Het geven van een pedagogische tik...

[tante-tortel]

Zou je zo vriendelijk willen zijn om dat niet te doen? Ik schrijf wat IK schrijf dat jij er iets anders wil lezen moet jij weten. Maar aanpassen is niet aan de orde. Dus graag weer terug in zijn oorspronkelijke tekst!

[Mortlach]

Dus je vind stok-/zweepslagen wél te ver gaan?

[Samanthi]

En je mag dus wel een paar tikken uitdelen als een kind ineens de weg wilde oversteken? Waarom dan wel en wanneer dan niet?

Ho ho Torteltje dat voorbeeld met dat kind dat oversteekt, heb ik niet geschreven omdat ik vind dat een pedagogische tik mag, ik bleef erbij dat het niet goed is, ik laat alleen dat voorbeeld zien om te laten zien dat ik dat geen mishandeling vindt, het is een schrikreactie van de ouder, maar evengoed NIET goed.
Als jij ook een kind met ADHD hebt wees dan gelukkig dat je hem niet zoveel hoefde te corrigeren!!!
Misschien was de dreiging van de zweep genoeg om te laten luisteren.
een kind negeren is geestelijk mishandeling, je kunt wel gedrag negeren, maar een kind negeren ik vind het heel erg dat je dit doorgemaakt hebt en dan nog wel dagenlang! Net of je dood bent, niet meer de moeite waard!
gr Samanthi

[Samanthi]

Ik stijger!

Dat moet een fascinerend gezicht zijn.

pasop kwajongen!!! ik heb mijn zweep al klaar liggen

gr Samanthi

[tante-tortel]

En je mag dus wel een paar tikken uitdelen als een kind ineens de weg wilde oversteken? Waarom dan wel en wanneer dan niet?

Ho ho Torteltje dat voorbeeld met dat kind dat oversteekt, heb ik niet geschreven omdat ik vind dat een pedagogische tik mag, ik bleef erbij dat het niet goed is, ik laat alleen dat voorbeeld zien om te laten zien dat ik dat geen mishandeling vindt, het is een schrikreactie van de ouder, maar evengoed NIET goed.
Als jij ook een kind met ADHD hebt wees dan gelukkig dat je hem niet zoveel hoefde te corrigeren!!!
Misschien was de dreiging van de zweep genoeg om te laten luisteren.
een kind negeren is geestelijk mishandeling, je kunt wel gedrag negeren, maar een kind negeren ik vind het heel erg dat je dit doorgemaakt hebt en dan nog wel dagenlang! Net of je dood bent, niet meer de moeite waard!
gr Samanthi

Ik zei niet dat ik haar niet hoefde te corrigeren, maar geen tikken hoefde uit te delen.

[tante-tortel]

Dus je vind stok-/zweepslagen wél te ver gaan?

Ik wil dat je mijn woorden niet verdraaid en gewoon terug zet zoals ik het heb gezegd. Als jij zweepslagen goed vind moet je dat vooral voor jezelf schrijven.
Wat ik vind heb ik al duidelijk gezegd.

[Mortlach]

Dus je vind stok-/zweepslagen wél te ver gaan?

Ik wil dat je mijn woorden niet verdraaid en gewoon terug zet zoals ik het heb gezegd. Als jij zweepslagen goed vind moet je dat vooral voor jezelf schrijven.
Wat ik vind heb ik al duidelijk gezegd.

Ik heb je aangepaste stukje tekst weggehaald, dus meer hoeven we dar niet over te zeggen.

Verder vind ik het helemaal zo duidelijk niet wat jij er van vindt, anders was ik er niet op doorgegaan. Jíj komt met de verzen "als je van je zoon houdt, spaar dan de roede niet"; jíj komt met de vergelijking dat God de Vader ook wel eens een geestelijk pak slaag uitdeelt. Ik vraag dan alleen maar of jij jouw kinderen zou tuchtigen met stokslagen, zoals de Bijbel jou voorschrijft te doen.

[Samanthi]

En je mag dus wel een paar tikken uitdelen als een kind ineens de weg wilde oversteken? Waarom dan wel en wanneer dan niet?

