Op zondag naar verjaardagsfeest + rondleiding met gids

[Janvanverweg]

@ niva, met je laatste toelichting kan ik begrijpen dat je niet gegaan bent. Toch ben ik blij dat je die man kent; Jij bent een van Gods lichtdragers voor hem. misschien komt er ooit een gelegenheid dat hij je nodig heeft. hou vol om er te zijn voor hem, ook al vloekt hij bij het leven.

@ Maarten, het argument was dat geen enkele dienst gemist kon worden. dan hebben we het niet over het belang van de samenkomst, maar over wettisch omgaan met de samenkomst. dan leven wij voor de zondagsdienst en is de zondagsdienst er niet meer voor ons. (vrij naar woorden van Jezus)

[pol]

Waarom zou je de zondagse dienst niet doen. Het is wel een moment dat je samen met andere gemeenteleden naar de stem van de Herder kan luisteren. Evangeliseren kan je nog 6 dagen in de week, moet je dan dat anderhalf uur kerkdienst ervoor inruilen??

2 diensten... geen flauw idee waarom dat in nederland is en in het buitenland niet. Met vakantie gingen we naar een kerk daar was het om 9 uur en half 12 dienst. Die van 9 uur vonden we te vroeg. Maar half 12 heerlijk! 's Avonds was er geen dienst. Eerlijk gezegd was het wel heerlijk ontspannen. s morgens op het gemakkie ontbijt, koffie, kerk, en dan de rest van de dag vrij!

[schelpje3]

Het verbaast mij (of eigenlijk ook weer niet) dat tweemaal naar de kerk gaan op zondag als wettisch of moeten zou worden gezien. Hoe komt dat? Dan moet je je zelf toch wel eens vragen waarom je naar de kerk gaat en wat je daar hoopt aan te treffen en te beleven.
Als er honger is naar Gods Woord, dan ga je, vrijwillig, graag!
Als er doordeweeks in de buurt een dominee komt preken, ga ik ook.
Of ik luister een preek via internet, dat kan 24 uur per dag. Een uitkomst!
Het is geen kwestie van moeten, Zijn juk is zacht, Zijn last is licht.
Maar waar gaat je hart naar uit? Stukje voor God, de rest voor je familie en vrienden?

[pol]

ik beschouw het niet als wettisch ofzo.... maar hoe zou het komen dat het hier 2x is en in het buitenland 1x en voor de rest een vrije dag...dat was eigenlijk de vraag.
Ben ooit in USA geweest, die vonden het heel normaal om ;s morgens na de dienst met elkaar in een restaurant te gaan koffie drinken.... 's middags varen en 's avonds kerk...

door de weeks volg ik ook wel eens een lezing of preek ofzo...

[mw]

Zover ik weet is de tweede dienst ooit ingelast als 'leerdienst' met als doel bijbelstudie te bevorderen.
Ach, wij hebben 2x anderhalf uur. In Afrika hebben ze gerust 1x 3 uur

[schelpje3]

ik beschouw het niet als wettisch ofzo.... maar hoe zou het komen dat het hier 2x is en in het buitenland 1x en voor de rest een vrije dag...dat was eigenlijk de vraag.
Ben ooit in USA geweest, die vonden het heel normaal om ;s morgens na de dienst met elkaar in een restaurant te gaan koffie drinken.... 's middags varen en 's avonds kerk...

door de weeks volg ik ook wel eens een lezing of preek ofzo...

In dit soort discussies wordt vroeger of later het buitenland als voorbeeld gesteld. Maar het buitenland is heel groot. En ik hoor in het buitenland nooit dat men zich aan zou willen passen aan Nederlandse gewoontes.
Laten we bij onze eigen gewoontes blijven, dat is helder. Als we in Amerika of Indonesië logeren, passen we ons aan hun gewoontes aan.
Hier is de goede gewoonte om tweemaal per zondag een kerkdienst te beleggen, waar in veel kerken al behoorlijk de klad in gekomen is. Want eenmaal is voor veel kerkgangers meer dan genoeg.
Ik begrijp daar niets van. Dat iemand aan 1 preek voor een hele week genoeg heeft.

