Boely schreef:Kaw schreef:
Geen passief wachten maar actief doen!
Ja en wat betekend dat praktisch?
Zie de geciteerde tekst.
Moderator: Moderafo's
Ja die pen is te krijgen! Bij God, maar dan moeten we wel eerst zien en inleven dat we onze eigen pen doormiddengebroken hebben!
Ik hoor hier praten over het aannemen van je bekering! Dat is een solo-actie!
Tot het geloof dwingt... je moet geloof en bekering uit elkaar houden! Geloof is een Gave God (zo zie ik het). En als God het geloof in ons werkt, houden we er niks aan tegen! Dan kunnen we het niet wederstaan!
Een cadeau kan ik afslaan. Een cadeau ontvang je ook niet als een onwaardig iemand.
Maar genade kan pas een plaats krijgen in ons hart als God er zelf plaats voor gemaakt heeft! Dus de vergelijking gaat mank!
In zijn geopenbaarde wil bied hij alle mensen zijn genade aan. Maar naar zijn verborgen wil, stort Hij de genade in de harten van de uitverkorenen!
het is zo, we moeten afzien van onszelf en alles van God verwachten. Nu als we een geschenk krijgen dan krijgen we die gewoon als je kijkt naar de term geschenk. En die vergelijking gaat gewoon niet op!
Voel je jezelf ook wel eens onbekeerd?
Ja we worden gerechtvaardigd niet meer door de wet, want op grond van de wet moeten we verdoemd worden, maar door het borgtochtelijke werk van Christus worden we gerechtvaarigd... dat is toch duidelijk?
Ik snap dit voorbeeld niet goed, ik weet ook niet goed of de vergelijking goed is.
het verhaal hier is gewoon: kan ik mijzelf bekeren. Ik zeg nee, want het is alleen Gods genadige werk. We kunnen het dus zelf niet, niet een beetje, niet een heel klein beetje maar helemaal niet, en waar we achter moeten komen is dat onze onwil groter is dan onze onmacht.
Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:parsifal schreef:Boely schreef:
Je kunt een heel mooi voorbeeld hebben, maar waar het op aankomt Parsifal is dat God de bekering in ons werkt, en dat wij er achter komen dat we zondaar voor God zijn. Dat moeten we worden, dat moeten we voelen. Dan worden wij niks en God alles. En dan wil God zichzelf in ons openbaren!
Kun je dat van dat voelen Bijbels onderbouwen (niet dat er voorbeelden zijn waarin dit gevoel er is, maar dat er moet zijn.) Is geloof niet genoeg, maar geloof met gevoel van zonde wel?
Sterven aan de wet is dat Parsifal! Er achter komen dat we onder het oordeel liggen. Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Romeinen 10:4 Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft.
Dit is heel iets anders aan het sterven aan de wet.
De wet laat ons zien dat we Christus nodig hebben tot onze verlossing. Geen werken der wet meer, maar enkel rechtvaardiging uit het geloof om het werk van Christus.
Ja, mooie grap, dus de wet is alleen maar gegeven omdat we daardoor zien dat we Christus nodig hebben. Dat is wel zo, als we inleven dat we schuldig staan aan deze wet en uit onszelf niet meer kunnen betalen. Maar de wet was er in ook in het paradijs, en zal hiernamaals ook in de hemel zijn. Maar daar kan de wet volledig gehouden worden, en daar zullen de mensen zich ook voor eeuwig verlustigen in de wet. Maar dat de wet een tuchtmeester tot Christus is staat hier toch. Dus we moeten ontdekt worden aan de wet, en daardoor zien dat we niet door onszelf kunnen betalen, maar alleen door het borgtochtelijke werk van Christus!
Overtuigt worden van de noodzaak tot aanneming van Christus is heel iets anders dan een verplichting van inleving om in het aanbod van genade te kunnen komen.
Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:parsifal schreef:Boely schreef:
Je kunt een heel mooi voorbeeld hebben, maar waar het op aankomt Parsifal is dat God de bekering in ons werkt, en dat wij er achter komen dat we zondaar voor God zijn. Dat moeten we worden, dat moeten we voelen. Dan worden wij niks en God alles. En dan wil God zichzelf in ons openbaren!
