Ok! Volgende!
Oh nou weet ik het ook niet meer
Weet je wat persoonlijk m'n laatste vangnet is? Dat als ik ga nadenken over de vragen van het universum, en 42 als antwoord niet accepteer, dat ik dan alsnog bij 42 uitkom. Dat is een Douglas Adams grapje, maar als je hem niet snapt... dan snap je hem.
Ik besef juist dat ik er geen bal van snap. En nooit zal snappen. En wat dat betreft de mensheid ook niet, want als
ik het al niet snap...wie dan wel!? Lekker post modernistisch hey
Hoe dan ook. Ik voel me juist vreselijk alleen, klein en verlaten in mijn mens zijn. Het is voor mij onmogelijk om daaraan toe te geven.
Iemand moet het antwoord weten. Iemand die niet begrensd is door de grenzen van een menselijk brein, want anders zou ik het ook snappen.. maar dat doe ik niet.
Hou ik aan een strohalm vast? Ja, aan mijn Godsbesef. Is dat genoeg? Misschien. Ik zoek gewoon. Als ik mij een rechtvaardig God aan het hoofd van alles voorstel, dan mag ik dat. Dan mag jij dat. En dan is niet het goed hebben van alle vragen het criterium, maar het oprechte hart.
Ben U daar God? Dit is mijn hart. Ik weet het ook allemaal niet. Leid me.