Kinderwens deel 2

[Tuinfluiter]

Hortensia: Gaat het nog steeds wat beter net als tijdje terug, hopelijk wel!

Saartje: Hoe gaat het met jou?
Hoop dat je het verdriet van het verlies van jullie pleegkindje steeds beter een plekje kunt geven!

[Hortensia]

Het gaat met mij over het algemeen best goed. Ik heb wat uitschieters hier en daar maar ik mag niet klagen!

[Galateia]

Gelukkig maar, Hortensia. Fijn om te lezen, dat het redelijk goed gaat. Met je man ook?

[Hortensia]

Dank je en ja hoor, met mijn man ook. Die heeft er eigenlijk altijd wel relaxed in gestaan, in elk geval niet met zoveel emoties als ik.

[saartje]

Saartje: Hoe gaat het met jou?
Hoop dat je het verdriet van het verlies van jullie pleegkindje steeds beter een plekje kunt geven!

@ tuinfluiter; Wat lief dat je er naar vraagt! Het is dubbel allemaal, en ik had me (gelukkig) nooit gerealiseerd dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet om je kindje te verliezen. Nog veel meer en veel erger dan ik dacht. De eerste dagen waren verschrikkelijk, maar nu is het nog veel erger. En dat zeg ik niet om te klagen. Maar nu mis ik haar zo verschrikkelijk, zou zo graag met haar kroelen, gewoon eventjes, maar dan is het nog nooit genoeg. Ik droom bijna elke nacht van haar, dan zoek ik haar of dan wil ik met haar kroelen.
Het is moeilijk te verwoorden, maar soms is het ook moeilijk om te rouwen. Omdat er mensen zijn die denken: "ach ze was er nog maar 3 maanden" of: "nou ja, het was maar een pleegkindje". Ik weet dat ik niet teveel daar naar moet luisteren, en ergens had ik het misschien zelf ook wel gedacht als het een situatie bij een ander was geweest. Maar het maakt het soms wel moeilijk om verdrietig te zijn als mama, en toe te geven dat je hart in stukken is. Voor ons was het ons kind. Ons verschrikkelijk bijzondere mooie kind. En ik bedenk me constant hoe het nu geweest zou zijn met haar. Daarnaast buitelen de emoties door elkaar, want een biologisch kindje komt er niet, en dat doet zeer. Dan denk je dat je je leven ingericht hebt met dit liefste meisje, maar dan overlijdt ze.
We kregen net papieren van adoptie binnen dat we geld voor de cursus moeten overmaken, maar eerlijk gezegd kunnen ze me op dit moment gestolen worden.
Dit verhaal was trouwens niet om te klagen, maar ik probeerde even te verwoorden hoe het voelt.

[NdW]

Heel veel sterkte, Saartje!!! Het lijkt mij ook immens moeilijk, om dit te verwerken...
Ik denk aan je!

[Tuinfluiter]

Saartje: Heel goed van je dit hier neer te zetten, want het is belangrijk jezelf uit te spreken en maar niet steeds te hoeven verbergen hoe je je daadwerkelijk voelt.
Maar lieve meid, wat een diep verdriet moet jij mee trekken... elke dag weer.
Niemand die je echt kan begrijpen, omdat het zoals je zelf zegt, voor de buitenmens 'maar' om een 'pleegkind' ging.
Maar jullie zorgde voor haar, net zo goed als een papa en een mama en als die hun kindje verliezen geeft dat heel veel smart.
Dus ik vind het heel begrijpelijk dat het voor jou zoveel betekend.
Ik heb geen antw of tip voor je, weet dat ik aan je denk en voor jullie bid.
Heel veel sterkte en je mag me altijd pb-en om van je af te praten!!
Hoe gaat het met je man?

Hortensia: Fijn meid! het gaat nog steeds beter met je
Daar kun je dan zo blij mee zijn he.
Hier is dat ook zo dat manlief veel minder emo heeft over het gemis als ik en hij is er ook echt veel minder mee bezig als ik.
Houden zo meid!