Kun je dat van dat voelen Bijbels onderbouwen (niet dat er voorbeelden zijn waarin dit gevoel er is, maar dat er moet zijn.) Is geloof niet genoeg, maar geloof met gevoel van zonde wel?
Sterven aan de wet is dat Parsifal! Er achter komen dat we onder het oordeel liggen. Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Romeinen 10:4 Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft.
Dit is heel iets anders aan het sterven aan de wet.
De wet laat ons zien dat we Christus nodig hebben tot onze verlossing. Geen werken der wet meer, maar enkel rechtvaardiging uit het geloof om het werk van Christus.
Ja, mooie grap, dus de wet is alleen maar gegeven omdat we daardoor zien dat we Christus nodig hebben. Dat is wel zo, als we inleven dat we schuldig staan aan deze wet en uit onszelf niet meer kunnen betalen. Maar de wet was er in ook in het paradijs, en zal hiernamaals ook in de hemel zijn. Maar daar kan de wet volledig gehouden worden, en daar zullen de mensen zich ook voor eeuwig verlustigen in de wet. Maar dat de wet een tuchtmeester tot Christus is staat hier toch. Dus we moeten ontdekt worden aan de wet, en daardoor zien dat we niet door onszelf kunnen betalen, maar alleen door het borgtochtelijke werk van Christus!
Overtuigt worden van de noodzaak tot aanneming van Christus is heel iets anders dan een verplichting van inleving om in het aanbod van genade te kunnen komen.
ellende - verlossing - dankbaarheid. wat jij telkens via een omweg, heel piepklein beweert is dat we er zelf ook een beetje aan kunnen doen. Dat is niet het geval. En dat is ook wat mijn Godsdienst onderscheid van alle andere Godsdiensten. Welke willekeurige Godsdienst op deze aardbol je ook pakt, iedereen moet zijn eigen bekering werken, of je nu 1 maal in je leven naar mekka moet, of elke week een uur moet evangeliseren, ze moeten allemaal werken voor hun bekering. Zelf tot God komen, mensen mensen mensen... het is genade van God als we bekeerd worden, en we kunnen er zelf helemaal niks aan doen! We moeten inleven dat we verdoemelijk voor God liggen in onze zonde na de val, en alleen door GENADE kunnen we behouden worden! We moeten wel tot God komen, maar als God ons afwijst is hij eeuwig Rechtvaardig! we moeten niet tot God komen met het idee: nou hier ben ik, nu bent u aan de beurt! dat kan echt niet!
Zondag 23 schreef:Vraag: Hoe bent u rechtvaardig voor God?
Antwoord: Alleen door waar geloof in Jezus Christus.
Al klaagt mijn geweten mij aan, dat ik tegen alle geboden van God zwaar gezondigd en geen daarvan gehouden heb en dat ik nog altijd uit ben op elk kwaad, toch schenkt God mij, zonder enige verdienste van mijn kant, alleen uit genade, de volkomen voldoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus. Hij rekent mij die toe, alsof ik nooit zonde had gehad of gedaan, ja, alsof ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht had die Christus voor mij volbracht heeft.
Aan deze weldaad heb ik alleen deel, als ik die met een gelovig hart aanneem.
Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:
Geen passief wachten maar actief doen!
Ja en wat betekend dat praktisch?
Zie de geciteerde tekst.
Geef nu een antwoord, tot God komen... door het gebed... of door het lezen van de Bijbel??? Hoe?
Jac. 4 schreef:3 Gij bidt, en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het in uw wellusten doorbrengen zoudt. 4 Overspelers en overspeleressen, weet gij niet, dat de vriendschap der wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil zijn, die wordt eenvijand van God gesteld. 5 Of meent gij, dat de Schrift tevergeefs zegt: De Geest, Die in ons woont, heeft Die lust tot nijdigheid? 6 Ja, Hij geeft meerdere genade. Daarom zegt de Schrift: God wederstaat de hovaardigen, maar den nederigen geeft Hij genade. 7 Zo onderwerpt u dan Gode: wederstaat den duivel, en hij zal van u vlieden. 8 Naakt tot God, en Hij zal tot u naken.