[KvR]

Helemaal mee eens. In Engeland ben ik na kerkdiensten (meestal slechts één keer per zondag) bijna altijd door wildvreemde kerkgangers uitgenodigd om thuis met de familie middag te eten en daarna gezellig een kop thee te drinken. Goede diepgaande gesprekken gehad, met de familie cricket achter in de tuin gespeeld; herinneringen die je nooit vergeet.
In Zuid-Frankrijk werd ik na een Franstalige kerkdienst uitgenodigd mee naar het strand te komen, waar we tot zonsondergang gebleven zijn. Het eten werd met elkaar gedeeld. Ook een hele andere zondag dan in Nederland.
Met mijn ouders op vakantie in het buitenland (Frankrijk, Spanje) luisterden we vroeger altijd op zondag naar preken op cassettebandjes. Later zijn we lokale protestantse kerkdiensten gaan bezoeken. Niet altijd volledig te volgen door de taalbarrière, maar meezingen lukte bijna altijd. En de meestal kleine gemeentes waren zeer gastvrij en open voor bezoekers, inclusief voorstelling aan de gemeente bij het begin van de kerkdienst. Mijn zus en ik vonden zulke kerkdiensten veel leuker als anderhalf uur rond een cassetterecorder te zitten.

Dat waren goede vakantiezondagen. Na de vakantie dan weer de wekelijkse "gewoonlijke" zondagen.

[Tante Pollewop]

In dit soort discussies wordt vroeger of later het buitenland als voorbeeld gesteld. Maar het buitenland is heel groot. En ik hoor in het buitenland nooit dat men zich aan zou willen passen aan Nederlandse gewoontes.
Laten we bij onze eigen gewoontes blijven, dat is helder. Als we in Amerika of Indonesië logeren, passen we ons aan hun gewoontes aan.
Hier is de goede gewoonte om tweemaal per zondag een kerkdienst te beleggen, waar in veel kerken al behoorlijk de klad in gekomen is. Want eenmaal is voor veel kerkgangers meer dan genoeg.
Ik begrijp daar niets van. Dat iemand aan 1 preek voor een hele week genoeg heeft.

Dat zegt dan misschien iets over de gehouden preken.

En verder: zou het gewenst zijn dat het buitenland zich aanpast aan Nederlandse gewoontes? Het zegt ook al veel dat het reformatorische volksdeel in Nederland ongeveer als enige christenen in de wereld zulke 'gekke' gewoontes hebben.

[meribel]

aten we bij onze eigen gewoontes blijven, dat is helder.

ik snap je punt.

Maar aan de andere kant, 'gewoontes' zijn niet iets statisch. Het verandert door de loop van tijd.
Dat is gewoon normaal.

Ooit is het veranderd dat er van één naar 2 diensten is gegaan. Van elke zondag naar 4 keer per jaar Heilig Avondmaal. Van de latijnse bijbel naar een nederlandse. Van zingen op hele noten naar zingen op wat anders. Van a capella zingen tot met een orgel erbij, tot met een bandje. Enz. enz. enz. enz.

Je kán dus niet zeggen ( ja je kán het wel zeggen maar het zal niet helpen ) 'laten we bij onze eigen gewoontes blijven "..

[KvR]

Ooit is het veranderd dat er van één naar 2 diensten is gegaan.

Inderdaad, daar is Calvijn mee begonnen

Van elke zondag naar 4 keer per jaar Heilig Avondmaal.

Dat had Calvijn graag gewild, maar het stadsbestuur van Genève was het daar niet mee eens. En dat had destijds nog het laatste woord, ook in kerkelijke aangelegenheden. Dus werd het 4 keer per jaar.

Van de latijnse bijbel naar een nederlandse.

