik er tijd in investeer misschien kan uitgroeien tot kennissen is op dit moment gelimiteerd tot 2, misschien 3. En dan nog is dat zeer afhankelijk van of diegenen WEL de tijd in hun agenda hebben.. meestal hebben mensen gewoon nooit tijd, en dan kan ik wel 100 pogingen per jaar doen het contact te verbeteren.. als mensen nooit tijd hebben werkt het niet.

Door deze situatie wist ik op mijn laatste verjaardag echt niet meer wie nog uit te nodigen (en heb die daarom maar niet gevierd) en ook met feesten als oud en nieuw weet ik vaak niks beters meer te doen dan bij ouders zitten of broers.. (een nare situatie)

Ik heb vers bloed nodig om hieruit te breken... maar dit is lastig te vinden. Ik werd lid van een andere kerk, en van hun 21+ groep... misschien zijn daar 1 of 2 contacten uit te bouwen... maar ik merk ook daar.. mensen hebben het al zo druk, dat de meesten zoeken naar minder contactpersonen, niet meer.
(mensen op mijn leeftijd hebben vaak al een verzadigspunt berijkt waar ze al hun vrienden al hebben, en alleen nog indunnen) Dat maakt de druk op mij om het contact te handhaven en op te bouwen des te groter en vaak zonder succes.

Ik ging vroeger ook naar ronduit-weekeindes.. daar had ik wel een groep met wie je daar elke 6 maanden weer optrok, maar toch echt blijvend contact kwam daar ook niet uit voort, daarvoor waren de afstanden te groot en zijn 3 dagen elkaar zien te kort. Hetzelfde heb ik op opwekking, waar ik de laatste keer nog heengeweest ben. Hoewel ik daar meer actief op mensen afstapte.. ben ik toch wel erg anders dan de mensen daar.. en blijvend contact opbouwen in een weekeinde van slechts 3 dagen is scheer onmogelijk;)

ik zit sterk te denken wat voor clubs, verenigingen etc zijn er nog waar ik voldoende kans krijg contacten op te doen.. die vraag is niet zo makkelijk beantwoord. als mensen te anders gelovig zijn... dan weet ik uit ervaring dat de kans op vriendschap en zeker relaties al stukken kleiner is, je wilt dus serieuze christenen. de clubs waar die komen zijn op een hand te tellen. bovendien ben ik 28. de meeste van die clubs zijn voor jeugd.. ik kan hooguit leiding worden voor zo'n club.. maar dat laten ze je vaak ook niet zomaar worden.. daar gaan fikse screenigen overheen.

ik zit op een muziekvereniging die christenlijk heet.. maar behalve dat er op zondag geen optredens en repetities zijn... en het iets minder grof is dan algemene verenigingen merk ik er weinig van. 99% van de leden geloofd niet, en zit ook niet in een kerk.
Hoewel daar dus wel hevig over en weer aangepapt word.. hou ik die boot af... ze zijn wellicht not as bad als uitgaansmensen.. maar still hun idee van een leuk avondje, met schuine moppen, heen en weer sturen van pornografische afbeeldingen.. en andere zaken als dat.. is niet mijn ding. Zelfs voor vriendschap is het daar lastig vertoeven.. omdat als je over bijna alles anders denkt je al heel snel mensen tegen het hoofd stoot. mijn geloofsgedachten worden dan vreemd, of erger denigrerend gevonden, en daar ketsen zulke mensen op af.

Ik deed een studie GPW, avondonderwijs, opnieuw, vrijwel alleen maar getrouwde mensen in de klas, of mensen met een zeer druk schema wel geprobeerd contacten op te bouwen.. met 1 gelukt, die hoort nu tot die 4 kennisen.. maar zeker relationeel zitten in deeltijd en volwassen onderwijs niet genoeg mensen met potentieel daarvoor. En hoewel ze op hetzelfde HBO zaten, contact met de dagopleidingmensen maak je niet zomaar... als je feitelijk totaal andere uren hebt. Nog los daarvan, die mensen zijn 18-21 en daarmee vaak te jong;)
Zowiezo ik doe nu geen studie, dus die optie valt zowiezo af. al is het wel een goede weg, zou ik dan wel zorgen dat als ik weer een studie ga doen, ik zorg dat ik EERST die kant op verhuis, zodat mijn reistijd korter is en ik beter deel kan nemen aan de sociale activiteiten naast de studie.