Ho ho Torteltje dat voorbeeld met dat kind dat oversteekt, heb ik niet geschreven omdat ik vind dat een pedagogische tik mag, ik bleef erbij dat het niet goed is, ik laat alleen dat voorbeeld zien om te laten zien dat ik dat geen mishandeling vindt, het is een schrikreactie van de ouder, maar evengoed NIET goed.
Als jij ook een kind met ADHD hebt wees dan gelukkig dat je hem niet zoveel hoefde te corrigeren!!!
Misschien was de dreiging van de zweep genoeg om te laten luisteren.
een kind negeren is geestelijk mishandeling, je kunt wel gedrag negeren, maar een kind negeren ik vind het heel erg dat je dit doorgemaakt hebt en dan nog wel dagenlang! Net of je dood bent, niet meer de moeite waard!
gr Samanthi

Ik zei niet dat ik haar niet hoefde te corrigeren, maar geen tikken hoefde uit te delen.

Wanneer MOET je die dan wel uitdelen?

[ajl]

Gelukkig mag een ieder zelf weten hoe zij hun kinderen opvoeden en of dit wel/niet met een corrigerende tik gedaan wordt. Zelf zal ik mijn kind(eren) echt wel eens een tik voor hun billen geven en gelukkig mag dat ook. Er is geen enkele wettelijke verplichting en/of verbod om dat wel te doen. Om nu gelijk te spreken over mishandeling vind ik te ver gaan. Het criterium van mishandeling is volgens het wetboek van strafrecht toch nog echt wel een ruim criterium. Of je het er nu mee eens bent of niet.

[AikonGirl]

Ben 't met je eens hoor, ajl.

Ik heb mn dochtertje ook wel eens een tik gegeven.
En vind een tik op de vingers/luier ook echt heel anders dan slaan.

[tante-tortel]

Precies. Het wordt hier gelijk in het overdrevene getrokken.
Onze kinderen kregen ook echt wel eens een tik. En doen dat nu precies ook bij hun eigen kinderen.
Niks mis mee zolang het alleen maar de bedoeling is om te corrigeren.
En andere dingen niet helpen.

En in mijn voorbeeld van mijn dochter met adhd, was het makkelijk. Daar kon ik met mijn ogen dwingen en mijn stem laten dalen en zeer indringend en duidelijk tegen haar spreken daar was ze dan al van onder de indruk.
Maar ik had ook een dochter die me dan gewoon ging staan uitlachen. En daar hielp alleen bij als ik zei: Nu doe dan je broek maar naar beneden dan kun je een tik op je billen krijgen. Dan was het gelijk over, want dat wilde ze niet.
En ook omdat ze wist dat wat ik zei ik ook zou doen. Ik denk dat dat heel belangrijk is, dat je niet gaat lopen dreigen en niet doen, maar gewoon doet wat je zegt.
En niet schreeuwen tegen je kinderen. Juist doordat ik niet schreeuw maar gewoon met ingehouden stem heel duidelijk artikulerend spreek weten ze al dat ik het meen.
En ik heb ondertussen wel wat ervaring na 35 jaar kinderen opvoeden.
Slaan moet gewoon niet je gewoonte worden, maar soms is het even nodig om weer pas op de plaats te laten maken.
En de lucht weer op te klaren.

[Samanthi]

En ik heb ondertussen wel wat ervaring na 35 jaar kinderen opvoeden.
Slaan moet gewoon niet je gewoonte worden, maar soms is het even nodig om weer pas op de plaats te laten maken.
En de lucht weer op te klaren.

Die ervaring zegt helemaal niets, toen wij hulp inschakelde voor onze zoon, zei mijn moeder dat zij het wel op kom lossen, zij had immers ervaring?
Nou dat klopt hoor ik zit er nog steeds mee met die ervaring.
De lucht klaart weer op ja, ik hhor vaak zeggen het kind knapt er van op en zelf knap je er ook van op, dat zegt genoeg over de manier van slaan, dat is niet met mededogen, maar je boosheid op de billetjes van de kinderen timmeren.
Een Pedagogische tik wast heel vaak uit tot slaan in boosheid.
Ik heb trouwens ook 26 jaar ervaring op 7 kinderen waarvan er 5 de diagnose ADHD hebben en idd de een is veel makkelijker dan de ander, maar mijn ervaring is nog steeds dat slaan niet helpt hetzij op heel kort termijn maar dar belonen van goed gedrag (vooral) op langer termijn heel goed werkt, het kind ruimte geven binnen de regels, die er moeten zijn vooral voor deze kinderen die een slechte concentratie hebben en die ook weinig overzicht hebben over de dag die verkeerd plannen enz.
Die 5 kinderen zijn niet allevijf druk, waren ze maar druk!
Het ie die concentratie, planning dyslectie coordinatie waar ze gefustreert van raken en ik ga niet zeggen ik weet het , want opvoeden is heel erg moeilijk !!!
gr Samanthi

