Gisteravond toen ik naar bed ben gegaan rond 10 uur, zijn mail had gelezen het nog eventjes hier gepost had etc. Heb ik hem gesmst. Heb toen ook tegen hem gezegd dat ik hoopte dat ik hem geen verdriet deed, maar dat ik het niet langer verbergen meer kon. Hij smsde toen weer terug;
Ik lig er ook in. Voelde me niet zo prettig toen ik je mailtje had gelezen. Gaat nu weer. Vind het ook goed dat je er over durft te beginnen. Lieverd ik hou van je! Wltrste.
Toen ik vanmorgen bijna bij m'n werk was, had ik al een smsje van hem. Daarin stond gewoon een heel netraal verhaaltje. Heb hem toen ook gevraagd of die wel goed geslapen had, tegen de middag had hij terug gesmst dat hij niet gelijk kon slapen, maar verder wel aardig geslapen had.
Vanavond na het eten hoopt hij te komen, zie er best wel tegenop. Magoed stap 1 heb ik al gezet dus de volgende stappen moet ik ook nemen. Kan nu niet meer terug!
Erufailon schreef:Dat het nog niet over en uit is, maar dat je op het randje zit. Ik wens je heel veel sterkte met het gesprek, vooral omdat het zo moeilijk is voor je om te praten. Maar zoals hij aangeeft: Ik hou van je is het bij hem waarschijnlijk nog niet echt over. Hij zal waarschijnlijk inzet tonen. En ook bereid zijn naar je te luisteren. Want volgens mij is hij nu wel doordrongen van dat jij het serieus meent.
Bij hem is het helemaal niet over, hij houd heel erg veel van mij! En dat vind ik nu gewoon ook een heel moeilijk iets. Als we van beiden kanten zoiets hadden van we groeien eerder uit elkaar dan naar elkaar toe dan was de 'beslissing' veel gemakkelijker om te kiezen hoe we verder moesten maar het is alleen maar van mijn kant! Ik doe hem hier mee gewoon zoveel verdriet, en dat wil ik eigenlijks helemaal niet. Ik ben niet iemand die iemand anders verdriet wil doen
(ben een heel zorgzaam type 
)Natuurlijk is hij bereid naar mij te luisteren, en hij heeft ook wel in de gaten dat ik heel serieus ben!
Lalage schreef:oooow arme meid, het is ook zo'n worsteling zoiets he... Ik hoop dat je tot een goede beslissing kunt komen. Ga maar lekker een eind wandelen in het bos en praat met elkaar. Heel veel sterkte en vergeet niet om dit alles ook bij je hemelse Vader te brengen. Hij zal je uiteindelijk leiden op de weg die Hij wil, echt waar... ook al lijkt het nu niet zo! Het is mijn ervaring ook geweest. Dus misschien is het ook fijn om een keer alleen te gaan wandelen, nouja eigenlijk niet alleen maar met God. Heel veel sterkte!!
Het is een hele worsteling! Ik hoop dat we vanavond een goed gesprek kunnen hebben met elkaar, en er dan eventueel maandag verder over praten. Want we zullen dit hele weekend nog bij elkaar (moeten) zijn. En m'n ouders weten ook totaal van niks. Die zullen er dan ook heel erg van opkijken. Me moeder vroeg wel regelmatig aan me, gaat het goed tussen jullie, zie je het nog zitten met hem etc.
(misschien merkte ze wel waat aan mij, omdat ik vooral de laatste paar weken me soms echt moet inhouden om niet te nadrukelijk om hem te reageren) ik zei dan altijd jahoor gaat goed, zie het nog helemaal zitten. Terwijl dit eigenlijks helemaal niet zo was, maar ik er ook niet met haar over drufde te praten. Eigenlijks met niemand, tegen een klasgenoot en vriendin heb ik er wel eens wat over gezegd en tegen Hem heb ik het regelmatig gezegd dat ik het zo moeilijk vond welke keuze ik moest maken, of Hij me hierbij helpen wou etc. Bijna iedere avond als ik op bed lig bid ik hiervoor
(ik heb dit ook tegen me vriend in die brief gezegd) gebeden, of Hij me de weg wil wijzen die ik gaan moet. Regelmatig als ik wakker werd kreeg ik dan het gevoel dat ik het moest uitmaken, hij niet de jongen was waar ik mijn hele leven mee verder moes gaan, mee delen etc. Of dit daardwerkelijk een antwoord van Hem is weet ik niet zeker, maar dat gevoel gaf mij regelmatig wel.
André schreef: Zou wel willen dat ik dat kan veranderen, maar weet niet hoe dat moet.
Ehm, je bent zoals je bent qua karakter (dat kun je niet veranderen), als je je altijd anders 'moet' voordoen, leer je elkaar nooit kennen, toch?
En wsl is het zo dat zijn karakter je alleen maar verder tegen gaat staan hoe langer je elkaar kent.
Dat is mij in het begin ook al gezegd, toen ik dit topic gestard heb. Een karkater is niet te veranderen! Wat ik eerst wel hoopte, maar nu steeds vaker merk dat je het niet kan veranderen, dit zou je misschien soms wel willen maar het is zoals het is. Ik ben wel blij dat hij het toegeeft zich bij ons thuis te moeten inhouden, ik ging dat me de laatste tijd steeds meer realiseren, ik dacht eerst zo is hij in werkelijkheid, thuis gedraagd hij zich anders. Maar de laatste tijd ging ik dan steeds vaker denken, hoe doet hij het dan als ik er niet bij ben. Waarschijnlijk doet hij 'het' dan nog meer, als ik bij hem ben houd hij zich in omdat hij weet dat ik het niet leuk vind etc, en bij ons houd hij zich helemaal in, hij is dan niet thuis, tenmaken met personen met een ander karakter als z'n broertjes/zusjes. Je hebt gelijk zijn karakter zal me steeds meer gaan tegenstaan, ik merk nu al dat ik me veel meer aan hem ga ergeren en irriteren als in het begin van onze relatie.
Iedereen vast erg bedankt voor de reactie. En blijf gerust reageren!!
Hughug mij
Of heb je vriendinnen die wel wat aandacht verdienen? 't Komt vast goed, succes! En sterkte met alles verwerken, want dat moet toch ook altijd, ook al ben jij degene die er een punt achter heeft gezet.
