Mede opvoeden door niet gelovige grootouders in de NGK

[geaaart]

Ik ben eigenlijk wel een beetje geschokt als ik dit topic lees. Wie ben je als kind om je ouders zo te schofferen?

Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om, als ik kinderen heb, mijn ouders of schoonouders eisen op te leggen qua geloof als ze oppassen. Zowel mijn vrouw als ik zijn prima grootgebracht, mijn ouders gaan nooit meer naar de kerk en mijn schoonouders geloven wat anders dan ik. Moet dat een twistpunt zijn waarin een kind/kleinkind wordt betrokken. Ik vind het werkelijk schandelijk. Eer uw vader en moeder.

Hallo Faramir.
Helemaal mee eens. Je kunt (mag) nu eenmaal nooit van je (schoon) ouders verlangen die hun kinderen niet gelovig (maar wel respect daarvoor voor anderen die wel geloven) opgevoed hebben te gaan bidden met hun kleinkinderen. Zij hebben gebed immers niet in zich zitten en dus komt het ook niet welgemeend van binnenuit maar is het toneel. Daarbij komt dat het kind meer schade oploopt in z'n ontwikkeling doordat het nooit eens meemag naar de eendjes met ons dan dat het af en toe eens een gebed voor het eten of slapen gaan mist.
Een nog steeds bedroefde opa.

[geaaart]

Ik vind het wel ver gaan dat ongelovige grootouders met het kind zouden moeten gaan bidden... kan me goed voorstellen dat zij dat niet willen.

Dat is de keus die je hebt. Ik zou dat geloof ik ook wel willen dat mijn niet gelovige schoonouders dat zouden doen. Daarvoor is het geloof door geven aan kinderen voor mij een te groot en belangrijk punt binnen de opvoeding. Dat is toch de keus die je als ouders maakt. grootouders mogen best aan hun kinderen vragen waarom zij die keus maken. Het moet wel de keus van de ouders blijven en zou goed zij hun daarin te respecteren.

Beste Gerdien,
U draait de zaak wel een beetje om. Keus die ik heb ? Ik ben van mening dat dit UW keus is. (lees, de keus van mijn (inmiddels gelovige) kind en schoondochter. Immers, mijn zoon (s) hebben wij liefdevol en met respect opgevoed tot het goede en mooie (niet gelovige) mens in ons gezin die z'n plekje in de maatschappij gevonden heeft. Dat vond ook mijn NGK schoondochter anders was zij denk ik niet met hem getrouwd ? Onze zoon heeft zich ook laten dopen in hun NGK wat hij helemaal zelf moet weten, van ons geen kwaad woord.

Nu echter moeten wij gaan bidden met onze kleinzoon die dit nog niet zelfstandig kan omdat hij nog te klein is terwijl wij van mening zijn dat een gebedje missen hem minder zal schaden dan het gemis van ons in de omgang in zijn ontwikkeling ? Ik zou bovendien toneel moeten gaan spelen omdat dat gebed voor mijn gevoel totaal niet gemeend en van binnenuit komt ? (nog afgezien van het feit dat ik niet eens weet hoe ik moet bidden) Hier blijkt geen respect uit van de kinderen naar ons als mens, ouders en grootouders die hun kinderen niet gelovig en liefdevol als respectvolle mensen opgevoed hebben.
Een nog steeds bedroefde opa

[LauraC]

Als ze echt niet geloven zou hen dat toch niet uit hoeven maken? Als ik niet zou geloven en iemand zou mij vragen een gebedje te doen met zijn of haar kind zou ik denken; 't heeft toch geen nut, maar vooruit...het zijn dan toch maar woorden die je 'in het luchtledige' zegt?

Dat is niet oprecht, dan is het net of je mensen vraagt om te liegen. Ik vind het echt triest dat je geloofsopvoeding vooral zou bestaan uit gebedjes opzeggen op bepaalde tijden. Het lijkt me veel belangrijker dat ouders voorleven hoe je als christen kunt leven.

Ik vraag me wel af waarom het opzeggen van een gebed belangrijker wordt gevonden dan een goede band met opa en oma... vind het erg verdrietig dat geloof zulke vormen kan aannemen. Zo is het volgens mij niet bedoeld. Op deze manier wordt haat gezaaid in plaats van liefde.

