Maar daar ga je natuurlijk niet van uit. Ik bedoel: wij zijn getrouwd tot de dood ons scheidt. En als anderen dan zeggen: het kan altijd mis gaan, zeg ik: nee hoor. we blijven toch wel bij elkaar. Kan naief klinken, maar is wel ons doel, en daar gaan we voor, zonder twijfelen. Dat het mis kan gaan komt in ons woordenboek gewoon niet voor. Als het dan wel ooit misgaat zien we t dan wel weer, dan is het vroeg genoeg om ons er druk over te maken.
Ik vind tussen gemeenschap en elkaar in je nakie zien toch ook wel een verschil zitten. Wij hadden als grens geen gemeenschap tot we getrouwd waren (en ook niet omdat we dat Bijbels vinden, maar wel omdat ons dat mooi leek). Maar daarvoor zit nog een heel traject
Ik ben ook wel blij dat mijn man soms eerlijk zegt wat hij minder mooi vindt aan me. Ik heb altijd al een buikje gehad, en hij is er altijd eerlijk over geweest dat hij dat niet mooi vindt. Ook tikt hij me echt wel op mijn vingers als ik veel aangekomen ben (nu geldt dat natuurlijk even niet, nu is hij elke dag weer dolblij dat hij me weer makkelijker een knuffel kan geven

). Als hij dat soort dingen niet meer eerlijk zou zeggen zou ik echt onzeker worden, want dan zou ik hem niet geloven als hij zegt dat ik alleen maar ontzettend mooi ben. Gelukkig zegt hij dat over het algemene wel
Als ik alleen ga douchen, zonder Jurian of mijn man, doe ik ook de douche op slot. Heerlijk zonder gestoord te worden even een hele tijd onder een warme douche staan. En als ik alleen in bad ga al helemaal. Dan is de badkamer een uur lang van mij, en mag niemand er in.
Ik ben trouwens ook met dichte deuren opgegroeid. Wij deden allemaal de deuren op slot. Ik vind het wel gezond. Mijn vader zei altijd op een gegeven moment: hee, de deuren gaan op slot, je bent wegens verbouwing gesloten. Dan werden we gewoon puber en dan is het logisch dat je opeens je schaamte ontdekt zeg maar. Die deuren zijn trouwens wel altijd op slot gebleven thuis. Geen idee waarom.
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...