[Jo'tje]

Mijn ouders schreeuwden nooit (tenzij er plotseling gevaar was) en hebben nooit geslagen.
Ook nooit een pak voor de broek o.i.d. Ik kon aan hen heel goed zien en horen als ze boos waren, dat maakte indruk zat.
We waren vast niet alle vier even makkelijk. M'n ouders passen nu ook nog steeds veel op mijn nichtjes en doen dat weer zonder schreeuwen en slaan. Zo kan het ook, na 38 jaar

Maargoed, niet ieder kind is even makkelijk en het ligt misschien ook gewoon in je karakter.
Ik heb geen kids, dus kan er weinig over zeggen. Ik zie alleen om me heen dat het niet nodig is.
Als ik soms zie hoe mensen op hun kids reageren in de trein, dan denk ik dat het allemaal wel wat minder kan.
Maar dat is niet alleen het slaan. Ook schelden of woedend reageren...

Toch komt slaan vaak voort uit drift. Een collega van mij vertelde dat hij zijn kind altijd eerst een kwartier alleen op de slaapkamer laat zitten. Dan gaat hij er naartoe, is zijn eigen driftigheid gezakt tot redelijkheid en vraagt hij eerst aan het kind wat er mis was en of hij snapt waarom pappa boos was. Het kind krijgt haast nooit een pak voor de broek, terwijl dat veel vaker zou gebeuren als hij die pauze voor allebei niet in zou bouwen.

@Tante Tortel: dat je dochter juist pas ophield als je dreigde met slaan, dat is toch pure angst? Juist omdát ze weet dat je dat doet? Dat is geen inzicht dat ze iets verkeerd heeft gedaan. Dus hoeveel helpt het dan?

[Daphne]

Pff, dat moet heftig voor je/jullie (geweest) zijn, Samanthi!

[tante-tortel]

Nee, hoor het was niet pure angst. Ze weet het zelf nog heel goed en weet gewoon dat ze juist doorging om te kijken tot hoe ver ze kon gaan.
Ze wilde heel gewoon de grenzen opzoeken.
En ik blijf hier alleen maar extreme verhalen lezen.
Daar spreek ik niet over.
Ik sta niet op een kind zijn billen te timmeren, ik sla ook niet vanuit mijn onmacht, ik sla ook niet omdat ik mijn frustratie kwijt wil, ook niet bij elk probleem wat zich voor doet.
Maar soms is het nodig. En met soms bedoel ik dus ook soms.
Mijn ervaring is inderdaad 35jaar en dan met eigen kinderen en inmiddels ook al 23 jaar oppaskinderen. En dan niet 1 per dag maar gewoon 4 per dag en dat 5 dagen per week. Als ouders hier hun kinderen willen brengen bespreek ik ook hoe ik ze opvoed. En dat het best wel eens kan zijn dat ik ze een tik op hun billen geef. Maar dat het alleen in het uiterste geval gebeurd. Nooit problemen mee gehad. De ouders geven allemaal aan dat zij dat zelf ook zo zien en doen.

En extreme gevallen kun je natuurlijk altijd noemen. Maar dat geld voor elke discussie die je wilt voeren.
Praten is leuk, maar een kind heeft grenzen duidelijk nodig.
En dat werkt heel gewoon niet met praten.


En ja ik erger me ook aan gillende, zeurende kinderen in de winkel die maar door hun ouders terecht gesproken worden: nee, lieverd je mag geen snoepje. IK WIL: nee, schatje nu niet. Een ander keertje? Goed? NEEEEE NU! niet zo lelijk hoor, dan ben je niet lief! IK WIL NU EEN SNOEPJE! Om dan vervolgens de liefhebbende moeder een schop te verkopen.
Zo een kind luisterd duidelijk niet, en wil de grenzen luid en duidelijk weten! Een tik op de billen is zo een duidelijke grens.