elbert schreef:Collateral schreef:Lees je mijn posts wel? Ik heb het over in de hand werken en verplicht stellen, en dat is heel wat anders dan gedogen.
Ik kies m'n eigen formuleringen.
Daarbij gebruik ik het woord reguleren.
Bij het zwagerhuwelijk was het mogelijk om dit te weigeren (Deut. 25, al was dit niet eervol), dus verplicht stellen vind ik dan weer wat te sterk uitgedrukt.
"Haar mans broeder zal tot haar ingaan, en nemen haar zich ter vrouwe, en doen haar den plicht van eens mans broeder" staat er. Misschien is het wat sterk uitgedrukt, maar ik heb het zo niet bedacht.
En volgens de wet van Mozes werd het primair gebruikt om voor de overleden broer nageslacht te verwekken. De kinderen uit het zwagerhuwelijk werden tot de kinderen van de overledene gerekend.
Nee hoor, alleen de eerstgeborene. Verder lijkt me dat niet echt relevant. Feit is dat de broer de vrouw (erbij) kreeg.
En als je Deut. 25:5 leest, dan krijg je de indruk dat de broer die met de weduwe trouwt, zelf ongehuwd is (want er wordt gesproken over broers die in hetzelfde huis wonen, wat erop wijst dat het hier gaat om een jongere ongetrouwde broer).
Ha, dat is dan een fijn gekleurde indruk.
Waar staat dat die broer ongehuwd is? Let wel: er staat "een van hen" en niet "de getrouwde." Dat suggereert juist dat de broers er beiden hetzelfde aan toe zijn, d.i. getrouwd.
Dus opmerkingen over verplichte polygamie met betrekking tot het zwagerhuwelijk neem ik op z'n minst met een korreltje zout.
En hoe zit het met opmerkingen over in de hand gewerkte polygamie met betrekking tot het door God 'in de schoot werpen' van vrouwen?
Een lossere manier van leven impliceert absoluut géén liefdeloosheid of trouweloosheid.
Laten we het omdraaien: liefdeloosheid of trouweloosheid uit zich vaak in een lossere manier van leven.
Dat zou kunnen. Maar dan is het zaak om de bron van die liefde- en trouweloosheid aan te pakken en niet om de gevolgen van die liefde- en trouweloosheid te vangen in verplichtende en beklemmende relatieverbanden.
Collateral schreef:Juist de gedachte dat liefde exclusief moet zijn komt mijns inziens voort uit dezelfde bron waaruit ook liefdeloosheid en trouweloosheid voortkomen: angst.
O het moet niet hoor, het is gewoon zo. Liefde en trouw is exclusief. Net zoals je geen andere goden voor Gods aangezicht mag hebben (het 1e gebod). Heb je die wel, dan is er eenvoudigweg geen sprake van liefde tot en trouw aan Hem.
Aan de vrucht kent men de boom.
Dus wanneer Jezus iemand genas was dat niet uit liefde? Hij genas immers meerdere mensen en niet één speciaal persoon?
Mensen hebben de neiging om het goede exclusief voor zichzelf te willen hebben, omdat ze van nature hebberig en egoïstisch zijn. Maar ik geloof niet dat God ook zo is.
Collateral schreef:elbert schreef:Los is inderdaad moeilijker, zeker qua consequenties waar je dan weer rekening mee moet houden, en dus ook op relationeel/seksueel gebied. Te denken valt aan liefdeloosheid,ontrouw, ontwrichte gezinnen, psychische schade bij kinderen, geslachtsziekten en ga zo maar door.
Nee strak is in dit opzicht zeker makkelijker.
In dit opzicht dan weer niet. Liefdeloosheid heeft juist meer kans binnen relaties met veel opgelegde verplichtingen;
Hmm, ik propageer dan ook niet een opgelegde huwelijkstrouw (als verplichting), maar een huwelijkstrouw op basis van liefde. Maar wie het huwelijk ingaat met de gedachte om daarnaast eens lekker de bloemetjes buiten te zetten (zonder de echtgenoot/echtgenote), kan mijns inziens maar beter niet gaan trouwen.
Wellicht. Wat ik maar bedoel is dat trouwen een beperking schept, en dat die beperking slechts dan opgeheven wordt wanneer beide partners hem niet als zodanig ervaren. Gaat een van de partners het wel zo ervaren, dan heb je een probleem.
Collateral schreef:ontrouw is niet eens mogelijk als je elkaar niets oplegt;
Hmm, liefde geeft alles, maar liefde is ook jaloers nietwaar?
Niet waar.
In 1 Kor. 13 lees ik niets over jaloezie, maar wel dit: "Zij [de liefde] verdraagt alle dingen." En dit: "De liefde is niet afgunstig." Laat nu net 'afgunstig' een synoniem zijn van 'jaloers'.
Iedere vorm van jaloezie is gebaseerd op angst, en angst is de vijand van liefde.
Collateral schreef:bij ontwrichte gezinnen is het probleem slechts de liefdeloosheid (die meer kans heeft binnen relaties met opgelegde verplichtingen); idem voor psychische schade bij kinderen.
Wat dacht je van psychische schade door echtscheidingen (zowel bij kinderen als bij volwassenen)? Aangetoond is dat die er in de meeste gevallen is.
Ja, omdat het er bij echtscheidingen helaas vaak niet al te vaak liefdevol aan toe gaat. Maar wat dacht je van liefdeloze huwelijken, of de vele probleemgevallen van vroeger: huwelijken waarbij de man dronk en zijn vrouw sloeg - waarbij de vrouw niet durfde te scheiden omdat dat een schande was?
Wat betreft de opgelegde verplichtingen in relaties: het huwelijk is een zaak die men vrijwillig aangaat, maar is ook iets dat verplichtingen met zich meebrengt, nl. om een gezin (als er kinderen komen) te onderhouden. Je komt in dat geval hoegenaamd niet onder die verplichtingen uit, hoe graag je wat dat betreft misschien los wil leven.
Om een kinderen te onderhouden heb je niet persé een (monogaam) huwelijk nodig.
Collateral schreef:Geslachtsziekten zijn een ander verhaal, maar ook daarbij zou het een goede zaak zijn dat er liefde en openheid in het spel is.
Het zou een goede zaak zijn om ze in elk geval niet op te lopen door een lossere levensstijl.
Door een strakke levensstijl lijkt het me niet prettiger hoor.
). Er is dus een vorm van tolerantie geweest ten aanzien van afwijkingen van die liefdesnorm, maar dat er tegelijkertijd een terugkeer wordt aanbevolen richting die norm.