Reinigt de handen, gij zondaars, en zuivert de harten, gij dubbelhartigen! 9 Gedraagt u als ellendigen, en treurt en weent: uw lachen worde veranderd in treuren, en uw blijdschap in bedroefdheid. 10 Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen.
Klaas schreef:Boely,
Allereerst bedankt voor je reactie. Ik vroeg me al af of ik niet teveel op je dak zat
Boely:Ja die pen is te krijgen! Bij God, maar dan moeten we wel eerst zien en inleven dat we onze eigen pen doormiddengebroken hebben!
Zeg je nu ook zelf niet dat wij eerst wat moeten doen?
Nee want het inleveren van onze zonden, het zien dat we geen zonden doen maar zondaar zijn, we moeten zien dat God zijn beeld terugeist, dit kan alleen maar door de profetische bediening van Christus. Die ontdekt ons aan onze huidige staat! Dat kunnen we zelf niet!
Boely:Ik hoor hier praten over het aannemen van je bekering! Dat is een solo-actie!
Dat is wat jij ervan maakt. Kijk naar mijn voorbeeld. Is het feit dat de vluchteling het aangeboden voedsel aannneemt en opeet een solo-actie? Nee toch? Er is er maar 1 die de eer krijgt en dat is de Hulpverlener.
Ja, begrijp me goed, die vluchteling was er van overtuigd dat als hij het voedsel niet aannam moest sterven. Dus Hij zag zijn ellende! Dan alleen krijgt God de eer. Maar dat moeten we inleven.
Boely:Tot het geloof dwingt... je moet geloof en bekering uit elkaar houden! Geloof is een Gave God (zo zie ik het). En als God het geloof in ons werkt, houden we er niks aan tegen! Dan kunnen we het niet wederstaan!
Dus t.a.v. het geloof hebben we geen eigen verantwoordelijkheid? Vreemd dat de bijbel dan toch steeds zegt: geloof!
Kun je bijbels onderbouwen dat we God in deze niet kunnen wederstaan?
Nee ik geloof dat God God is. En er is niets of niemand die de wil van God kan wederstaan!
Boely:Een cadeau kan ik afslaan. Een cadeau ontvang je ook niet als een onwaardig iemand.
Het kenmerk van een kado is dat je het niet verdiend hebt. Als ik besluit jou iets te geven dan is dat genade. Het is mijn beslissing om jou iets te geven. Volgens mij is dit prima te vergelijken met de gave van het geloof.
Ja dus het aanbod komt aan iedereen, en we moeten alleen zelf nog ffies aannemen dat de genade voor ons is?
Boely:Maar genade kan pas een plaats krijgen in ons hart als God er zelf plaats voor gemaakt heeft! Dus de vergelijking gaat mank!
Zelfs al zou dat waar zijn dan houdt dat toch niet in dat je die gave niet af zou kunnen slaan? Het volgt in ieder geval niet uit wat je hier stelt.
Als God ons met een inwendige roeping roept, kunnen we het echt niet afslaan!
Boely:In zijn geopenbaarde wil bied hij alle mensen zijn genade aan. Maar naar zijn verborgen wil, stort Hij de genade in de harten van de uitverkorenen!
Dus het aanbod is fake? Leuke God.
Er is een uitwendige roeping, en een inwendige roeping. God heeft toch geopenbaard dat zijn genade niet voor alle mensen is? Hij is niet voor alle mensen gestorven. Want het ene vat wordt gemaakt ter ere, en het andere ter onere!
Boely:het is zo, we moeten afzien van onszelf en alles van God verwachten. Nu als we een geschenk krijgen dan krijgen we die gewoon als je kijkt naar de term geschenk. En die vergelijking gaat gewoon niet op!