[Galateia]

Ja, die reacties, sjonge, 'maar' een pleegkindje. Je zou die mensen toch... Maar ja, ze begrijpen het gewoon echt niet. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn als je een kindje verliest. Als ik mijn zoon kwijt zou raken, dan zou er een stukje van mezelf sterven. Ik zou gewoon letterlijk een gat in mijn hart hebben. Dat moet een allesverscheurende pijn zijn, die alleen mensen die het echt hebben ervaren, zich kunnen voorstellen.

Maar wat ben ik onder de indruk van de boodschap die in je berichtje verborgen zit. Jullie hebben van dit meisje gehouden met de onvoorwaardelijke liefde, die elk kind zou moeten krijgen. Dat is het mooiste wat zij kon krijgen. Het maakt jullie zulke mooie mensen. Jullie waren en zullen in de toekomst ontzettende goede ouders zijn. Als die adoptie ergens in de toekomst toch gaat gebeuren, dan zal jullie kindje die onvoorwaardelijke liefde gaan voelen. En dat is de beste basis voor een mensenleven...

Nogmaals sterkte, saartje. Je verhaal maakt echt diepe, diepe indruk.

[Jannoek]

... ik sluit me helemaal aan bij Galateia. Heel veel sterkte Saartje & man!

[Sophie77]

Zit hier met een brok in m'n keel te lezen, Saartje. Heel veel sterkte voor jou en je man!

[Anne 80]

Het is ook vreselijk wat jullie hebben meegemaakt Saartje!
Ik weet niet precies hoe e.e.a. gegaan is, maar was het de bedoeling dat ze voorgoed bij jullie mocht blijven?
Of begrijp ik het nu verkeerd?
Sterkte in deze ontzettend zware periode!

[saartje]

'k Was helemaal niet van plan om zo laat nog te kijken, maar nu ik zoveel lieve reacties zie moet ik even reageren. bedankt, dat doet echt goed! Deze week kregen we een kaartje van mensen uit de kerk (die we niet persoonlijk kennen) dat ze aan ons dachten. Dat doet zo goed. En ook het feit dat m'n nichtje van 3 nog elke dag naar haar vraagt doet goed.
Ik zie de lege box, het (aangepaste) speelgoed, ik kan er geen afstand van doen. En soms zit ik op haar kamertje, dan ruik ik haar speciale geurtje, en zomaar even haar kleertjes goed leggen enzo.
Ik weet nog toen ikhaar vanuit haar bedje op de brancard van de begrafenisauto neerlegde (wilde ik zelf doen) dat m'n zus vroeg toen de auto weg reedt: "wat voelje nu?" Je voelt je net een beeld van steen, ik kon niet eens huilen, en ik zei alleen maar: ze rijden met m'n hart weg. En zo voelt het. Zoals Galateia zegt.
En voor de buitenwereld kun je gewoon weer mee met het leven van alle dag.
Lieve mensen, bedankt voor de lieve reacties!

En anne80 ik heb haar leren kennen toen ze 5 mnd was, en ze is bij ons gekomen toen ze bijna 10 mnd was met als bedoeling dat ze in ieder geval een hele poos (jaren) en waarschijnlijk een heel leven bij ons zou blijven. Ze was gehandicapt (geworden) en zelfs al had ze terug gekunt naar haar biologische mama had dit wegens de beperkingen niet gegaan. Dan stel je je in op dit leven met dit meisje. De verwachting was alleen absoluut niet dat ze zo jong zou sterven.

[*Annette*]

Wat ontzettend heftig Saartje, ik krijg kippevel bij het lezen van je verhaal! Heel veel sterkte samen met je man!

[kamille1984]

Wat ontzettend heftig Saartje, ik krijg kippevel bij het lezen van je verhaal! Heel veel sterkte samen met je man!

Saar en man, heel veel sterkte in deze moeilijke weg!

[vpk]

ik heb gewoon de tranen in m'n ogen staan als ik dat lees...
er zijn geen woorden voor
wil jullie wel heel veel sterkte toewensen met dit immense verdriet een plekje te geven..