Zoals je ziet ik zit in een lastige situatie.. ik heb een aan autisme verwante contactstoornis.. dat maakt dat ik in sociale situaties dingen wel eens wat lastiger aanvoel. Op zich niks mis mee.. maar het maakt wel dat je soms signalen niet opvangt en dus mensen onbedoeld tegen het hoofd stoot. Gezien de nadruk die op mij licht om contacten op te bouwen, helpt dit zeker niet verder.. Mensen nemen vaak de moeite niet om door te bijten.. en me beter te leren kennen.

Tenslotte internet : feitelijk alle relaties-pogingen die ik heb ondernomen de afgelopen 7 jaar waren via internet, met name opzoeknaarjou, maar ook wel mensen van deze site, funky fish en ronduit-chat. Hier ben ik echter mee gestopt, simpele reden : ik word er gek van dat mensen bijna nooit normaal afspreken, en eindeloos via de pc auwehoeren willen bellen etc etc hoge kosten makend.. terwijl je elkaar nooit ziet... en dan in drie van de vier gevallen elkaar ook nooit zullen zien. en ALS ze dan afspreken meteen de hopes high up hebben, en als het dan niet HET is.. meteen weer alle contact verbreken.
Terwijl ik veel liever direct afspreek, zonder enige vorm van digitaal contact.. en elkaar eerst gewoon leren kennen en wel te zien waar het schip strand.
Nog los hiervan... mensen van relatiesites hebben vaak iets.. (goed ik ook) maar twee blinden samen dat werkt niet.. en die mensen van die sites zijn vaak toch nog een slagje erger. Ik noem bvb angstoornissen, borderline, ernstige depressies, zaken die contact met zulke mensen erg lastig maakt en je tot waanzin drijven. Ook het gemak waarmee mensen je via zulke stiesgrillig aan de kant gooien is niet hoe ik contacten wens op te bouwen.
Dit is dus voor mij geen valide optie meer, alhoewel ik niet uitsluit dat ik nog eens afspreek met iemand die ik via internet heb leren kennen.. zal dat dan niet langer relationeel van intentie zijn.

Ik kan mijn situatie niet mooier maken dan ie is.. ik voel me idd zoals siske de rat zo fraai verwoorde.. vaak zo alleen...
en daar is goede rede voor, en niet zomaar op te lossen.
heb beetje mazzel nodig, tegen de juiste mensen oplopen, zowel relationeel als vriendschappelijk, dan komt wel weer een einde aan deze woestijnperiode..
tot die tijd is het jezelf overeind houden..

en ik vind er dan niks onnatuurlijks aan uit te stralen dat je niet gelukkig bent in je huidige lot. Dat toont namelijk geen depressief of pessimistisch persoon. Maar een mens, met emoties.

En ik ben liever een echt mens.. dan iemand met het gepolijste gipsen masker. Hoewel ik herken wat je zegt.. wie wil nu iemand die somber is.. is er een groot verschil tussen azijnzeikerds/depressieve mensen en mensen die in hart optimistisch zijn maar voor wie het leven een beetje tegen zit. En als mensen dat verschil niet kunnen zien? dan moet ik maar denken, dan zijn ze me zowiezo al niet waard om mee te beginnen.

[Mortlach]

Mijn plaag zijn de mensen die steeds zeggen dat je prima alleen gelukkig kunt zijn, of die zelfs vrijgezel zijn fijner vinden dan getrouwd zijn (free as a bird)

Dat zijn dan alleen de gelukkige mensen, of 'ongelukkig'-getrouwden. Ik kan me voorstellen dat je dat van hen niet zo gauw aanneemt.