Ik volg het nog steeds niet. Volgens mij ben jij nu degene die zegt dat we eerst iets moeten doen om Gods genade te ontvangen. God schenkt ons alles om niet. Dat is genade. Natuurlijk moeten we eerst inzien dat we die gave uberhaupt nodig hebben, maar dat past juist veel beter in een scenario waarin je iets moet aannemen of geloven: de noodzaak dringt je om de beloofde zaak aan te nemen.
Ja, dus we moeten de noodzaak inleven, niet aanemen, maar inleven!
Boely:Voel je jezelf ook wel eens onbekeerd?
Onbekeerd in de zin dat ik nog steeds zondig? Absoluut.
Boely:Ja we worden gerechtvaardigd niet meer door de wet, want op grond van de wet moeten we verdoemd worden, maar door het borgtochtelijke werk van Christus worden we gerechtvaarigd... dat is toch duidelijk?
Het gaat te ver om op de positie van de wet in te gaan, maar we worden idd gered door geloof in het werk van Christus.
Ja maar dat gaat niet zonder de ontdekking aan de wet! Lees de H.C. maar!
Boely:Ik snap dit voorbeeld niet goed, ik weet ook niet goed of de vergelijking goed is.
Ik dacht dat de overeenkomsten duidelijk genoeg waren. Ik zal proberen e.e.a. toe te lichten.
De situatie van de vluchteling is uitzichtloos; zonder hulp van buitenaf sterft hij.
Ook onze situatie is uitzichtloos; zonder hulp van buitenaf sterven wij de eeuwige dood.
De vluchteling kan zichzelf niet redden; hij is niet in staat zelf voedsel te vinden.
Ook wij kunnen onszelf niet redden. We kunnen onszelf niet behouden. (in die zin heb je dus volkomen gelijk als je stelt dat we onszelf niet kunnen bekeren of redden)
Als er voedselhulp van buitenaf komt verandert de situatie voor de vluchteling volkomen: er is nu redding mogelijk.
Jezus Christus is voor onze zonden gestorven, door geloof in Hem kunnen we behouden worden.
De vluchteling heeft zijn redding niet verdiend. De komst van de hulpverleners was enkel genade.
Wij hebben Gods ingrijpen niet verdiend. Onze redding is volkomen uit genade.
De vluchteling dient het voedsel wel tot zich te nemen. Dat is geen verdienste maar domweg de manier waarop dat soort dingen werken. Als je niet eet sterf je alsnog.
God heeft ook voor ons zo'n 'weg' ingesteld nl. het geloof in Hem. Ook dat is geen verdienste. Geloof is nooit verdienste omdat het gaat om het feit dat je je hoop niet op jezelf vestigt maar op God.
Volgens mij heb ik met dit voorbeeld een redelijke parallel gegeven. Zowel het feit dat onze redding voor 100% op Gods conto komt sluit het onze verantwoordelijkheid niet uit. Volgens mij doet deze weergave meer recht aan de bijbelse gegeven dan de jouwe aangezien in jouw voorstelling de mens geen verantwoordelijkheid heeft en je teksten die oproepen tot geloof en bekering grondig moet ombuigen.
Als God (zo'n vluchteling) met de (inwendige roeping) roept dan gaat jou verhaal op ja! Maar je meot je verhaal niet toepassen op de uitwendige roeping!
Boely:het verhaal hier is gewoon: kan ik mijzelf bekeren. Ik zeg nee, want het is alleen Gods genadige werk. We kunnen het dus zelf niet, niet een beetje, niet een heel klein beetje maar helemaal niet, en waar we achter moeten komen is dat onze onwil groter is dan onze onmacht.
Dat is dus wat ik ook zeg. Ik zeg echter wel dat we wél een bepaalde verantwoordelijkheid hebben in het hele verhaal. Die verantwoordelijkheid ontbreekt bij jou. Daarbij ga je uit van de natuurlijke situatie. De situatie waarin de vluchteling zich bevindt voordat er hulp komt. Als je het evangelie hoort komt God echter met zijn Voedselhulp bij je en kun je dus wel degelijk eten (en zul je dat ook moeten doen).
Nee ik erken dat ik volledig verantwoordelijk ben voor de situatie waar we van nature in geboren worden, en ook om het feit dat we verloren gaan. Dat we behouden worden, is alleen maar door Gods genadigheid en barmhartigheid!