Hier het verhaal achter mijn post:
Allereerst: noch mijn ouders noch mijn schoonouders zijn christelijk. Als er dus 1 gezin is waar geen vaste regels zijn als het om het geloof gaat is dat het onze wel. Puur en alleen omdat we die regels vanuit onze opvoeding niet kennen. Wij moeten hier dus onze eigen weg in zoeken. Wij als ouders vinden het gebed belangrijk. Misschien niet bewust voor hem nu, als hij 2 is, maar het is goed als hij er in opgroeit zodat je er niet opeens mee op de proppen komt als hij straks 5 is. Wat voor voorbeeld zou dat zijn?Mijn schoonouders geven ons niet eens de gelegenheid om te bidden voor het eten, dus wij zijn enorm flexibel als het om gebedstijden gaat als we daar zijn! Wij zeggen daar niets van, we zaaien er geen haat mee, we gaan gewoon ervoor of erna samen op onze kamer bidden. Vaak als wij daar zijn dus maar 1 of 2 keer per dag. Wanneer wij er gelegenheid voor hebben zonder hun voor het hoofd te stoten. Met mijn ouders is het een heel ander, verdrietig verhaal waar ik het nu niet over wil hebben. Mijn uitspraak (waarin ik overigens niet zeg dat ik dat van ongelovigen verwacht, als je goed leest zeg ik: als IK ongelovig zou zijn....) kwam voort uit een momentje een paar jaar terug, met Kerst. We waren bij mijn schoonouders, die plotseling vroegen of mijn man wilde voorgaan in een kort gebed om te danken voor het voedsel. Na het ‘Amen’ vroeg ik aan mijn schoonvader waarom hij opeens wilde dat we samen gingen bidden en waarom hij daar ook ‘Amen’ op zei. Het kwam op het volgende neer: Het is Kerst, het hoort zo. Bovendien kan het weinig kwaad. Dus, m.a.w. mijn schoonvader heeft er om die reden geen moeite mee met Michael te bidden als wij dat van hem zouden verlangen. Maar OK, klaarblijkelijk is dat niet voor iedereen vanzelfsprekend...maar dit is wel mijn ervaring waaruit ik post. Samengevat: nee, onze geloofsopvoeding bestaat niet uit het klakkeloos op vaste tijden opzeggen van gebedjes. En onze wens is ook om door voorleven te laten zien hoe wij Christus kunnen dienen, maar vind jij het gebedsleven dan niet belangrijk? Ik hoop, dat ik net als Daniel, overal en altijd de kracht heb te kunnen bidden, ook als het moeilijk is of sociaal ‘belachelijk’. Dat wil ik mijn zoon laten zien!

[*Annette*]

Je hoeft met 'n klein kind geen heel gebed op te zeggen, al doe je maar Heere zegen deze spijze amen... Dat is iedereen aan te leren, desnoods zou je kunnen vragen ofdat ze het op een papiertje willen zetten. Na een aantal keren ken je het wel uit hoofd... En vergeet niet dat hoe klein ze soms nog maar zijn, ze leren het zelf ook snel!

Al denk ik persoonlijk zo je post wat gelezen te hebben dat er meer speelt dan alleen het stukje ongelovige grootouders.

Toen ik ging oppassen en bij het gezin voor kennismaking kwam werdt er mij verteld dat ze het op prijs stelde als ik zou bidden/danken met de kinderen tijdens het eten en een stukje uit de bijbel met ze las, ook bij het naar bed brengen. Dan ben ikzelf hiermee ook wel opgevoed en ze vonden het dan ook heel fijn dat ikzelf een christelijk achtergrond heb. Dan pas ik me aan, aan de wensen van de ouders.

Respect voor je LauraC!! Zelf vind ik het ontzettend moeilijk om te bidden in het samenzijn van andere ongelovigen, school/stage/werk ... Als ik voor een nieuwe situatie sta dan neem ik me voor om het vanaf dag 1 gelijk te doen/benoemen maar soms lukt me dat gewoon niet... Het wordt dan alleen maar moeilijker!

[geaaart]

Je hoeft met 'n klein kind geen heel gebed op te zeggen, al doe je maar Heere zegen deze spijze amen... Dat is iedereen aan te leren, desnoods zou je kunnen vragen ofdat ze het op een papiertje willen zetten. Na een aantal keren ken je het wel uit hoofd... En vergeet niet dat hoe klein ze soms nog maar zijn, ze leren het zelf ook snel!