Wat je zegt kwa uitgaan herken ik ook, heb er NOOIT van gehouden, en ik wil er nog niet dood gevonden worden. Toch ken ik vrijwel niemand die in de uitgaanswereld zijn vrienden of parner ontmoete. Je gaat MET je vrienden uit... niet uit, om vrienden te ontmoeten. -> net zoals jij met je vrienden spellen doet.
Vrienden doe je elders op.

Het is jammer dat je geen werk hebt, toch? Werk dat bij je past kan heel veel vreugde en voldoening geven, en je doet er een hoop regelmatig contact op. Voor mij maakt het in ieder geval al het verschil.

Ook ik had 8-10 kennissen met wie ik activiteiten deed als samen gaan barbequeen, bordspellen, biosje pakken, weekeindje gamen, zulke dingen.
Echter dat contact verwaterde... vooral omdat veel van hen verhuisden en trouwden en werk kregen. Doordat hun vrije tijd veel schaarser werd, de reisafstand met uren toenam, en ze gezinsverantwoordelijkheden kregen. (ik zag vaak dat zulke kennisen alle single vrienden/kennissen gaandeweg vervingen voor andere gezinnen) gezinnen trekken samen op, singles trekken samen op.. zelden mengen die twee.. lijkt soort ongeschreven regel.

Met name de laatste 2 jaar is de hoeveelheid contacten erg ingestord.. oh ik heb nog wel 4 kennissen, maar geen van hen zie ik vaker nog dan 1 a 2 keer per jaar. Hoewel ik wel pogingen onderneem, hun agenda is gewoon altijd vol.

Pff, dat is lastig inderdaad. Het is vervelend als je het gevoel krijgt dat er geen tijd voor je kan worden vrijgemaakt, of dat je met Kerst al iets moet plannen voor Pasen. Daar is helaas weinig aan te doen, of je moet zo vertrouwen op de vriendschap dat je dat gewoon kunt zeggen.

Door deze situatie wist ik op mijn laatste verjaardag echt niet meer wie nog uit te nodigen (en heb die daarom maar niet gevierd) en ook met feesten als oud en nieuw weet ik vaak niks beters meer te doen dan bij ouders zitten of broers.. (een nare situatie)

Heb ik ook tijden gedaan en nee, dat is ook niet alles. Zeker op het moment dat het leeftijdsverschil te groot wordt, dat ouders en vrienden alleen nog over 'weet je nog hoe het vroeger was' praten, dan val je ook daar buiten de boot.

Ik ging vroeger ook naar ronduit-weekeindes.. daar had ik wel een groep met wie je daar elke 6 maanden weer optrok, maar toch echt blijvend contact kwam daar ook niet uit voort, daarvoor waren de afstanden te groot en zijn 3 dagen elkaar zien te kort. Hetzelfde heb ik op opwekking, waar ik de laatste keer nog heengeweest ben. Hoewel ik daar meer actief op mensen afstapte.. ben ik toch wel erg anders dan de mensen daar.. en blijvend contact opbouwen in een weekeinde van slechts 3 dagen is scheer onmogelijk;)

Nee, dat lijken me niet de makkelijkste gelegenheden daarvoor.

ik zit sterk te denken wat voor clubs, verenigingen etc zijn er nog waar ik voldoende kans krijg contacten op te doen.. die vraag is niet zo makkelijk beantwoord. als mensen te anders gelovig zijn... dan weet ik uit ervaring dat de kans op vriendschap en zeker relaties al stukken kleiner is, je wilt dus serieuze christenen. de clubs waar die komen zijn op een hand te tellen. bovendien ben ik 28. de meeste van die clubs zijn voor jeugd.. ik kan hooguit leiding worden voor zo'n club.. maar dat laten ze je vaak ook niet zomaar worden.. daar gaan fikse screenigen overheen.

ik zit op een muziekvereniging die christenlijk heet.. maar behalve dat er op zondag geen optredens en repetities zijn... en het iets minder grof is dan algemene verenigingen merk ik er weinig van. 99% van de leden geloofd niet, en zit ook niet in een kerk.
Hoewel daar dus wel hevig over en weer aangepapt word.. hou ik die boot af... ze zijn wellicht not as bad als uitgaansmensen.. maar still hun idee van een leuk avondje, met schuine moppen, heen en weer sturen van pornografische afbeeldingen.. en andere zaken als dat.. is niet mijn ding. Zelfs voor vriendschap is het daar lastig vertoeven.. omdat als je over bijna alles anders denkt je al heel snel mensen tegen het hoofd stoot. mijn geloofsgedachten worden dan vreemd, of erger denigrerend gevonden, en daar ketsen zulke mensen op af.