Klaas
Boely schreef:Klaas schreef:DUS WE MOETEN WEL WAT DOEN?
Ach Boely, je wilde toch niet zeggen dat niets bij jou ook echt niets is?
Dat betekent nl. dat we met de armen over elkaar op onze krent kunnen gaan zitten en dat God ons wel zal redden. Is dat de juiste houding?OF ZIJN DIT GEEN VOORWAARDEN?
Is geloof dan geen voorwaarde? Worden we gered zonder geloof?
Klaas
Klaas we moeten er alles aan doen... maar we moeten er geen grond van maken!!! We worden niet gered zonder geloof! Maar geloven kunnen we niet van onszelf, maar het wordt geschonken door God!
Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:parsifal schreef:Boely schreef:
Je kunt een heel mooi voorbeeld hebben, maar waar het op aankomt Parsifal is dat God de bekering in ons werkt, en dat wij er achter komen dat we zondaar voor God zijn. Dat moeten we worden, dat moeten we voelen. Dan worden wij niks en God alles. En dan wil God zichzelf in ons openbaren!
Kun je dat van dat voelen Bijbels onderbouwen (niet dat er voorbeelden zijn waarin dit gevoel er is, maar dat er moet zijn.) Is geloof niet genoeg, maar geloof met gevoel van zonde wel?
Sterven aan de wet is dat Parsifal! Er achter komen dat we onder het oordeel liggen. Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Romeinen 10:4 Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft.
Dit is heel iets anders aan het sterven aan de wet.
De wet laat ons zien dat we Christus nodig hebben tot onze verlossing. Geen werken der wet meer, maar enkel rechtvaardiging uit het geloof om het werk van Christus.
Ja, mooie grap, dus de wet is alleen maar gegeven omdat we daardoor zien dat we Christus nodig hebben. Dat is wel zo, als we inleven dat we schuldig staan aan deze wet en uit onszelf niet meer kunnen betalen. Maar de wet was er in ook in het paradijs, en zal hiernamaals ook in de hemel zijn. Maar daar kan de wet volledig gehouden worden, en daar zullen de mensen zich ook voor eeuwig verlustigen in de wet. Maar dat de wet een tuchtmeester tot Christus is staat hier toch. Dus we moeten ontdekt worden aan de wet, en daardoor zien dat we niet door onszelf kunnen betalen, maar alleen door het borgtochtelijke werk van Christus!
Overtuigt worden van de noodzaak tot aanneming van Christus is heel iets anders dan een verplichting van inleving om in het aanbod van genade te kunnen komen.
ellende - verlossing - dankbaarheid. wat jij telkens via een omweg, heel piepklein beweert is dat we er zelf ook een beetje aan kunnen doen. Dat is niet het geval. En dat is ook wat mijn Godsdienst onderscheid van alle andere Godsdiensten. Welke willekeurige Godsdienst op deze aardbol je ook pakt, iedereen moet zijn eigen bekering werken, of je nu 1 maal in je leven naar mekka moet, of elke week een uur moet evangeliseren, ze moeten allemaal werken voor hun bekering. Zelf tot God komen, mensen mensen mensen... het is genade van God als we bekeerd worden, en we kunnen er zelf helemaal niks aan doen! We moeten inleven dat we verdoemelijk voor God liggen in onze zonde na de val, en alleen door GENADE kunnen we behouden worden! We moeten wel tot God komen, maar als God ons afwijst is hij eeuwig Rechtvaardig! we moeten niet tot God komen met het idee: nou hier ben ik, nu bent u aan de beurt! dat kan echt niet!
Dan zul je hier wel helemaal moeite mee hebben:Zondag 23 schreef:Vraag: Hoe bent u rechtvaardig voor God?
Antwoord: Alleen door waar geloof in Jezus Christus.