Al denk ik persoonlijk zo je post wat gelezen te hebben dat er meer speelt dan alleen het stukje ongelovige grootouders.

Hallo Anette,
U denkt dat er meer speelt dan geloofszaken ? U heeft het volkomen mis. Vanaf het begin dat onze schoondochter in het leven van onze zoon kwam gaf ze al aan dat haar vriend (onze zoon) uit een soortgelijk warm gezin kwam dan zij. Wij merkten echter al snel dat wij bij veel dingen buitengesloten werden en ook niet serieus genomen. Toen we al vrij snel na zijn geboorte (wat waren we gelukkig) merkten dat wij nog geen seconde alleen gelaten werden met hem + na ca. een half jaar de mededeling kregen dat we niet op mochten passen nadat we dat gevraagd hadden (immers haar ouders passen wel op....) en dat dat iets met de "vertrouwensband" te maken zou hebben zijn we afgehaakt toen daar geen verdere uitleg op kwam.

Wij waren zo enorm geschockeerd en voelden ons zo enorm in het ootje genomen dat we voorgesteld hebben met een Mediator eens om de tafel gaan. Ook dit is door hen helaas afgewezen. Het had wat ons betreft zelfs nog wel een EO Mediator geweest mogen zijn. Ergens moet deze (geloofs) schoen toch wringen ? Kom er dan gewoon eerlijk voor uit (net als de dochter van onze kennissen) dan zouden wij misschien nog kunnen overwegen het te respecteren...ondanks dat we verder buitengesloten zijn van "mede" opvoeding van onze kleinzoon en nooit eens samen met hem naar de eendjes mogen.

U heeft ook in mijn post gelezen dat de dochter van kennissen die ook getrouwd is met een jongeman uit de Nederlands Gereformeerde Kerk wél eerlijk naar haar ouders is geweest over dat oppassen niet kan vanwege hun geloof ?

U mag ervan maken wat u wilt, iedereen om ons heen spreekt er schande van en veroordelen deze gang van zaken zeer omdat ze ons gezin al langer meegemaakt hebben en weten hoe liefdevol we altijd met de kinderen geweest zijn en hoe wij zelf in het leven staan. Men is gewoon vaak verbijsterd, maar sommigen hebben van dit oppas-etc. probleem i.v.m. sommige geloven al wel vaker gehoord in bepaalde kringen, dus wij zijn zéker niet de enige helaas.

Ik merk tenslotte toch nog maar even voor de volledigheid op dat wij hier wel te maken hebben met een orthodox geloof wat de Reformatorische Tradities uit 1664 aangangt.....
Een nog steeds bedroefde opa en oma.

[LauraC]

@geaaart: misschien zou u uw probleem eens voor kunnen leggen aan de voorganger van de gemeente waar uw zoon en schoondochter kerken. Als u dat misschien 'eng' vindt, kunt u uw situatie ook eens voorleggen aan het panel van de vragenrubriek van Refoweb.
Ik heb net eens op de site van de NGK gekeken en dat ziet er niet orthodox uit in mijn ogen....

[saartje]

Als ze echt niet geloven zou hen dat toch niet uit hoeven maken? Als ik niet zou geloven en iemand zou mij vragen een gebedje te doen met zijn of haar kind zou ik denken; 't heeft toch geen nut, maar vooruit...het zijn dan toch maar woorden die je 'in het luchtledige' zegt?

Dat is niet oprecht, dan is het net of je mensen vraagt om te liegen. Ik vind het echt triest dat je geloofsopvoeding vooral zou bestaan uit gebedjes opzeggen op bepaalde tijden. Het lijkt me veel belangrijker dat ouders voorleven hoe je als christen kunt leven.

Ik vraag me wel af waarom het opzeggen van een gebed belangrijker wordt gevonden dan een goede band met opa en oma... vind het erg verdrietig dat geloof zulke vormen kan aannemen. Zo is het volgens mij niet bedoeld. Op deze manier wordt haat gezaaid in plaats van liefde.

Hier het verhaal achter mijn post:
Allereerst: noch mijn ouders noch mijn schoonouders zijn christelijk. Als er dus 1 gezin is waar geen vaste regels zijn als het om het geloof gaat is dat het onze wel. Puur en alleen omdat we die regels vanuit onze opvoeding niet kennen. Wij moeten hier dus onze eigen weg in zoeken. Wij als ouders vinden het gebed belangrijk. Misschien niet bewust voor hem nu, als hij 2 is, maar het is goed als hij er in opgroeit zodat je er niet opeens mee op de proppen komt als hij straks 5 is. Wat voor voorbeeld zou dat zijn?Mijn schoonouders geven ons niet eens de gelegenheid om te bidden voor het eten, dus wij zijn enorm flexibel als het om gebedstijden gaat als we daar zijn! Wij zeggen daar niets van, we zaaien er geen haat mee, we gaan gewoon ervoor of erna samen op onze kamer bidden. Vaak als wij daar zijn dus maar 1 of 2 keer per dag. Wanneer wij er gelegenheid voor hebben zonder hun voor het hoofd te stoten. Met mijn ouders is het een heel ander, verdrietig verhaal waar ik het nu niet over wil hebben. Mijn uitspraak (waarin ik overigens niet zeg dat ik dat van ongelovigen verwacht, als je goed leest zeg ik: als IK ongelovig zou zijn....) kwam voort uit een momentje een paar jaar terug, met Kerst. We waren bij mijn schoonouders, die plotseling vroegen of mijn man wilde voorgaan in een kort gebed om te danken voor het voedsel. Na het ‘Amen’ vroeg ik aan mijn schoonvader waarom hij opeens wilde dat we samen gingen bidden en waarom hij daar ook ‘Amen’ op zei. Het kwam op het volgende neer: Het is Kerst, het hoort zo. Bovendien kan het weinig kwaad. Dus, m.a.w. mijn schoonvader heeft er om die reden geen moeite mee met Michael te bidden als wij dat van hem zouden verlangen. Maar OK, klaarblijkelijk is dat niet voor iedereen vanzelfsprekend...maar dit is wel mijn ervaring waaruit ik post. Samengevat: nee, onze geloofsopvoeding bestaat niet uit het klakkeloos op vaste tijden opzeggen van gebedjes. En onze wens is ook om door voorleven te laten zien hoe wij Christus kunnen dienen, maar vind jij het gebedsleven dan niet belangrijk? Ik hoop, dat ik net als Daniel, overal en altijd de kracht heb te kunnen bidden, ook als het moeilijk is of sociaal ‘belachelijk’. Dat wil ik mijn zoon laten zien!

Respect voor je post Laura!

En om in te haken op Daniel: die had toch ook echt vaste tijden om te bidden, dus zo vreemd is dat niet (en zo ook meerdere Bijbelse figuren). Ik zou het fijn vinden als mijn kind(eren) leren dat het eten en drinken geen vanzelfsprekendheid is, en dat we daar dus best voor mogen bidden en danken, dus inderdaad: vast ritueel. Zo ook voor/na het slapen. Maar daarnaast hoop ik zeker dat zij zullen leren wie de Heere is, en dat zij ten allen tijde mogen bidden, zodat het geen onnadenkend afgeraffeld iets is.
Ik denk ook dat het de kinderen wel een houvast geeft als zij daarmee opgroeien, dat heb ik zelf tenminste wel ervaren. Het geeft kinderen toch ook een veilig/duidelijk gevoel als dit altijd gebeurd? En dan snap je er als kind toch niks van als dit niet gebeurd of denk ik dan te 'kinderlijk'?

Verder lijkt het me een zeer moeilijke situatie Geaart. Ik voel enerzijds begrip en ook het verdriet van uw situatie, en ook dat het heel moeilijk moet zijn. Maar daarnaast begrijp ik eerlijk gezegd niet dat het opzeggen van een gebedje (kort/krachtig evt. uitgeschreven) voor zo'n dilemma zorgt als dat zou betekenen dat u uw kleinkind bij u mag hebben. Zelfs op de afdeling waar ik werk (als één van de zeer weinig christenen) worden weleens christelijke kinderen opgenomen. Het is dan de gewoonte dat gebedjes voor/na eten en voor/na slapen worden uitgetypt zodat iedereen dit kan doen met het kind omdat het het zelf (nog) niet kan. Dit doen alle collega's christelijk of niet. Daar heb ik altijd veel bewondering voor, maar ik zie ook dat het de kinderen goed doet, omdat het bij hun leven hoort.

[egbert]

Wat te denken b.v. van deze tekst die ik tegenkom op deze site http://www.gotquestions.org/nederlands/ ... ouwen.html
Gaat over verkering en/of omgang met ongelovigen.... Ik wordt daar werkelijk onpasselijk en een beetje stil van:

Vraag: "Is het oké als een Christen met een niet-Christen trouwt of verkering heeft met een ongelovige?"
Antwoord: Korintiërs 6:14 verkondigt: “Loop niet in een en hetzelfde span met ongelovigen. Wat is de verwantschap tussen gerechtigheid en wetteloosheid?
of:
De Bijbel gaat verder met te zeggen: “Maar vergis u niet: slecht gezelschap bederft goede zeden” (1 Korintiërs 15:33). Als je de een of andere intieme relatie met een ongelovige hebt dan kan dit al snel, en gemakkelijk, tot iets uitgroeien wat een belemmering kan zijn voor je levenswandel met Christus.

En ook dit is voor mij als niet gelovige die respectvol omgaat met gelovigen moeilijk om te lezen:
Op de site http://www.slideshare.net/MalieP/huwelijk-en-samenwonen is een pastoraal stuk te lezen geschreven door de Nederland Gereformeerde Kerkgemeenschap te Ede gericht aan jongeren. (dus ook gericht aan onze aanvankelijk niet gelovige zoon)
Wat zegt de bijbel over trouwen met iemand die niet gelooft ? (even scrollen naar pag. 13)
Om voor het antwoord op deze vraag maar direct duidelijkheid te bieden: De Bijbel laat ons zien dat God ernaar verlangt dat een kind van Hem, trouwt met een ander kind van Hem. God ziet het niet zitten wanneer een kind van Hem verkering heeft of trouwt met iemand die geen kind van Hem wil zijn.

Wat een vreselijke nare teksten allemaal. Maar ik blijf desondanks altijd beleeft en respectvol tegen mensen die in God geloven, ook tegen mijn zoon en schoondochter als ik ze tegenkom. Dit soort (in dit geval NKG) teksten maken onnodig veel stuk tussen gelovigen en niet gelovigen. Verder contact op deze dwingende bijbelse basis willen wij op deze manier echter niet meer met hen en zullen derhalve ons kleinkind ook niet meer zien. De pijn is groot maar de vernedering door hun (bijbelse) kant is ondraagelijk en tast onze waardigheid als mens, ouder en grootouders enorm aan.
Het maakt veel kapot als je als ouders en grootouders zo "weggezet" wordt vanwege bijbelse "regels" die gebracht worden alsdat het te maken zou hebben met de "vertrouwensband" omdat hun kind hen zo dierbaar is ....

Nee, dan een site van de Katholieken die het juist precies andersom propageren en het een must vinden dat opa's en oma's deelnemen aan het leven van een kleinkind omdat dat heel goed is voor hun ontwikkeling:
http://www.katholiekgezin.nl/index.php? ... &Itemid=33

Kon ik dergelijke teksten maar vinden op de NKG site.....

Die teksten zul je niet vinden op de algemene NGK site nog op enige andere NGK site.
Ik denk echt dat je in de war bent met een ander kerkgenootschap.
Ik ben zelf ouderling in een NGK kerk en deze manier van denken is wel zo niet NGK...
Ik ken daarnaast aardig wat NGK kerken en hoewel NGK kerken onderling nogal kunnen verschillen (er is geen nationale synode) weet ik zeker dat dit nergens geleerd wordt.

[geaaart]

Wat te denken b.v. van deze tekst die ik tegenkom op deze site http://www.gotquestions.org/nederlands/ ... ouwen.html
Gaat over verkering en/of omgang met ongelovigen.... Ik wordt daar werkelijk onpasselijk en een beetje stil van:

Vraag: "Is het oké als een Christen met een niet-Christen trouwt of verkering heeft met een ongelovige?"
Antwoord: Korintiërs 6:14 verkondigt: “Loop niet in een en hetzelfde span met ongelovigen. Wat is de verwantschap tussen gerechtigheid en wetteloosheid?
of:
De Bijbel gaat verder met te zeggen: “Maar vergis u niet: slecht gezelschap bederft goede zeden” (1 Korintiërs 15:33). Als je de een of andere intieme relatie met een ongelovige hebt dan kan dit al snel, en gemakkelijk, tot iets uitgroeien wat een belemmering kan zijn voor je levenswandel met Christus.

En ook dit is voor mij als niet gelovige die respectvol omgaat met gelovigen moeilijk om te lezen:
Op de site http://www.slideshare.net/MalieP/huwelijk-en-samenwonen is een pastoraal stuk te lezen geschreven door de Nederland Gereformeerde Kerkgemeenschap te Ede gericht aan jongeren. (dus ook gericht aan onze aanvankelijk niet gelovige zoon)
Wat zegt de bijbel over trouwen met iemand die niet gelooft ? (even scrollen naar pag. 13)
Om voor het antwoord op deze vraag maar direct duidelijkheid te bieden: De Bijbel laat ons zien dat God ernaar verlangt dat een kind van Hem, trouwt met een ander kind van Hem. God ziet het niet zitten wanneer een kind van Hem verkering heeft of trouwt met iemand die geen kind van Hem wil zijn.

Wat een vreselijke nare teksten allemaal. Maar ik blijf desondanks altijd beleeft en respectvol tegen mensen die in God geloven, ook tegen mijn zoon en schoondochter als ik ze tegenkom. Dit soort (in dit geval NKG) teksten maken onnodig veel stuk tussen gelovigen en niet gelovigen. Verder contact op deze dwingende bijbelse basis willen wij op deze manier echter niet meer met hen en zullen derhalve ons kleinkind ook niet meer zien. De pijn is groot maar de vernedering door hun (bijbelse) kant is ondraagelijk en tast onze waardigheid als mens, ouder en grootouders enorm aan.
Het maakt veel kapot als je als ouders en grootouders zo "weggezet" wordt vanwege bijbelse "regels" die gebracht worden alsdat het te maken zou hebben met de "vertrouwensband" omdat hun kind hen zo dierbaar is ....

Nee, dan een site van de Katholieken die het juist precies andersom propageren en het een must vinden dat opa's en oma's deelnemen aan het leven van een kleinkind omdat dat heel goed is voor hun ontwikkeling:
http://www.katholiekgezin.nl/index.php? ... &Itemid=33

Kon ik dergelijke teksten maar vinden op de NKG site.....

Die teksten zul je niet vinden op de algemene NGK site nog op enige andere NGK site.
Ik denk echt dat je in de war bent met een ander kerkgenootschap.
Ik ben zelf ouderling in een NGK kerk en deze manier van denken is wel zo niet NGK...
Ik ken daarnaast aardig wat NGK kerken en hoewel NGK kerken onderling nogal kunnen verschillen (er is geen nationale synode) weet ik zeker dat dit nergens geleerd wordt.

Hallo Egbert,
Misschien ben ik niet helemaal duidelijk geweest. Ik bedoelde aan te geven dat ik graag had gezien dat een soortgelijke tekst over de belangrijkheid van opa's en oma's in het (gelovige) leven en voor de ontwikkeling van het kleinkind ook op de NGK terug te kunnen vinden, al was het maar een verwijzing geweest.....
Verder heb ik niet beweerd dat de onwerkelijke teksten anno 2010 tegen de omgang met niet gelovigen van de NKG site kwam. Echter is het wel een stuk geschreven voor jongeren onder de NGK vlag te Ede en nog steeds gepubliceerd op internet voor wie het maar wil lezen ?

Wellicht dat NG kerken dan toch onderling verschillende "instructie's" hebben vastgelegd waar de volgelingen aan moeten voldoen als de kerken onderling nogal kunnen verschillen zoals u al aangeeft ?
Ik weet ook niet wat op uw site bedoeld wordt onder het item Wie zijn wij met "We staan met overtuiging in de traditie van de Reformatie van de 16e eeuw" etc. etc. ? En wat moet ik me dan voorstellen met de de karakter aanduiding " Inhoud: Orthodox-Gereformeerd" zoals omschreven op http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands_Gereformeerd ?
Een nog steeds bedroefde opa en oma

[geaaart]

Hallo Saartje,
Ik zie hier weer dezelfde reaktie van u waar ik in mijn post al diverse keren op gereageerd heb n.l. dat ik géén toneel kan en wil spelen omdat ik NOOIT heb gebeden en dat zeker ook niet ga doen omdat het kind er niet onder te lijden heeft als er bij ons dan eens een keertje NIET gebeden wordt. Bovendien hebben (juist kleine) kinderen zéér snel door als er toneel gespeeld wordt. Tevens willen wij ons daar ook niet toe laten dwingen door onze kinderen temeer daar wij onze zoon tot zijn bijna 26e thuis hebben gehad en nooit gelovig opgevoed. Dan kan het niet zo zijn dat wij een paar jaar later met deze voor ons onuitvoerbare zaken geconfronteerd moeten worden. Zo leert ons kleinkind dat ook z'n andere (niet gelovige) opa en oma kennen wat zeker ook niet slecht zal zijn voor zijn ontwikkeling. ? (ook z'n vader hebben wij met goed gevolg opgevoed, toch ?) Nogmaals, het is ook goed voor (klein) kinderen als ze zien dat er ook andere mensen om hen heen zijn die NIET bidden voor het eten en toch respect hebben en dankbaar zijn voor hetgeen er op tafel staat. Iedereen is immers anders ?
Een nog steeds bedroefde opa en oma

[geaaart]

@geaaart: misschien zou u uw probleem eens voor kunnen leggen aan de voorganger van de gemeente waar uw zoon en schoondochter kerken. Als u dat misschien 'eng' vindt, kunt u uw situatie ook eens voorleggen aan het panel van de vragenrubriek van Refoweb.
Ik heb net eens op de site van de NGK gekeken en dat ziet er niet orthodox uit in mijn ogen....

Hallo LauraC,
Dank voor uw idee. Zeker eens de moeite waard eens naar te kijken. De term "orthodox" heb ik niet van de NGK site maar uit de karakter omschrijving (rechts op het scherm in een apart kader) op de site: http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands_Gereformeerd

[LauraC]

@geaaart: ik zou zeker eens naar die vragenrubriek kijken als ik u was. Ik weet namelijk zelf ook niet hoe wij u als forum verder kunnen helpen. U zit lijkt het wel, in een impasse. In die vragenrubriek kunt u wellicht ook een wat andere omschrijving van de NGK vinden.
Tsja, wikipedia/orthodox. Ik heb het idee dat er op Refoweb een andere definitie van orthodox op wordt nagehouden. Orthodox is voor veel mensen meer een 'gevoelsbegrip' en velen zullen met u twisten de NGK orthodox te noemen als het om zwaarte gaat.

[saartje]

Hallo Saartje,
Ik zie hier weer dezelfde reaktie van u waar ik in mijn post al diverse keren op gereageerd heb n.l. dat ik géén toneel kan en wil spelen omdat ik NOOIT heb gebeden en dat zeker ook niet ga doen omdat het kind er niet onder te lijden heeft als er bij ons dan eens een keertje NIET gebeden wordt. Bovendien hebben (juist kleine) kinderen zéér snel door als er toneel gespeeld wordt. Tevens willen wij ons daar ook niet toe laten dwingen door onze kinderen temeer daar wij onze zoon tot zijn bijna 26e thuis hebben gehad en nooit gelovig opgevoed. Dan kan het niet zo zijn dat wij een paar jaar later met deze voor ons onuitvoerbare zaken geconfronteerd moeten worden. Zo leert ons kleinkind dat ook z'n andere (niet gelovige) opa en oma kennen wat zeker ook niet slecht zal zijn voor zijn ontwikkeling. ? (ook z'n vader hebben wij met goed gevolg opgevoed, toch ?) Nogmaals, het is ook goed voor (klein) kinderen als ze zien dat er ook andere mensen om hen heen zijn die NIET bidden voor het eten en toch respect hebben en dankbaar zijn voor hetgeen er op tafel staat. Iedereen is immers anders ?
Een nog steeds bedroefde opa en oma

Het lijkt me zeker goed ja als een kind leert dat er ook mensen zijn die niet gelovig zijn en die in mijn ogen soms nog meer respectvol zijn dan christenen. En dat meen ik. Daarom is het ook helemaal mijn bedoeling niet om daarin respectloos naar u toe te doen. Maar dan vraag ik me nog steeds af of het ook goed is dat het kind zelf dan automatisch ook niet bid omdat opa/oma/andere mensen dat ook niet doen terwijl het kind het wel gewend is maar het zelf nog niet kan.