Ik ken je natuurlijk verder niet dan van wat je hier op het forum hebt geschreven, dus neem het voor wat het waard is. Ik heb het idee dat je geloof je leven enorm overheerst. Daar is op zich niks mis mee natuurlijk, maar blijkbaar hindert het je in je contact met anderen, en dat is jammer. Ik weet niet of het mogelijk is, en of je dat zou willen, om je 'christelijkheid' een stukje terug te schroeven, zodat je meer normaal contact kunt onderhouden met mensen die jouw geloofsniveau niet delen. Niet dat je het maar oké moet vinden om pornografisch materiaal te krijgen, maar een tussenweg.

Ik ben Boeddhist, maar laat dat geen belemmering zijn voor de contacten met vrienden en kennissen. Maar goed, ik ben dan ook niet heel fanatiek (ja, met vlagen, als ik weer eens een boek heb gelezen en regelmatiger mediteer). Het komt op mij over alsof jij hele hoge eisen stelt aan je potentiële vrienden. Misschien snijd je jezelf zo wel in de vingers. Nogmaals, geen idee of je het terug kunt of wilt schroeven, maar het zou iets kunnen zijn om eens over na te denken.

Zoals je ziet ik zit in een lastige situatie.. ik heb een aan autisme verwante contactstoornis.. dat maakt dat ik in sociale situaties dingen wel eens wat lastiger aanvoel. Op zich niks mis mee.. maar het maakt wel dat je soms signalen niet opvangt en dus mensen onbedoeld tegen het hoofd stoot. Gezien de nadruk die op mij licht om contacten op te bouwen, helpt dit zeker niet verder.. Mensen nemen vaak de moeite niet om door te bijten.. en me beter te leren kennen.

Ja, dat maakt het natuurlijk allemaal wel wat ingewikkelder. Ik kan me er helaas weinig bij voorstellen, maar ik neem het direct van je aan. Zijn het geen dingen die je mensen kunt uitleggen? bijvoorbeeld welke dingen je vaak niet aanvoelt en hoe zij je daarmee kunnen helpen? Een soort handleiding TAF, zeg maar?

Ik kan mijn situatie niet mooier maken dan ie is.. ik voel me idd zoals siske de rat zo fraai verwoorde.. vaak zo alleen...
en daar is goede rede voor, en niet zomaar op te lossen.
heb beetje mazzel nodig, tegen de juiste mensen oplopen, zowel relationeel als vriendschappelijk, dan komt wel weer een einde aan deze woestijnperiode..
tot die tijd is het jezelf overeind houden..

Heel veel sterkte daarmee!

[filia]

Ha T.A.F.! Je verhaal raakt me. Je hebt gelijk; eenzaamheid is akelig, en niet goed voor een mens. Triest dat ook christenen eenzaamheid kennen, zou niet zo moeten zijn!! De oplossing heb ik niet voor je. Wel kwamen er een aantal dingen in me naar boven, die ik hieronder ff neerzet. Misschien sla ik de plank volledig mis, zeg dat dan gerust.

ik noem mezelf onvrijwillig vrijgezel.

Ik denk dat het belangrijk is dat je dat de 'onvrijwillige vrijgezel' af en toe de ruimte geeft, en dat je op dat moment naar jezelf en naar anderen toe erkent dat je vrijgezelle bestaan niet jouw keuze is; dat je juist verlangt naar een relatie. Maar probeer op andere momenten die vrijgezel bewust thuis te laten, je bent immers méér dan dat?! Als je een relatie hebt, heb je nog steeds meer ‘rollen’ dan alleen ‘vriend van...’ te zijn. Je bent ook een persoon met een bepaald karakter, een werknemer, een buurman, een gemeentelid, en vul maar in wat verder op jou van toepassing is.