Al klaagt mijn geweten mij aan, dat ik tegen alle geboden van God zwaar gezondigd en geen daarvan gehouden heb en dat ik nog altijd uit ben op elk kwaad, toch schenkt God mij, zonder enige verdienste van mijn kant, alleen uit genade, de volkomen voldoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus. Hij rekent mij die toe, alsof ik nooit zonde had gehad of gedaan, ja, alsof ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht had die Christus voor mij volbracht heeft.
Aan deze weldaad heb ik alleen deel, als ik die met een gelovig hart aanneem.
En nogmaals: Ik heb nooit beweerd dat wij zouden kiezen uit onszelf. Dat zit jij continu te verdraaien. Al het goede is een gave Gods. Ook onze eventuele verlangen om ons te bekeren.
Kaw schreef:2 Cor.7:8 Want hoewel ik u in den zendbrief bedroefd heb, het berouwt mij niet, hoewel het mij berouwd heeft: want ik zie, dat dezelve zendbrief, hoewel voor een kleinen tijd,u bedroefd heeft. 9 Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering: want gij zijt bedroefd geweest naar God, zodat gij in geending schade van ons geleden hebt. 10 Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid: maar de droefheid der wereld werkt den dood. 11 Want ziet, ditzelfde dat gij naar God zijt bedroefd geworden, hoe grote naarstigheid heeft het in u gewrocht? Ja, verantwoording, ja, onlust, ja, vrees, ja, verlangen, ja,ijver, ja, wraak: in alles hebt gij uzelven bewezen rein te zijn in deze zaak. 12 Hoewel ik dan aan u geschreven heb, dat is niet om diens wil, die onrecht gedaan had, noch om diens wil, die onrecht gedaan was: maar opdat onze vlijtigheid vooru bij u openbaar zou worden, in de tegenwoordigheid Gods. 13 Daarom zijn wij vertroost geworden over uw vertroosting: en zijn nog overvloediger verblijd geworden over de blijdschap van Titus, omdat zijn geest van u allenverkwikt is geworden.
Hoe kunnen wij een droefheid = ellendebeleving tot Paulus en de wereld hebben? Ik ben van mening dat hier de droefheid anders vertaalt moet worden en niet het zelfde is als ellendebeleving.
Kaw schreef:Boely schreef:Klaas schreef:DUS WE MOETEN WEL WAT DOEN?
Ach Boely, je wilde toch niet zeggen dat niets bij jou ook echt niets is?
Dat betekent nl. dat we met de armen over elkaar op onze krent kunnen gaan zitten en dat God ons wel zal redden. Is dat de juiste houding?OF ZIJN DIT GEEN VOORWAARDEN?
Is geloof dan geen voorwaarde? Worden we gered zonder geloof?
Klaas
Klaas we moeten er alles aan doen... maar we moeten er geen grond van maken!!! We worden niet gered zonder geloof! Maar geloven kunnen we niet van onszelf, maar het wordt geschonken door God!
We moeten er alles aan doen... Nee Boely, we moeten juist helemaal niets. Alles is een gave. We kunnen het enkel en alleen aannemen.
Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:parsifal schreef:Boely schreef:
Je kunt een heel mooi voorbeeld hebben, maar waar het op aankomt Parsifal is dat God de bekering in ons werkt, en dat wij er achter komen dat we zondaar voor God zijn. Dat moeten we worden, dat moeten we voelen. Dan worden wij niks en God alles. En dan wil God zichzelf in ons openbaren!
Kun je dat van dat voelen Bijbels onderbouwen (niet dat er voorbeelden zijn waarin dit gevoel er is, maar dat er moet zijn.) Is geloof niet genoeg, maar geloof met gevoel van zonde wel?
Sterven aan de wet is dat Parsifal! Er achter komen dat we onder het oordeel liggen. Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Romeinen 10:4 Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een iegelijk, die gelooft.
Dit is heel iets anders aan het sterven aan de wet.
De wet laat ons zien dat we Christus nodig hebben tot onze verlossing. Geen werken der wet meer, maar enkel rechtvaardiging uit het geloof om het werk van Christus.
