Doel is zoek

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

janoah
Verkenner
Verkenner
Berichten: 4
Lid geworden op: 05 jul 2007 20:54
Contacteer:

Berichtdoor janoah » 20 jul 2007 15:59

met veel meeleven en met pijn in mn hart zit ik mee te lezen. Maar ook: wat goed dat mensen zichzelf durven uiten. Wat kan de duivel toch aan ons trekken!
Veel mensen denken wel eens: van mij hoeft het allemaal niet meer. In feite betekent dit een stille schreeuw om hulp. (bijv: 'zien jullie dan niet dat het niet goed met me gaat? Nou, als ik er niet meer ben dan zullen jullie beseffen hoe moeilijk het voor me geweest moet zijn.)
Maar als iemand zo ver is dat hij gaat fantaseren hóe hij/zij een einde aan zijn leven kan maken is het verstandig om hulp in te schakelen!
Het is goed om inzicht in jezelf te krijgen hoe je tot zulke negatieve gedachten over jezelf kan komen. Hiervoor heb ik misschien een tip. zelf werk ik in de hulpverlening en ik gebruik dan vaak de RET (rationeel emotie therapie) methode. Deze gaat zo:
wat voel ik (boos / blij / bang / bedroefd)
wat denk ik
zijn deze gedachten reeel
wat kan ik beter denken

Je zult zien als je een stroom van negatieve emoties over je heen krijgt, en je gaat de situatie eens omschrijven a.d.h.v bovenstaande rijtje, je veel inzicht in je (vaak negatieve) gedachtenpatroon kan krijgen.
als je je depressief voelt heb je ws helemaal geen zin om hier wat mee te gaan doen. maar bedenk dat het de moeite waard is te proberen! Ik heb hierdoor al heel wat mensen zien veranderen.
En knabbel: bedenk dat jou hulpverlener er is om naar jou hulpvraag te luisteren. Als jij die niet verteld, dan zal ze er ook niet achter komen. Jij bent degene die moet aangeven waar je mee geholpen moet worden. Dit kan voor jou ook een proces zijn. Het vergt nog al wat van jezelf om eerlijk naar jezelf, en daarna ook aan anderen toe te geven dat het zover met je is dat je aan suicide denkt. Dat begrijp ik goed. Maar weet je: één moeilijk moment waarop je het bespreekt kan je zo ontzettend veel verder helpen dat je er de rest van je leven blij mee bent. Weet je, hulpverleners zijn ook gewoon mensen, en de meesten hebben niet de gaven dwars door je heen te kijken. ze zullen op jou verhaal (verbaal en nonverbaal) af moeten gaan. Veel sterkte, je ga op dit moment ws door een diep dal, hoop dat je er weer uit kom. Maar bedenk dat er handen zijn die je omhoog kunnen trekken. Maak dan gebruik van die handen.
ik verkies de fouten van enthousiasme boven de onverschiligheid van wijsheid

André

Berichtdoor André » 20 jul 2007 16:37

@ janoah, misschien is het wel wijs om er bij te vertellen dat de RET niet werkt bij gebeurtenissen die je niet (meer) kunt veranderen.
Te denken valt aan:
Rouwverwerking
Echtscheiding

janoah
Verkenner
Verkenner
Berichten: 4
Lid geworden op: 05 jul 2007 20:54
Contacteer:

Berichtdoor janoah » 20 jul 2007 16:54

hoi André,

nee, idd kan je de gebeurtenis er niet mee veranderen, maar wel de negatieve gedachten daarover. Bijv. iemand die zich erg schuldig voelt over de dood van haar vader. Ze kan deze schuldgevoelens omschrijven, bedenken of ze reeel zijn en daarna bedenken wat ze beter zou kunnen denken. snap'ie?
ik verkies de fouten van enthousiasme boven de onverschiligheid van wijsheid

André

Berichtdoor André » 20 jul 2007 20:01

janoah schreef:hoi André,

nee, idd kan je de gebeurtenis er niet mee veranderen, maar wel de negatieve gedachten daarover. Bijv. iemand die zich erg schuldig voelt over de dood van haar vader. Ze kan deze schuldgevoelens omschrijven, bedenken of ze reeel zijn en daarna bedenken wat ze beter zou kunnen denken. snap'ie?
Nee, een schuldgevoel is geen gebeurtenis (niet te filmen) en dus geen start van een RET voorbeeld.
Een schuldgevoel kun je dus niet rationeel maken, het is een gevoel, niet de gebeurtenis.
Negatieve gedachten zijn overigens heel iets anders dan irrationele gedachten.