En ik ben liever een echt mens.. dan iemand met het gepolijste gipsen masker. Hoewel ik herken wat je zegt.. wie wil nu iemand die somber is.. is er een groot verschil tussen azijnzeikerds/depressieve mensen en mensen die in hart optimistisch zijn maar voor wie het leven een beetje tegen zit. En als mensen dat verschil niet kunnen zien? dan moet ik maar denken, dan zijn ze me zowiezo al niet waard om mee te beginnen.

Je zegt zelf dat er een optimist in je schuilt, probeer die te laten zien. Niet iedereen neemt de kans waar om verder dan de eerste indruk te kijken, en optimisme trekt nu eenmaal meer mensen aan dan somberheid. Je lijkt er nu voor te kiezen om mensen die afknappen op je somberheid meteen af te schrijven, maar je zou volgens mij ook kunnen zorgen dat de eerste indruk positief is, om zo de tijd te hebben om een completer beeld neer te zetten. Je kunt zelf kiezen wat je eerst laat zien, en wat later volgt. Pas wanneer je die sombere kant zo diep wegstopt dat niemand die ooit ziet, ben je in mijn optiek een mens met een masker...

Ik heb vers bloed nodig om hieruit te breken... maar dit is lastig te vinden.

Blijf proberen uit je isolement te breken. Misschien heb je tijd voor vrijwilligerswerk; zeker doen!! Bij voorkeur buiten de kaders waarin je je nu bevindt. Je ontmoet er misschien niet je levenspartner (misschien ook wel, you never know ), maar wel andere mensen die je bestaan kleur geven. Het levert je, naast een zinvolle vrijetijdsbesteding, ongetwijfeld veel voldoening en positiviteit op.

En nog iets; keur mensen niet bij voorbaat af omdat ze niet in jouw leeftijdscategorie vallen. Het kan verrassend leuk zijn om het contact aan te gaan met iemand die een stuk ouder/jonger is! Je bent ook op een leeftijd gekomen waarop dat best kan. Ik ben zelf 24, maar heb naast enkele vrienden (m/v) van ongeveer 22-28 o.a. een vriendin van 40, een aantal jonge echtparen met/zonder kids in de buurt waar ik regelmatig ff binnenloop om een poosje te kletsen/op te passen e.d., en ook binnen de kerk beperk ik me niet tot leeftijdsgenoten. (die zijn er ook niet echt, dus dat gaat vanzelf...) Daarnaast kom ik als vrijwilliger honderden mensen tegen van grofweg 12-35 jaar. Veel vluchtige contacten, maar soms ontstaan er ook hechtere, blijvende contacten.

Al met al denk ik overigens dat het makkelijker is om een vrijgezelle vrouw te zijn dan om een vrijgezelle man te zijn. Het lijkt wel alsof er wat dat betreft meer acceptatie is voor vrouwen dan voor mannen. Maar ik kan het mis hebben hoor.

[Mortlach]

Pas wanneer je die sombere kant zo diep wegstopt dat niemand die ooit ziet, ben je in mijn optiek een mens met een masker...

Ach, ik hoorde ooit een psycholoog zeggen: Weet je wat het verschil is tussen iemand de gelukkig IS en iemand die net doet of hij/zij gelukkig is? Zes maanden!

Maar verder ben ik het wel met je eens hoor, het isolement verbreken, daar gaat het om. Vrijwillligerswerk is inderdaad wel een goed idee.

[T.A.F.]

@filia

Ik ben serieus christenlijk, maar feitelijk kom ik die mensen anders dan in mijn kerk niet tegen.
dat er in de kerk ook weinig momenten zijn dat je anderen ook aan kunt spreken en meer doet dan alleen samen de dienst bezoeken is ook nog eens lastig.

Voor mij is in contact belangrijk dat ik kan spreken over de dingen die voor mij belangrijk zijn, geloof is daar een van de grootste factoren in.
(mijn ervaring dan ook is dat vriendschappen met niet-gelovigen niet werken, at best kunnen die kennisen of colega zijn)

Ik ervaar dat een vrouw die zich iets wanhopig opsteld.. aantrekkelijker word gevonden.. ook onder vrouwen.. zielig doen naar elkaar werkt, en mannen reageren erop.
bij mannen werkt het juist andersom.. daar stoot het af. wat je daar noemde is iets wat ik in lichte mate ook ervaren heb.

Aangaande leeftijdscategorie kan idd je opmerking verstandig zijn, al houd ik wel in gedachten dat mijn EERSTE prioriteit toch wel is een partner vinden;)
en getrouwde echtparen of mensen van 40+ zijn daar geen mogelijkheid voor;)
Hoewel als iets alleen vriendschap blijft dat prima is, het is toch prettig als de mogelijkheid tot meer er wel is..

aangaande werk/vrijwilligerswerk, ik ben stevig werkzoekende tot nu toe zonder succes.. kwa vrijwilligerswerk is dat ws sneller gevonden maar dan zou mijn keuze toch STERk
zijn dat binnen serieuze christenlijke kring te doen, en ik weet niet eens of daar wel een apart netwerk voor is.

aangaande die 1e indruk.. het wisseld, net als mijn bui wisseld, soms heb ik optimistische dagen, soms hele sombere...
soms kan je bui op een sombere dag heel wat glazen ingooien inderdaad, maar ik kan dan ook niet altijd die bui onderdrukken (soms heb ik gewoon een klaag dag)
maar ik ervaar het wel vaak als last dat gewoon ongelukkig zijn met je situatie ZO'N taboe lijkt te zijn. (wie happy overkomt, krijgt anderen erbij, wie unhappy overkomt
die word gemeden) terwijl ik me echt niet voor kan stellen dat ik de enige ben die, hoewel op zich een prima persoon bent met genoeg interesses en ontwikkeling, zich gewoon vaak eenzaam voelt.

Je zou zeggen dat theoretisch je gewoon ook zo iemand zou moeten tegenkomen je geloof en algemene interesses vergelijkt en als dat een beetje match je zegt goed zullen we verder samen optrekken.
(dat klinkt vrij platonisch ik weet)
helaas werkt het niet zo.. vrouwen die daarvoor inzijn, hebben vaak ERGE depressie of andere zaken die niet op te lossen zijn door simpelweg in hun leven te stappen.
(er is een verschil tussen ongelukkig omdat je alleen bent, of ongelukkig en dat nog steeds zijn als een ander bij je is.. uit ervaring manisch depressieve mensen zijn vreselijk om mee te leven:P)
maar de mensen die net als ik op zich redelijk optimistisch zijn en kwaliteiten in huis hebben, zijn zelden in mijn eenzame situatie, en kunnen zich dan vaak niet voorstellen, dat ook een normaal persoon,
soms door verlangen verteerd kan worden.
de wolf in schaapskleren maar dan andersom, als in zijnde onbedoeld negatiever overkomend dan ik ben.

een grote valkuil voor me is trouwens dat ik enorm val op personen die licht-wanhopig overkomen.
zowel omdat dat de "reddende ridder" in me oproept.. maar ook omdat ik erg veel afwijzings-angst heb opgebouwd.
mensen die prima tevreden zijn met zichzelf zijn dan eng.. die hebben je niet nodig..
maar iemand die een beetje onzeker is.. die jou ook een beetje nodig heeft.. dat voelt dan veiliger..
ze zeggen dat je vaak onbewust uitzend wat je zelf juist zoekt.. en zielig doen/kwetsbaar zijn is dan ook een houding die ik soms te snel aanneem.
zou iemand dat naar mij doen, zou dat heel veel effect hebben, maar helaas andersom stoot dat juist mensen af..
die grote kloof tussen ik heb WEL iemand nodig.. en ZIJ niet.. voelt vaak erg onoverbrugzaam voor me, en ik moest vaak dan dus spelen ALSOF ik niemand nodig heb'
terwijl mijn hart wel beter weet.


@Mortlach
Het verschil tussen iemand die doet of ie gelukkig is... -> die zal mensen aantrekken die aangetrokken worden door die nieuwe houding.
maar hij/zij kan NOOIT zijn echte, afhankelijke houding, en dienende houding tonen.
zodra je een zwak moment hebt en die laat merken, word al het werk van de maanden ervoor tenietgedaan.
ik ben het dus niet eens met je 6 maanden.. je kunt beter zeggen...
wat is het verschil tussen iemand die doet alsof ie gelukkig is en iemand die het echt is?
de eerste speelt toneel, en de tweede is reeds overleden;)

aangaande werk, werk dat ECHT bij je past kan verschil maken. maar ik heb geen diploma's en wel VWO hersens.
dit kan ik de komende jaren vergeten. Geen preekstoel voor mij laat staan congrespreker, of iets in die richting.
Werk dat "acceptabel" is en geen complete straf, en je iets meer financiele ruimte geeft zou idd prettig zijn.
Het zou niet direct geluk toevoegen, voor mij was geluk als ik lang werkte dat opspaarde en dan aan een meisje daarvan iets moois kon geven..
of directer als ik thuis studeerde en dan zorgde dan het huis gezellig was en het eten klaarstond als zij thuiskwam..
het werk zelf is dus niet direct vervullend voor me.. maar veel meer wie ik erdoor beinvloed.
het meest positieve van werk op dit moment zie ik erin dat veel vrouwen je als huwelijkspartner toch veel serieuzer nemen met baan.

en sja mijn geloof zorgt idd dat andersdenkenden wel eens worden afgeschrikt.
niet iedereen waardeerd standpunten als homofilie is een ziekte, of abortus is moord.
maar het is ook dat ik me gewoon niet prettig voel rondom hen.
mijn ouders geloven niet, en toch ben ik door hen opgevoed.
maar merk toch dat tussen hen en mij een enorme cultuurkloof zit.
zaken waarin je je aan elkaar ergerd die onder familie geaccepteerd worden,
maar die daarbuiten maken dat je elkaar niet wilt zien.
Ik zie geen behoefte dit te veranderen.. ik zoek mijn vrienden graag binnen eigen kring.

[christien]

@ T.A.F na aanleiding van bovenstaande post een paar kleine dingen die ik er uit haal.

Probeer je prioriteiten eens te 'verleggen'. Je bent nu zoekende naar een relatie en werk.
Maar slaat daarvoor heel veel leuke en interessante stappen over. Ga dat contact eens aan
met dat getrouwde echtpaar van 40, of focus je eens op vrijwilligerswerk. Misschien voor jou
niet de meest logische stappen op weg naar je 'doel' een relatie. Maar wel waar je heel
veel vreugde en waardering uit kan halen.

Probeer eens verder te kijken dan zoals je schrijft ik heb VWO hersens. Ga eens kijken of dat je
vrijwilligerswerk kan doen onder daklozen of onder hangjongeren. Of misschien wel bezoekwerk
onder ouderen en alleenstaanden. Maatjes projecten er worden zoveel vrijwilligers gevraagd.
En ik weet uit ervaring dat het enorm dankbaar werk is, waar ik zelf veel voldoening uit haal!

Ik ben van mening dat iedereen zijn eigen opvattingen mag hebben, maar wel met respect voor anderen.
Ik schrok van je opmerking .........homofilie is een ziekte........ in welk perspectief moet ik dit plaatsen?

Verder wil ik je met respect behandelen, en denk ik dat je meerdere tips gekregen hebt in dit topic
Maar ik merk ook in je laatste post dat je heel erg in je eigen leefwereld zit, ook omdat je schrijft
ik zie geen behoefte dit te veranderen. Tja dan heeft het misschien ook niet zo veel zin als wij onze
goedbedoelde adviezen geven ?

[T.A.F.]