Ja, mooie grap, dus de wet is alleen maar gegeven omdat we daardoor zien dat we Christus nodig hebben. Dat is wel zo, als we inleven dat we schuldig staan aan deze wet en uit onszelf niet meer kunnen betalen. Maar de wet was er in ook in het paradijs, en zal hiernamaals ook in de hemel zijn. Maar daar kan de wet volledig gehouden worden, en daar zullen de mensen zich ook voor eeuwig verlustigen in de wet. Maar dat de wet een tuchtmeester tot Christus is staat hier toch. Dus we moeten ontdekt worden aan de wet, en daardoor zien dat we niet door onszelf kunnen betalen, maar alleen door het borgtochtelijke werk van Christus!
Overtuigt worden van de noodzaak tot aanneming van Christus is heel iets anders dan een verplichting van inleving om in het aanbod van genade te kunnen komen.
ellende - verlossing - dankbaarheid. wat jij telkens via een omweg, heel piepklein beweert is dat we er zelf ook een beetje aan kunnen doen. Dat is niet het geval. En dat is ook wat mijn Godsdienst onderscheid van alle andere Godsdiensten. Welke willekeurige Godsdienst op deze aardbol je ook pakt, iedereen moet zijn eigen bekering werken, of je nu 1 maal in je leven naar mekka moet, of elke week een uur moet evangeliseren, ze moeten allemaal werken voor hun bekering. Zelf tot God komen, mensen mensen mensen... het is genade van God als we bekeerd worden, en we kunnen er zelf helemaal niks aan doen! We moeten inleven dat we verdoemelijk voor God liggen in onze zonde na de val, en alleen door GENADE kunnen we behouden worden! We moeten wel tot God komen, maar als God ons afwijst is hij eeuwig Rechtvaardig! we moeten niet tot God komen met het idee: nou hier ben ik, nu bent u aan de beurt! dat kan echt niet!
Dan zul je hier wel helemaal moeite mee hebben:Zondag 23 schreef:Vraag: Hoe bent u rechtvaardig voor God?
Antwoord: Alleen door waar geloof in Jezus Christus.
Al klaagt mijn geweten mij aan, dat ik tegen alle geboden van God zwaar gezondigd en geen daarvan gehouden heb en dat ik nog altijd uit ben op elk kwaad, toch schenkt God mij, zonder enige verdienste van mijn kant, alleen uit genade, de volkomen voldoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus. Hij rekent mij die toe, alsof ik nooit zonde had gehad of gedaan, ja, alsof ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht had die Christus voor mij volbracht heeft.
Aan deze weldaad heb ik alleen deel, als ik die met een gelovig hart aanneem.
En nogmaals: Ik heb nooit beweerd dat wij zouden kiezen uit onszelf. Dat zit jij continu te verdraaien. Al het goede is een gave Gods. Ook onze eventuele verlangen om ons te bekeren.
Ho ho, ik veracht het geloof niet. Tuurlijk als we geloof geschonken krijgen kunnen we God aannemen. Maar niet zonder het geloof. En bovendien moeten we het geloof en bekering uit elkaar houden, ze zijn wel verweven, maar het geloof en bekering zijn niet hetzelfde!
Boely schreef:Kaw schreef:Boely schreef:Klaas schreef:DUS WE MOETEN WEL WAT DOEN?
Ach Boely, je wilde toch niet zeggen dat niets bij jou ook echt niets is?
Dat betekent nl. dat we met de armen over elkaar op onze krent kunnen gaan zitten en dat God ons wel zal redden. Is dat de juiste houding?OF ZIJN DIT GEEN VOORWAARDEN?
Is geloof dan geen voorwaarde? Worden we gered zonder geloof?
Klaas
Klaas we moeten er alles aan doen... maar we moeten er geen grond van maken!!! We worden niet gered zonder geloof! Maar geloven kunnen we niet van onszelf, maar het wordt geschonken door God!
We moeten er alles aan doen... Nee Boely, we moeten juist helemaal niets. Alles is een gave. We kunnen het enkel en alleen aannemen.
Dus niet meer naar de kerk, niet meer bidden, niet meer uit de bijbel lezen... dat bedoel ik... maar dat moet niet onze grond worden... dat bedoel ik!
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten
