Gershwin schreef:De gergem liggen wel degelijk onder vuur, als het aan mij ligt. De oorzaak is het feit dat de gergem ondertussen sectarische trekjes beginnen te vertonen doordat:
1. Slechts een klein deel van de leden als gelovig gezien wordt
Dit punt zal ik niet weerspreken, het is echter de vraag of je kan stellen dat dit een sectarisch kenmerk is, het is niet zo dat zij die in de GG zijn behouden zijn, en zij die niet in de GG zijn niet. Ook binnen de GG worden er veel voor niet behouden gehouden. Misschien wel teveel ja, maar de andere kant, mensen binnen praten die niet binnen zijn lijkt me ook niet de juiste weg.
2. Degenen die als gelovig gezien worden garant staan voor de juiste interpretatie van de bijbelse boodschap
Het lijkt me logisch dat je zonder innerlijke band (geloof) weinig zinnigs kan zeggen over de interpretatie van de Bijbel. Ik wil het aanscherpen: Zelfs diegenen die als gelovig gezien worden kennen maar ten dele de waarheid van de Bijbelse Boodschap.
3. Er allerlei onbijbelse voorwaarden aan het geloof gesteld worden
Zoals? Hoewel ik niet weet hoe ik er tegenover moet staan, merk ik wel dat veel mensen het onderscheid tussen "Gods gewone weg" en voorwaardelijkheid niet kunnen maken. Er is een verschil tussen dogmatiek en pastoraat! Misschien dat niet iedereen op een heldere manier E-V-D meemaakt, maar ik zou dat toch duidelijk wel als "Gods gewone weg" in het leven der genade willen noemen.
4. Niet God, maar de bekeerde mens centraal staat (toelichting: het gaat over 'hoe God een mens bekeert', waarbij meestal meer nadruk ligt op wat de mens ervaart dan op wat God doet)
Onze dominee heeft het op belijdeniscat. als volgt gezegd: het moet in de preek gaan over de volgende drie zaken:
1. De verlorenheid van de mens in Adam
2. De grootheid van de verlossing in Christus
3. Hoe de mens van Adam tot Christus komt
En dan is het niet zo dat punt 1 of punt 3 belangrijker is dan punt 2. Het draait ten diepste om het werk van Christus, maar het mag niet bij een beschouwing blijven.
5. De gergem niet meer de bijbel, maar de eigen interpretatie van de bijbel laten spreken
Enkel de Bijbel heeft daar geen last van,
al het andere is interpretatie, ook zoals jij het graag wil horen!
6. De gergem alle kritiek in het hoekje van 'vijandschap tegen de ware leer' duwen
Dat er gereageerd wordt op kritiek lijkt me logisch, ik ben het echter wel met je eens dat het soms wel heel makkelijk op deze manier wordt afgedaan.
7. Het (te)veel nadruk leggen op Jezus en Zijn offer als een ketterij beschouwd wordt (zie laatste SB, over de 'Jesus Movement')
Wacht even met deze kritiek op het volgende artikel. Daarnaast heb ik het wel iets anders gelezen. Ik ben het er helemaal mee eens dat een beschouwing van Jezus en Zijn offer en de
logische gevolgtrekking dat we een "kindje van de Heer" zijn een gevaar is.
8. Het avondmaal, mede onder invloed van de standenleer, door veel gelovigen (in mijn omgeving, GerGem) als 'te heilig' gezien wordt.
De drempel is wel hoog ja, misschien wel te hoog. Toch zou je hierover eens de artikelen van ds. van Eckeveld in de Saambinder van een halfjaar terug moeten lezen! Dan vraag ik me toch af waarom dit zo is, want daar las ik iets heel anders!
9. Het verbond (de doop) puur tot een teken verworden is, en van alle beloften ontdaan.
Redelijk mee eens, ook als generaliseer je wel heel erg.
10. Belijdenis geen belijdenis van het geloof maar van de leer is.
Helaas moet ik je weer ten dele gelijk geven. (Op zich is dat niet erg, jouw gelijk geven, maar wel als het over een treurige zaak gaat...) Aan de andere kant generaliseer je weer, ik heb het op belijdeniscat. toch wel anders gehoord...
11. Er in de preken vaak meer nadruk ligt op uiterlijke dan innerlijke heiliging.
Iets wat volslagen onrein is, kan alleen maar door Christus geheiligd worden, dus innerlijke heiliging is een onmogelijke zaak voor een mens in Adam. Waarom de uiterlijke heiliging dan wel nodig/mogelijk is, is mij ook een raadsel...
12. Gelovigen die niet in de gereformeerde traditie staan vaak als verloren beschouwd worden, en niet erkend worden als het lichaam van Christus.
Hmm... Ik begrijp wat je bedoelt maar je zegt het niet goed. Het gaat niet zozeer om het staan in de traditie, maar om een bevindelijke herkenning (als je begrijpt wat ik bedoel). Thomas á Kempis wordt, ondanks zijn zeer Roomse inslag, gewaardeerd. Evenals veel Schotse puriteinen en baptisten. Ook oosteuropese baptisten zijn broeders, terwijl die werkelijk niet staan in "onze" traditie.
En zo kan ik nog wel even doorgaan; maar dat zou saai zijn

En ik zou moe worden van het antwoorden
Oja, ik vergeet nog te vermelden dat onderzoek door psychologen heeft uitgewezen dat mensen die 'in de ellende zitten' vaak (ook?) depressief zijn. Of misschien worden ellende en depressie door elkaar gehaald?????
Ik denk dat laatste! Nu is depressie ook een ellende, maar niet iedere ellende drijft uit tot Christus. (Was dat maar waar...) Verder is je opmerking behoorlijk insinuerend, wil je bronnen noemen ervoor?
Alles overziende wil ik concluderen dat er van sectarisme
ABSOLUUT geen sprake is, en dat dat wel heel grote woorden zijn!