Mijn twee jongste broertjes trekken enorm met elkaar op. Echt een band heb ik niet met ze, het zijn gewoon broertjes, af en toe leuk om te verwennen, af en toe mag ik ze uit elkaar trekken, that's it.
Mijn oudere broer en ik konden elkaar wel schieten toen hij nog thuis woonde. Het was altjd ruzie, echt niets konden we van elkaar hebben. Maar nu gaat het echt een stuk beter, we vertellen elkaar af en toe echt dingen (hij over zijn vriendin, ik hem over waar ik mee worstel) Onze thuissituatie is verre van ideaal maar daar hebben we het nooit echt over. We zijn het op bepaalde punten gewoon met elkaar eens, ik weet dat van hem (hij van mij weet ik niet



Ik krijg vaak opmerkingen over het leeftijdsverschil (5 jaar, 1,5 jaar en 7 jaar) maar ik vind dat helemaal niet storend. Soms is het wel jammer omdat ik nooit een maatje had, mijn jongere broertje gedraagt zich als een 12-jarige zegmaar, maar anderzijds ging ik mijn eigen gang wel. Ook opmerkingen, vind je het niet jammer dat je enigst meisje ben, hoor ik vaak. Maar ach, waarom? Ik ben niet anders gewent en... Ik kreeg meer kleding en andere frutseltjes dan mijn broertjes