Gebruikersavatar
Knabbel en Babbel
Verkenner
Verkenner
Berichten: 35
Lid geworden op: 13 mar 2007 15:27
Locatie: In het midden van het land

Berichtdoor Knabbel en Babbel » 23 jul 2007 19:19

Maara schreef:Niet dat ik het zou doen. En al helemaal niet voor een trein (arme machinist enzo), maar toch...
Het gaat bij mij ook zo vaak door m'n hoofd maar doen zou ik het nooit. Dat heb ik ook arme machinist etc.

Maara schreef:Verder, ik ben het met Airke eens.
Schrijf het eens op, maak er een brief van. Hij hoeft niet in keer goed, sta jezelf toe er wat langer over te doen. Het hoeft niet in een keer perfect. Als ze het niet snapt vraagt ze er maar naar. Neem anders gewoon jouw posts uit dit topic over.
Met eleos kan je trouwens ook mailen, mocht dat de drempel verlagen.

Ik ben begonnen met alles op te schrijven, of ik het ook aan m'n hulpverlener geef weet ik nog niet, maar ik weet wel dat ik er zo nooit uitkom en het toch een keer zal moeten vertellen.

Waar kan ik het mailadres van Eleos vinden dan? En kan ik het dan gewoon naar m'n hulpverlener mailen?
Het leven is niet altijd over rozen geuren en manenschijn!

Maaike

Berichtdoor Maaike » 23 jul 2007 19:33

Je kan hier op de chat ook met eleos chatten. Moet je ff in het subforum Refoweb het topic daarover zoeken.

Gebruikersavatar
Knabbel en Babbel
Verkenner
Verkenner
Berichten: 35
Lid geworden op: 13 mar 2007 15:27
Locatie: In het midden van het land

Berichtdoor Knabbel en Babbel » 30 jul 2007 18:38

Maaikje schreef:Je kan hier op de chat ook met eleos chatten. Moet je ff in het subforum Refoweb het topic daarover zoeken.

Dat wist ik ook, maar ik heb zoiets van ja ik kan me daarvoor wel aanmelden, een keer een avond met iemand van Eleos 'erover' chatten, goed ik heb het dan wel allemaal verteld tegen iemand (als ik het dan wel durf) maar helpt het mij dan ook? Als ik het aandurf om alles tegen m'n eigen hulpverlener durf te vertellen, dan is het ook niet één keer erover praten en verder niet, wel vaker. En dan heb je ook dat je weer met 2 personen zit, wat vertel je de één wel de ander niet etc.
Het leven is niet altijd over rozen geuren en manenschijn!

Gebruikersavatar
LeChat
Generaal
Generaal
Berichten: 4857
Lid geworden op: 27 jun 2005 22:18
Locatie: Zeeland
Contacteer:

Berichtdoor LeChat » 30 jul 2007 18:43

Heb je 't inmiddels allemaal van je af kunnen schrijven?

Misschien een idee om bij je volgende bezoekje aan je hulpverlener om zijn/haar mailadres te vragen? Als je dan op 'n gegeven moment de moed verzameld hebt om 't te mailen, kun je dat meteen doen...
Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen

Gebruikersavatar
Knabbel en Babbel
Verkenner
Verkenner
Berichten: 35
Lid geworden op: 13 mar 2007 15:27
Locatie: In het midden van het land

Berichtdoor Knabbel en Babbel » 07 aug 2007 23:39

Ben er mee bezig om alles van me af te schrijven. Onder m'n kussen ligt een boekje waar ik steeds dingen bij aanvul. Één deze dagen moet ik nog eventjes bellen naar Eleos, want heb volgens mij verkeerde datum opgeschreven, dus ff navragen. Ik vraag me af of het dan mogelijk is om het mailadres van m'n hulpverlener te vragen, zodat ze het van te voren alvast allemaal kan lezen. Is het niet raar om via de telefoon het mailadres van je hulpverlener te vragen??

