de bijbel is maar een boek geschreven op een charackter of karakters, meerderren dus.
de god van david is die dan te hanteren, of de god van mohammed of de god van mozes. volgens mij zijn die alle drie hetzelfde.
david stelt achter je aan te gaan tot in de diepste duisternissen desnoods (van het leven) ik wil ook wel arabisch gaan spreken.
de god van de bijbel is de god die de zoon hanteert die sterft in plaats van god zelf of mohammed of david of mozes of de farao desnoods.
ik weet niet precies wat zei allen 3 of vier verzameld hadden of verzameld hebben. wel is duidelijk dat dit characters zijn die in de maatschappij leven. waarvan men zich kan afvragen welke de enige is in het universum waarvan maar een quantum is. ook is er met afstanden te werken, of met de standen van de sterren en tijdingen.
ook is chrishna bekend en de dalai lama en boeda en mozes met hun jaartellingen.
god de enige en onnoemabare desnoods omdat de natuur niet per see een woord behoeft leeft voort tot in eeuwigheid en eeuwigheden. verder is het moment van 'nu' samen met god niet 'alleen'
wel kun je een enorm heldhaftige positie hanteren die niet eens een word zoudt hebben behoeft of beoeft of behoedt zou hebben.
hij die de zonde wegneemt of wegnam dat is jezus christus van het fundament of de god van de farao en mozes en jozef die de pijn in de handen ov voeten ook alles allom kan leggen.
die kun je in woorden en datails wel vatten door de tijde(n) heen, en trachten te beschrijven tot in de details van hoe deze kan werken zijn of dienen.
voor de gewone mens is het iig hij die de zonde weg neemt van je, jezus en david gaan daar het uiterst in, ook mordechai esther en de betekennis van deze boeken gaat daar ver in.
deze ter dood gebracht en opgestaan uit de dood of doden behoeft niet per see een boek over mozes of twee over christus of drie over judas en de farao. en half hoe bezeten de wereld als is o peen nivaeu laat staan twee of een omgeving er bij meegegeven in 'het nu' als dat een moment is met zonde(.) er in meegenomen op laat staan een niveau van een.
als de meeste nog niet eens een halve pijl kunnen gooien of weten wat een boogschutafstand is, hoe zwaar moet het dan zijn geweest voor david of jona om op te staan en een wet des leven te handhaven. om maar een pijl tot op drie meter gegooit te achtervolgen, ter wijl die niet zo ver ligt of ingewikkeldt is.
of dat het teken van een kruis al uit het oude egypte komt, voor als je zo met een tikkie ver de bjbel inclusief de oude boeken kent als ezechiel en een stoklengte afstand tot aan de muur in china met een brief van jeremia en jesaja er bij en het lossslaan van de ketekennen (die de banden des doods (in handen en voeten ook al (kunnen) houden).
daar hoef ik verder niet zo veel arabisch voor te leren of te weten dan nog wie god de here is die tot de here spreekt, of dat nu met of zonder aonden te nemen is voor nu, zoverre mensen denkt god of allah of chrisus en de tempel te kunne leren kennen via een boek of tachtichduizenden boeken.
de evangelistaie van de bijbel is hooguit een beschreven boek over de opstand van christus uit de dodenen de wereklijke 'schoon' 'reiniging' making van een tempel middels een paar korte boeken die christus in het kort beschreven over een paar of iets meer omstreden onderwerpen zoals wat door wie is gezonden of wat je met een talent moet doen. of talenten en gaven.
hoe dit kan leiden of waartoe dit leidde behoeft niet 1 boek of woord, in principe of een enkelle cent van wie dan ook.
hoe waardevol is dan de bijbel wel niet en de god en heren van de bijbels.
niet dat ik een strijder van het kruis ben, maar gelovig in het nemen van de zonden weg van hen waar geen zonden horen en het handhaven van een simpellen wet des of der leven en liefde, behoeft ook geen; boek.
wel leeft het nu toch wel of niet en in wiens hanen het zei, maar iemand anders te vragen je jou mij wij of onze zonden hier te dragen is al ver genoeg. ik geloof dat deze leer ook geen boek behoeft.
gr.+
de visie der ogen en contactueel (nu) gezien.