rins schreef:Dit zei de Heere Jezus niet bepaald tegen gelovigen en zonder de nodiging (die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen) te belemmeren:
Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
en helaas ook toen al ergerden zich velen aan deze preek: deze rede is hard
Als je het hele hoofdstuk leest dan zie je dat Jezus pas over de leer begon nadat Hij geconstateerd had dat de Joden Hem niet geloofden.
Joh.6:36 Maar Ik heb u gezegd dat u Mij wel gezien hebt, en toch gelooft u niet.
En als hij dan over de leer begint houdt Hij het bij elkaar 37 Alles wat de Vader Mij geeft, zal tot Mij komen; en wie tot Mij komt, zal Ik beslist niet uitwerpen.
Nadat Hij gezegd heeft:..." En zij zullen allen door God onderwezen zijn. Ieder dan die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij" zegt Hij er weer achteraan: 47 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven.
rins schreef:Beste 1a2b3c, het probleem van de ontstane spraakverwarring ligt in het feit dat je a.h.w. deze inwendige roeping ontkent.
Maar dat die inwendige roeping nodig is staat hier duidelijk in deze tekst:
Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd(in het hart!) heeft, die komt tot Mij.
Wat ik zeg is dat je komen mag op grond van de roeping die we allemaal horen, we hebben niet een inwendige roeping nodig om WELKOM bij Hem te zijn.
Hij beloofd dat wie tot Hem komt Hij geenszins zal uitwerpen, dat er niemand komt uit zichzelf veranderd daar niets aan en verontschuldigd je ook niet.
Ik ben niet gelukkig met de termen inwendige en uitwendige roeping, omdat het één en dezelfde roeping is. De roeping verandert niet als je hart verandert!
Door de roeping in ongeloof en/of onwil af te wijzen verhard je je hart, en blijft het bij de 'uitwendige' roeping.
Juist hierin is het werk van de Heilige Geest zo nodig, om ons te laten zien dat Hij het meent, dat we vrij komen mogen.
Dat al onze ja-maars niets anders dan ongeloof is, ook al zijn we zo vroom dat we de ja-maars uit de Bijbel halen.
Maar hoe je het ook noemen wilt, we zullen op de 'uitwendige' roeping worden afgerekend.
En reken er maar niet op we ons kunnen excuseren door te zeggen; U hebt me nooit inwendig geroepen.
Laat hij die wil kome ...Opb. 22. Dan kunnen we net als de Joden gaan redeneren en het zo in ongeloof van ons afhouden, maar we zullen nooit kunnen zeggen dat we niet welkom waren.
Dat mensen verloren gaan is door ongeloof en/of onwil, en niet door onmacht. En ook niet omdat Hij in gebreke zou zijn gebleven door niet 'inwendig' te roepen.
Dus ik ontken de 'inwendige' roeping niet, maar als een mens wordt opgeroepen tot geloof moet je niet de bal terug spelen door over dingen te beginnen die God 'moet' doen.
Dat is wat er steeds gebeurd en dat doe ik niet, als iemand zegt: wat moet ik doen om zalig te worden dan moet je de dogmatiek er niet bijslepen. Dat is gewoon geen antwoord op de vraag.
Het gaat gewoon om wat hij moet doen nl. geloven, en niet om wat God 'moet' doen. Daar zorgt Hij Zelf wel voor, we moeten Hem daarin vertrouwen.