In 1526 verscheen al de eerste Nederlandse bijbelvertaling. Pas daarna - zo vanaf 1566 - kreeg de Reformatie voet aan de grond in de Nederlanden. Dus uit een Latijnse vertaling is in gereformeerde/hervormde kerkdiensten waarschijnlijk nooit gelezen.

Van zingen op hele noten naar zingen op wat anders.

Uit het Geneefse Psalmboek van Calvijn (in het Frans) werd in Straatsburg en Genève ritmisch gezongen. Datheen heeft daarvan de eerste vertaling in het Nederlands gemaakt. De manier waarop hij dat deed, zorgde ervoor dat de meeste psalmen niet meer ritmisch te zingen waren. Een Nederlands "probleem" dus. Wat destijds ook al herkend werd, maar er was destijds niet beters. Men moest zelfs tot 1773 wachten

Van a capella zingen tot met een orgel erbij, tot met een bandje. Enz. enz. enz. enz.

Calvijn wilde inderdaad geen orgel in de kerk. Daarom hebben veel kerken gebruik gemaakt van een voorzanger. Later kwam het orgel weer in gebruik, omdat het zingen zonder muzikale begeleiding vaak chaotisch was.

Je kán dus niet zeggen ( ja je kán het wel zeggen maar het zal niet helpen ) 'laten we bij onze eigen gewoontes blijven "..

Ik denk van wel. "Onze" meeste gewoontes berusten toch echt wel op een calvijnse/hervormde/gereformeerde traditie. Wat dus definitief niet tot die traditie behoort, is het zingen van psalmen op hele noten en het gebruik van een orgel in de kerk. Weinig zeer bevindelijke gereformeerden zullen dat beseffen. Of zouden ze het niet willen weten?

[meribel]

@KvR

ik kan natuurlijk ook heel andere veranderingen benoemen.

Maar jij denkt dus dat we over 100 jr nog op exact dezelfde manier kerk zijn?

[KvR]

ik kan natuurlijk ook heel andere veranderingen benoemen.

Mag gerust

Maar jij denkt dus dat we over 100 jr nog op exact dezelfde manier kerk zijn?

Het zou mooi zijn als we wat meer zouden kijken, wat Calvijn destijds op touw heeft gezet. Wat de eredienst betreft (een orgel zou ik echter niet graag willen missen) en wat zijn leer betreft. Dat geldt niet alleen voor vrijzinnige richtingen binnen de gereformeerde gezindte, maar ook voor een aantal kerkgenootschappen aan de rechterflank daarvan.

Zelf ben ik met de psalmberijming van 1773 opgegroeid. Maar als je leest, waarom Calvijn een psalmberijming heeft laten dichten, en vooral voor wie en door wie, dan zouden we in alle gereformeerde en hervormde kerken al lang uit de psalmberijming in het Liedboek voor de Kerken kunnen, ja eigenlijk moeten zingen.

Op jouw vraag is dus geen eenduidig antwoord te geven.

[meribel]

Het zou mooi zijn als we wat meer zouden kijken, wat Calvijn destijds op touw heeft gezet. Wat de eredienst betreft (een orgel zou ik echter niet graag willen missen) en wat zijn leer betreft

waarom Calvijn?
Waarom niet Paulus en hoe de samenkomsten in het Nieuwe Testament verliepen?

[KvR]

waarom Calvijn?
Waarom niet Paulus en hoe de samenkomsten in het Nieuwe Testament verliepen?

Dat was toch Calvijns doel. Hij wilde dat het leven weer zo zou worden als ten tijde van Paulus.

[meribel]

echt waar?

Die overeenkomst heb ik nog nooit gezien.
Ik krijg altijd een heel ander idee hoe die samenkomsten waren in het NT dan in vergelijking met hoe ze nu zijn ( wat dus geïnspireerd is op calvijn )


Toch denk ik, dat je niet altijd exact dezelfde gewoontes kan houden. Tijden veranderen nu eenmaal.

Maar misschien denk ik daar anders over als ik ouder ben, want dan wil ik het ongetwijfeld zoals het vroeger was.