[geaaart]

Hallo Saartje,
Ik zie hier weer dezelfde reaktie van u waar ik in mijn post al diverse keren op gereageerd heb n.l. dat ik géén toneel kan en wil spelen omdat ik NOOIT heb gebeden en dat zeker ook niet ga doen omdat het kind er niet onder te lijden heeft als er bij ons dan eens een keertje NIET gebeden wordt. Bovendien hebben (juist kleine) kinderen zéér snel door als er toneel gespeeld wordt. Tevens willen wij ons daar ook niet toe laten dwingen door onze kinderen temeer daar wij onze zoon tot zijn bijna 26e thuis hebben gehad en nooit gelovig opgevoed. Dan kan het niet zo zijn dat wij een paar jaar later met deze voor ons onuitvoerbare zaken geconfronteerd moeten worden. Zo leert ons kleinkind dat ook z'n andere (niet gelovige) opa en oma kennen wat zeker ook niet slecht zal zijn voor zijn ontwikkeling. ? (ook z'n vader hebben wij met goed gevolg opgevoed, toch ?) Nogmaals, het is ook goed voor (klein) kinderen als ze zien dat er ook andere mensen om hen heen zijn die NIET bidden voor het eten en toch respect hebben en dankbaar zijn voor hetgeen er op tafel staat. Iedereen is immers anders ?
Een nog steeds bedroefde opa en oma

Het lijkt me zeker goed ja als een kind leert dat er ook mensen zijn die niet gelovig zijn en die in mijn ogen soms nog meer respectvol zijn dan christenen. En dat meen ik. Daarom is het ook helemaal mijn bedoeling niet om daarin respectloos naar u toe te doen. Maar dan vraag ik me nog steeds af of het ook goed is dat het kind zelf dan automatisch ook niet bid omdat opa/oma/andere mensen dat ook niet doen terwijl het kind het wel gewend is maar het zelf nog niet kan.

Als u uw laatste vraag blijft stellen zet u mensen voor onmenselijke keuzes. U omzeilt het argument dat als een klein kind zelf nog niet kan bidden het zeker niet slechter zal worden van een keertje een gebedje missen bij zijn niet gelovige opa en oma in hun huis ?
Ik mag NOOIT voor die keus gesteld worden want ons gezin gelooft immers niet ?......Bijkomend (nogmaals, zie ook hierboven) feit is dat het kleinkind wat niet in het leven van zijn andere niet gelovige opa en oma kan worden betrokken hiervan invloed zal ondervinden in zijn ontwikkeling. Het mag dus nooit van ons verlangd worden en het is ook voor het kleinkind onmenselijk iets dergelijks te willen als dat niet in onze genen zit. Wij kunnen en willen geen toneel spelen naar ons kleinkind toe, wat hij als hij iet ouder is zeker ook zal begrijpen !
Een nog steeds bedroefde opa en oma

[geaaart]

@geaaart: ik zou zeker eens naar die vragenrubriek kijken als ik u was. Ik weet namelijk zelf ook niet hoe wij u als forum verder kunnen helpen. U zit lijkt het wel, in een impasse. In die vragenrubriek kunt u wellicht ook een wat andere omschrijving van de NGK vinden.
Tsja, wikipedia/orthodox. Ik heb het idee dat er op Refoweb een andere definitie van orthodox op wordt nagehouden. Orthodox is voor veel mensen meer een 'gevoelsbegrip' en velen zullen met u twisten de NGK orthodox te noemen als het om zwaarte gaat.

Hallo LauraC,
Dank voor uw tip, gaan we zeker doen. Het voelt indedaad als een impasse en zo is het ook want wij worden buitengesloten door mijn zéér gelovige en "bijbels" levende schoondochter en inmiddels ook lid geworden gelovige zoon omdat wij (in tegenstelling tot haar gelovige ouders van de NG kerk) niet eens een uurtje op ons kleinkind mogen passen, laat staan eens met hem saampjes naar de hertjes of de eendjes te mogen.
Het is jammer dat onze kinderen niet eerlijk zijn over de reden.
Hierop zijn wij beiden afgehaakt en hebben alle contact met hen en ons kleinkind verbroken want het blijft voelen als een enorme aantasting van onze waarde als mens, ouders, en grootouders. Wel hebben wij aangegeven nog wel met een mediator met hen samen te willen spreken zodat zij evt. uit kunnen leggen wat er dan precies schort maar daar willen ze maar niet op ingaan en laten het verder maar zo.
Hier klopt niets van....immers als je niets te verbergen hebt dan kun je dingen toch met respect voor elkaar oplossen met behulp van een (van mijn part EO) mediator zou je denken ?
Een nog altijd bedroefde opa en oma