@Christien :

Vrijwilligerswerk trekt me gewoon niet. Het leverd me geen geld op, noch contact met het soort mensen waar IK wat aan heb. (enorm nobel, dat wel, maar verslaafde, bejaarden, hangjongeren etc zijn nu niet het soort mensen waarin ik toekomstige vrienden of relaties zie)
Ik kijk alleen hoe ik mijn prioriteiten beter kan bereiken.. zeggen ze te verleggen voelt als dat ik een auto kom halen, en je me een fiets probeerd te verkopen.
Terwijl ik wellicht nog gevoellig ben voor suggesties om MIJN doelen te bereiken langs andere wegen als die efficienter lijken, ben ik dat niet voor alternatieve prioriteiten.

Het werk dat ik voor mijn GPW studie deed (cathagese-les geven, godsdienstleraar, prediken) DAT trok me wel en als ik een vrijwillige taak in die richting aantref zal ik die zeker aannemen, maar zoals we goed weten, zulke taken zijn schaars.

Aangaande dat echtpaar van 40.. dat zou ik idd niet meteen afslaan.. zeker niet als er op dat moment geen alternatieven zijn, maar dan blijft.. bij keuze liever niet;)

meteen concluderen dat adviezen geven geen zin heeft is wat kort door de bocht. Maar wellicht zit ik op concretere hints te wachten. Namen (en/of lokaties) van orthodox-gereformeerde ontmoetingsplekken, clubs, en dergelijke bij voorkeur in mijn regio. Namen/lokaies van orthodox-gereformeerde arbeidsbureau's zulke dingen.
plekken waar ik directer de kans krijg mijn soort mensen tegen te komen.
en minder suggestieve hints die niet direct tot resultaat leiden.
Of ik eigen leefwereld positief of negatief moet zien weet ik niet, laat ik zeggen, anders dan veel autisten ben ik me bewust dat ik anders denk, maar er zijn momenten dat ik eenvoudig weiger me aan te passen, niet omdat ik dat niet kan, maar omdat ik dat om eender welke reden niet wil.
Maar een sterke eigen mening hebben, is niet alleen een autistisch trekje zullen we maar zeggen.

Aangaande homofilie als ziekte daar zijn hier op refoweb andere topics voor.
maar om je iets gerust te stellen :
-actief homosexueel zijn zie ik als zonde en zo iemand moet je van mij niet eens de kerk inlaten tenzij hij zich van zijn weg afkeerd. (veel radikaler dan vaak word gedaan dus)
-het hebben van homosexuele gevoellens kan iemand echter niets aan doen.. dat overkomt hem (een ziekte dus)
-Als mensen de term ziekte negatief zien, is dat meer zeggend over hen dan over mij, voor mij zegt ziekte iets dat medeleven opwekt, als het bij hun minderwaardig betekend zegt dat meer over hen
-Als het immers GEEN ziekte was, was het een keuze en dat zou een veel kwalijkere zaak zijn.
-Wat echter wel een keuze is, is wat je met die gevoellens doet, je mag ze in geen geval uitleven.

[schelpje3]

Ach T.A.F. je kunt beter alleen zijn dan met de verkeerde partner, want dan ben je niet alleen maar eenzaam !
Je moet eerst zelf je beste gezelschap worden, alvorens je iemand's gezelschap kan zijn.
Misschien toch niet zo krampachtig zoeken, laat het afhangen van de gebeurtenissen.
Zielige vrouwen aantrekkelijk voor andere vrouwen Mwah, ik denk het niet.
Ik heb verschillende teleurstellende relaties gehad, voor ik trouwde en liet het op een gegeven moment helemaal los.
Ik had een paar jongerenreizen gedaan, nou dat is het ook niet hoor, misschien voor iemand anders wel, maar ik vond het een treurnis
Al die opgefokte haantjes en kipjes.
Dan maar alleen. Tot ik op een avond een leuke man letterlijk tegen het lijf liep, hij kwam een deur uit, waar ik in wilde.
Het was pats boem, bleek hij aan het einde van onze straat te wonen
Ik had hem nooit gezien, maar hij ging smorgens vroeg weg, en ik was druk met van alles en nog wat.
Nooit gedacht, zo dicht bij huis, hij ook niet !