Wel merk ik dat ik tegen heel veel dinge ga opzien. En dingen niet meer durf. Een aantal maanden geleden ben ik 18 geworden, ik wou in de zomervakantie beginnen met autorijlessen. Had me er ook voor opgegeven, maar heb het weer afgezet. Hoe dichter het bij kwam, hoe erger het werd. Nachtmerries kreeg ik er van. Ik durf niet meer!! Ik weet het is zo gemakkelijk, en heb dit ook nooit eerder gehad. Tuurlijk een beetje spannend leek het me wel. Maar ik durf gewoon absoluut niet (meer)!!
Het leven is niet altijd over rozen geuren en manenschijn!

André

Berichtdoor André » 07 aug 2007 23:44

Knabbel en Babbel schreef:Is het niet raar om via de telefoon het mailadres van je hulpverlener te vragen??
Nee dat is niet raar hoor.
Tuurlijk een beetje spannend leek het me wel. Maar ik durf gewoon absoluut niet (meer)!!
Ik denk dat dat niet zo erg is, je kunt altijd - noem eens iets - over een paar jaar kijken hoe het gaat, toch?

Gebruikersavatar
Knabbel en Babbel
Verkenner
Verkenner
Berichten: 35
Lid geworden op: 13 mar 2007 15:27
Locatie: In het midden van het land

Berichtdoor Knabbel en Babbel » 09 aug 2007 19:27

André schreef:
Knabbel en Babbel schreef:Tuurlijk een beetje spannend leek het me wel. Maar ik durf gewoon absoluut niet (meer)!!
Ik denk dat dat niet zo erg is, je kunt altijd - noem eens iets - over een paar jaar kijken hoe het gaat, toch?

Dit is niet het enigste, moet ik werken zie ik er tegenop, terwijl ik dr al een hele poos werk. Als ik eenmaal aan het werk ben, gaat het weer goed. Eerst had ik dit nooit, maar nu ga ik overal tegenop zien.

Het is zo handig als ik me rijbewijs heb, maar ik ga er nachtmerries van krijgen hoe dichter het bij kwam, hoe erger het word, dat ik me eerste rijles zou krijgen. Hoe ga ik dit oplossen? Me ouders begrijpen me hierin ook niet echt, ze begrijpen dat ik niet durf maar dat ik het toch een keer moet doen. Pas ben ik ook best wel boos geworden op me moeder, me moeder wou me weer gaan opgeven. Reed dr n lesauto door de straat, dan was het, ik zal je binnenkort ook weer opgeven. Heb toen gezet dat ze dat niet moest flikken. Vond dit niet netjes om tegen me moeder te zeggen, maar kon eventjes niet anders. Toen begreep ze ook dat ik er een grote angst voor heb.
Het leven is niet altijd over rozen geuren en manenschijn!

Gebruikersavatar
JialiKelly
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1484
Lid geworden op: 04 okt 2002 13:52
Locatie: dordrecht =)
Contacteer:

Berichtdoor JialiKelly » 09 aug 2007 19:52

Vanwege wat psychische stoornisjes stel ik het halen van m'n rijbewijs ook nog steeds uit :) En inderdaad, het zou handig zijn om te hebben. Maar ik heb prioriteiten waar ik eerst aan moet werken, aan mezelf bijvoorbeeld.
Maak het jezelf niet nog moeilijker door jezelf te dwingen dingen te doen waar je torenhoog tegenop ziet. Sommige dingen, zoals werk, geven kennelijk al stress genoeg. Probeer daarin eerst een weg te vinden, en laat dat autorijden nog een jaartje of wat wachten.. :)
Praise the One who left you
Broken down and paralyzed
Never taste of the fruit..

André

Berichtdoor André » 09 aug 2007 20:15

Idd, en ouders hebben nu eenmaal soms even duidelijke taal nodig om iets te begrijpen. Moet je je denk ik niet voor schamen, noem het voor jezelf opkomen ofzo. :)

Gebruikersavatar
Maara
Mineur
Mineur
Berichten: 163
Lid geworden op: 05 aug 2005 19:11

Berichtdoor Maara » 27 okt 2007 14:58

Ik merk de laatste tijd ook dat ik steeds meer dingen als maar uitstel.
Niet echt handig als het om schoolwerk enzo gaat.
Ook werk zoeken is nog een enorme drempel.
Heb ik er wel tijd en energie voor... Stort ik dan niet in... enzo....
Maar eigenlijk heb ik gewoon een bijbaantje nodig... :?
Tijdens jouw dagen van beproeving en lijden, zag je maar een paar voetafdrukken omdat Ik het was die je dan gedragen heeft.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 15 gasten