Doordat Christiaan de eerste tijd na zijn geboorte in het zh in de couveuse heeft gelegen en ik hem de eerste paar uur eigenlijk niet heeft gezien hapte hij totaal niet op de borst, hapte hij een keer goed dan dronk hij niet. Op een gegeven moment geven ze in het zh een flesje vanplaats uit een tuitje of vingervoeden en dat was ook niet bevorderlijk. Uiteindelijk heb ik 4 maanden gekolfd het heeft veel pijn en moeite gekost (laten we zeggen bloed, zweet en tranen

). Dus toen ik weer zwanger was zeiden we ook gelijk we gaan niet weer zo tobben. het moet gelijk leuk gaan en makkelijk, wel was ik vastbesloten er wel van alles aan te doen. Simon geboren, hapt niet goed, 1 dag aangekeken en er een lactatiekundige bij gehaald die helaas meer verpest heeft dan goed gedaan. maar nog steeds ging het niet, elke keer als hij dronk zat ik tegen het plafond van de pijn. khad giga last van tepelkloven en later een ontsteking toen zijn we maar weer gestopt. Toch voelde ik het wel een beetje als falen van mijn kant. Vond me een beetje mislukt als moeder, maar gelukkig hangt het daar niet alleen van af.
Wat me ook ontzettend tegenviel en soms ronduit gekwets heeft is dat sommige personen zo pro bv zijn en dat dan zo laten merken dat ze het gewoon heel slecht van je vinden dat jij geen bv geeft. en bij Christiaan gingen ze er dan ook al bij voorbaat vanuit dat hij geen bv kreeg omdat hij een flesje kreeg terwijl ik daar zo veel moeite voor heb gedaan om dagelijks ik weet niet hoe vaak te kolven

Wees sterk en moedig. Sidder niet en wordt niet verschrikt. want de Here, uw God, is met u, overal waar u gaat (Jozua 1:9)